قصر شیرین: تفاوت میان نسخه‌ها

مختصات: ۳۴°۳۰′۴۳″شمالی ۴۵°۳۴′۳۸″شرقی / ۳۴٫۵۱۱۹°شمالی ۴۵٫۵۷۷۲°شرقی / 34.5119; 45.5772
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
خنثی‌سازی ویرایش 25141349 توسط 89.196.82.204 (بحث) تغییرات بدون منبع
برچسب: خنثی‌سازی
وگ به ن FreshmanBot (ویرایش‌های بدون منبع)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه شهر ایران
{{جعبه شهر ایران
|نام‌رسمی = قصر شیرین
|نام‌رسمی = قصر شیرین
|روی‌نقشه =
|روی‌نقشه = آری
|عرض‌جغرافیایی =۳۴٫۵۱۱۹
|عرض‌جغرافیایی =۳۴٫۵۱۱۹
|طول‌جغرافیایی =۴۵٫۵۷۷۲
|طول‌جغرافیایی =۴۵٫۵۷۷۲
خط ۹: خط ۹:
|استان = کرمانشاه
|استان = کرمانشاه
|شهرستان = قصر شیرین
|شهرستان = قصر شیرین
|بخش = بخش مرکزی
|بخش = [[بخش مرکزی شهرستان قصر شیرین|مرکزی]]
|دهستان =
|دهستان =
|نام‌محلی = قه سر شیرین
|نام‌محلی = قصر (قه‌سر)
|نام‌های‌دیگر =شار شیرین
|نام‌های‌دیگر =
|نام‌های‌قدیمی =آرت میتا(یونانی)-دستگرد
|نام‌های‌قدیمی =
|سال‌شهرشدن = ۱۳۱۰<ref name="Ministry of Interior">{{یادکرد وب| نشانی = http://portal2.moi.ir/Portal/Home/Default.aspx?CategoryID=8f931308-c67e-4cf4-a5e7-3c1bbb1a6f32| عنوان = بانک اطلاعات تقسیمات کشوری| تاریخ بازدید = امرداد ۱۳۹۲|ناشر = وب‌گاه رسمی وزارت کشور ایران}}</ref>
|سال‌شهرشدن = ۱۳۱۰
|جمعیت =۱۸٬۴۷۳ نفر در سال 95
|جمعیت =۱۸٬۴۷۳ نفر<ref name='amariran'>[http://www.sci.org.ir/content/userfiles/_census85/census85/natayej/township/Os05.xls درگاه ملی آمار ایران] بازدید در تاریخ ۳۱ آگوست ۲۰۱۰</ref>
| رشد جمعیت =۳٪+
| رشد جمعیت =۳٪+ (۵سال)
|تراکم‌جمعیت =
|تراکم‌جمعیت =
|زبان = [[زبان کردی|کردی]]<ref name="zaban">{{یادکرد وب|عنوان=فرمانداری شهرستان قصرشیرین|ناشر=پورتال استان کرمانشاه|نشانی =http://www.portal-ks.ir/HomePage.aspx?TabID=4986&Site=douranportal&Lang=fa-IR|تاریخ بازدید=۳۱ آگوست ۲۰۱۰}}</ref>
|زبان =لری شمالی لکی قصری
|مساحت =
|مساحت =
|ارتفاع =۳۳۳ متر از سطح دریا
|ارتفاع =۳۳۳ متر<ref name="مختصات و ارتفاع">[http://www.fallingrain.com/world/IR/13/Qasre_Shirin.html مختصات و ارتفاع]، بازدید در ۱۳ اکتبر ۲۰۱۳.</ref> ۶
|میانگین‌دما =20 درجه سانتی گراد
|میانگین‌دما =
|میانگین‌بارش‌سالانه =350-450 میلی متر در نوسان
|میانگین‌بارش‌سالانه =
|شمارروزهای‌یخبندان =0
|شمارروزهای‌یخبندان =
|شهردار = محسن سلیمان‌زاده
|شهردار = محسن سلیمان‌زاده
|ره‌آورد = خرما و مرکبات
|ره‌آورد = خرما و مرکبات
|پیش‌شماره = ۰۸۳۴۲۴۲
|پیش‌شماره = ۰۸۳۴۲۴۲
| کد آماری =۱۲۶۶
| کد آماری =۱۲۶۶
| پلاک اتومبیل = ایران-۲۹-ط
| پلاک اتومبیل = {{IRN}}۲۹-ط
|وب‌گاه =
|وب‌گاه =
|جمله‌خوشامد =
|جمله‌خوشامد = خوه‌ش هاتین
|پانویس =
|پانویس =
}}
|فرماندار=مراد تاتار}}


