ماداگاسکار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با ویرایشگر خودکار فارسی
جز ابزار پیوندساز: افزودن پیوند اقیانوس آرام به متن
خط ۶۰: خط ۶۰:


هستهٔ جمعیت ماداگاسکار که مالاگاشی نامیده می‌شوند ترکیبی از تیره‌های [[بانتو]] زبان [[آفریقا]]، عرب‌ها و مالایایی‌ها دانسته می‌شوند که این دو دسته اخیر در پی سفرهای بازرگانی دریایی به این جزیره رسیده و در آن نشیمن گزیدند.
هستهٔ جمعیت ماداگاسکار که مالاگاشی نامیده می‌شوند ترکیبی از تیره‌های [[بانتو]] زبان [[آفریقا]]، عرب‌ها و مالایایی‌ها دانسته می‌شوند که این دو دسته اخیر در پی سفرهای بازرگانی دریایی به این جزیره رسیده و در آن نشیمن گزیدند.
مالایایی نام همگانی تیره‌های منطقهٔ هند شرقی ([[مالزی]]، [[فیلیپین]] و [[اندونزی]]) هستند که از آنجا در سراسر آسیای جنوب شرقی و جزیره‌های اقیانوس آرام پراکنده شدند.
مالایایی نام همگانی تیره‌های منطقهٔ هند شرقی ([[مالزی]]، [[فیلیپین]] و [[اندونزی]]) هستند که از آنجا در سراسر آسیای جنوب شرقی و جزیره‌های [[اقیانوس آرام]] پراکنده شدند.


== سیاست ==
== سیاست ==

نسخهٔ ‏۵ دسامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۳:۵۹

جمهوری ماداگاسکار

République de Madagascar
Repoblikan'i Madagasikara
ماداگاسکار
نشان ملی ماداگاسکار
نشان ملی
شعار: سرزمین پدری، آزادی، پیشرفت
موقعیت ماداگاسکار
پایتخت
و بزرگترین شهر
آنتاناناریوو
۱۸°۵۵′ جنوبی ۴۷°۳۱′ شرقی / ۱۸٫۹۱۷°جنوبی ۴۷٫۵۱۷°شرقی / -18.917; 47.517
زبان(های) رسمیمالاگاسی، فرانسوی
حکومتجمهوری
هری راجائوناریمامپیانینا
ژان راولوناریوو
بنیان‌گذاری۲۶ ژوئن ۱۹۶۰
مساحت
• کل
۵۸۷٬۰۴۱ کیلومتر مربع (۲۲۶٬۶۵۸ مایل مربع) (۴۷ام)
• آبها (٪)
۰٫۱۳
جمعیت
• سرشماری
۲۲٬۰۰۵٬۲۲۲ (۵۵ام)
• تراکم
۳۳ بر کیلومتر مربع (۸۵٫۵ بر مایل مربع) (۱۷۱ام)
واحد پولآریاری (MGA)
منطقه زمانیEAT
• تابستان (ساعت تابستانی)
DST
پیش‌شماره تلفنی۲۶۱
کد ایزو ۳۱۶۶MG
دامنه سطح‌بالاmg.
تصویری از آنتاناناریوو پایتخت ماداگاسکار

ماداگاسکار کشوری جزیره‌ای واقع در اقیانوس هند، در کنار سواحل جنوب شرقی آفریقا است. پایتخت آن شهر آنتاناناریوو است. ماداگاسکار چهارمین جزیره بزرگ جهان است.

جمعیت ماداگاسکار ۲۲ میلیون نفر و زبان‌های رسمی این کشور مالاگاسی و فرانسوی است. واحد پول این کشور آریاری مالاگاسی نام دارد. حدود نیمی از مردم این کشور مسیحی و نیمی دیگر پیرو سنت‌های دینی بومی هستند.[۱] سنت دینی بومی این کشور بر پیوند میان زندگان و نیاکان درگذشته آن‌ها تمرکز دارد.

