سهیل: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
اصلاح اشتباه تایپی
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۳۷: خط ۳۷:
| Simbad=canopus}}
| Simbad=canopus}}
{{پایان جعبه ستاره}}
{{پایان جعبه ستاره}}
ستارهٔ '''سُهـِیل''' (آلفا شاه‌تخته، ''alpha Carinae'') یا '''پَرَک''' درخشان‌ترین ستارهٔ صورت فلکی شاه‌تخته است.نام این ستاره از شخصی به نام ابو سهیل حشری ابن بکر گرفته شده است که دلیل آن بیش ازحد درخشان بودن این فرد و پرنور و معنوی بودن آن است. همچین این ستاره در کهکشان معین قرار دارد که به افتخار معین (ملقب به "دانشمند خسته" که شب ها به دلیل حوصله خواب نداشتن، شروع به شمارش ستاره های این صور فلکی میکرد) نام گذاری شده است و یک مکان استراتژیک در صور فلکی به شمار می آید. دلسهیل پس از [[شباهنگ (ستاره)|شباهنگ]] دومین ستارهٔ پرنور آسمان شب است ولی در مدارهای شمالی قابل دیدن نیست. برای نمونه در شهر تهران تنها یک درجه از افق بالا می‌آید و بعد از حدود ۳ ساعت غروب می‌کند و در شهری مانند [[بندرعباس]] نیز بعد از حدود ۶ ساعت بعد ازطلوع قابل مشاهده می‌شود. برای دیدن آن باید به مناطق با عرضهای جغرافیایی پایین‌تر سفر کرد، دلیل ورود نام این ستاره به فرهنگ فارسی به شکل ضرب‌المثل همین کم پیدا بودن آن است.
ستارهٔ '''سُهـِیل''' (آلفا شاه‌تخته، ''alpha Carinae'') یا '''پَرَک''' درخشان‌ترین ستارهٔ صورت فلکی. دلسهیل پس از [[شباهنگ (ستاره)|شباهنگ]] دومین ستارهٔ پرنور آسمان شب است ولی در مدارهای شمالی قابل دیدن نیست. برای نمونه در شهر تهران تنها یک درجه از افق بالا می‌آید و بعد از حدود ۳ ساعت غروب می‌کند و در شهری مانند [[بندرعباس]] نیز بعد از حدود ۶ ساعت بعد ازطلوع قابل مشاهده می‌شود. برای دیدن آن باید به مناطق با عرضهای جغرافیایی پایین‌تر سفر کرد، دلیل ورود نام این ستاره به فرهنگ فارسی به شکل ضرب‌المثل همین کم پیدا بودن آن است.
ستاره سهیل یک [[ابرغول|ابرغول سفید]] است و با ۹ [[جرم خورشیدی]] و قطر ۷۰ برابری خورشید از [[فهرست ستارگان نامزد ابرنواختر|نزدیکترین نامزدهای ابرنواختر]] به شمار می‌رود. این ستاره در فاصله ۳۱۳ [[سال نوری]] از زمین قرار دارد و درخشندگی آن حدود ۱۰۰۰۰ برابر خورشید تخمین زده شده.<ref>http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=675</ref>
ستاره سهیل یک [[ابرغول|ابرغول سفید]] است و با ۹ [[جرم خورشیدی]] و قطر ۷۰ برابری خورشید از [[فهرست ستارگان نامزد ابرنواختر|نزدیکترین نامزدهای ابرنواختر]] به شمار می‌رود. این ستاره در فاصله ۳۱۳ [[سال نوری]] از زمین قرار دارد و درخشندگی آن حدود ۱۰۰۰۰ برابر خورشید تخمین زده شده.<ref>http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=675</ref>