'''قصر شیرین''' (به [[لری|کردی]]: ''قه‌سر شیرین'' ) یکی از شهرهای [[استان کرمانشاه]] در غرب ایران است. این شهر مرکز بخش مرکزی [[شهرستان قصر شیرین]] در غرب استان کرمانشاه است و در نزدیکی مرز ایران و [[عراق]] قرار گرفته‌است. [[قصرشیرین]] از شمال شرق به [[سرپل ذهاب]] و از جنوب شرق به [[گیلانغرب]] منتهی می‌شود. قصر شیرین به دلیل نخل‌های بلند و همچنین محصولات متنوع کشاورزی مورد توجه بوده‌است. این شهر از دیرباز مکانی برای هم زیستی اقوام مختلف کرد، و مذاهب مختلف ازقبیل ([[شیعه]]، [[اهل حق|یارسان]]، [[سنی]] و اقلیتی از [[یهودی]]، [[مسیحی]] [[بهائی]]) بوده‌است.<ref name="Qasr-e-Shirin Tourist guide">[http://www.farmanparseh.ir/راهنمای-گردشگری-قصرشیرین/ Qasr-e-Shirin Tourist guide] 4 December 2017</ref><ref name="Qasr-e Shirin">[http://en.unionpedia.org/Qasr-e_Shirin Qasr-e Shirin]</ref>
'''قصر شیرین''' (به [[کردی جنوبی|کردی]]: ''قه‌سر شیرین'' ''Qesir-Şîrîn'') یکی از شهرهای [[استان کرمانشاه]] در غرب ایران است. این شهر مرکز بخش مرکزی [[شهرستان قصر شیرین]] در غرب استان کرمانشاه است و در نزدیکی مرز ایران و [[عراق]] قرار گرفته‌است. [[قصرشیرین]] از شمال شرق به [[سرپل ذهاب]] و از جنوب شرق به [[گیلانغرب]] منتهی می‌شود. قصر شیرین به دلیل نخل‌های بلند و همچنین محصولات متنوع کشاورزی مورد توجه بوده‌است. این شهر از دیرباز مکانی برای هم زیستی اقوام مختلف کرد، و مذاهب مختلف ازقبیل ([[شیعه]]، [[اهل حق|یارسان]]، [[سنی]] و اقلیتی از [[یهودی]]، [[مسیحی]] [[بهائی]]) بوده‌است.<ref name="Qasr-e-Shirin Tourist guide">[http://www.farmanparseh.ir/راهنمای-گردشگری-قصرشیرین/ Qasr-e-Shirin Tourist guide] 4 December 2017</ref><ref name="Qasr-e Shirin">[http://en.unionpedia.org/Qasr-e_Shirin Qasr-e Shirin]</ref>


== وجه تسمیه ==
== وجه تسمیه ==
خط ۸۹: خط ۸۹:


==== رادیو ====
==== رادیو ====
با توجه به مرزی بودن قصر شیرین و امکان دریافت برنامه‌های رادیویی عراق در این شهر، در سال ۱۳۵۵ [[رادیو قصر شیرین]] راه‌اندازی شده و پخش برنامه‌های خود را از این شهر به سه زبان [[کردی]]، [[فارسی]] و [[عربی]] آغاز کرد. برنامه‌های رادیو قصر شیرین تا شمال آفریقا قابل دریافت بود. پخش برنامه‌های این رادیو تا شهریور ۱۳۵۹ و تسخیر این شهر توسط [[ارتش عراق]] ادامه داشت.<ref>[http://www.negineiran.ir/pdf_3422_6169420bc51d7fce9b306d7caaf8258e.html ''گزارشی از حملۀ عراق به محور قصر شیرین''، نوشتۀ اسدالله احمدی، در ''نگین ایران (فصل‌نامۀ تخصصی مطالعات دفاع مقدس)''؛ دورۀ ۸، شمارۀ ۲۹، تابستان ۱۳۸۸، صفحۀ ۱۰۸-۱۰۱؛] ص ۱۰۵.</ref> در حال حاضر هیچ رادیو و تلویزیونی از قصر شیرین پخش نمی‌شود، اما برنامه‌های رادیوها و شبکه‌های تلویزیونی گوناگون به جز بیست تا بیست و پنج عدد شبکه تلویزیونی و رادیویی در ایستگاه رادیو و تلویزیون قصر شیرین دریافت و پخش می‌گردد.
با توجه به مرزی بودن قصر شیرین و امکان دریافت برنامه‌های رادیویی عراق در این شهر، در سال ۱۳۵۵ [[رادیو قصر شیرین]] راه‌اندازی شده و پخش برنامه‌های خود را از این شهر به سه زبان [[کردی]]، [[فارسی]] و [[عربی]] آغاز کرد. برنامه‌های رادیو قصر شیرین تا شمال آفریقا قابل دریافت بود. پخش برنامه‌های این رادیو تا شهریور ۱۳۵۹ و تسخیر این شهر توسط [[ارتش عراق]] ادامه داشت.<ref>[http://www.negineiran.ir/pdf_3422_6169420bc51d7fce9b306d7caaf8258e.html ''گزارشی از حملۀ عراق به محور قصر شیرین''، نوشتۀ اسدالله احمدی، در ''نگین ایران (فصل‌نامۀ تخصصی مطالعات دفاع مقدس)''؛ دورۀ ۸، شمارۀ ۲۹، تابستان ۱۳۸۸، صفحۀ ۱۰۸-۱۰۱؛] ص ۱۰۵.</ref> در حال حاضر هیچ رادیو و تلویزیونی از قصر شیرین پخش نمی‌شود، اما برنامه‌های رادیوها و شبکه‌های تلویزیونی گوناگون [[جمهوری اسلامی ایران]] در ایستگاه رادیو و تلویزیون قصر شیرین دریافت و پخش می‌گردد.


