باشگاه فوتبال رئال مادرید: تفاوت میان نسخه‌ها

ویرایش پیوندها
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
(نمایش تمامی تغییرات در حال بررسی)
[نسخهٔ بررسی‌نشده][نسخهٔ بررسی‌نشده]
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
Wolf old 20 (بحث | مشارکت‌ها)
۱۸۰ ویرایش‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
Wolf old 20 (بحث | مشارکت‌ها)
۱۸۰ ویرایش‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۶۶۳: خط ۶۶۳:
{{Fs player|no=۲۵|pos=GK|nat=BEL|name=[[تیبو کورتوا]]}}
{{Fs player|no=۲۵|pos=GK|nat=BEL|name=[[تیبو کورتوا]]}}
{{Fs player|no=۲۸|nat=BRA|pos=FW|name=[[وینیسیوس جونیور]]}}
{{Fs player|no=۲۸|nat=BRA|pos=FW|name=[[وینیسیوس جونیور]]}}
{{Fs end}}

===== بازیکنان دیگر تحت قرارداد =====
{{Fs start}}
{{Fs player|no=—|nat=POR|pos=DF|name=[[فابیو کونترائو]]}}
{{Fs player|no=—|nat=NOR|pos=MF|name=[[مارتین اودگارد]]}}
{{Fs mid}}
{{Fs player|no=—|nat=ESP|pos=FW|name=[[رائول د توماس]]}}
{{Fs end}}
{{Fs end}}


نسخهٔ ‏۵ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۲۹

رئال مادرید
نام کاملباشگاه فوتبال رئال مادرید[۱]
لقب‌(ها)سفیدها
خامه‌ای‌ها
قوهای سفید
کهکشانی‌ها
کرکس‌ها
وایکینگ‌ها
اشباح
نام غیررسمیرئال (Real)
تاریخ بنیان‌گذاری۶ مارس ۱۹۰۲؛ ۱۲۲ سال پیش (۱۹۰۲-06}})
نام ورزشگاهسانتیاگو برنابئو، مادرید، اسپانیا
گنجایش۸۱٬۰۴۴[۲]
مدیرعاملفلورنتینو پرز
سرمربیسانتیاگو سولاری
لیگلا لیگا
۱۸–۲۰۱۷سوم
وبگاه
فصل جاری

باشگاه فوتبال رئال مادرید (به اسپانیایی: Real Madrid Club de Fútbol) یک باشگاه حرفه‌ای فوتبال است که در مادرید، پایتخت اسپانیا قرار دارد. رئال موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال اسپانیا و موفق‌ترین تیم تاریخ فوتبال اروپا و موفق‌ترین تیم فوتبال سدهٔ ۲۰ میلادی به انتخاب فیفا است. آن‌ها دارای رکورد ۳۳ بار قهرمانی در لالیگا، ۱۹ قهرمانی در کوپا دل ری (جام حذفی)، ۱۰ سوپرکاپ اسپانیا، ۱۳ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، ۲ جام یوفا، ۴ سوپرکاپ اروپا و ۳ قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان هستند. کلمهٔ رئال در زبان اسپانیایی، به معنی «سلطنتی» است، این لقب را شاه آلفونسو سیزدهم در سال ۱۹۲۰ بر این تیم نهاد. همچنین در همان سال، شکل یک تاج نیز بر روی آرم این باشگاه قرار گرفت. Real Madrid Club de Fútbol عبارتی است به زبان اسپانیایی که به معنای باشگاه فوتبال مادرید پادشاهی می‌باشد.

رئالی‌ها در طی تاریخ خود، حتی یک بار هم از لیگ اول اسپانیا (لا لیگا) خارج نشدند و همیشه در این لیگ حضور داشتند. آن‌ها از دهه ۵۰ بود که خود را به عنوان یکی از قدرت‌های فوتبال اسپانیا و اروپا به همگان معرفی کردند. در دههٔ ۸۰ یکی از بهترین دوران‌های خود را داشتند و یکی از بهترین تیم‌ها معروف به «تیم کرکس‌ها» بودند که موفق به کسب دو جام یوفا، ۵ قهرمانی متوالی اسپانیا، ۱ قهرمانی جام اسپانیا و ۳ قهرمانی سوپرکاپ اسپانیا شدند.

رئال مادرید سال‌هاست که در لالیگا، از تیم‌های قدرتمند محسوب می‌شود و رقیب اصلی این تیم نیز، بارسلونا است. از نظر درآمد، رئال مادرید با ۵۵۷ میلیون یورو درآمد در فصل ۱۵–۲۰۱۴ در صدر پردرآمدترین باشگاه‌های فوتبال جهان بوده‌است. این عنوان تا سال ۲۰۱۶ پابرجا بوده‌است.[۳][۴][۵]

لباس تیم از ابتدا به رنگ سفید بوده‌است. هر چند که رنگ آبی که در ابتدا کاملاً در لباس تیم مشخص بود، بارها به‌خاطر زیباتر شدن یا تغییر حامی مالی تیم، دچار تغییر شد. ورزشگاه خانگی آن‌ها، سانتیاگو برنابئوست که گنجایش ۸۰٫۳۵۴ نفر به صورت نشسته را داراست. این ورزشگاه در مرکز شهر مادرید قرار دارد و از سال ۱۹۴۷، ورزشگاه اختصاصی این تیم شد. این ورزشگاه تاکنون ۴ بار و در سال‌های ۱۹۵۷، ۱۹۶۹، ۱۹۸۰ و ۲۰۱۰، میزبان فینال لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است.

تاریخچه

سال‌های ابتدایی؛ جنگ‌های داخلی و ژنرال فرانکو (۱۹۰۲–۱۹۴۵)

تیم مادرید ۱۹۰۹
اعضای تیم در سال ۱۹۰۵[۶]

اگر بخواهیم به نحوه شکل‌گیری باشگاه رئال مادرید برسیم، باید به سال ۱۸۹۷ برگردیم. همان سال تعدادی از دانشجویان دانشگاه کمبریج و آکسفورد در مادرید باشگاهی را با نام «باشگاه فوتبال آسمان» به وجود آوردند و صبح‌های دوشنبه به فوتبال می‌پرداختند. ۳ سال بعد و در سال ۱۹۰۰، این باشگاه به دو باشگاه مجزا تبدیل شد. سپس دو سال بعد و در ۶ مارس سال ۱۹۰۲، مجدداً باشگاه نام خود را به «باشگاه فوتبال رئال مادرید» تغییر داد. ۱۹۰۲[۷] ۳ سال بعد، این تیم موفق شد اولین جام خود را با شکست تیم اتلتیک بیلبائو در جام اسپانیا به دست بیاورد. در ۴ ژانویه ۱۹۰۹ بود که «آدولفو ملندز»، مدیر وقت رئال در آن زمان، اساسنامه جام اسپانیا را امضاء و تأیید کرد تا باشگاه به یکی از اعضای فدراسیون سلطنتی فوتبال اسپانیا تبدیل شود. در سال ۱۹۲۰ باشگاه نام خود را بازهم تغییر داد و این‌بار به «رئال مادرید» که اینکار پس از اهدای عنوان رئال (رویال به معنی سلطنت) توسط شاه آلفونسو سیزدهم اتفاق افتاد.[۸] در سال ۱۹۲۹، اولین لیگ فوتبال اسپانیا راه‌اندازی شد. رئالی‌ها تا هفته پایانی در صدر جدول حضور داشتند تا اینکه باخت هفته پایانیشان به اتلتیک بیلبائو، باعث قهرمانی بارسلونا در لالیگا و نایب قهرمانی آن‌ها شد.[۹] رئالی‌ها اولین لیگ خود را در فصل ۳۱–۱۹۳۲ کسب کردند و سال بعد نیز این عنوان را کسب کردند تا اولین تیمی‌باشند که این جام را دو سال پیاپی کسب می‌کنند.[۱۰] در ۱۹۴۳، بارسلونا در نیمه نهایی مسابقات کوپا دل جنرالیسمه به مصاف رئال مادرید رفت. دیدار رفت دو تیم در لس کورتس با نتیجه ۳–۰ به نفع بارسلونا پایان یافت. در بازی برگشت اما بارسلون با نتیجه ۱۱–۱ از رئال شکست خورد.

عصر مدیریت سانتیاگو برنابئو و درخشش در اروپا (۱۹۴۵–۱۹۷۸)

در سال ۱۹۴۵، سانتیاگو برنابئو یسته، به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.[۱۱] در همین زمان، برنابئو دستور بازسازی زمین تمرین اختصاصی تیم و ساخت ورزشگاهی بزرگتر را برای تیم صادر کرد. در سال ۱۹۵۳، وی تصمیم گرفت تا سیاست جدیدی به کار ببرد و بازیکنان بزرگ را به تیم بیاورد که اولین اقدامش، خرید آلفردو دی استفانو که قرارداد رسمی با بارسلونا امضاء کرده و عضو باشگاه بارسلونا به حساب می‌آمد بود. بعدها فاش شد که ژنرال فرانکو در این خرید نقش اساسی داشت و با فرستادن مأموران ویژه خواهان لغو قرارداد آلفردو با بارسلونا شد.[۱۲] در سال ۱۹۵۵، به پیشنهاد یک روزنامه‌نگار، برنابئو، «بدریگنان» و «سوبس» تصمیم گرفتند تا جامی را طراحی کنند و در آن از تیم‌های مختلفی از سرتاسر اروپا برای شرکت در آن دعوت کنند. جامی که امروزه به عنوان لیگ قهرمانان اروپا شناخته می‌شود.[۱۳]

در دوران برنابئو بود که رئال مادرید خود را به عنوان قدرتی در اسپانیا و اروپا معرفی کرد. آن‌ها در طی سالهای ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰، ۵ بار متوالی قهرمان جام اروپا شدند که یکی از آنها، پیروزی ۷–۳ مقابل اینتراخت فرانکفورت در سال ۱۹۶۰ در فینال رقابت‌ها بود. سال‌ها بعد پس از مرگ فرانکو مدیر وقت اینتراخت در محفلی خصوصی اعلام کرد که آن ژنرال خونخوار با قدرت و ثروت خود بازیکنان اینتراخت را محصور خود ساخت و نتیجهٔ آن فینال را رقم زد و به عبارتی نتیجه را از پیش تعیین شده می‌دانست.[۱۲] پس از این افتخارات پیاپی، باشگاه موفق به کسب عنوان نشان افتخار یوفا شد.[۱۴] آن‌ها ششمین جام خود را نیز با شکست ۲–۱ پارتیزان و در سال ۱۹۶۶ به دست آوردند. اعضای این تیم در سال‌های ۱۹۶۲ و ۱۹۶۴ نیز موفق شده بودند تا به فینال این رقابت‌ها برسند هرچند موفق به قهرمانی نشده بودند.[۱۵] در دهه هفتاد، رئالی‌ها موفق به کسب ۵ لیگ اسپانیا و ۳ جام حذفی شدند.[۱۶] در سال ۱۹۷۱ آن‌ها اولین دیدار فینال جام در جام اروپا را برگزار کردند که در نهایت با شکست ۲–۱ مقابل چلسی، از کسب جام بازماندند.[۱۷] در ژوئیه ۱۹۷۸، اتفاقی ناگوار برای رئال مادرید افتاد و سانتیاگو برنابئو در حالیکه مسابقات جام جهانی فوتبال در آرژانتین آغاز شده بود، درگذشت. این اتفاق به حدی مهم بود که مسئولین فیفا تصمیم گرفتند که ۳ روز را در حین مسابقات به افتخار برنابئو، عزای عمومی اعلام کنند.[۱۸] باشگاه رئال نیز در ادامه همان سال، اولین دوره جام برنابئو را که به احترام برنابئو بود، برگزار کرد.