مردم این کشور از اقوام گوناگونی تشکیل شده‌اند که قوم مرینا ۲۶ درصد، قوم بتسیمیساراکا ۱۵ درصد و بقیه از اقوام مختلف دیگر هستند.[۲]

در دوران پیشاتاریخ با تکه‌تکه شدن ابرقاره گندوانا، ماداگاسکار حدود ۸۸ میلیون سال پیش از شبه‌جزیره هند جدا شد. این امر باعث شده‌است که بیش از ۹۰ درصد از حیات وحش و زیست گیاهی این جزیره مختص خودش باشد.[۳] تنوع زیستی این جزیره هم‌اینک به خاطر رشد زیاد جمعیت انسانی و دیگر تهدیدها با مخاطره روبه‌رو است.

تاریخ

تاریخ نخستین نشستگاه انسانی در ماداگاسکار احتمالاً به سده چهارم پیش از میلاد می‌رسد.

ماداگاسکار از سال ۱۸۹۶ (میلادی) از جمله مستعمرات فرانسه بوده‌است، این کشور در روز ۲۶ ژوئن ۱۹۶۰ به عنوان «جمهوری مالاگاسی» از فرانسه اعلام استقلال کرد، در ادامه و در سال ۱۹۷۵ نام این کشور به «جمهوری دموکراتیک ماداگاسکار» تغییر کرد.

هستهٔ جمعیت ماداگاسکار که مالاگاشی نامیده می‌شوند ترکیبی از تیره‌های بانتو زبان آفریقا، عرب‌ها و مالایایی‌ها دانسته می‌شوند که این دو دسته اخیر در پی سفرهای بازرگانی دریایی به این جزیره رسیده و در آن نشیمن گزیدند. مالایایی نام همگانی تیره‌های منطقهٔ هند شرقی (مالزی، فیلیپین و اندونزی) هستند که از آنجا در سراسر آسیای جنوب شرقی و جزیره‌های اقیانوس آرام پراکنده شدند.

سیاست

در سال ۱۹۷۶ دیدیه راتسیراکا رئیس‌جمهور ماداگاسکار شد و حکومتی به نام پیشگام انقلاب ماداگاسکار را به عنوان تنها حزب در این کشور برقرار کرد. فعالیت احزاب سیاسی در سال ۱۹۹۰ در ماداگاسکار به رسمیت شناخته شد.

در سال ۱۹۹۳ آلبرت زافی رهبر قوای جاوید که حزبی به نام جنبش پیش دموکراسی نیز تشکیل داده بود رئیس‌جمهور شد. فرانسوا راوونی از همین حزب نیز در سال ۱۹۹۳ نخست وزیر شد. در سال ۲۰۰۲ مارک راولومانانا به سمت رئیس‌جمهور و در همین سال ژاک سیلا به عنوان نخست وزیر ماداگاسکار انتخاب شدند. اندری راجولینا، شهردار پیشین پایتخت، وی را متهم کرد که ثروت‌های کشور را به شرکت‌های خارجی می‌دهد و اختلاف میان دو طرف شدت پیدا کرد. راجولینا رئیس‌جمهور مادگاسکار را دیکتاتور خطاب کرد و رهبری مخالفان را بر عهده گرفت، در تظاهراتی که مخالفان بر ضد راوالومانانا برگزار کردند، بیش از صد نفر کشته شدند و راوالومانانا با بحران سیاسی شدیدی روبرو شد. رئیس‌جمهور ماداگاسکار به تدریج حمایت ارتش را از دست داد و در تاریخ ۱۷ مارس ۲۰۰۹ اختیارات و مسئولیت‌های خود را به یک هیئت نظامی واگذار کرد، این هیئت نیز بلافاصله قدرت را به راجولینا که رهبر جناح مخالف بود، واگذار کرد.