== اقتصاد ==
== اقتصاد ==

نسخهٔ ‏۳۰ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۱:۴۱

قصر شیرین
قصر (قه‌سر)
کشور ایران
استانکرمانشاه
شهرستانقصر شیرین
بخشمرکزی
سال شهرشدن۱۳۱۰[۱]
مردم
جمعیت۱۸٬۴۷۳ نفر[۲]
رشد جمعیت۳٪+ (۵سال)
جغرافیای طبیعی
ارتفاع۳۳۳ متر[۳] ۶
اطلاعات شهری
شهردارمحسن سلیمان‌زاده
ره‌آوردخرما و مرکبات
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۸۳۴۲۴۲
شناسهٔ ملی خودرو ایران۲۹-ط
کد آماری۱۲۶۶
قصر شیرین بر ایران واقع شده‌است
قصر شیرین
روی نقشه ایران
۳۴°۳۰′۴۳″شمالی ۴۵°۳۴′۳۸″شرقی / ۳۴٫۵۱۱۹°شمالی ۴۵٫۵۷۷۲°شرقی / 34.5119; 45.5772

قصر شیرین (به کردی: قه‌سر شیرین Qesir-Şîrîn) یکی از شهرهای استان کرمانشاه در غرب ایران است. این شهر مرکز بخش مرکزی شهرستان قصر شیرین در غرب استان کرمانشاه است و در نزدیکی مرز ایران و عراق قرار گرفته‌است. قصرشیرین از شمال شرق به سرپل ذهاب و از جنوب شرق به گیلانغرب منتهی می‌شود. قصر شیرین به دلیل نخل‌های بلند و همچنین محصولات متنوع کشاورزی مورد توجه بوده‌است. این شهر از دیرباز مکانی برای هم زیستی اقوام مختلف کرد، و مذاهب مختلف ازقبیل (شیعه، یارسان، سنی و اقلیتی از یهودی، مسیحی بهائی) بوده‌است.[۵][۶]

وجه تسمیه

علت نامگذاری این ناحیه به قصر شیرین، ساختن کاخی برای شیرین، همسر مسیحی خسرو پرویز در این محل بوده‌است.[۷]

در مورد پیشینه تاریخی و خاستگاه قصرشیرین مطالب فراوانی گفته شده، از جمله آنکه قصرشیرین را که اسم آن دستجرد، دستگرد بوده که یونانیها آن را آرت میتا گفته‌اند " آرت" در زبان لاتینی به معنی معماری است. در این هر دو نام یگانگی الفاظ میتان و ماد مشهود است و دستگرد یکی از قصور سلطنتی خسرو پرویز بوده‌است. جغرافی دانان معتقدند که در دوره هخامنشی نیز این محل دارای بخش‌های آبادانی بوده که بنام‌های کاله یا اکرای پل "سرپل ذهاب " و کادینا " کرند" و باغشتانا و سرخک نوشیروان و قره غان خوانده می‌شدند. لسترنج آورده‌است که: شش فرسخ بعد از خانقین در نصف راه حلوان که اولین شهر استان جبلان است قصرشیرین واقع شده‌است. شیرین معشوقه خسرو پرویز است؛ و قصرشیرین قریه‌ای است یزرگ که بارو و خرابه قصر ساسانی در آنجا پدیدار است. ابن رشد در قرن سوم دربارهٔ آن می‌گوید: ایوانی بزرگ و با شکوه از گچ و آجر دارد. به گرد ایوان حجره‌هایی ساخته‌اند و حجره‌ها به یکدیگر راه دارند و در حجره‌ها به آن ایوان باز می‌شود. جلو ایوان صفحه‌ای است از سنگ مرمر، داستان فرهاد دلداده شیرین و پهلباد نوازنده و شبدیز اسب معروف خسروپرویز در بسیاری نقاط آن حول و حوش به صورت افسانه‌ای درآمده است. بر قصرشیرین جبال بزرگی مشرف است که در سر حد ایران واقع است. این شهر در طول تاریخ فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته‌است ولی بعلت موقعیت خاص خود دوباره از نو ساخته شده‌است بطوریکه پس از حمله اعراب به ایران قصرهای خسروپرویز بکلی ویران گشت و تا سال۱۲۷۰ قمری قصرشیرین قصبه کوچکی بیش نبوده و جمعیتی در حدود۲۵۰۰ نفر داشت. قصرشیرین در جنگ بین‌المللی اول مرز سربازان دولتی آلمان و عثمانی از یک طرف و روسیه و انگلستان از طرف دیگر بود. ویرانه قصور وسیعی که بنام شیرین محبوبه خسروپرویز ساسانی موسوم و در جوار شهر چدید کنونی واقع گردیده‌است از عهد باستان تا حال مشرف بر شاهراه بزرگی است که اراضی مرتفع ایران را به دشت بین‌النهرین متصل می‌کند. قصرشیرین در دوران قاجاریه محل زمستانی حکام گوران و سنجابی بود که خالصه جات را از دولت اجاره می‌کردند.[۸]

پیشینه

قصر شیرین پیش از اسلام

قصر شیرین از شهرهای قدیمی و تاریخی استان کرمانشاه است و بنای آن را در آثار تاریخی و ادبی به خسرو پرویز نسبت می‌دهند وی در زمان پادشاهیش باغی وسیع با قصرهایی دلپذیر که متناسب با آب و هوای زمستان این ناحیه بود در این شهر بنا نهاد. پس از حمله عرب‌ها به امپراتوری ساسانیان، قصرهای خسرو پرویز به کلی ویران گشت. تا سال ۱۲۷۰. ق (برابر با ۱۸۵۳ میلادی)، قصرشیرین قصبه کوچکی بیش نبود.[۹]