دوره کرکس‌ها و کسب هفتمین و هشتمین جام اروپایی (۱۹۸۰–۲۰۰۰)

رئال مادرید در فصل ۰۷–۲۰۰۶

رئالی‌ها در اوایل دهه هشتاد، وضعیت چندان مناسبی نداشتند و نتوانستند لالیگا را فتح کنند تا اینکه گروهی از بازیکنان لیگ اسپانیا به تیم آمدند و با خود موفقیت را به همراه داشتند.[۱۹] یک روزنامه‌نگار اسپانیایی عنوان کرکس‌ها را برای آن تیم انتخاب کرد که به‌خاطر ۵ بازیکن فوق‌العاده آن بود که شامل امیلیو بوتراگوئنو، مانوئل سانچز، مارتین وازکوز، میشل و میخل پاردخا می‌شد.[۲۰] کرکس‌ها (که بعداً با رفتن پاردخا به رئال ساراگوسا، به گروهی ۴ نفره تبدیل شد)، در کنار بازیکنانی چون فرانسیسکو بویو که دروازه‌بان تیم بود یا مهاجم خود، هوگو سانچز، یکی از بهترین تیم‌های نیمه دوم دهه ۸۰ در اسپانیا و اروپا بودند و موفق شدند ۲ جام یوفا، ۵ لیگ اسپانیا پیاپی، یک جام حذفی اسپانیا و ۳ سوپرجام فوتبال اسپانیا را کسب کنند.[۲۰] اما این تیم رؤیایی و گروه کرکس‌ها، در اوایل دهه ۹۰ (میلادی) و با جدایی امیلی بوتراگونو، مارتین وازکوئز و میشل از تیم، از هم پاشید.[۲۱]

در سال ۱۹۹۶، لورنسو سانز، مدیر باشگاه، تصمیم گرفت تا فابیو کاپلو را به عنوان مربی تیم انتخاب کند. گرچه دوران مربیگری کاپلو تنها یکسال طول کشید اما آن‌ها توانستند عنوان قهرمانی را کسب کنند و بازیکنانی چون روبرتو کارلوس، پردراگ میاتوویچ، داور شوکر و کلارنس سیدورف برای تقویت تیمی که خود بازیکنانی چون رائول، فرناندو هیرو، ایوان زامورانو و فرناندو ردوندو را داشت، به تیم اضافه شدند تا اینکه تیم توانست با این بازیکنان به همراه فرناندو مورینتس که در سال ۱۹۹۷ به تیم آمد تحت هدایت یاپ هینکس پس از ۳۳ سال انتظار، هفتمین جام اروپایی خود را کسب کنند. آن‌ها در فینال به لطف تک گل میاتوویچ موفق شدند یوونتوس را شکست دهند.[۲۲] دو سال بعد نیز رئالی‌ها موفق شدند تا با درخشش رائول، هشتمین جام اروپایی خود را با شکست ۳–۰ والنسیا کسب کنند.[۲۳]

دوره کهکشانی‌ها (۲۰۰۶–۲۰۰۰)

در ژوئیه سال ۲۰۰۰، فلورنتینو پرز به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.[۲۴] وی در وعده‌های انتخاباتیش، قول برطرف کردن بدهی‌های سنگین باشگاه، افزایش امکانات و مدرن کردن باشگاه را داده بود هرچند که وعده اصلی وی، امضای قرارداد با لوئیز فیگو، ستاره آن زمان بارسلونا بود.[۲۵] در همان سال بود که پرز با صرف هزینه‌های سنگین، تیمی را تشکیل داد که به‌خاطر داشتن ستارگان بزرگ، در سرتاسر جهان به نام کهکشانی‌ها معروف شد. بازیکنان بزرگی چون زیدان، رونالدو، فیگو، کارلوس، رائول و بکهام از جمله ستارگان آن روزهای رئال مادریدی بودند که ویسنته دل بوسکه را به عنوان سرمربی خود می‌دید. اما با وجود این هزینه‌ها و کسب نهمین جام اروپایی و کسب قهرمانی لالیگا، پرز تصمیم گرفت تا دل‌بوسکه را برکنار کند، که همین کار وی باعث شد تا سفیدها در طی ۳ سال آینده، موفق به کسب هیچ جامی نشوند تا پرز از کار برکنار شود.[۲۲]

ریاست رامون کالدرون (۲۰۰۹–۲۰۰۶)

بازیکنان رئال در حال جشن گرفتن به‌خاطر قهرمانی در سوپرکاپ اسپانیا در سال ۲۰۰۸[۲۶]

در ادامه و در سال ۲۰۰۶ بود که رامون کالدرون به عنوان مدیر جدید باشگاه انتخاب شد. کالدرون بلافاصله کاپلو را مجدداً به عنوان مربی تیمش انتخاب کرد تا طلسم قهرمان نشدن تیم را بشکند. آن‌ها برای اولین‌بار در طی ۴ سال گذشته، موفق به کسب جام شدند و لالیگا را با کاپلو فتح کردند. اما با این وجود، کاپلو بازهم یک فصل تنها در تیم دوام آورد و مجدداً اخراج شد.[۲۷] رئالی‌ها موفق شدند فصل بعد نیز سی و یکمین قهرمانی خود را در لالیگا کسب کنند که این برای اولین بار در طی ۱۸ سال گذشته بود که دو سال پیاپی این جام را کسب کردند.[۲۸]

انتخاب مجدد پرز و دوران مورینیو (۱۳–۲۰۰۹)

در ژوئن ۲۰۰۹ و پس از ۲ سال ناکامی تیم و برکناری کالدرون، پرز مجدداً به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد.[۲۹][۳۰] پرز مجدداً سیستم کهکشانی‌های خود را پیش گرفت. وی ابتدا کاکا (بازیکن فوتبال) را از تیم میلان خرید[۳۱] و پس از آن کریستیانو رونالدو را از منچستر یونایتد با رقم ۹۶ میلیون یورو خریداری کرد که یک رکورد تاریخیست.[۳۲]

رئالی‌ها با وجود خریدن بازیکنانی چون رونالدو، کاکا و آلونسو، نتوانستند زیر نظر مانوئل پلگرینی، جامی را کسب کنند و پرز وی را برکنار کرد. پس از آن، بعد از چندین روز مذاکره با ماسیمو موراتی، مدیر اینتر میلان ایتالیا، پرز توانست وی را راضی کند که اجازه خروج مربی خود، خوزه مورینیو را که برای آن‌ها ۳ جام کسب کرده بود را بدهد تا مورینیو به عنوان مربی جدید تیم انتخاب و شروع بکار کند.[۳۳] آن‌ها اولین جام خود با مورینیو را در سال ۲۰۱۰، با برد یک بر صفر خود برابر بارسلونا و در فینال جام حذفی بدست آوردند. همچنین در سال بعد (۲۰۱۱) لالیگا را با غلبه بر بارسلونا و سلطه شکنی این تیم از ان خود کردند.[۳۴]

دوران آنجلوتی و لا دسیما (۲۰۱۵–۲۰۱۳)

در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۳، کارلو آنجلوتی با قراردادی سه ساله جانشین مورینیو شد.[۳۵] یک روز بعد در کنفرانس خبری اعلام کرد که زین‌الدین زیدان و پل کلمنت دستیارانش در رئال خواهند بود.[۳۶] در ۱ سپتامبر ۲۰۱۳، انتقال گرت بیل به رئال مادرید با مبلغ رکوردشکن ۱۰۰ میلیون یورو صورت گرفت.[۳۷] در اولین فصل آنجلوتی در رئال، این تیم با گل گرت بیل در فینال کوپا دل ری بارسلونا را شکست داد و به مقام قهرمانی رسید.[۳۸] در ۲۴ مهٔ ۲۰۱۴، رئال مادرید با شکست همشهری‌اش اتلتیکو در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۴ برای اولین بار بعد از سال ۲۰۰۲،[۳۹] به مقام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا رسید و به نخستین تیمی تبدیل شد که به ده قهرمانی اروپایی دست پیدا می‌کند. دستاوردی که لا دسیما نامیده می‌شود.[۴۰]

بعد از قهرمانی در لیگ قهرمانان، رئال مادرید کیلور ناواس، ایسکو، تونی کروس و خامس رودریگز را جذب کرد.[۴۱] رئال در سوپر جام اروپا ۲۰۱۴ با گلزنی رونالدو سویا را شکست داد و به هفتادونهمین جام تاریخش دست یافت.[۴۲] در روزهای پایانی نقل‌وانتقالات تابستانی، رئال دو بازیکن کلیدی‌اش را فروخت؛ ژابی آلونسو به بایرن مونیخ و آنخل دی‌ماریا به باشگاه فوتبال منچستر یونایتد با رقمی معادل ۷۵ میلیون یورو که در آن زمان رکورد نقل‌وانتقالات در انگلستان را شکست. این تصمیم باشگاه با جنجال‌هایی همراه شد. رونالدو دربارهٔ آن گفت: «اگر من مسئول بودم، به شکل دیگری عمل می‌کردم.» و آنجلوتی نیز اظهار کرد که «باید از صفر شروع کنیم.»[۴۳][۴۴]

پس از شروع نه چندان خوب در فصل ۱۵–۲۰۱۴ لا لیگا و شکست مقابل تیم‌های اتلتیکو مادرید و رئال سوسیداد، رئال مادرید با ۱۸ پیروزی پیاپی که شامل برتری مقابل لیورپول و بارسلونا نیز می‌شد، به رکورد ۱۸ پیروزی پیاپی فرانک رایکارد در بارسلونا در فصل ۰۶–۲۰۰۵ رسید.[۴۵] در دسامبر ۲۰۱۴، با پیروزی مقابل سن‌لورنزو در فینال جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۴ این رکورد را به ۲۲ پیروزی پیاپی رساندند و سال را با ۴ جام به پایان بردند.[۴۶] در ابتدای سال ۲۰۱۵ و با شکست مقابل والنسیا این رکورد متوقف شد و موفق نشدند به رکورد جهانی ۲۴ پیروزی پیاپی برسند.[۴۷] رئال با شکست مقابل یوونتوس از راهیابی به فینال لیگ قهرمانان بازماند و در جام حذفی نیز اتلتیکو مادرید آن‌ها را در نیمه‌نهایی حذف کرد. در لا لیگا نیز با اختلاف ۲ امتیاز با بارسلونا به مقام نایب‌قهرمانی بسنده کرد. همهٔ این‌ها منجر به برکناری آنجلوتی در ۲۵ مهٔ ۲۰۱۵ شد.[۴۸]

لا دسیما و سه‌گانهٔ اروپایی (تاکنون–۲۰۱۵)

زین‌الدین زیدان به همراه سرخیو راموس کاپیتان تیم و جام قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا در مهٔ ۲۰۱۶

در ۳ ژوئن ۲۰۱۵، رافائل بنیتز با قراردادی سه ساله سرمربیگری تیم رئال را بر عهده گرفت.[۴۹] رئال مادرید تا هفتهٔ یازدهم لیگ شکست نخورده بود تا این که در مقابل سویا ۲–۳ مغلوب شد. در ادامه در نخستین ال‌کلاسیکوی فصل در خانه ۰–۴ مغلوب بارسلونا شدند. آن‌ها در دور رفت جام حذفی مقابل تیم کادیز به میدان رفتند و ۳–۱ پیروز شدند، اما به دلیل استفاده از دنیس چریشف که در آن بازی محروم بود، از دور رقابت‌ها کنار گذاشته شدند. در لیگ قهرمانان اروپا، رئال با ۱۶ امتیاز صدرنشین گروه خود شد. در ۴ ژانویه ۲۰۱۶، بنیتز به خاطر کسب نتایج ضعیف، عدم محبوبیت میان هواداران و بازیکنان از سمت خود برکنار شد.[۵۰] در آن زمان، رئال در لا لیگا سوم بود؛ چهار امتیاز از تیم صدرنشین اتلتیکو مادرید و دو امتیاز از تیم دوم یعنی بارسلونا عقب بود (با وجود یک بازی رو در رو).[۵۱]

اعضای تیم در جشن قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۷ در شهر مادرید

در همان روز برکناری بنیتز، زین‌الدین زیدان به عنوان جانشین وی معرفی شد.[۵۲] زیدان پیش از دستیار کارلو آنچلوتی در این تیم بود و سرمربیگری رئال مادرید کاستیا را نیز در کارنامه داشت.[۵۲] رئال در اولین بازی با حضور زیدان در ۹ ژانویه ۲۰۱۶، دپورتیوو لاکرونیا را با هت‌تریک گرت بیل ۵–۰ در خانه شکست داد.[۵۳] در ۲۸ مه، رئال مادرید با شکست اتلتیکو مادرید در ضربات پنالتی فینال لیگ قهرمانان اروپا، برای یازدهمین بار قهرمان این رقابت‌ها شد.[۵۴] در ۱۰ دسامبر ۲۰۱۶، رئال با برد ۳–۲ مقابل دپورتیوو، رکورد ۳۵ بازی بدون شکست را ثبت کرد.[۵۵] در ۱۸ دسامبر ۲۰۱۶، رئال با هت‌تریک کریستیانو رونالدو، ۴–۲ باشگاه فوتبال کاشیما آنتلرز را شکست داد و قهرمان جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۶ شد.[۵۶] با تساوی ۳–۳ مقابل سویا در ۱۲ ژانویه ۲۰۱۷، رکورد شکست‌ناپذیری رئال به ۴۰ بازی رسید و رکورد قبلی اسپانیا (۳۹ بازی) که در اختیار بارسلونا بود را شکست.[۵۷] سه روز بعد، با باخت ۲–۱ مقابل سویا، این روند شکست‌ناپذیری به پایان رسید.[۵۸] در مه ۲۰۱۷، رئال برای سی‌وسومین بار به قهرمانی لا لیگا رسید.[۵۹] رئال با شکست یوونتوس در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۱۷ ضمن قهرمانی برای دوازدهمین در این رقابت‌ها، به نخستین تیمی تبدیل شد که از مقام قهرمانی‌اش در دورهٔ لیگ قهرمانان اروپا دفاع می‌کند. این سومین قهرمانی رئال در اروپا طی ۴ سال بود که لا اوندسیما نیز نامیده می‌شود.[۶۰][۶۱][۶۲]