از آن زمان تا چندین سال به رغم میانجیگری مجامع بین‌المللی و توافقنامه ماپوتو، ماداگاسکار همچنان درگیر بحران بود و دولت انتقالی تشکیل نشده‌بود.

در سال‌های بعد چهار گروه سیاسی اصلی ماداگاسکار توانستند بر سر تقسیم قدرت در دوره انتقالی که به برگزاری انتخابات در سال ۲۰۱۰ منتهی می‌شد، به توافق برسند. برپایه این توافق قرار شد رئیس‌جمهور، دو معاون رئیس‌جمهور، نخست وزیر و اعضای کابینه دولت وحدت ملی به صورت توافقی انتخاب شوند. رهبران چهار گروه سیاسی ماداگاسکار آندره راجولینا، رئیس‌جمهور ماداگاسکار و مارک راوالومانانا و دیدیه راتریسکا و آلبرت زافی، سه رئیس‌جمهور پیشین این کشور هستند که به این توافق رسیده‌اند. سیاست این کشور بر مبنا و راستای کشور آمریکا اداره می‌شود

جغرافیا

نقشهٔ توپوگرافیک ماداگاسکار

جمهوری دموکراتیک ماداگاسکار[۴] جزیره‌ای است واقع در جنوب شرق آفریقا، در میان آب‌های اقیانوس هند، شرق موزامبیک، پایتخت این کشور شهر آنتاناناریوو با ،۱٬۴۰۳٬۰۰۰ نفر می‌باشد. مساحت ماداگاسکار ۵۹۲٬۸۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۲۲۰، ۱۰۴، ۵۵ نفر است.

از شهرهای مهم ماداگاسکار می‌توان به، تواماسینا[۵] ۱۷۹٬۰۴۵ نفر، آنتسیرابه[۶] ۱۸۳٬۰۰۰ نفر، فینارانتسوا[۷] ۱۴۴٬۲۲۵ نفر و ماهاجانگا[۸] ۱۳۵٬۶۶۰ نفر اشاره کرد.

ماداگاسکار چهارمین جزیره بزرگ جهان است. تجزیه ابرقاره گندوانا در حدود ۱۳۵ میلیون سال پیش بخشی از خشکی که ماداگاسکار جزئی از آن بود را از خشکی پیوسته آفریقا-آمریکای جنوبی جدا کرد. ماداگاسکار بعدها یعنی در حدود ۸۸ میلیون سال پیش از هند جدا شد و این باعث شد که گیاهان و جانوران ماداگاسکار در انزوا به فرگشت خود ادامه بدهند.[۹]

در امتداد کرانه شرقی ماداگاسکار سرازیری تندی دیده می‌شود که بیشتر جنگل‌های گرمسیری باقی‌مانده در زمین‌های پست این جزیره در این محدوده قرار دارند. در غرب این سرازیری‌ها و در مرکز جزیره، فلاتی قرار دارد که ارتفاع آن بین ۷۵۰ تا ۱۵۰۰ متر بالاتر از سطح دریاست. این مرتفعات مرکزی که به‌طور سنتی زادبوم قوم مرینا بوده‌است متراکم‌ترین منطقه ماداگاسکار از نظر جمعیت است و پایتخت کشور هم که کانون تاریخی قوم مرینا بوده‌است، در همین فلات واقع شده‌است.

ویژگی این فلات مرکزی وجود دره‌های شامل شالیزارهای مطبق است که بین تپه‌های پرعلف و تکه‌هایی از جنگل واقع شده‌اند. اراضی واقع در غرب فلات مرتفع مرکزی به تدریج خشک‌تر شده و سرانجام به کانال موزامبیک و باتلاق‌های جنگلی حرا در امتداد ساحل ختم می‌شوند.[۱۰]