قصرشیرین پس از اسلام

ابودلف مسعر بن المهلهل الخزرجی در آغاز سده چهارم هجری قصرشیرین را به صورت شهری «دارای ساختمان‌های بلند و عظیم» که «دید انسان از تعیین ارتفاع آن عاجز، و فکر از پی بردن به آن قاصر است» توصیف کرده‌است.[۱۰] اما یعقوبی در سال ۲۸۷ قمری از ویرانه‌های قصر یاد می‌کند و ابن اثیر از تخریب بیشتر آن در طی زلزله‌ای در سال ۳۴۵ قمری (۹۵۶ میلادی) خبر می‌دهد.[۱۱] حمدالله مستوفی در قرن هشتم هجری و در سال ۷۴۰ قمری (۱۳۴۰ میلادی) قصرشیرین را دارای هوایی بد و دارای بادهای سموم عنوان می‌کند و کاخ شیرین را «اندکی معمور» می‌نامد.[۱۲]

قصر شیرین در دوران معاصر

اثر به جا مانده از بنای تاریخی مربوط به ۱۱۰ تا ۱۲۰ سال پیش در شهر قصرشیرین که در زمان جنگ هشت ساله ایران و عراق نابود شد.

با آغاز جنگ ایران و عراق در سال ۱۳۵۹ قصر شیرین نخستین شهر از ایران بود که توسط ارتش بعث عراق تسخیر شد. ارتش عراق با ورود به شهر به تخریب شهر پرداخت، چنان‌که تمامی ساختمان‌های شهر در مدت کوتاهی ویران گشت و تنها یک ساختمان باقی‌ماند که به عنوان مقر نیروهای بعثی مورد استفاده قرار می‌گرفت. آثار تاریخی شهر نیز همگی مورد تخریب قرار گرفتند. اگرچه قصر شیرین در روز ۲۰ فروردین ۱۳۶۰ از نیروهای عراقی بازپس گرفته شد، اما بازسازی آن تا پایان جنگ انجام نشد. پس از پایان جنگ در سال ۱۳۶۷ اهالی شهر مجدداً به بازسازی شهر پرداختند و شهر را از نو بنا کردند. همچنین تعدادی از مردمان قصرشیرین در شهرستان ایوانغرب ساکن می‌باشند.

جغرافیا

موقعیت جغرافیایی

شهر قصرشیرین در ۱۶۶ کیلومتری غرب شهر کرمانشاه واقع شده‌است. این شهر بین طول جغرافیایی ۴۵ درجه و ۳۵ دقیقه شرقی و عرض ۳۴ درجه و ۳۱ دقیقه شمالی قرار دارد که ارتفاع آن از سطح دریا ۳۳۳ متر می‌باشد.[۳]

آب و هوا

منطقه جنوب قصرشیرین آب و هوای بیابانی گرم و خفیف، مرکز آن آب و هوای خشک و نیمه معتدل و شمال و شرق آن آب و هوای نیمه خشک سرد دارد. قسمت‌های مرتفع نیز دارای آب و هوای نیمه مرطوب سرد هستند. میانگین سردترین ماه سال بین ۲/۵ تا ۵ درجه سانتیگراد و میزان بارندگی بین ۳۵۰ تا ۴۵۰ میلی‌متر در نوسان است.[۱۳]

آب‌ها

رودخانه الوند از درون شهر قصرشیرین می‌گذرد. این رود از کوه‌های شمال شرقی سرپل ذهاب، کوه سیاوانه در ۵۰ کیلومتر شمال شهر قصرشیرین سرچشمه می‌گیرد و از به هم پیوستن آب چشمه سیاوانه و سراب اسکندر به وجود می‌آید. این رود پس از عبور از ریجاب و پیران با آن سراب گیلان یکی می‌شود و از آنجا به بعد نام الوند به خود می‌گیرد.[۱۴] آبدهی متوسط این رود در ایستگاه قصرشیرین در سال ۱۳۸۰، نزدیک به ۱۴ متر مکعب در ثانیه بوده‌است. با توجه به عبور این رود از سرپل ذهاب و ریختن فاضلاب این شهر و نزدیک به ۲۰ روستای میان این دو شهر در آن، آلودگی الوند بالاست و این مسئله سبب تغییر رنگ آب رودخانه شده‌است. الوند پس از گذر از قصرشیرین، از مرز ایران و عراق عبور کرده و به استان دیاله در عراق وارد می‌شود و در آنجا با گذر از شهر خانقین در محل دوآب خانقین به رود سیروان می‌ریزد.[۱۵] بر روی رود الوند، از سال ۱۳۳۷ سد انحرافی الوند ساخته شده که آب رودخانه را برای کاربرد کشاورزی به زمان‌های پیرامون شهر منتقل می‌کند.[۱۵] همچنین آب مورد نیاز مردم شهر قصرشیرین تا پیش از لوله‌کشی آب این شهر در سال ۱۳۳۹، به‌طور مستقیم و با ابزار ابتدایی از الوند تأمین می‌گردید.[۱۶]

مردم

زبان

زبان مردم قصرشیرین کردی جنوبی است که با لهجهٔ قصری ادا می‌شود. همچنین گویش‌های دیگر کردی مانند سنجاوی، جافی، باجلانی و گورانی هم در قصرشیرین تکلم می‌شود. از این میان دو گویش گورانی و باجلانی امروز متکلم بسیار کمتری دارند و از سوی سازمان یونسکو در فهرست زبان‌های شدیداً در معرض خطر نابودی قرار گرفته‌اند.[۱۷][۱۸] یهودیان قصرشیرین در گذشته به زبان کردی آمیخته به واژگان عبری سخن می‌گفتند که خود آن را لیشانا نوشان به معنای «زبان خودمان» یا هولاهوله می‌نامیدند. این زبان نیز امروزه با کوچ دسته جمعی یهودیان به اسرائیل به فراموشی سپرده شده و از سوی سازمان یونسکو در فهرست زبان‌های شدیداً در معرض خطر نابودی نیز قرار گرفته‌است.[۱۹]