رئال مادرید در سوپر جام اروپا ۲۰۱۷ موفق شد تا منچستر یونایتد را ۲–۱ شکست دهد.[۶۳] پنج روز بعد در سوپرجام اسپانیا ۲–۰ بارسلونا را در بازی رفت شکست دادند و به ۲۴ ال کلاسیکوی متوالی که بارسلونا در آن موفق به گلزنی شده بود پایان دادند؛ بازی برگشت را نیز ۳–۱ بردند و در مجموع ۵–۱ برنده شدند و سوپرجام اسپانیا را بالای سر بردند.[۶۴] رئال مادرید در سال ۲۰۱۸ موفق شد تا برای سومین سال متوالی قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود و به اولین باشگاهی تبدیل شدند که سه سال متوالی در فرمت جدید لیگ قهرمانان قهرمان می‌شوند و هم چنین اولین باشگاه از زمان بایرن مونیخ در دهه ۱۹۷۰ میلادی شدند که سه بار متوالی قهرمان یک جام اروپایی می‌شود. پنج روز بعد از قهرمانی سوم، در ۳۱ مهٔ ۲۰۱۸، زیدان در نشست خبری اعلام کرد که باشگاه نیاز به تغییر دارد و کناره‌گیری خودش از سمت سرمربی‌گری این تیم را اعلام کرد.[۶۵][۶۶]

در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۸، باشگاه رئال اعلام کرد که جولن لوپتگی سرمربی تیم ملی اسپانیا بعد از جام جهانی فوتبال ۲۰۱۸ سرمربی رئال خواهد شد. با این حال فدراسیون فوتبال اسپانیا یک روز پیش از شروع رقابت‌های جام جهانی، لوپتگی را از سرمربی‌گری تیم ملی اسپانیا برکنار کرد و دلیل آن را مطلع نشدن از مذاکره با باشگاه رئال مادرید عنوان کرد.[۶۷][۶۸][۶۹] همچنین در سال ۲۰۱۸ ترکیب رئال دستخوش تغییرات زیادی شد و کریستیانو رونالدو با مبلغ ۱۰۰ میلیون یورو به باشگاه فوتبال یوونتوس پیوست.[۷۰]

آرم و لباس

آرم باشگاه

آرم‌های باشگاه رئال از ابتدا تاکنون[۷۱]

طراحی ابتدایی آرم باشگاه، بسیار ساده بود. این آرم متشکل از سه حرف MCF بود که ۳ حرف ابتدای نام باشگاه (Madrid Club de Fútbol) بود که در زمینه‌ای آبی طراحی شده بود و بر روی لباس سفید تیم قرار داشت. در سال ۱۹۰۸ بود که اولین تغییر در آرم باشگاه رخ داد و برای زیباتر شدن آرم، نوشته‌ها درون یک دایره قرار گرفتند.[۷۲] تغییرات بعدی، تغییرات جزئی بودند تا اینکه در سال ۱۹۲۱، شاه آلفونسو سیزدهم، به عنوان هدیه، عنوان رئال (رویال که تقریباً معنی سلطنتی می‌دهد) را به تیم اهدا کرد[۷۳] و بدین منظور در آرم باشگاه تغییراتی ایجاد شد و شکل یک تاج بر روی آرم باشگاه قرار گرفت.[۷۲] اما در سال ۱۹۳۱ که آلفونسو از حکومت کنار رفت، هم کلمه رئال از نام باشگاه حذف شد و هم شکل تاج از روی آرم باشگاه برداشته شد و به جای آن، خطی تیره بر روی آرم باشگاه قرار گرفت.[۱۰] در سال ۱۹۴۱ و دو سال بعد از جنگ‌های داخلی، مجدداً کلمه رئال به نام باشگاه اضافه شد و تاج پادشاهی نیز به بالای آرم باشگاه افزوده شد.[۱۱] این آرم تا سال ۱۹۹۷ تغییری نکرد تا اینکه در این سال تغییر جزئی داشت و برای آخرین بار در سال ۲۰۰۱ بود که باشگاه برای مدرن کردن آرم و بروزرسانی آن، آرم را تغییر داد که البته تغییراتی جزئی بودند از جمله خطی که از وسط آن می‌گذشت، به رنگ آبی متمایل شد.[۷۲]

لباس تیم

از همان ابتدا، لباس خانگی رئالی‌ها، یکدست سفید بود هرچند که یک خط تیره از وسط آن می‌گذشت (این خط بعدها از لباس حذف شد اما در آرم باشگاه باقی ماند). البته در آن زمان جوراب‌های بازیکنان، رنگ آبی داشت در حالی که اکنون به رنگ سفید است.[۹][۷۴] در سال ۱۹۰۲ بود که لباس‌های راه‌راه، یکدست سفید شدند و جوراب‌های آبی رنگ، سیاه شدند.[پ ۱] در سال ۱۹۴۷ بود که مدیر باشگاه، تصمیم گرفت تا به پیراهن‌های بازیکنان، دکمه اضافه کند و آرم باشگاه را، روی سینه سمت چپ بازیکنان اضافه کرد (چیزی که تاکنون نیز تغییر نکرده‌است). همچنین در نوامبر ۱۹۴۷ در بازی برابر اتلتیکو مادرید، رئالی‌ها به نخستین تیم اسپانیایی تبدیل شدند که لباسشان دارای شماره شد.[۱۱]

لباس خارج از خانه رئالی‌ها نیز از همان ابتدا یا سیاه کامل بوده‌است یا کاملاً ارغوانی و هیچ‌گاه تغییر نکرده‌است. لباس تیم اکنون توسط آدیداس تولید می‌شود که این اتفاق از سال ۱۹۹۸ شروع شد.[۷۵][۷۶] اولین حامی مالی تیم، شرکت «زانوسی» بود که از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۵ حامی مالی تیم بود. سپس حامیان مالی ای چون «پارمالات» با تیم بودند تا اینکه تیم با شرکت «تکا» قراردادی بلند مدت را از سال ۱۹۹۲ بست.[۷۷][۷۸] این قرارداد تا سال ۲۰۰۱ ادامه داشت تا این‌که رئالی‌ها به این قرارداد پایان دادند. آن‌ها ابتدا آدرس سایت اینترنتی خود را به مدت یک‌سال بر روی لباس خود نوشته بودند تا تبلیغ سایت خود را بکنند. بعد از آن در سال ۲۰۰۲، باشگاه با شرکت زیمنس قرار داد بست. سپس در سال ۲۰۰۸، کمپانی آسیایی «بن کیو» حامی مالی تیم شد و آرم این کمپانی بر روی لباس تیم قرار گرفت.[۷۹] اسپانسر بعدی تیم نیز Bwin است که به‌خاطر مشکلات مالی بن کیو، باشگاه مجبور به تغییر حامی مالی شد و سپس نوبت شرکت هواپیمایی امارات شد که تاکنون حامی مالی باشگاه است.[۸۰][۸۱]

رئال مادرید ۱۹۱۶

حامیان مالی و طراح‌های لباس تیم از سال ۱۹۸۰ تاکنون

زمان طراح حامی
۱۹۸۲–۱۹۸۰ آدیداس بدون حامی مالی
۱۹۸۵–۱۹۸۲ زانوسی
۱۹۸۹–۱۹۸۵ هومل پارمالات
۱۹۹۱–۱۹۸۹ رنی پیکات
۱۹۹۲–۱۹۹۱ اوتایا (اوتایسا)
۱۹۹۴–۱۹۹۲ تکا
۱۹۹۸–۱۹۹۴ کِلمه
۲۰۰۱–۱۹۹۸ آدیداس
۲۰۰۲–۲۰۰۱ Realmadrid.com
۲۰۰۵–۲۰۰۲ Siemens Mobile
۲۰۰۶–۲۰۰۵ زیمنس
۲۰۰۷–۲۰۰۶ بنکیو - زیمنس
۲۰۱۱–۲۰۰۷ Bwin
۲۰۱۳–۲۰۱۱
۲۰۱۸–۲۰۱۳ Fly Emirates

*Realmadrid.com appeared as shirt sponsor to promote the club's new website.

ورزشگاه

چامارتین

مقالهٔ اصلی: ورزشگاه چامارتین

در سال ۱۹۱۲ بود که تیم به کمپ O'Donnell رفت و به مدت ۱۱ سال، آنجا زمین خانگی تیم محسوب می‌شد.[۸۲] بعد از آن تیم به مدت یکسال به ورزشگاه ۸ هزار نفری Ciudad Lineal رفت. بعد از آن این‌بار نوبت چامارتین بود که زمین اختصاصی تیم شود. این ورزشگاه در ۱۷ می۱۹۲۳ و در بازی با نیوکاسل یونایتد برای اولین‌بار مورد استفاده قرار گرفت.[۸۳] ورزشگاهی با گنجایش بیش از ۲۲ هزار هوادار تیم که اولین قهرمانی رئالی‌ها در لیگ نیز در آن به ثبت رسید.[۹]

سانتیاگو برنابئو

مقالهٔ اصلی: ورزشگاه سانتیاگو برنابئو

پس از آن و در سال ۱۹۴۳ که سانتیاگو برنابئو به عنوان مدیر باشگاه انتخاب شد، تغییری در استادیوم تیم ایجاد شد. برنابئو معتقد بود که چامارتین آنقدر که باید بزرگ نیست و در حد و اندازه رئال نیست. به همین دلیل دستور ساخت ورزشگاهی جدید را صادر کرد که در ۱۴ دسامبر ۱۹۴۷ افتتاح شد.[۱۱][۸۴] این ورزشگاه، همان سانتیاگو برنابئو کنونی است (البته این نام را بعد از مرگ برنابئو در سال ۱۹۵۵ به دست آورد). نخستین بازی که در این ورزشگاه انجام شد، بین رئال مادرید و بلننسس پرتقال بود که با برتری ۳–۱ سفیدهای مادرید به پایان رسید. نخستین کسی که در این ورزشگاه گل زد نیز، سابینو باریناگا بود که گل نخست تیمش در همین بازی را زد.[۱۱]

سراسرنمایی از ورزشگاه در ژانویه ۲۰۰۷

بازسازی‌ها

ورزشگاه بارها دچار تغییر میزان گنجایش شد. مثلاً برای نخستین بار ورزشگاه در سال ۱۹۵۳ به گنجایش ۱۲۰ هزار هوادار رسید.[۸۵][۸۶] اما پس از آن بارها گنجایش ورزشگاه کمتر از قبل می‌شد (آخرین بازی که این اتفاق افتاد، در سال ۱۹۹۸ بود که یوفا اعلام کرد تمام هواداران تیم باید بر روی صندلی نشسته باشند). آخرین بازسازی ورزشگاه نیز در سال ۲۰۰۳ روی داد که حدود ۵ هزار صندلی دیگر به ورزشگاه افزوده شد تا گنجایشش به ۸۵٬۳۵۴ نفر برسد. همچنین اعلام شده‌است که قرار است به‌زودی برای ورزشگاه یک سقف ساخته شود.[۱۱][۸۴]

سابقه

نمایی از سانتیاگو برنابئو قبل از آغاز فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۱۰[۸۷]

برنابئو در سال ۱۹۶۴ میزبان فینال جام ملت‌های اروپا بود. در سال ۱۹۸۲، فینال رقابت‌های جام جهانی در آن برگزار شد. این ورزشگاه همچنین میزبان ۴ فینال رقابت‌های اروپایی بوده‌است. در سال‌های ۵۷، ۶۹ و ۸۰ این ورزشگاه میزبان جام اروپایی بود. در سال ۲۰۱۰ نیز فینال لیگ قهرمانان اروپا در آن برگزار شد.[۸۸] برنابئو دارای ایستگاه مترو مخصوص به خود است که نامش سانتیاگو برنابئوست.[۸۹] در نوامبر ۲۰۰۷ نیز این ورزشگاه از طریق یوفا ۵ ستاره شد (بیشترین میزان دریافت ستاره).[۹۰]

سایر ورزشگاه‌ها

نمای بیرونی سانتیاگو برنابئو

در می ۲۰۰۶ نیز مجموعه ورزشگاه والبباس بزرگترین مجموعه تفریحی ورزشی دنیا و ورزشگاه آلفردو دی استفانو افتتاح شد که در نزدیکی مکانی قرار دارد که تیم در آن معمولاً تمرین می‌کند. اولین بازی انجام شده در آن نیز بین رئال مادرید و Stade de Reims برگزار شد که یادآور فینال جام اروپایی در سال ۱۹۵۶ بود. رئالی‌ها آن بازی را با ۶ گل سرخیو راموس، آنتونیو کاسانو (۲ گل)، روبرتو سولدادو (۲ گل) و خواردو با برد پشت سر گذاشتند.[۹۱] از دیگر مجموعه ورزشگاه‌های مادرید می‌توان به کامپ دانل، سیوداد رئال مادرید، ورزشگاه لا فابریکا و شهرک ورزشی والدبباس اشاره نمود.

والدبباس

شهرک ورزشی والدبباس در ۱۲۰ هکتار در نزدیکی فرودگاه باراخاس مادرید قرار دارد و از زیباترین و بزرگترین مجموعه‌های ورزشی در دنیا است.