نسخهٔ ‏۲۴ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۰:۵۷


سهیل

تصویری از سهیل توسط اکسپدیشن ۶
اطلاعات رصدی
مبدأ J2000      اعتدال J2000
صورت فلکی شاه‌تخته
بعد 06h 23m 57.1099s[۱]
میل ‏ ۴۴٫۳۷۸″ ۴۱′ ‎−۵۲°
قدر ظاهری (ع) −۰٫۷۲
مشخصات
نوع طیف F0 Ia
شاخص رنگ U−B ۰٫۰۴
شاخص رنگ B−V ۰٫۱۵
نوع متغیر None
اخترسنجی
سرعت شعاعی (Rv)۲۰٫۵[۱] ک.م./ث
حرکت خاص (μ) بعد: ۱۹٫۹۹[۱] mas/yr
میل: ۲۳٫۶۷[۱] mas/yr
اختلاف‌منظر (π)۱۰٫۴۳ ± ۰٫۵۳ mas
فاصله۳۱۰ ± ۲۰ سال نوری
(۹۶ ± ۵ پارسک)
قدر مطلق (MV)−۵٫۵۳
جزئیات
شعاع۶۵ R
درخشندگی۱۳۶۰۰ L
گرانش سطحی (log g)۱٫۵۰ cgs
درجه حرارت۷٬۳۵۰ کلوین
فلزینگی۹۰% Sun
نام‌گذاری‌های دیگر
Suhel, Suhail, Suhayl, Alpha Carinae, HD ۴۵۳۴۸, HR ۲۳۲۶, CD−۵۲°914, FK5 245, SAO ۲۳۴۴۸۰, HIP 30438, GC ۸۳۰۲
ارجاعات پایگاه‌های داده
سیمباداطلاعات

ستارهٔ سُهـِیل (آلفا شاه‌تخته، alpha Carinae) یا پَرَک درخشان‌ترین ستارهٔ صورت فلکی. دلسهیل پس از شباهنگ دومین ستارهٔ پرنور آسمان شب است ولی در مدارهای شمالی قابل دیدن نیست. برای نمونه در شهر تهران تنها یک درجه از افق بالا می‌آید و بعد از حدود ۳ ساعت غروب می‌کند و در شهری مانند بندرعباس نیز بعد از حدود ۶ ساعت بعد ازطلوع قابل مشاهده می‌شود. برای دیدن آن باید به مناطق با عرضهای جغرافیایی پایین‌تر سفر کرد، دلیل ورود نام این ستاره به فرهنگ فارسی به شکل ضرب‌المثل همین کم پیدا بودن آن است. ستاره سهیل یک ابرغول سفید است و با ۹ جرم خورشیدی و قطر ۷۰ برابری خورشید از نزدیکترین نامزدهای ابرنواختر به شمار می‌رود. این ستاره در فاصله ۳۱۳ سال نوری از زمین قرار دارد و درخشندگی آن حدود ۱۰۰۰۰ برابر خورشید تخمین زده شده.[۲]

موقعیت ستاره سهیل در صورت فلکی شاه‌تخته

سهیل نامی عربی بوده و در کاربرد به معنای «درخشان» است. نام‌های فارسی این ستاره پرک و اگست است.[۳] در کشورهای اسلامی از واژهٔ سهیل برای نام‌گذاری پسران استفاده می‌شود.

قدیمیان دربارهٔ آن می‌گفتند که ستاره‌ای است در جانب جنوب که اهل یمن نخست آن را می‌بینند و با برآمدن آن میوه‌ها می‌رسند.[۳]

سنائی می‌گوید:

در دیار تو نتابد آسمان هرگز سهیلگر همی باید سهیلت، قصد کن سوی یمن

و فردوسی می‌گوید:

ز سر تا بپایش گلست و سمنبسرو سهی بر سهیل یمن

برای یونانیان باستان و نیز رومیان قدیم ستارهٔ سهیل ستاره‌ای ناشناخته بود ولی در مصر باستان، و ناواهو که این ستاره را «ما یی بی زو» می‌خوانند ستاره‌ای شناخته بود. ایرانیان و عرب‌ها در ستاره‌شناسی در دوران اسلامی از نام سهیل از بیش از ۱۴ سده پیش برای این ستاره استفاده کرده‌اند.

جستارهای وابسته

یونانیان باستان امپراتوری روم

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ SIMBAD, Centre de Données astronomiques de Strasbourg (به انگلیسی) {{citation}}: |مقاله= ignored (help); External link in |مقاله= (help); Missing or empty |title= (help) Retrieved on 2008-02-05.
  2. http://www.haftaseman.ir/webdb/article.asp?id=675
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ لغت‌نامهٔ دهخدا، سرواژهٔ سهیل.