بوم‌شناسی

ماداگاسکار ۸۸ میلیون سال پیش از هند جدا شد و پس از آن هیچگاه به خشکیهای دیگر دنیا در اتصال نبوده‌است. این جدایی طولانی باعث شده تا اغلب گیاهان و جانورانش بی‌همتا باشند و در جای دیگری از دنیا پیدا نشوند. در حدود ۹۰ درصد از تمامی گونه‌های گیاهی و جانوری ماداگاسکار بوم‌زاد این جزیره هستند[۱۱] معروفترین آن‌ها لمورها هستند. خانواده‌ای نخستیان با نزدیک به صد گونه متفاوت که فقط در ماداگاسکار وجود دارند. از دیگر جانوران این جزیره آفتاب‌پرست پلنگی است که در بخش‌های شرقی و شمالی ماداگاسکار یافت می‌شود.[۱۲] بیش از ۸۰ درصد از ۱۴٬۸۸۳ گونه گیاهی این جزیره را در هیچ‌جای دیگر جهان نمی‌توان یافت. ازجمله پنج خانواده از گیاهان تنها ویژه ماداگاسکار هستند.[۱۳] این اکولوژی ویژه باعث شده‌است که برخی بوم‌شناسان از ماداگاسکار به عنوان «قاره هشتم» یاد کنند.[۱۴]

تقسیمات کشوری

نقشهٔ سیاسی ماداگاسکار

تا سال ۲۰۰۲ میلادی کشور ماداگاسکار از ۶ ایالت تشکیل می‌شد.

  1. آنتاناناریوو (Antananarivo)
  2. آنسیرانانا (Antsiranana)
  3. فیانارانسوا (Fianarantsoa)
  4. ماهاجانگا (Mahajanga)
  5. تواماسینا (Toamasina)
  6. تولیارا (Toliara)

بعد از اینکه در ۴ اکتبر ۲۰۰۲ تغییراتی در تقسیمات اداری و جغرافیایی ماداگاسکار ایجاد شد، ۶ استان سابق این کشور منحل شده و ماداگاسکار از لحاظ جغرافیایی به ۲۲ منطقه تقسیم شد که به ترتیب الفبا عبارتند از: • آتسیمو-آتسیناناناآتسیمو-آندرفاناآتسیناناناآلائوترا-مانگوروآمورونئی مانیاآنالامانگاآنالانجیروفوآندرویآنوسیایتاسیایهورومبهبتسیبوکابوئنیبونگولاوادیاناساواسوفیاملاکیمنابههائوته ماتسیاتراواتوواوی-فیتووینانیواکینانکاراترا

اقتصاد

واحد پول ماداگاسکار، آریاری با واحد جزء (ایرایمبیلانجا) نام دارد. صادرات ماداگاسکار را، قهوه، وانیل، شکر و ادویه‌جات تشکیل می‌دهد. ماداگاسکار از اعضای کشورهای اتحادیهٔ آفریقاست.

بر اساس گزارش فائو، بیش از سه چهارم مردم دو منطقه در جنوب غرب و جنوب ماداگاسکار با ناامنی غذایی مواجه هستند که این وضعیت در همواره تشدید شده‌است زیرا محصول ذرت و مانیوک به شدت کاهش یافته‌است و تولید برنج نیز پایین‌تر از سطح عادی است. بیشتر مردم مادگاسکار (۹۳ درصد بنا بر اعلام صندوق بین‌المللی پول) در فقر به سر می‌برند و کمتر از دو دلار در روز درآمد دارند.[۱۵]

مردم

۹۵٪ نژاد این کشور را مالاگاسی و ۲٪ را نیز فرانسوی تشکیل می‌دهند، همچنین از نظر دین، میزان نفوذ عقاید محلی و بومی ۵۲٪، مسیحیت ۴۱٪، اسلام ۷٪ می‌باشد. زبانهای رسمی ماداگاسکار، مالاگاسی و فرانسوی هستند.