هواداران

هواداران رئال در اوت ۲۰۰۹

در اکثر بازیها خانگی تیم، اکثریت هواداران را کسانی تشکیل می‌دهند که «دارندگان بلیط سالانه» هستند که به‌طور میانگین، ۶۸٬۶۷۰ هزار هوادار در هر بازی می‌شوند.[۹۲] برای تبدیل شدن به یکی از این هواداران، شخص باید به یکی از اعضای باشگاه تبدیل شود که برای اینکار باید عضو یکی از ۱۸۰۰ گروه رسمی که حامی باشگاه هستند، شود که این گروه‌ها در اسپانیا و سایر نقاط جهان هستند. رئالی‌ها دارای رکورد بیشترین میزان تماشاچی در تاریخ اسپانیا هستند به‌طور میانگین، برای هر بازی تیم، ۶۵٬۰۰۰ هزار هوادار به ورزشگاه می‌آید. در فصل ۰۵–۲۰۰۴، آن‌ها با میانگین ۷۱٬۹۰۰ نفر، در رده دوم برترین‌ها قرار گرفتند.[۹۳][پ ۲]

ارزش/سهام باشگاه

پرز در دوره نخست ریاستش، رئال را از خطر ورشکستگی نجات داد[۹۴]

زیر نظر فلورنتینو پرز (۲۰۰۰-۲۰۰۶) بود که باشگاه تلاش خود را برای تبدیل شدن به ثروتمندترین تیم دنیا آغاز کرد.[۹۵] باشگاه بخشی از زمین تمرین خود را به شهر مادرید فروخت و سایر قسمت‌ها را نیز به بخش‌های خصوصی فروخت. فروش این زمین‌ها، باعث شد تا باشگاه بتواند بدهیهای خود را پرداخت کند که همین راه را برای خرید ستارگان گران‌قیمتی چون زیدان، فیگو، رونالدو و بکهام باز کرد.[۹۴]

فروش زمین‌های تیم، باعث شد تا پرز بتواند بدهی‌های تیم (حدود ۲۷۰ میلیون یورو) را پرداخت کند و بتواند بازیکنان بزرگ را به تیم بیاورد که خود اینکار نیز باعث تبلیغات بزرگ برای تیم شد. البته با وجود موفقیت خیره‌کننده پرز در برطرف کردن بدهی‌ها و افزایش بی‌سابقه سهام و ارزش باشگاه، همیشه از وی ایراد گرفته می‌شد که بیش از آنکه به شرایط بازی تیم توجه کند، به فکر مسائل اقتصادی باشگاه‌است.[۹۶]

با وجود برکنار شدن پرز، موفقیت تیم در زمینه اقتصادی، ادامه داشت و کاملاً مشهود بود طوری‌که در دسامبر سال ۲۰۰۷، آن‌ها به عنوان با ارزش‌ترین تیم فوتبال در قاره اروپا انتخاب شدند.[۹۷] در سال ۲۰۰۸ نیز آن‌ها با ارزشی به میزان ۹۵۱ میلیون یورو (۶۴۰ میلیون پوند - ۱٫۲۸۵ میلیارد دلار)، به عنوان دومین تیم فوتبال پر ارزش در دنیا انتخاب شدند.[۹۸] تنها باشگاه منچستر یونایتد بود که ارزشش بیشتر از رئال مادرید بود (با ارزش ۱٫۳۳۳ میلیارد یورو).[۹۹] در سال ۲۰۱۰ نیز مشخص شد که رئالی‌ها دارای بیشترین میزان گردش مالی در جهان فوتبال بوده‌اند.[۱۰۰] در سپتامبر ۲۰۰۹ نیز اعلام شد که آن‌ها قصد دارند تا مجموعه تفریحی مخصوص خود را تأسیس کنند. این اتفاق در سال ۲۰۱۳ میلادی رخ داد که بخشی دیگر از راهکارهای اقتصادی پرز بود.[۱۰۱]

برند جهانی

در تحقیقی که از طریق دانشگاه هاروارد انجام شد، مشخص شد که رئال یکی از ۲۰ مارک (برند) اول در دنیاست. آن‌ها تنها تیم در دنیا هستند که مدیران باشگاه نیز بمانند بازیکنان تیم، کاملاً شناخته شده‌اند. همچنین در همین تحقیق مشخص شد تعداد زیادی از افراد معروف و سرشناس دنیا، طرفدار و حامی این تیم هستند. در همین تحقیق، میزان هوادارن تیم، حداقل ۲۸۰ میلیون هوادار در سرتاسر جهان تخمین زده شده‌است که آن‌ها را در فاصله زیادی با تیم اول، یعنی منچستر یونایتد قرار می‌دهد. آن‌ها همچنین دارای میزان بالاترین رقم برای فروش حق پخش بازی‌هایشان هستند.[۱۰۲]

در سال ۲۰۱۰ نیز از طریق مجله فوربس مشخص شد که در فصل ۰۹–۲۰۰۸، ارزش باشگاه به میزان ۹۹۲ میلیون یورو (۱٫۳۲۳ میلیارد دلار) است که البته بازهم در این میان باشگاه انگلیسی منچستر یونایتد، از آن‌ها بالاتر است.[۱۰۳][۱۰۴] همچنین براساس گزارش دلویت، باشگاه در همان بازده زمانی، سودی بیش از ۴۰۰ میلیون یورو داشته که در این مورد، آن‌ها بهترین در دنیا بودند.[۱۰۵]

در کنار بارسلونا، اتلتیکو مادرید و اوساسونا، رئالی‌ها نیز به عنوان یک سازمان ثب شده‌اند که با اینکار، امکان خرید و سهیم شدن در سهام آن اصلاً وجود ندارد[پ ۳] و تنها می‌شود عضو آن شد. این اعضا بمانند یک مجلس هستند که در بالاترین قسمت تیم حضور دارند.[۱۰۶] تا سال ۲۰۱۰، رئالی‌ها دارای ۶۰ هزار عضو بودند.[۱۰۷] در پایان سال ۱۰–۲۰۰۹ نیز اعلام شد که رئالی‌ها ۲۴۴٫۶ میلیون دلار بدهی دارند (مانند حقوق بازیکنان و…) که در مقایسه همین زمان در سال قبل، حدود ۸۲ میلیون دلار کمتر شده‌است.[۱۰۸]

جزیره مادرید

رئال مادرید و دولت راس الخیمه، در جایگاه ویژه برنابئو، پروژه جزیره رئال مادرید را در مارس ۲۰۱۲ کلید زدند. یک منطقه مسکونی و تجاری به همراه شهر بازی با نام رئال مادرید که در امارات قرار دارد. این جزیره شامل یک شهر بازی، یک هتل پنج ستاره مجلل با ۴۵۰ اتاق، ۶۰ خانه ساحلی با ساحل اختصاصی، ۴۰۰ آپارتمان، یک موزه رئال مادرید، تفرجگاه، قایق‌های تفریحی و اولین استادیوم فوتبال دنیا به سمت دریا با ۱۰ هزار نفر گنجایش است.

رکوردها و افتخارات باشگاه

وضعیت آماری تیم

مقالهٔ اصلی: فهرست رکوردها و آمار باشگاه رئال مادرید
"رائول دارای رکورد بیشترین بازی در رئال مادرید است[۱۰۹]

تعداد حضور

رائول گونزالس دارای رکورد بیشترین تعداد حضور در رئال است. رائول از سال ۱۹۹۴ تا آوریل سال ۲۰۱۰ در ۵۵۰ بازی برای رئال مادرید حضور داشته‌است..[۱۱۰] در درون دروازه نیز، ایکر کاسیاس با ۵۰۰ حضور در درون دروازه تیم، رکورددار است. ایکر کاسیاس نیز با ۱۶۰ بازی ملی بین‌المللی‌ترین بازیکن تیم است (دارای بیشترین بازی ملی).[۱۱۱]

گل‌ها

رکورد بیشترین گل زده نیز در اختیار کریستیانو رونالدو است. وی با زدن ۴۰۷ گل در ۸ فصل حضور خود در رئال، رکورددار است.[۱۰۹] همچنین ۵ بازیکن دیگر هستند که بیش از ۲۰۰ گل برای رئال به ثمر رساندند. آلفردو دی‌استفانو (۶۴–۱۹۵۳)، کارلوس سانتیانا (۸۸–۱۹۷۱)، فرانس پوشکاش (۶۶–۱۹۵۸)، هوگو سانچز (۹۲–۱۹۸۵) و رائول گونزالس (۲۰۰۲–۱۹۹۴) افرادی هستند که بیش از ۲۰۰ گل برای این تیم زدند. همچنین سانچز با زدن ۳۸ گل در لیگ سال ۹۰–۱۹۸۹، تا سال ۲۰۱۰، دارای بیشترین تعداد گل زده در یک فصل و در مسابقات لیگ بود که کریستیانو رونالدو با زدن ۴۰ گل در یک فصل، رکورد وی را شکست و رکورد بیشترین گل زده در یک فصل لالیگا را به نام خود ثبت کرد.[۱۱۲] همچنین ۴۹ گل زده دی استفانو در ۵۸ بازی اروپایی، تا چند دهه بیشترین تعداد گل زده در رقابت‌های اروپایی بود که آن را ابتدا رائول در سال ۲۰۰۵ شکست و سپس در سال ۲۰۱۱، رونالدو با زدن ۵۳ گل در در ۵۴ مسابقه، مجدداً این رکورد را شکست و رکورد جدیدی بنام خود ثبت کرد.[۱۱۳] سریع‌ترین گل تاریخ باشگاه را نیز رونالدو برزیلی در دسامبر ۲۰۰۳ و بازی برابر اتلتیکو مادرید و در ثانیه ۱۵ به ثمر رساند.[۱۱۴]

فرانس پوشکاش
فرانسیسکو خنتو
ایکر کاسیاس

آمار لیگ

از زمانیکه آمارها به‌طور دقیق محاسبه می‌شوند، رکورد بیشترین حضور تماشاگر، مربوط به یک بازی جام حذفی در سال ۲۰۰۶ است که ۸۳٬۳۲۹ هوادار در ورزشگاه در حالی حضور داشتند که گنجایش سانتیاگو برنابئو، حدود ۳ هزار نفر کمتر از آن بود.[۱۱۵] میانگین تعداد تماشاچیان تیم نیز در فصل ۰۸–۲۰۰۷ به ۷۶٬۲۳۴ نفر رسید که در کل لیگ‌های اروپایی در آن فصل، یک رکورد بود.[۱۱۶] رئالی‌ها همچنین با کسب ۳۲ عنوان قهرمانی (تا فصل۲۰۱۶–۱۷) رکوردار تعداد قهرمانی در لیگ اسپانیا هستند. همچنین آن‌ها دوبار و در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۶۵ و ۱۹۸۵ تا ۱۹۹۰ ۵ بار متوالی قهرمان لیگ اسپانیا شدند که در این مورد نیز رکوردار هستند.[۹۲] همچنین اعضای این تیم از ۱۷ فوریه ۱۹۵۷ تا ۷ مارس ۱۹۶۵، در ۱۲۷ بازی رسمی شکست نخوردند که در لالیگا یک رکورد است.[۱۱۷]

آمار اروپایی

کریستیانو رونالدو وقتی از منچستر یونایتد به رئال مادرید پیوست، گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال بود.

رئالی‌ها همچنین با ۱۲ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و با ۲۳ بار حضور در مرحله نیمه نهایی این رقابت‌ها، رکوردار هستند.[۱۱۸] رونالدو نیز با ۱۰۱ گل زده در بازی، دارای بیشترین گل زده در تاریخ این رقابت‌هاست که همگی آن‌ها را با لباس رئال به ثمر رسانده‌است. رئالی‌ها همچنین دارای رکورد ۱۵ حضور متوالی در رقابت‌های جام اروپایی هستند که از ۱۹۵۶ آغاز شد و تا ۱۹۷۰ ادامه داشت.[۱۱۹]

زین الدین زیدان بازیکن و سرمربی سابق رئال مادرید

خرید و فروش بازیکن

در ژوئن ۲۰۰۹ باشگاه رکورد گران‌قیمت‌ترین خرید تاریخ فوتبال که در اختیار خودش بود را شکست. آن‌ها با پرداخت ۹۶ میلیون یورو (۱۳۱٫۵ میلیون دلار معادل ۸۰ میلیون پوند) به باشگاه منچستر یونایتد، کریستیانو رونالدو را خریدند.[۱۲۰] رکورد قبلی که ۷۶ میلیون یورو (بیش از ۱۰۰ میلیون دلار-۴۸٫۵ میلیون پوند) بود، برای خرید زین الدین زیدان از تیم یوونتوس و در سال ۲۰۰۱ پرداخت شده بود که تا قبل از خرید کاکا (بازیکن فوتبال)، گران‌قیمت‌ترین خرید تاریخ فوتبال بود. البته خرید کاکا از آ.ث. میلان نیز تنها چند روز در صدر گران‌قیمت‌ترین خریدها بود چراکه چند روز بعد، کریستیانو به رئال پیوست و رکود کاکا را شکست. رکورد گران‌قیمت‌ترین فروش باشگاه نیز با فروش کریستیانو رونالدو به باشگاه فوتبال یوونتوس در سال ۲۰۱۸ شکسته شد که در این انتقال کریستیانو رونالدو با رقم ۱۰۵ میلیون یورو به فروش رسید. دیگر رکوردهای فروش به این شرح است که در دسامبر ۲۰۰۸ روبینیو با ۴۷ میلیون یورو (۳۲٫۵ میلیون پوند) به تیم منچستر سیتی و در اوت ۲۰۱۳ مسعود اوزیل با ۴۹ میلیون یورو به آرسنال پیوستند.[۱۲۱] بعد از کریستیانو رونالدو در تابستان ۲۰۱۳ گرت بیل را از تاتنهام به ارزش ۹۱ میلیون یورو خریداری کردند.