دین

قصر شیرین از دیرباز مکانی برای هم زیستی مذاهب مختلف ازقبیل (شیعه، یارسان، سنی و اقلیتی از یهودی، مسیحی و بهائی) بوده‌است.[۵][۶] در حال حاضر مسیحیان ارمنی و آشوری همگی قصر شیرین را ترک کرده‌اند. یهودیان نیز که تا پیش از جنگ ایران و عراق محلهٔ مستقلی در شهر داشتند همگی از قصر شیرین کوچ کرده‌اند و کنیسهٔ آن‌ها نیز در جنگ ویران شده‌است. همچنین گورستان یهودیان قصر شیرین به صورت تپه‌ای خاکی در ضلع غربی پارک شاهد (پارک سیب) درآمده که نشانی از سنگ قبر در آن دیده نمی‌شود. یهودیان کردستان اعتقاد دارند قبر بنیامین فرزند یعقوب از پیغمبران یهودی در نزدیکی قصر شیرین قرار دارد.[۲۰]

هنری بایندر سیاح فرانسوی که در اواخر قرن نوزدهم از قصر شیرین دیدن کرده‌است، در سفرنامۀ خود با عنوان «در کردستان، در بین‌النهرین و پرشیا» که در سال ۱۸۸۷ به چاپ رسیده‌است می‌نویسد:

....بیشتر کُردان ایران از فرقۀ علی‌اللهی هستند. اگر آن‌ها را در انجام کارهایشان آزاد گذارند، آن‌ها هم در کار دیگران مداخله نمی‌کنند. حس احترام به عقیدۀ‌ مذهبی دیگران در نزد ایشان بسیار زیاد است.[۲۱]

جمعیت

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت آن ۱۸٬۴۷۳ نفر (۵٬۴۷۳ خانوار) بوده‌است.[۲۲]

جمعیت تاریخی
سالجمعیت±%
۱۳۴۵۱۵٬۹۰۴—    
۱۳۵۵۲۳٬۲۲۴۴۶٪+
۱۳۷۵۱۲٬۷۲۶۴۵٫۲٪−
۱۳۸۵۱۵٬۴۳۷۲۱٫۳٪+
۱۳۹۰۱۷٬۹۵۹۱۶٫۳٪+
۱۳۹۵۱۸٬۴۷۳۲٫۹٪+

فرهنگ

مطبوعات

نخستین نشریه در قصرشیرین، شب‌نامه «حرف‌های حسابی» بود که در ۱۹۱۵ میلادی (۱۲۹۴ خورشیدی)، همزمان با تشکیل دولت مهاجرین در کرمانشاه، از سوی «کمیته دفاع ملی» منتشر می‌شد.[۲۳] نشریه دیگر در قصرشیرین «صدای سرحد» بود که به صاحب امتیازی علی اکبر غروی منتشر می‌شد.[۲۴] همچنین هفته‌نامه «شاه ایل» دیگر نشریه‌ای بود که از خردادماه سال ۱۳۳۱ به مدیریت رحیم حاتم آغاز به انتشار کرد. انتشار این نشریه تا سال ۱۳۵۶ به مدت ۲۵ سال به‌طور نامرتب ادامه یافت.[۲۵][۲۶] در حال حاضر هیچ نشریه‌ای در قصرشیرین منتشر نمی‌شود.

رادیو

با توجه به مرزی بودن قصر شیرین و امکان دریافت برنامه‌های رادیویی عراق در این شهر، در سال ۱۳۵۵ رادیو قصر شیرین راه‌اندازی شده و پخش برنامه‌های خود را از این شهر به سه زبان کردی، فارسی و عربی آغاز کرد. برنامه‌های رادیو قصر شیرین تا شمال آفریقا قابل دریافت بود. پخش برنامه‌های این رادیو تا شهریور ۱۳۵۹ و تسخیر این شهر توسط ارتش عراق ادامه داشت.[۲۷] در حال حاضر هیچ رادیو و تلویزیونی از قصر شیرین پخش نمی‌شود، اما برنامه‌های رادیوها و شبکه‌های تلویزیونی گوناگون جمهوری اسلامی ایران در ایستگاه رادیو و تلویزیون قصر شیرین دریافت و پخش می‌گردد.

اقتصاد

اقتصاد قصر شیرین بیشتر به کشاورزی وابسته است. با این حال در اطراف شهر منابع نفتی نیز وجود دارد که به میزان کمی استخراج می‌شوند،حدود دو دهه است که راه اندازی بازارچه پرویزخان باعث رونق اقتصادی این شهرستان شده‌است