مهم‌ترین گروه قومی این جزیره یعنی مالاگاسی‌ها از جنوب شرق آسیا آمده‌اند. در این گروه، مهم‌ترین قوم‌ها عبارتند از مرینا، که پیرامون پایتخت سکونت دارند، بتسیمیساراکا، در شمال شرق، و ساکالاوا، در غرب. جمعاً بیش از بیست قوم، تیره، و طایفه در این جزیره زندگی می‌کنند.

از دیدگاه نژادی، مردمان ماداگاسکار ترکیبی هستند از عناصر جنوب آفریقا و جنوب شرقی آسیا.[۱۶] بعدها بازرگانان عرب نیز به شمال ماداگاسکار آمده و اسلام را معرفی کردند. بخش کوچکی از جمعیت ماداگاسکار نیز از نوادگان مهاجران اروپایی، هندی، کرئولی، قمری، و چینی هستند.[۱۷]

نگارخانه

پانویس

  1. Bureau of African Affairs (3 May 2011). "Background Note: Madagascar". U.S. Department of State. Archived from the original on 24 August 2011
  2. Bureau of African Affairs (3 May 2011)
  3. Hobbes, Joseph; Dolan, Andrew (2008). World Regional Geography. Belmont, CA: Cengage Learning. ISBN 978-0-495-38950-7.
  4. Madagascar Democratic Republic of
  5. Toamasina
  6. Antsirabe
  7. Fianarantsoa
  8. Mahajanga
  9. University of Berkeley: Understanding Evolution (October 2009). "Where did all of Madagascar's species come from?". Archived from the original on 19 March 2011. Retrieved 19 March 2011.
  10. Vences M, Wollenberg KC, Vieites DR, Lees DC (June 2009). "Madagascar as a model region of species diversification". Trends in Ecology and Evolution. 24 (8): 456–465. doi:10.1016/j.tree.2009.03.011. PMID 19500874. Archived from the original (PDF) on 11 February 2012. Retrieved 11 February 2012.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  11. Hobbes & Dolan (2008), p. 517
  12. Andreone, F.; Guarino, F. M.; Randrianirina, J. E. (2005). "Life history traits, age profile, and conservation of the panther chameleon, Furcifer pardalis (Cuvier 1829), at Nosy Be, NW Madagascar" (PDF). Tropical Zoology. 18 (2): 209–225. doi:10.1080/03946975.2005.10531221. ISSN 0394-6975. {{cite journal}}: Cite has empty unknown parameter: |1= (help)
  13. Callmander, Martin; et al. (2011). "The endemic and non-endemic vascular flora of Madagascar updated". Plant Ecology and Evolution. 144 (2): 121–125. doi:10.5091/plecevo.2011.513. Archived from the original (PDF) on 11 February 2012. Retrieved 11 February 2012. {{cite journal}}: Explicit use of et al. in: |last2= (help)
  14. Hillstrom & Collier Hillstrom (2003), p. 50
  15. واحد مرکزی خبر. ۱۳۹۳/۱۱/۱۶
  16. Hurles ME, Sykes BC, Jobling MA, Forster P; Sykes; Jobling; Forster (2005). "The dual origin of the Malagasy in Island Southeast Asia and East Africa: evidence from maternal and paternal lineages". American Journal of Human Genetics. 76 (5): 894–901. doi:10.1086/430051. PMC 1199379. PMID 15793703. Archived from the original on 6 May 2011. Retrieved 30 April 2011.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  17. Adelaar, Alexander (2006). "The Indonesian migrations to Madagascar: Making sense of the multidisciplinary evidence". In Simanjuntak, Truman; Pojoh, Ingrid Harriet Eileen; Hisyam, Muhamad. Austronesian diaspora and the ethnogeneses of people in Indonesian archipelago. Jakarta, Indonesia: LIPI Press. ISBN 978-979-26-2436-6. pp. 205–235.

منابع

  • «ایرنا - پایان حصر خانگی رئیس جمهور سابق ماداگاسکار». ایرنا.