افتخارات باشگاه

در مجموع، رئال مادرید با کسب ۵۸ جام، موفق‌ترین تیم در تاریخ اسپانیا و اروپا است. رئال همچنین با کسب ۱۶ جام بین‌المللی، یکی از پرافتخارترین تیم‌های دنیا و با ۱۲ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در رده اول پرافتخارترین تیم‌های اروپا قراردارد و در جهان نیز در رده چهارم قرار دارد. رئال همچنین با کسب ۳۳ جام، پرافتخارترین تیم لالیگا محسوب می‌شود. در ۲۳ دسامبر ۲۰۰۰ نیز باشگاه از طرف فیفا، به عنوان موفق‌ترین تیم قرن بیستم انتخاب شد.[۱۲۲] آن‌ها همچنین نشان لیاقت و شایستگی را از فیفا دریافت کرده‌اند.[۱۲۳] به علاوه، آن‌ها برای بازی در لیگ قهرمانان اروپا، لباس‌های ویژه‌ای می‌پوشند که مخصوص تیم‌هاییست که دارای بیش از ۵ عنوان قهرمانی در این رقابت‌ها هستند.[۱۴]

رقابت‌های داخلی

لالیگا
نمایی از جام‌های کسب شده باشگاه
قهرمانی: ۳۳ بار در سال‌های: ۱۹۳۱–۳۲، ۱۹۳۲–۳۳، ۱۹۵۳–۵۴، ۱۹۵۴–۵۵، ۱۹۵۶–۵۷، ۱۹۵۷–۵۸، ۱۹۶۰–۶۱، ۱۹۶۱–۶۲، ۱۹۶۲–۶۳، ۱۹۶۳–۶۴، ۱۹۶۴–۶۵، ۱۹۶۶–۶۷، ۱۹۶۷–۶۸، ۱۹۶۸–۶۹، ۱۹۷۱–۷۲، ۱۹۷۴–۷۵، ۱۹۷۵–۷۶، ۱۹۷۷–۷۸، ۱۹۷۸–۷۹، ۱۹۷۹–۸۰، ۱۹۸۵–۸۶، ۱۹۸۶–۸۷، ۱۹۸۷–۸۸، ۱۹۸۸–۸۹، ۱۹۸۹–۹۰، ۱۹۹۴–۹۵، ۱۹۹۶–۹۷، ۲۰۰۰–۰۱، ۲۰۰۲–۰۳، ۲۰۰۶–۰۷، ۲۰۰۷–۰۸، ۲۰۱۱–۱۲، ۲۰۱۶–۱۷
نایب قهرمانی: ۱۹ بار در سال‌های: ۱۹۲۸–۲۹، ۱۹۳۳–۳۴، ۱۹۳۴–۳۵، ۱۹۳۵–۳۶، ۱۹۴۱–۴۲، ۱۹۴۴–۴۵، ۱۹۵۸–۵۹، ۱۹۵۹–۶۰، ۱۹۶۵–۶۶، ۱۹۸۰–۸۱، ۱۹۸۲–۸۳، ۱۹۸۳–۸۴، ۱۹۹۱–۹۲، ۱۹۹۲–۹۳، ۱۹۹۸–۹۹، ۲۰۰۴–۰۵، ۲۰۰۵–۰۶، ۲۰۰۸–۰۹، ۲۰۰۹–۱۰[۱۲۴]
جام حذفی
قهرمانی: ۱۹ بار در سال‌های: ۱۹۰۵، ۱۹۰۶، ۱۹۰۷، ۱۹۰۸، ۱۹۱۷، ۱۹۳۴، ۱۹۳۶، ۱۹۴۶، ۱۹۴۷، ۱۹۶۲، ۱۹۷۰، ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۹–۸۰، ۱۹۸۱–۸۲، ۱۹۸۸–۸۹، ۱۹۹۲–۹۳، ۲۰۱۰–۱۱، ۲۰۱۳–۱۴
نایب قهرمانی: ۱۹ بار در سال‌های: ۱۹۰۳، ۱۹۱۶، ۱۹۱۸، ۱۹۲۴، ۱۹۲۹، ۱۹۳۰، ۱۹۳۳، ۱۹۴۰، ۱۹۴۳، ۱۹۵۸، ۱۹۶۰، ۱۹۶۱، ۱۹۶۸، ۱۹۷۸–۷۹، ۱۹۸۲–۸۳، ۱۹۸۹–۹۰، ۱۹۹۱–۹۲، ۲۰۰۱–۰۲، ۲۰۰۳–۰۴[۱۲۵]
سوپرجام اسپانیا
قهرمانی: ۱۰ بار در سال‌های: ۱۹۸۸، ۱۹۸۹*، ۱۹۹۰، ۱۹۹۳، ۱۹۹۷، ۲۰۰۱، ۲۰۰۳، ۲۰۰۸، ۲۰۱۲، ۲۰۱۷
نایب قهرمانی: ۴ بار در سال‌های: ۱۹۸۲، ۱۹۹۵، ۲۰۰۷ ،۲۰۱۴
(*: قهرمان شدن هم در لیگ هم در جام حذفی)[۱۲۶]

رقابت‌های اروپایی

لیگ قهرمانان اروپا
قهرمانی: ۱۳ بار در سال‌های: ۱۹۵۵–۵۶*، ۱۹۵۶–۵۷، ۱۹۵۷–۵۸، ۱۹۵۸–۵۹، ۱۹۵۹–۶۰، ۱۹۶۵–۶۶، ۱۹۹۷–۹۸، ۱۹۹۹–۲۰۰۰، ۲۰۰۱–۰۲، ۲۰۱۳–۱۴. ۲۰۱۵–۱۶ و ۱۷–۲۰۱۶ و ۱۸–۲۰۱۷
نایب قهرمانی: ۳ بار در سال‌های: ۱۹۶۱–۶۲، ۱۹۶۳–۶۴، ۱۹۸۰–۸۱
(*: اولین قهرمان تاریخ این جام)[۱۲۷]
جام یوفا/لیگ اروپا
قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۸۴–۸۵، ۱۹۸۵–۸۶
جام در جام اروپا
اوندسیما در دستان سرخیو راموس کاپیتان رئال مادرید
قهرمانی: ۱ بار در سال ۱۹۵۹–۶۰

۲ بار نایب قهرمانی در سال‌های: ۱۹۷۰–۷۱، ۱۹۸۲–۸۳[۱۲۸]

سوپرکاپ اروپا
قهرمانی:۴ بار در سال‌های: ۲۰۰۲، ۲۰۱۶٬۲۰۱۴ ۲۰۱۷٬
نایب قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۹۸، ۲۰۰۰[۱۲۹]
جام لاتین
قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۵۵، ۱۹۵۷[۱۳۰]

بین‌المللی

جام بین قاره‌ای
قهرمانی: ۳ بار در سال‌های: ۱۹۶۰، ۱۹۹۸، ۲۰۰۲
نایب قهرمانی: ۲ بار در سال‌های: ۱۹۶۶، ۲۰۰۰[۱۳۱]
جام باشگاه‌های جهان
قهرمانی: ۳ بار در سال: ۲۰۱۴ و ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷
نگارخانه
  • تور موزه باشگاه
    تور موزه باشگاه
  • تور برنابئو
    تور برنابئو
  • نمونه‌هایی از افتخارات کسب شده در موزه باشگاه
    نمونه‌هایی از افتخارات کسب شده در موزه باشگاه
  • تندیس بهترین باشگاه قرن
    تندیس بهترین باشگاه قرن
  • جام‌های لیگ قهرمانان اروپا
    جام‌های لیگ قهرمانان اروپا
  • تور برنابئو
    تور برنابئو

رقابت‌های تاریخی

ال کلاسیکو

مقالهٔ اصلی: ال کلاسیکو

در اکثر لیگ‌های جهان، بین دو تیم رقابتی شدید وجود دارد که بازی اول لیگ محسوب می‌شود. در مورد اسپانیا، این بازی، بازی رئال مادرید با بارسلونا است. بازی که با نام «ال کلاسیکو» در سطح جهان شناخته می‌شود.

نتیجه رقابت‌ها
به روز شده در ۱۸ اوت ۲۰۱۷[۱۳۲]
بازی‌ها بردها مساوی‌ها گل‌ها بردهای خانگی تساوی‌های خانگی بردهای خارج از خانه
رئال مادرید بارسلونا رئال مادرید بارسلونا رئال مادرید بارسلونا رئال مادرید بارسلونا رئال مادرید بارسلونا
لا لیگا ۱۷۴ ۷۲ ۶۹ ۳۳ ۲۸۴ ۲۷۷ ۵۲ ۴۹ ۱۵ ۱۸ ۲۰ ۲۰
کوپا دل ری ۳۳ ۱۲ ۱۴ ۷ ۶۴ ۶۳ ۵ ۷ ۵ ۲ ۳ ۵
کوپا دی لالیگا ۶ ۰ ۲ ۴ ۸ ۱۳ ۰ ۱ ۲ ۲ ۰ ۱
سوپرجام اسپانیا ۱۴ ۸ ۴ ۲ ۳۰ ۱۸ ۶ ۴ ۱ ۱ ۲ ۰
لیگ قهرمانان ۸ ۳ ۲ ۳ ۱۳ ۱۰ ۱ ۱ ۲ ۱ ۲ ۱
تمام مسابقات ۲۳۵ ۹۵ ۹۱ ۴۹ ۳۹۹ ۳۸۱ ۶۴ ۶۱ ۲۵ ۲۴ ۲۷ ۲۷
دوستانه ۳۴ ۴ ۲۰ ۱۰ ۴۴ ۸۶ ۳ ۱۱ ۴ ۶ ۱ ۸
تمام بازی‌ها ۲۶۹ ۹۹ ۱۱۱ ۵۹ ۴۴۳ ۴۶۷ ۶۷ ۷۲ ۲۹ ۳۰ ۲۸ ۳۵

شهرآورد مادرید

شهرآورد مادرید میان دو تیم پرطرفدار مادرید در اسپانیا، باشگاه فوتبال رئال مادرید و اتلتیکو مادرید انجام می‌گیرد.

نتایج

در مجموع، از ۲۱۸ مسابقه‌ای که تاکنون بین دو تیم برگزار شده‌است، رئالی‌ها به ۹۰ برد، ۸۶ شکست و ۴۶ تساوی دست پیدا کرده‌اند.[۱۳۳]

پرگل‌ترین ال کلاسیکو مربوط به برد ۱۱–۱ رئال مادرید مقابل بارسلونا در ۱۳ ژوئن سال ۱۹۴۳ در جام حذفی ملقب به کوپا دل ری است.

رقابت‌های داخلی اسپانیا

اولین بازی دو تیم در لیگ، در فوریه ۱۹۲۹ برگزار شد جاییکه رئال موفق شد ۲–۱ حریف خود را شکست دهد.[۱۳۴] آخرین دیدار دو تیم نیز در سال ۲۰۱۸ و در رقابت‌های لا لیگا اسپانیا برگزار شد که با نتیجه ۲_۲ در زمین بارسلونا به پایان رسید.[۳۴][۱۳۵]

در مجموع، از ۱۶۲ مسابقه بین دو تیم در لیگ برگزار شده که رئالی‌ها به ۶۸ برد، ۶۸ شکست و ۳۱ تساوی دست پیدا کرده‌اند. همچنین تاکنون رئالی‌ها ۲۶۳ گل به حریف زدند و ۲۷۲ گل دریافت کردند.

آلفردو دی‌استفانو اسطوره باشگاه رئال مادرید
رقابت اروپایی

در اوایل دهه ۶۰ بود که دو تیم دو بار با هم در رقابت‌های اروپایی رقابت کردند که آن برای اولین بار بود.[۱۳۶] دو تیم در مرحله نیمه‌نهایی به هم برخورد کردند که مادریدی‌ها در مجموع ۶–۲ تیم حریف را شکست دادند و به فینال رسیدند. اما سال بعد که در مرحله مقدماتی دو تیم به هم خوردند، در مجموع دو بازی رفت‌وبرگشت، این بارسلونایی‌ها بودند که ۴–۳ حریف را شکست دادند.[۱۳۷] یکی از مهم‌ترین رقابت اروپایی دو تیم نیز در فصل ۰۲–۲۰۰۱ رقم خورد جاییکه رسانه‌های اسپانیا آن را بازی قرن نامگذاری کردند و بیش از ۵۰۰ میلیون نفر آن را مشاهده کردند.[۱۳۸] این بازی بازهم در مرحل نیمه‌نهایی برگزار می‌شد و رئالی‌ها در مجموع، ۳–۱ حریف خود را شکست دادند.[۱۳۹]

آخرین دیدار اروپایی دو تیم به فصل ۲۰۱۰–۲۰۱۱ برمی‌گردد که در بازی رفت بارسلونا در سانتیاگو برنابئو با نتیجه ۲–۰ به پیروزی رسید و بازی برگشت در نیوکمپ ۱–۱ مساوی شد. به این ترتیب بارسا با حذف رئال راهی فینال لیگ قهرمانان اروپا شد.