صنعت نفت

وجود نفت در اطراف شهر قصر شیرین در سال ۱۸۴۸ میلادی توسط و. ک. لفتوس، متخصص علمی‌ای که همراه با کمیسیون مرزی ایران و عثمانی که برای تعیین خط مرزی به قصر شیرین آمده‌بود اعلام شد.[۲۸] ژاک دو مورگان باستانشناس فرانسوی در سفری که در سال‌های ۱۸۹۱–۱۸۸۹ به ایران داشت، در این منطقه پژوهش کرد و نتایج آن را در کتابی در سال ۱۸۹۵ منتشر کرد. وی در این کتاب از وجود نفت در منطقهٔ قصر شیرین و ذهاب خبر داد.[۲۹] کار حفاری برای اکتشاف نفت در قصر شیرین از سال ۱۹۰۱ توسط تیم شرکت بریتیش پترولیوم (شرکت نفت انگلستان) آغاز شد. در تاریخ ۱۴ ژانویهٔ ۱۹۰۴ نفت از دومین چاه که به عمق ۷۵۶ پا حفرشده‌بود جوشید و به میزان روزی ۶۰۰ بشکه در هر ۲۴ ساعت، به همراه مقادیری نمک استخراج شد.[۳۰] با این حال در ژوئن ۱۹۰۴ هر دو چاه قصر شیرین بسته شده و عملیات اکتشاف و حفاری به مسجد سلیمان منتقل می‌شود.[۳۱] هم‌اکنون دو میدان نفتی نفت‌شهر و سومار در جنوب قصر شیرین قرار دارند و میدان نفتی چیاسرخ که نخستین بار نفت از آن استخراج شد، در خاک عراق قرار گرفته‌است.

آموزش

آموزش و پرورش

نخستین مدرسهٔ امروزی در قصرشیرین مدرسهٔ صمصامیه بود. مدرسهٔ صمصامیه در سال ۱۲۹۸ خورشیدی همزمان با تأسیس ادارهٔ معارف به همت شیرخان صمصام‌الممالک ساخته‌شد. مدیریت آن را در ابتدا جلال‌الدین میرزا جهانبانی برعهده داشت که همزمان رئیس ادارهٔ معارف قصر شیرین نیز بود. اما از سال ۱۳۰۰ خورشیدی، شاعر قصر شیرینی، باقر فانی به مدیریت این مدرسه منصوب شد. مکان مدرسهٔ صمصامیه در ضلع شرقی میدان مرکز شهر به سمت رودخانهٔ الوند بود. صمصامیه حیاط بزرگی داشت و ساختمان مدرسه در دو طبقه دور تا دور این حیاط ساخته‌شده‌بود. هم‌اکنون بلوار ساحلی محل سابق مدرسه را محو نموده‌است.[۳۲]

نخستین مدرسهٔ دخترانه در قصر شیرین در سال ۱۳۱۳ خورشیدی با نام مکتب پرورش دوشیزگان قصر شیرین به مدیریت آغابیگم باطنی دایر شد. این مدرسه از سال ۱۳۱۵ توسط ادارهٔ معارف رسمیت داده‌شد.[۳۲]

همچنین نخستین دبیرستان در قصر شیرین در سال ۱۳۱۵ با نام دبیرستان پهلوی تأسیس شد. تا پیش از تأسیس این دبیرستان، کلاس‌های دانش‌آموزان دبیرستانی در ساختمان مدرسهٔ صمصامیه برگزار می‌شد.[۳۲]

مراکز آموزش عالی

  • دانشگاه آزاد اسلامی واحد قصرشیرین
دانشگاه آزاد اسلامی مرکز قصرشیرین با ۱۳ عضو هیئت علمی، ۱۲۰۰ نفر دانشجو دارد که ۳۰ درصد آن را دختران تشکیل می‌دهند. در این دانشگاه ۲۰ رشتهٔ تحصیلی فعال است که از این تعداد ۱۴ رشته در مقطع کاردانی و ۶ رشته در مقطع کارشناسی است.[۳۳]
  • دانشگاه پیام نور واحد قصرشیرین
دانشگاه پیام نور شهرستان قصرشیرین دارای ۷ عضو هیئت علمی، و بیش از ۱۴۰۰ دانشجوی فعال در ۱۷ رشته تحصیلی است.[۳۴]

کتابخانه‌ها

  • کتابخانۀ عمومی آزادی (تأسیس ۱۳۸۰)، شامل بخش‌های امانت، مرجع، نشریات و کودکان.

آثار تاریخی

بقایای کاخ خسرو در قصر شیرین، ۲۰۱۴.

گردشگاه‌ها

موزه‌ها

تنها موزه در شهر قصرشیرین، موزه مردم‌شناسی است که از سال ۱۳۸۷ راه اندازی شده‌است. در این موزه ابزار زندگی کشاورزی و عشایری، پوشاک کردی کردان جنوب کردستان و وسایل زندگی عشایری به نمایش گذاشته شده‌است. مکان این موزه کاروانسرای عباسی قصر شیرین است.[۳۵][۳۶][۳۷]

نگاره‌هایی از موزهٔ مردم‌شناسی قصرشیرین

ورزش

مسابقات آسیایی

در تاریخ ۵ بهمن سال ۱۳۹۴ شهرستان قصرشیرین به دلیل آب وهوای گرم در فصل زمستان نسبت به دیگر شهرهای ایران برای برگزاری مسابقات آسیایی کونگ فو با حضور ۱۸۰ ورزشکار از ۲۴ کشور آسیایی انتخاب شد. این مسابقات در دو بخش بانوان و آقایان در سبک‌های مختلف برگزار شد.