در مجموع، ۲ تیم ۸ بار در لیگ‌های اروپایی با هم پیکار کرده‌اند که سهم رئالی مادرید ۳ برد، ۲ شکست و ۳ تساوی بوده‌است. همچنین تاکنون رئالی‌ها ۱۳ گل به حریف زدند و ۱۰ گل دریافت کردند. رئال مادرید در فصل ۲۰۱۲ در لیگ قهرمانان اروپا در مرحله نیمه نهایی در مقابل تیم دورتموند شکست خورد و از راه‌یابی به فینال بازماند.

نقل و انتقالات

با وجود اختلافات شدید دو تیم، نقل و انتقالات زیادی بین دو تیم انجام شده‌است. اما بازیکنانی که به‌طور مستقیم از تیم خود به حریف رفته‌اند، همیشه مورد غضب هواداران قرار گرفتند. شاید بهترین مثال آن، مربوط به فیگو باشد. بازیکن پرتغالی، در سال ۲۰۰۰ با رد پیشنهاد تیمش، به تیم رقیب، یعنی سفیدهای مادرید رفت. این حرکت فیگو، خشم بی پایان هواداران بارسا را به همراه داشت و فیگو همیشه در نیوکمپ مورد حمله هواداران بارسا قرار می‌گرفت. طوری‌که وقتی برای اولین بار با لباس رئال به ورزشگاه بارسلونا پا گذاشت، هواداران خشمگین بارسا، سر یک خوک را به سوی وی انداختند.[۱۴۰]

در مجموع نیز ۲۱ بازیکن که سابقه بازی در بارسا را داشتند به رئال آمدند و در نقطه مقابل، ۱۲ بازیکن سابق رئال، لباس بارسا را به تن کردند.[۱۴۱]

گران‌قیمت‌ترین خریدها

بازیکن از مبلغ انتقال
(£ میلیون)[۱۲۰][۱۴۲] 		تاریخ منبع
۱ ولز گرت بیل انگلستان تاتنهام £۸۵٫۳ سپتامبر ۲۰۱۳ [۱۴۳]
۲ پرتغال کریستیانو رونالدو انگلستان منچستر یونایتد £۸۰ ژوئن ۲۰۰۹ [۱۴۴]
۳ کلمبیا خامس رودریگز فرانسه موناکو £۶۳ ژوئیه ۲۰۱۴ [۱۴۵]
۴ برزیل کاکا ایتالیا آ.ث. میلان £۵۶ ژوئن ۲۰۰۹ [۱۴۶]
۵ فرانسه زین‌الدین زیدان ایتالیا یوونتوس £۴۵ ژوئیه ۲۰۰۱ [۱۴۷]
۶ پرتغال لوئیس فیگو اسپانیا بارسلونا £۳۷ ژوئیه ۲۰۰۰ [۱۴۸]
۷ فرانسه کریم بنزما فرانسه لیون £۳۰ اوت ۲۰۰۹ [۱۴۹]
۸ اسپانیا ژابی آلونسو انگلستان لیورپول £۳۰ اوت ۲۰۰۹ [۱۵۰]
۹ کرواسی لوکا مودریچ انگلستان تاتنهام £۳۰ سپتامبر ۲۰۱۲ [۱۵۱]
۱۰ برزیل رونالدو ایتالیا اینتر £۲۹ اوت ۲۰۰۲ [۱۵۲]

گران‌قیمت‌ترین فروش‌ها

رکورد گران‌قیمت‌ترین فروش تاریخ باشگاه، با فروش دی‌ماریا به منچستر یونایتد رقم خورد.[۱۵۳]

بازیکن به مبلغ انتقال
(£ میلیون)[۱۲۰][۱۴۲] 		تاریخ منبع
۱ آرژانتین آنخل دی‌ماریا انگلستان منچستر یونایتد £۵۹٫۷ اوت ۲۰۱۴ [۱۵۴]
۲ آلمان مسعوت اوزیل انگلستان آرسنال £۴۲٫۴ سپتامبر ۲۰۱۳ [۱۵۵]
۳ آرژانتین گونسالو ایگواین ایتالیا ناپولی £۳۴٫۵ ژوئیه ۲۰۱۳ [۱۵۶]
۴ برزیل روبینیو انگلستان منچستر سیتی £۳۲٫۵ سپتامبر ۲۰۰۸ [۱۵۷]
۵ اسپانیا خسه رودریگز فرانسه پاری سن ژرمن £۲۱٫۲ اوت ۲۰۱۶ [۱۵۸]
۶ فرانسه نیکولا آنلکا فرانسه پاری سن ژرمن £۲۲ ژوئیه ۲۰۰۰ [۱۵۹]
۷ هلند آرین روبن آلمان بایرن مونیخ £۲۲ اوت ۲۰۰۹ [۱۶۰]
۸ انگلستان مایکل اوون انگلستان نیوکاسل £۱۷ سپتامبر ۲۰۰۵ [۱۶۱]
۹ فرانسه کلود ماکلله انگلستان چلسی £۱۶ سپتامبر ۲۰۰۳ [۱۶۲]
۱۰ هلند وسلی اسنایدر ایتالیا اینتر £۱۴ اوت ۲۰۰۹ [۱۶۳]
میدان سیبلس در مادرید

شهرآورد مادرید

دیگر باشگاه بزرگ شهر مادرید، اتلتیکو مادرید است. این باشگاه توسط ۳ جوان باسکی و در سال ۱۹۰۳ به وجود آمد. آن‌ها خود را زیرشاخه تیم اتلتیک بیلبائو می‌دانستند و جز مخالفان رئال مادرید بودند.[۱۶۴][۱۶۵]

دلایل اختلاف

هوادارن رئال در حال تشویق تیم محبوب خود در دربی مادرید

اتلتیکویی‌ها از نظر عنوان، بسیار ضعیف تر از رقیب خود هستند اما دلایل زیادی برای رقابت و دشمنی دو تیم وجود دارد که یکی از آنها، ژنرال فرانکوست. در واقع رئالی‌ها در اکثر دوران تاریخ اسپانیا، تیم مقبول پادشاهان بوده‌اند-بدون اینکه خود باشگاه به حمایت از حکومت بپردازد-در حالیکه اتلتیکویی‌ها، تیمی از مخالفان و شورشی‌ها بودند. در اوایل دوره فرانکو، این اتلتیکویی‌ها بودند که تیم محبوب بودند که در نیروی هوایی حضور داشتند اما سرانجام فرانکو به سمت رئال رفت و اختلافات دو تیم زیاد شد. حتی مکان ورزشگاه‌های دو تیم نیز، تفاوتشان را نشان می‌دهد. برنابئو در منطقه اشرافی شهر و در کنار بانکها و مراکز تجاری مهم شهر است در حالیکه ویسنته کالدرون در جنوب شهر قرار دارد. طرفداران رئال نیز بسیار بیشتر از تیم حریف هستند.[۱۶۶][۱۶۷]

میگل مونیوس، پرافتخارترین سرمربی باشگاه رئال مادرید

نتایج

دو تیم اولین دیدار خود را در ۲۱ فوریه ۱۹۲۹ در مقابل هم برگزار کردند که با برتری ۲–۱ رئال مادرید به پایان رسید.[۹] این بازی در ورزشگاه چارمتین برگزار شده بود. در سال ۱۹۵۹ نیز دو تیم اولین دیدار اروپایی خود را در مرحله نیمه نهایی جام اروپایی برگزار کردند که رئالی‌ها بازی اول را در زمین خود با نتیجه ۲–۱ بردند اما در بازی دوم اتلتیکویی‌ها با یک گل پیروز شدند تا بازی سوم برگزار شود که رئالی‌ها بازهم ۲–۱ بازی را با برد پشت سر گذاشتند و به فینال رسیدند. البته اتلتیکویی‌ها در جام حذفی اسپانیا، دوبار متوالی و در دو فینال در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۱ موفق شدند رئال را شکست دهند و انتقام گرفتند.[پ ۴]

در بین سال‌های ۱۹۶۱ تا ۱۹۸۹ که لالیگا زیرسلطه رئالی‌ها قرار داشت، تنها همین اتلتیکو بود که توان مقابله با این تیم را داشت و توانست ۴ جام در سال‌های ۱۹۶۶، ۱۹۷۰، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۷ کسب کنند. در سال ۱۹۶۵ اتلتیکویی‌ها به نخستین تیمی تبدیل شدند که طی ۸ سال گذشته، رئال را در زمین خانگی توانستند شکست دهند. در طی سال‌های گذشته نیز رقابت دو تیم کاملاً یک طرفه بوده‌است.[۱۶۸] از فصل ۰۳–۲۰۰۲ به بعد که رئال موفق شد با ۴ گل حریف را شکست دهد، تا به الان، ۱۸ بازیست که هنوز اتلتیکو موفق به شکست رئال نشده. آخرین بازی دو تیم نیز با برتری ۴–۱ رئال مادریدو هت تریک کریستیانو رونالدو همراه بود.[۱۶۹]

در مجموع نیز رئال موفق به کسب ۸۰ پیروزی، ۳۱ تساوی ۳۵ شکست از بازی با اتلتیکو شده‌است. آن‌ها همچنین ۲۶۹ گل زدند در حالیکه ۱۹۷ گل دریافت کردند.[۱۷۰]

تلویزیون رئال مادرید

رئال مادرید تی-وی یا همان تلویزیون رئال مادرید (به انگلیسی: Realmadrid TV) یک شبکه تلویزیونی دیجیتالی است که توسط رئال مادرید راه‌اندازی شده‌است. این شبکه در دو زبان انگلیسی و اسپانیایی برنامه پخش می‌کند. این شبکه تلویزیونی در والده بباس (مادرید)، مرکز تمرینات رئال مادرید واقع شده‌است. تلویزیون رئال مادرید تا تاریخ ۵ اوت ۲۰۱۰ در انگلستان قابل دسترسی بود که از این تاریخ به بعد از اسکای دیجیتال شبکه ۴۴۶ حذف شد.

محتوا

تلویزیون رئال مادرید، مصاحبه‌های اختصاصی با بازیکنان و دیگر عوامل رئال مادرید، بازی‌های لالیگا، بازی‌های مستقیم و بازی‌های قدیمی باشگاه به اضافه خبر فوتبال و دیگر برنامه‌ها را برای هواداران رئال مادرید پخش می‌کند. ایستگاه شبکه هم چنین تمامی بازی‌های پیش فصل دوستانه تیم را پخش می‌کند.

بازیکنان فعلی

بازیکنان

لیست بازیکنان

تا ۲۳ دسامبر ۲۰۱۸[۱۷۱]

شماره پست بازیکن
۱ کاستاریکا دروازه‌بان کیلور ناواس
۲ اسپانیا مدافع دنی کارواخال
۳ اسپانیا مدافع خسوس وایخو
۴ اسپانیا مدافع سرخیو راموس (کاپیتان)[۱۷۱]
۵ فرانسه مدافع رافائل واران (کاپیتان چهارم)[۱۷۱]
۶ اسپانیا مدافع ناچو
۷ اسپانیا مهاجم مارییانو دیاز مخییا
۸ آلمان هافبک تونی کروس
۹ فرانسه مهاجم کریم بنزما (کاپیتان سوم)[۱۷۱]
۱۰ کرواسی هافبک لوکا مودریچ
۱۱ ولز مهاجم گرت بیل
۱۲ برزیل مدافع مارسلو (کاپیتان دوم)[۱۷۱]
۱۳ اسپانیا دروازه‌بان کیکو کاسیا
۱۴ برزیل هافبک کاسمیرو
۱۵ اروگوئه هافبک فدریکو والورده
شماره پست بازیکن
۱۷ اسپانیا مهاجم لوکاس واسکز
۱۸ اسپانیا هافبک مارکوس یورنته
۱۹ اسپانیا مدافع آلوارو اودریزولا
۲۰ اسپانیا هافبک مارکو آسنسیو
۲۲ اسپانیا هافبک ایسکو
۲۳ اسپانیا مدافع سرخیو رگیلون
۲۴ اسپانیا هافبک دنی سبایوس
۲۵ بلژیک دروازه‌بان تیبو کورتوا
۲۸ برزیل مهاجم وینیسیوس جونیور