موقعیت

-
کرمانشاه - اسلام‌آباد غرب - سرپل ذهاب شمال خانقین - بغداد
شرق   قصر شیرین    غرب
جنوب
سومار - نفت‌شهر

جستارهای وابسته

نگارخانه

پانویس

  1. ↑ «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وب‌گاه رسمی وزارت کشور ایران. دریافت‌شده در امرداد ۱۳۹۲. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)
  2. ↑ درگاه ملی آمار ایران بازدید در تاریخ ۳۱ آگوست ۲۰۱۰
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ مختصات و ارتفاع، بازدید در ۱۳ اکتبر ۲۰۱۳.
  4. ↑ «فرمانداری شهرستان قصرشیرین». پورتال استان کرمانشاه. دریافت‌شده در ۳۱ آگوست ۲۰۱۰.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Qasr-e-Shirin Tourist guide 4 December 2017
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Qasr-e Shirin
  7. ↑ پورشفیع، عبدالله، بازسازی و جغرافیای شهری قصرشیرین، تهران: آناهیتا، ۱۳۷۴، ص۹۰.
  8. ↑ پورشفیع، عبدالله (۱۳۷۴). بازسازی و جغرافیای شهری قصرشیرین. تهران: آناهیتا.
  9. ↑ [۱]
  10. ↑ اب‍ودل‍ف خ‍زرج‍ی، م‍س‍ع‍ر ب‍ن م‍ه‍ل‍ه‍ل، س‍ف‍رن‍ام‍ه اب‍ودل‍ف در ای‍ران (در سال ۳۴۱ هجری): با تعلیقات و تحقیقات ولادیمیر مینورسکی؛ ترجمه ابوالفضل طباطبایی، تهران: زوار، ۱۳۵۴، ص۵۸.
  11. ↑ سبحانی، نریمان، شهر باستانی قصرشیرین، کرمانشاه:انتشارات مؤسسه فرهنگی، هنری و سینمایی کوثر، چاپ یکم: ۱۳۸۰، ص۳۳
  12. ↑ ح‍م‍دال‍ل‍ه م‍س‍ت‍وف‍ی، ح‍م‍دال‍ل‍ه‌ب‍ن اب‍ی‌ب‍ک‍ر، ن‍زه‍ه ال‍ق‍ل‍وب ب‍ا م‍ق‍اب‍ل‍ه و ح‍واش‍ی و ت‍ع‍ل‍ی‍ق‍ات و ف‍ه‍ارس، ق‍زوی‍ن: ن‍ش‍ر طه: ن‍ش‍ر ح‍دی‍ث ام‍روز، ۱۳۷۸، ۶–۴۵
  13. ↑ پورشفیع، عبدالله، بازسازی و جغرافیای شهری قصرشیرین، تهران: آناهیتا، ۱۳۷۴، ص۷۶.
  14. ↑ سبحانی، نریمان، شهر باستانی قصرشیرین، کرمانشاه:انتشارات مؤسسه فرهنگی، هنری و سینمایی کوثر، چاپ یکم: ۱۳۸۰، ص۱۳
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ سبحانی، نریمان، شهر باستانی قصرشیرین، کرمانشاه:انتشارات مؤسسه فرهنگی، هنری و سینمایی کوثر، چاپ یکم: ۱۳۸۰، ص۱۴
  16. ↑ سبحانی، نریمان، شهر باستانی قصرشیرین، کرمانشاه:انتشارات مؤسسه فرهنگی، هنری و سینمایی کوثر، چاپ یکم: ۱۳۸۰، ص۲۰
  17. ↑ پایگاه اینترنتی زبان‌های در خطر: زبان گورانی بازدید در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۳.
  18. ↑ پایگاه اینترنتی زبان‌های در خطر: زبان باجلانی ۱۴ اکتبر ۲۰۱۳.
  19. ↑ پایگاه اینترنتی زبان‌های در خطر: زبان هولاهوله ۱۴ اکتبر ۲۰۱۳.
  20. ↑ وزارت امور خارجۀ اسرائیل، آشنایی کوتاه با یهودیان ایران: تاریخ، فرهنگ، باورهای دینی، زندگی اجتماعی و پراکندگی آنان، نوشتۀ افشین نادری، به نقل از پایگاه اینترنتی صادقین؛ بازدید در ۱۵ اوت ۲۰۱۴.
  21. ↑ بایندر،‌هنری. سفرنامۀ‌ هنری بایندر: کردستان، بین‌النهرین و ایران، ترجمۀ‌ کرامت‌الله افسر، تهران: انتشارات فرهنگسرا (یساولی)، چاپ اول: ۱۳۷۰؛ ص ۳۸۲.
  22. ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
  23. ↑ شیریان، محمدحسین، تاریخ مطبوعات استان کرمانشاه، کرمانشاه: اداه کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه، شورای پژوهشی، چاپ یکم، ۱۳۹۲، ص۱۰۱.
  24. ↑ شیریان، محمدحسین، تاریخ مطبوعات استان کرمانشاه، کرمانشاه: اداه کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه، شورای پژوهشی، چاپ یکم، ۱۳۹۲، ص۳۴۰.
  25. ↑ سبحانی، نریمان، شهر باستانی قصرشیرین، کرمانشاه:انتشارات مؤسسه فرهنگی، هنری و سینمایی کوثر، چاپ یکم: ۱۳۸۰، ص۱۶۱
  26. ↑ شیریان، محمدحسین، تاریخ مطبوعات استان کرمانشاه، کرمانشاه: اداه کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه، شورای پژوهشی، چاپ یکم، ۱۳۹۲، ص۳۹ و ص۶۹.
  27. ↑ گزارشی از حملۀ عراق به محور قصر شیرین، نوشتۀ اسدالله احمدی، در نگین ایران (فصل‌نامۀ تخصصی مطالعات دفاع مقدس)؛ دورۀ ۸، شمارۀ ۲۹، تابستان ۱۳۸۸، صفحۀ ۱۰۸-۱۰۱؛ ص ۱۰۵.
  28. ↑ اتحادیه، منصوره (نظام مافی)، نفت چیاسرخ کرمانشاه، تهران: نشر تاریخ ایران، چاپ یکم، ۱۳۹۴؛ ص ۹.
  29. ↑ اتحادیه، منصوره (نظام مافی)، نفت چیاسرخ کرمانشاه؛ ص ۱۲.
  30. ↑ اتحادیه، منصوره (نظام مافی)، نفت چیاسرخ کرمانشاه؛ ص ۱۶.
  31. ↑ اتحادیه، منصوره (نظام مافی)، نفت چیاسرخ کرمانشاه؛ ص ۲۰.
  32. ↑ ۳۲٫۰ ۳۲٫۱ ۳۲٫۲ پایگاه اینترنتی قصر شیرینی‌های مقیم تهران، مختصری از تاریخ آموزش و پرورش در قصر شیرین، نوشتۀ نریمان سبحانی؛ بازدید در ۲۴ ژانویهٔ ۲۰۱۶.
  33. ↑ پایگاه اینترنتی خط برتر، سرپرست فرمانداری قصر شیرین: دانشگاه آزاد اسلامی قصرشیرین قابلیت پذیرش دانشجویان عراقی را دارد، نوشته‌شده در ۲۳ آذر ۱۳۹۴؛ بازدید در ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۶.
  34. ↑ خبرگزاری فارس، ۱۴۰۰ دانشجو در دانشگاه پیام نور قصرشیرین وجود دارد، نوشته‌شده در ۵ اسفند ۱۳۹۱؛ بازدید در ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۶.
  35. ↑ باشگاه خبرنگاران: موزه مردم شناسی قصرشیرین پذیرای مسافران نوروزی است. بازدید در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۳.
  36. ↑ خبرگزاری میراث فرهنگی: تنها موزه قصرشیرین امسال افتتاح می‌شود. بازدید در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۳.
  37. ↑ پایگاه اینترنتی واضح: موزه مردم شناسی شهرستان قصرشیرین گشایش یافت. بازدید در ۱۴ اکتبر ۲۰۱۳.