بازیکنان قرض داده‌شده

شماره پست بازیکن
— برزیل مدافع آبنر (به کوریتیبا تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۸)
— مراکش مدافع اشرف حکیمی (به بروسیا دورتموند تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۰)
— فرانسه مدافع تئو هرناندز (به رئال سوسیداد تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)
— جمهوری دومینیکن مدافع لوییز کزادا (به کوردوبا تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)
— اسپانیا مدافع آلوارو تخرو (به Albacete تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)
— اسپانیا هافبک اچو (به Rayo Majadahonda تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)
— اسپانیا هافبک آلیز فباس (به Albacete تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)
شماره پست بازیکن
— کرواسی هافبک ماتئو کواچیچ (به چلسی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)
— کلمبیا هافبک خامس رودریگز (به بایرن مونیخ تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)
— اسپانیا هافبک اسکار رودریگز (به لگانس تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)
— برزیل هافبک لوکاس سیلوا (به کروزیرو تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)
— پاراگوئه مهاجم سرخیو دیاز (به کورینتیانس تا ۳۱ دسامبر ۲۰۱۹)
— هلند مهاجم مینک پیترز (به Lleida تا ۳۰ ژوئن ۲۰۱۹)


مربی و مدیران تیم

همچنین ببینید: فهرست مربیان باشگاه فوتبال رئال مادرید
مقام ملیت نام
مدیر عامل اسپانیا فلورنتینو پرز
سرمربی اسپانیا سانتیاگو سولاری

یادداشت‌ها

  1. ↑ لباس‌های تیم در سال ۱۹۰۵، یکدست سفید بود که باعث شد به تیم لقب سفیدها داده شود
  2. ↑ بارسلونا با میانگین ۷۶ هزار نفر، در رتبه نخست قرار گرفت
  3. ↑ Peterson, Marc p. 25
  4. ↑ رئال در ۷۵ دربی مادرید، پیروز شده‌است

منابع

  1. ↑ "Real Madrid Club de Fútbol" (به اسپانیایی). Liga de Fútbol Profesional. Retrieved 22 February 2009.
  2. ↑ "Santiago Bernabéu Stadium | Real Madrid CF". Real Madrid C.F. - Web Oficial (به انگلیسی). Retrieved 26 August 2017.
  3. ↑ "Deloitte Football Money League 2015" (PDF). Deloitte UK. Retrieved 22 January 2015.
  4. ↑ "The World's Most Valuable Soccer Teams". Forbes.
  5. ↑ Badenhausen, Kurt (15 July 2013). "Real Madrid Tops The World's Most Valuable Sports Teams". Forbes. Retrieved 13 December 2013.
  6. ↑ «REAL MADRID NUESTRA PAGINA». ۱۲ اکتبر ۲۰۱۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۷ ژوئیه ۲۰۱۱.
  7. ↑ Luís Miguel González. «Pre-history and first official عنوان (1900–1910)». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  8. ↑ Luís Miguel González. «Bernabéu's debut to the عنوان of Real (1911–1920)». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ Luís Miguel González (28 February 2007). "A spectacular leap towards the future (1921–1930)". Realmadrid.com. Retrieved 12 July 2008.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Luís Miguel González. "The first two-time champion of the League (1931–1940)". Realmadrid.com. Retrieved 18 July 2008.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ ۱۱٫۳ ۱۱٫۴ ۱۱٫۵ Luís Miguel González. "Bernabéu begins his office as President building the new Chamartín Stadium (1941–1950)". Realmadrid.com. Retrieved 12 July 2008.
  12. ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Luís Miguel González. "An exceptional decade (1951–1960)". Realmadrid.com. Retrieved 12 July 2008.
  13. ↑ Matthew Spiro (۱۱ مه ۲۰۰۶). «Hats off to Hanot». uefa.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ مه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۱ ژوئیه ۲۰۰۸.
  14. ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ "Regulations of the UEFA Champions League" (PDF). UEFA. Archived from the original (PDF) on 12 March 2007. Retrieved 12 July 2008.; Page 4, §2.01 "Cup" & Page 26, §16.10 "Title-holder logo"
  15. ↑ Luís Miguel González. «The generational reshuffle was successful (1961–1970)». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  16. ↑ «Trophy Room». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  17. ↑ «European Competitions 1971». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۷ سپتامبر ۲۰۰۸.
  18. ↑ «Santiago Bernabéu». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ اکتبر ۲۰۰۸.
  19. ↑ «The "Quinta del Buitre" era begins». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۱ ژوئیه ۲۰۰۸.
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ "The "Quinta del Buitre" era begins". Realmadrid.com. Retrieved 11 July 2008.
  21. ↑ «Quinta Del Buitre». بایگانی‌شده از [wn.com/Quinta_del_Buitre اصلی] مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک) در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  22. ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ "1991–2000 – From Raúl González to the turn of the new millennium". Realmadrid.com. Retrieved 12 July 2008.
  23. ↑ «UEFA Champions League Season 1999-2000 - Knock Out Rounds». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  24. ↑ "Florentino Pérez era" (به اسپانیایی). Realmadrid.com. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 12 July 2008.
  25. ↑ «Figo defects to Real Madrid for record £36.2m». The Independent. ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۱ مه ۲۰۱۱.
  26. ↑ «Celebrando el primer título de la temporada». ۲۴ اوت ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۴ اوت ۲۰۰۸.
  27. ↑ Cristina Monge (۱۸ ژوئن ۲۰۰۷). «Real Madrid 3–1 Mallorca». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  28. ↑ «Frist consecutive league عنوان in eighteen years». Realmadrid.com. ۵ می ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  29. ↑ «First measures adopted by the Real Madrid Board of Directors». لندن. ۲۱ ژوئن ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۰.
  30. ↑ «Perez to return as Real president». BBC Sport. ۱ ژوئن ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲.
  31. ↑ «The Times Madrid Signs Kaká». timesonline. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۰.
  32. ↑ «Cristiano Ronaldo signs 6 year Real Madrid». mirrorfootball. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۰.
  33. ↑ «Jose Mourinho, new Real Madrid coach». realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۱.
  34. ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ «Barcelona 0-1 Real Madrid (AET): Cristiano Ronaldo's towering header clinches Copa del Rey for Mourinho's men». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۱ آوریل ۲۰۱۱.
  35. ↑ "Carlo Ancelotti named Real Madrid boss, Laurent Blanc joins PSG". BBC Sport. 25 June 2013. Retrieved 25 September 2013.
  36. ↑ Sharma, Rik (26 June 2013). "Ancelotti presented as new Madrid boss with former Chelsea coach Clement and Zidane as his assistants". Daily Mail. London. Retrieved 26 June 2013.
  37. ↑ "Gareth Bale transfer". Daily Mirror. London. 1 September 2013. Retrieved 1 September 2013.
  38. ↑ Lowe, Sid (16 April 2014). "Real Madrid's Gareth Bale gallops past Barcelona to land Copa del Rey". The Guardian. Retrieved 30 April 2014.
  39. ↑ "Bayern Munich 0–4 Real Madrid". BBC Sport. 29 April 2014. Retrieved 30 April 2014.
  40. ↑ "Real Madrid make history with La Decima". euronews.com. Retrieved 26 May 2014.
  41. ↑ "Real Madrid to unleash new signings Rodriguez and Kroos in Super Cup". First Post. Retrieved 14 August 2014.
  42. ↑ "Real Madrid ties with Barcelona in trophies". Marca. Retrieved 14 August 2014.
  43. ↑ "Cristiano Ronaldo hits out at loss of Angel di Maria and Xabi Alonso as Real Madrid star claims he would have 'done things differently' during summer transfer window". DailyMail. London. Retrieved 5 September 2014.
  44. ↑ "Ancelotti: Madrid must start again from scratch". Yahoo! Sports. Retrieved 5 September 2014.
  45. ↑ "Real Madrid stretch winning run as Ronaldo and Gareth Bale score". BBC. Retrieved 20 December 2014
  46. ↑ "Real Madrid 2–0 San Lorenzo". BBC. Retrieved 20 December 2014
  47. ↑ "Valencia 2 – 1 Real Madrid". BBC. Retrieved 4 January 2015
  48. ↑ "Florentino Pérez holds a press conference". realmadrid.com. 25 May 2015.
  49. ↑ "Rafa Benitez named new coach of Real Madrid". Sky Sports. 3 June 2015. Retrieved 3 June 2015..
  50. ↑ "Zidane: a club legend in the Real Madrid dugout". realmadrid.com. 4 January 2016. Retrieved 4 January 2016.
  51. ↑ "Rafael Benítez sacked by Real Madrid with Zinedine Zidane taking over". Guardian. 4 January 2016. Retrieved 5 January 2016.
  52. ↑ ۵۲٫۰ ۵۲٫۱ "Zidane replaces Benítez at Real Madrid". uefa.com. Retrieved 5 January 2016.
  53. ↑ "Gareth Bale scored a hat-trick as Zinedine Zidane began his time as Real Madrid manager with a comprehensive win over Deportivo La Coruna". BBC Sport. 9 January 2016. Retrieved 10 January 2016..
  54. ↑ "Spot-on Real Madrid defeat Atlético in final again". uefa.com. 28 May 2016.
  55. ↑ "Real Madrid 3–2 Deportivo de La Coruña". bbc.com. Retrieved 10 December 2016.
  56. ↑ "Madrid see off spirited Kashima in electric extra time final". FIFA. 18 December 2016. Retrieved 18 December 2016.
  57. ↑ "Real Madrid break Barcelona's Spanish record as unbeaten run reaches 40". ESPN. 12 January 2017. Retrieved 27 May 2017.
  58. ↑ West, Aaron (15 January 2017). "Sevilla just snapped Real Madrid's unbeaten streak one match after they set the record". Fox Sports. Retrieved 27 May 2017.
  59. ↑ "Real Madrid won their first La Liga title since 2012 thanks to a final-day victory at Malaga". BBC.com. 21 May 2017.
  60. ↑ Daniel Taylor (3 June 2017). "Real Madrid win Champions League as Cristiano Ronaldo double defeats Juve". theguardian.com. Retrieved 3 June 2017.
  61. ↑ Andrew Haslam (3 June 2017). "Majestic Real Madrid win Champions League in Cardiff". uefa.com. Retrieved 3 June 2017.
  62. ↑ Andrew Das and Rory Smith (3 June 2017). "Champions League Final: Real Madrid Confirms Its Spot as World's Best". nytimes.com. Retrieved 3 June 2017.
  63. ↑ "Real Madrid v Manchester United: Super Cup – as it happened". TheGuardian.com. Guardian Media Group. 8 August 2017. Retrieved 9 August 2017.
  64. ↑ "Real Madrid 2 Barcelona 0 (5-1 on aggregate): Woeful Barca dismissed as Zinedine Zidane's unstoppable side win Super Cup". Telegraph. 17 August 2017. Retrieved 24 August 2017.
  65. ↑ "Zinedine Zidane Announces His Resignation From Real Madrid". Esquire (به انگلیسی). 2018-05-31. Retrieved 2018-06-14.
  66. ↑ "Zinedine Zidane: Real Madrid boss stands down five days after Champions League win". BBC Sport (به انگلیسی). 2018-05-31. Retrieved 2018-06-14.
  67. ↑ "Julen Lopetegui: Real Madrid name Spain manager as new head coach". BBC Sport (به انگلیسی). 2018-06-12. Retrieved 2018-06-14.
  68. ↑ Lowe, Sid (2018-06-13). "Julen Lopetegui sacked by Spain as Fernando Hierro takes over". the Guardian (به انگلیسی). Retrieved 2018-06-14.
  69. ↑ "World Cup 2018: Spain sack manager Julen Lopetegui two days before first match". BBC Sport (به انگلیسی). 2018-06-13. Retrieved 2018-06-14.
  70. ↑ "Cristiano Ronaldo: Juventus sign Real Madrid forward for £99.2m". BBC Sport (به انگلیسی). 2018-07-10. Retrieved 2018-07-10.
  71. ↑ «Real Madrid's History». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۴ فوریه ۲۰۱۱.
  72. ↑ ۷۲٫۰ ۷۲٫۱ ۷۲٫۲ "Escudo Real Madrid" (به اسپانیایی). santiagobernabeu.com. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 29 November 2008.
  73. ↑ «Presidents — Pedro Parages». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۸.
  74. ↑ "Camiseta Real Madrid" (به اسپانیایی). santiagobernabeu.com. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 29 November 2008.
  75. ↑ Álvaro Velasco (۱ دسامبر ۲۰۰۶). «Leaders in sporting goods». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸. Ramón Calderón says: We began working with Adidas again in 1998
  76. ↑ «Our Sponsors — Adidas». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۸.
  77. ↑ "Evolución Del Uniforme del Real Madrid (1902–1989)" (به اسپانیایی). Leyendablanca.com. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 18 July 2008.
  78. ↑ "Evolución Del Uniforme del Real Madrid (1991–2008)" (به اسپانیایی). Leyendablanca.com. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 18 July 2008.
  79. ↑ «BenQ Mobile Scores As Real Madrid's New Major Sponsor». Realmadrid.com. ۸ نوامبر ۲۰۰۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۸.
  80. ↑ Juan José López Soto (۱۱ ژوئن ۲۰۰۸). «Real Madrid and Bwin sign sponsorship agreement». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۸.
  81. ↑ «Our Sponsors — bwin.com». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۸.
  82. ↑ «History — Chapter 1 – From the Estrada Lot to the nice, little O'Donnel pitch». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۱ ژوئیه ۲۰۰۸.
  83. ↑ Ball, Phil p. 118.
  84. ↑ ۸۴٫۰ ۸۴٫۱ «History — Chapter 3 – The New Chamartin, an exemplary stadium». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  85. ↑ Javier Palomino (۱۳ دسامبر ۲۰۰۷). «60th Anniversary». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  86. ↑ «History — Chapter 4». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  87. ↑ «Champions League Final opening ceremony». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۷ فوریه ۲۰۱۱.
  88. ↑ Alvaro Velasco (۲۸ مارس ۲۰۰۸). «Final at the Bernabéu». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  89. ↑ "Santiago Bernabéu station" (به اسپانیایی). Metromadrid.es. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 30 September 2007.
  90. ↑ Javier Palomino (۱۴ نوامبر ۲۰۰۷). «The Bernabéu is now Elite». Realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  91. ↑ «This one's for you, Alfredo!». Realmadrid.com. ۱۰ می ۲۰۰۶. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۷ ژوئیه ۲۰۰۸.
  92. ↑ ۹۲٫۰ ۹۲٫۱ "Real Madrid C.F." (به اسپانیایی). lpf.es. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 22 February 2009.
  93. ↑ «Ronaldo Real Madrid Away 09/10 Jersey Number 9». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  94. ↑ ۹۴٫۰ ۹۴٫۱ «Mistakes are forbidden». CNN/Sports Illustrated. ۸ نوامبر ۲۰۰۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۴ اوت ۲۰۱۰.
  95. ↑ «Perez resigns as Real Madrid president». BBC. ۲۷ فوریه ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۱ دسامبر ۲۰۰۸.
  96. ↑ «Real Madrid -The Galacticos Era». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  97. ↑ «Top 25 ranking of Europe's most valuable football clubs». BBDO (Batten, Barton, Durstine & Osborn). ۱۷ سپتامبر ۲۰۰۷. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۵ مارس ۲۰۱۰.
  98. ↑ «The Most Valuable Soccer Teams». Forbes. ۳۰ آوریل ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۶ مارس ۲۰۱۰.
  99. ↑ «The Most Valuable Soccer Teams - Manchester United». Forbes. ۳۰ آوریل ۲۰۰۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۶ مارس ۲۰۱۰.
  100. ↑ «Deloitte Football Money League». Deloitte. ۲۰ اکتبر ۲۰۰۳. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۶ مارس ۲۰۱۰.
  101. ↑ «Real Madrid plan to open their own theme park». TheSpoiler.co.uk. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۸ سپتامبر ۲۰۰۹.
  102. ↑ «Noticias». upcomillas.es. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۳ فوریه ۲۰۰۹.
  103. ↑ «The Business Of Soccer». Forbes. ۲۱ آوریل ۲۰۱۰. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۷ آگوست ۲۰۱۰.
  104. ↑ «Soccer Team Valuations». Forbes. ۳۰ ژوئن ۲۰۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۷ آگوست ۲۰۱۰.
  105. ↑ «Real Madrid becomes the first sports team in the world to generate €400m in revenues as it tops Deloitte Football Money League». Deloitte. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۷ آگوست ۲۰۱۰.
  106. ↑ Andreff, Wladimir; Szymański, Stefan (2006). Handbook on the economics of sport. Edward Elgar Publishing. p. 299. ISBN 1-84376-608-6.
  107. ↑ "Real Madrid drama. The oldest supporter died" (به رومانیایی). ziare.com. 2010. Archived from the original on 10 May 2012. Retrieved 21 September 2010.
  108. ↑ «Real Madrid's gross revenue increases 8.6% to reach 442.3 million euros». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  109. ↑ ۱۰۹٫۰ ۱۰۹٫۱ «Conor Brown Equals Di Stéfano's Real Madrid Record». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۵ فوریه ۲۰۰۹.
  110. ↑ «Legends — Manolo Sanchís Hontiyuela». realmadrid.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۸.
  111. ↑ «FIFA Century Club». fifa.com. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۸.
  112. ↑ «Real Madrid 8-1 Almeria: Ronaldo bags 40th La Liga strike as Mourinho's men end season with 102 goals». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۲ مه ۲۰۱۱.
  113. ↑ «Real Madrid's Cristiano Ronaldo scores his 40th goal to break Pichichi record and become highest goalscorer in a single La Liga season». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ مه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۲ مه ۲۰۱۱.
  114. ↑ «Quickfire Ronaldo proves Real hero». CNN.com. دریافت‌شده در ۵ فوریه ۲۰۰۹.
  115. ↑ «Attendances Spain average — Primera Division 2007–2008». European Football Statistics. دریافت‌شده در ۱۶ ژوئیه ۲۰۰۸. از پارامتر ناشناخته |archiveنشانی= صرف‌نظر شد (کمک); از پارامتر ناشناخته |archiveتاریخ= صرف‌نظر شد (کمک)
  116. ↑ «European Attendances». European Football Statistics in 2008 Mexican defender, Jonni Ruvalcaba broke club record for highest paid player in a single season. دریافت‌شده در ۱۶ ژوئیه ۲۰۰۸. از پارامتر ناشناخته |archiveنشانی= صرف‌نظر شد (کمک); از پارامتر ناشناخته |archiveتاریخ= صرف‌نظر شد (کمک)
  117. ↑ «Unbeaten at Home in the League». rsssf.com. دریافت‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۰۸.
  118. ↑ «History». Uefa.com. دریافت‌شده در ۱۱ ژوئیه ۲۰۰۸.
  119. ↑ [wn.com/real_madrid_cf «Real Madrid Cf»] مقدار |نشانی= را بررسی کنید (کمک). دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  120. ↑ ۱۲۰٫۰ ۱۲۰٫۱ ۱۲۰٫۲ "Gareth Bale: The history of the world transfer record". BBC (به انگلیسی). 1 Sept 2013. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ= (help)
  121. ↑ «Man City beat Chelsea to Robinho». BBC News. ۱ سپتامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۱.
  122. ↑ Juan José López Soto (۸ مارس ۲۰۰۸). «106 years of history». Realmadrid.com. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  123. ↑ «Celebrations mark the opening of FIFA Centennial Congress in Paris, FIFA's birthplace». fifa.com. ۲۰ می ۲۰۰۴. دریافت‌شده در ۱۳ ژوئیه ۲۰۰۸.
  124. ↑ «Evolution 1929–10». Liga de Fútbol Profesional. دریافت‌شده در ۲۰ آوریل ۲۰۱۱.
  125. ↑ "Palmarés en" (به اسپانیایی). MARCA. Retrieved 22 June 2010.
  126. ↑ Carnicero, José; Torre, Raúl; Ferrer, Carles Lozano. «Spain – List of Super Cup Finals». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (RSSSF). دریافت‌شده در ۲۸ آگوست ۲۰۰۹.
  127. ↑ «Champions League history». Union of European Football Associations (UEFA). دریافت‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۰.
  128. ↑ «UEFA Cup Winners' Cup». UEFA. دریافت‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۰.
  129. ↑ «UEFA Super Cup». UEFA. دریافت‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۱۰.
  130. ↑ Karel Stokkerman, Osvaldo José Gorgazzi (۲۳ نوامبر ۲۰۰۶). «Latin Cup». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. دریافت‌شده در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۰.
  131. ↑ José Luis Pierrend, Emilio Pla Diaz (۲۳ نوامبر ۲۰۰۶). «Copa Iberoamericana». RecSport.Soccer Statistics Foundation. دریافت‌شده در ۱۳ سپتامبر ۲۰۱۰.
  132. ↑ Real Madrid vs Barcelona: El Clasico Stats and Head to Head Record". Bleacher Report. Retrieved 6 January 2015
  133. ↑ «FC Barcelona vs Real Madrid CF since 1902». دریافت‌شده در ۲۷ آگوست ۲۰۱۱.
  134. ↑ «La Liga fixtures 1928–29». LFP. دریافت‌شده در 15 آگوست 2010. Other seasons available through the search button. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)
  135. ↑ «Whiter Than You Think: Real Madrid's 11-1 Trashing Of Barcelona In 1943 - What Really Happened». دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  136. ↑ García, Javier (۳۱ ژانویه ۲۰۰۰). «FC Barcelona vs Real Madrid CF since 1902». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. دریافت‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۱۰.
  137. ↑ García, Javier (۳۱ ژانویه ۲۰۰۰). «FC Barcelona vs Real Madrid CF since 1902». Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. دریافت‌شده در ۲۱ آگوست ۲۰۱۰.
  138. ↑ «Real win Champions League showdown». BBC News. ۱۱ دسامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۱ اوت ۲۰۱۰.
  139. ↑ «UEFA Champions League Season 2000-2001 -Knock Out Rounds». دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  140. ↑ Edworthy، Sarah (۲۵ نوامبر ۲۰۰۲). «Running gauntlet of hate in Spain's gran clasico». London: Telegraph. دریافت‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۱.
  141. ↑ «Barcelona vs Real Madrid: A Deeper Look at El Clásico's History». دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  142. ↑ ۱۴۲٫۰ ۱۴۲٫۱ "World's Highest Transfer Fees". Web.archive.org. 2007-08-25. Archived from the original on 2007-08-25. Retrieved 2013-09-25.
  143. ↑ http://www.fifa.com/world-match-centre/news/newsid/219/598/0/index.html?
  144. ↑ http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/teams/m/man_utd/8121951.stm
  145. ↑ http://www.bbc.co.uk/sport/0/football/28418131
  146. ↑ "Kaka completes Real Madrid switch". BBC Sport. 2009-06-09. Retrieved 2009-08-06.
  147. ↑ "Zidane makes record Real switch". BBC Sport. 2001-07-09. Retrieved 2008-09-06.
  148. ↑ "Figo's the Real deal". BBC Sport. 2000-07-24. Retrieved 2009-08-06.
  149. ↑ "Real Madrid agree on Benzema deal". BBC Sport. 2009-07-02. Retrieved 2009-08-06.
  150. ↑ "Alonso completes £30m Real move". BBC Sport. 2009-08-05. Retrieved 2009-08-06.
  151. ↑ "Luka Modric: Real Madrid sign midfielder from Tottenham". BBC Sport. 2012-08-27. Retrieved 2012-09-16.
  152. ↑ "Ronaldo al Real, ora è vero (Ronaldo to Real, now it is true)" (به ایتالیایی). La Gazzetta dello Sport. 31 August 2002. Retrieved 2 September 2014.
  153. ↑ "Man City beat Chelsea to Robinho". BBC Sport. ۲۰۰۸–۰۹–۰۱. Retrieved 2009–08–06. {{cite news}}: Check date values in: |accessdate= و |date= (help)
  154. ↑ "Angel Di Maria: Man Utd pay British record £59.7m for winger". BBC Sport.
  155. ↑ "Mesut Ozil: Arsenal sign Real Madrid midfielder for £42.4m". BBC Sport. 2013-09-02. Retrieved 2013-09-08.
  156. ↑ "Gonzalo Higuaín: Real Madrid striker completes move to Napoli". BBC Sport. 2013-07-27. Retrieved 2013-08-08.
  157. ↑ "Man City beat Chelsea to Robinho". BBC Sport. 2008-09-01. Retrieved 2013-08-08.
  158. ↑ BEN NAGLE (8 August 2016). "Paris Saint-Germain confirm signing of Real Madrid forward Jese Rodriguez in deal worth £21.2m". Daily Mail Australia (به انگلیسی).
  159. ↑ "Anelka to complete £22m Paris move". BBC Sport. 2000-07-22. Retrieved 2013-08-08.
  160. ↑ "Bayern Munich seal Robben signing". BBC Sport. 2000-08-28. Retrieved 2009-08-28.
  161. ↑ "Owen completes move to Newcastle". BBC Sport. 2005-08-31. Retrieved 2009-08-06.
  162. ↑ "Chelsea sign Makelele". BBC Sport. 2003-09-01. Retrieved 2009-08-06.
  163. ↑ Macdonald, Paul (Aug 2, 2009). "Inter Agree Deal For Real Madrid's Wesley Sneijder". GOAL. Retrieved 2017-10-17.
  164. ↑ «Atletico Madrid History». Atleticomadrid.azplayers. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  165. ↑ «Classic club». فیفا. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  166. ↑ «No love lost in Madrid». FIFA.com.
  167. ↑ «Madrid Travel Guide - FourFourTwo».
  168. ↑ Álvaro Velasco (۱۷ ژانویه ۲۰۰۸). «One for the ages». Realmadrid.com. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  169. ↑ «The derby turns 78». Realmadrid.com. ۲۲ فوریه ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۸.
  170. ↑ «El Derbi madrileno». دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۱.
  171. ↑ ۱۷۱٫۰ ۱۷۱٫۱ ۱۷۱٫۲ ۱۷۱٫۳ ۱۷۱٫۴ "Real Madrid Squad | Real Madrid CF". Realmadrid.com. Retrieved 14 July 2015.

پیوند به بیرون

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=باشگاه_فوتبال_رئال_مادرید&oldid=24780040»