منابع

  • نریمان سبحانی=ویرایش=رضا سرخکی (۱۳۸۰)، شهر باستانی قصر شیرین، ک‍رم‍ان‍ش‍اه: م‍وس‍س‍ه ف‍ره‍ن‍گ‍ی، ه‍ن‍ری و س‍ی‍ن‍م‍ای‍ی ک‍وث‍ر، ص. ۱۸۶، شابک ۹۶۴-۷۰۳۱-۲۴-۶ کاراکتر zero width joiner character در |شهر= در موقعیت 2 (کمک); کاراکتر zero width joiner character در |ناشر= در موقعیت 2 (کمک)
  • ح‍م‍دال‍ل‍ه‌ب‍ن اب‍ی‌ب‍ک‍ر م‍س‍ت‍وف‍ی (۱۳۷۸)، ن‍زه‍ه ال‍ق‍ل‍وب ب‍ا م‍ق‍اب‍ل‍ه و ح‍واش‍ی و ت‍ع‍ل‍ی‍ق‍ات و ف‍ه‍ارس، قزوین: طه، ح‍دی‍ث ام‍روز، ص. ۲۷۱، شابک ۹۶۴-۶۲۲۸-۳۱-۳ کاراکتر zero width joiner character در |ناشر= در موقعیت 6 (کمک); کاراکتر zero width joiner character در |کتاب= در موقعیت 2 (کمک); کاراکتر zero width joiner character در |نویسنده= در موقعیت 2 (کمک)
  • محمدحسین شیریان (دی ۱۳۹۲)، تاریخ مطبوعات استان کرمانشاه، کرمانشاه: اداه کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان کرمانشاه، شورای پژوهشی، ص. ۵۲۲، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۰۴-۹۴۸۵-۱ پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  • عبدالله پورشفیع (۱۳۷۴)، بازسازی و جغرافیای شهری قصرشیرین، تهران: آناهیتا، ص. ۱۶۰ پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  • م‍س‍ع‍ر ب‍ن م‍ه‍ل‍ه‍ل اب‍ودل‍ف خ‍زرج‍ی (۱۳۵۴)، س‍ف‍رن‍ام‍ه اب‍ودل‍ف در ای‍ران (در سال ۳۴۱ هجری)، ترجمهٔ ابوالفضل طباطبایی (ویراست با تعلیقات و تحقیقات ولادیمیر مینورسکی)، تهران: زوار، ص. ۱۹۲ کاراکتر zero width joiner character در |کتاب= در موقعیت 2 (کمک); کاراکتر zero width joiner character در |نویسنده= در موقعیت 2 (کمک); پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  • منصوره اتحادیه (نظام مافی) (۱۳۹۴)، نفت چیاسرخ کرمانشاه: منتخبی از اسناد حکومتی عبدالحسین‌میرزا فرمانفرما ۳۲–۱۳۱۹ق، تهران: نشر تاریخ ایران، ص. ۱۴۶، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۶۰۸۲-۹۹-۱ پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  • هنری بایندر (۱۳۷۰)، سفرنامۀ‌ هنری بایندر: کردستان، بین‌النهرین و ایران، ترجمهٔ کرامت‌الله افسر، تهران: انتشارات فرهنگسرا (یساولی)، ص. ۵۲۸ پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=قصر_شیرین&oldid=25143309»