روبرتو باجو

روبرتو باجو
Roberto Baggio

باجو با ایتالیا در سال ۱۹۹۰
اطلاعات شخصی
نام کامل	روبرتو باجو
زادروز	۱۸ فوریهٔ ۱۹۶۷ ‏(۵۷ سال)
زادگاه	کالدونیو، ایتالیا
قد	۱٫۷۴ متر (۵ فوت ۸ ۱⁄۲ اینچ)
پست	مهاجم هافبک هجومی
باشگاه‌های جوانان
۱۹۷۴–۱۹۸۰	کالدونیو
۱۹۸۰–۱۹۸۲	ویچنزا
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها	باشگاه‌ها	بازی†	(گل)†
۱۹۸۲–۱۹۸۵	ویچنزا	۳۶	(۱۳)
۱۹۸۵–۱۹۹۰	فیورنتینا	۹۴	(۳۹)
۱۹۹۰–۱۹۹۵	یوونتوس	۱۴۱	(۷۸)
۱۹۹۵–۱۹۹۷	میلان	۵۱	(۱۲)
۱۹۹۷–۱۹۹۸	بولونیا	۳۰	(۲۲)
۱۹۹۸–۲۰۰۰	اینتر میلان	۴۱	(۹)
۲۰۰۰–۲۰۰۴	برشا	۹۵	(۴۵)
مجموع		۴۸۸	(۲۱۸)
تیم ملی
۱۹۸۴	زیر ۱۶ سال ایتالیا	۴	(۳)
۱۹۸۸–۲۰۰۴	ایتالیا	۵۶	(۲۷)
افتخارات ایتالیا فوتبال جام جهانی فوتبال ایتالیا ۱۹۹۰ نایب‌قهرمان ایالات متحده آمریکا ۱۹۹۴
تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

روبرتو باجو (به ایتالیایی: Roberto Baggio) بازیکن فوتبال نامدار ایتالیایی و از مشهورترین بازیکنان تاریخ فوتبال جهان است.

باجو در سال ۱۹۹۳ به عنوان مرد سال فوتبال اروپا انتخاب شد و جایزهٔ توپ طلای اروپا را کسب کرد. ظرافت بازی و تکنیک‌های نرم باجو هر فوتبالدوستی را به تحسین او وامی‌داشت.

• نام مستعار: دم‌اسبی آسمانی، بودای کوچک
• مسئولیت فعلی: رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال ایتالیا
• شماره پیراهن: ۱۰

رده باشگاهی

باجو برای بسیاری از تیم‌های ایتالیایی از جمله فیورنتینا، یوونتوس، آ.ث. میلان، اینتر میلان، بولونیا و برشا بازی کرد.

تیم ملی

باجو در ۳ جام جهانی نیز در تیم ملی ایتالیا بازی کرد. اوج درخشش او در جام جهانی ۱۹۹۴ بود. ایتالیا به لطف بازی درخشان باجو و نه قدرت تیمی، به فینال مسابقات جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا رسید. اوج درخشش روبرتو بازی یک‌هشتم نهایی در مقابل تیم قدرتمند نیجریه بود. جایی که هنوز هم فریادهای آریگو ساچی سرمربی تیم ملی ایتالیا در آن بازی در اذهان بسیاری باقی‌مانده‌است. گل بیادماندنی باجو در دقیقه ۸۹ آن دیدار کار را به تساوی و در نهایت پیروزی لاجوردی‌ها کشاند.

با وجود اینکه او به خبره بودن در ضربات کاشته مشهور بود، آخرین پنالتی تیمش در فینال جام جهانی ۱۹۹۴ مقابل برزیل را هدر داد تا ایتالیا جام را از دست بدهد. آن پنالتی را می‌توان سیاه‌ترین نقطهٔ ورزشی باجو دانست. هرچند که فرانکو بارسی و دانیله ماسارو دو ضربه پیش از پنالتی باجو را از دست داده بودند.

باجو در جام جهانی ۱۹۹۸ هم نقش پررنگ و تأثیرگذاری در تیم ملی ایتالیا داشت. حتی در آن جام هوش بالای باجو در بازی مقابل شیلی ایتالیا را از باخت نجات داد؛ به‌طوری‌که تیم ایتالیا درحالیکه تا دقیقهٔ ۸۵، ۲–۱ از تیم شیلی (که در آن سال خیلی قدرتمند بود) عقب بود، این روبرتو باجو بود که با هوشمندی خاصی توپ را در محوطه جریمه به دست مدافع شیلی زد و داور نیز اعلام پنالتی کرد که خود باجو ضربه پنالتی را به گل تبدیل کرد. در جام ۹۸، ایتالیا در دور یک‌چهارم با ضربات پنالتی مغلوب فرانسه میزبان شد که البته ایتالیا در آن مسابقه بازی خوب و پایاپایی را با تیم قهرمان یعنی فرانسه به نمایش گذاشت. همچنین یکی از ضربات پنالتی در آن بازی را روبرتو باجو با ظرافت خاصی به گل تبدیل کرد.

در سال ۲۰۰۲ با اینکه خیلی از کارشناسان فوتبال ایتالیا و دنیا اعتقاد داشتند که باجو باید به تیم ملی دعوت شود و در جام جهانی بازی کند اما سرمربی وقت ایتالیا (جووانی تراپاتونی) وی را به تیم ملی ملی دعوت نکرد و ایتالیا نیز جام ناموفقی را تجربه نمود. در ظاهر، سن باجو دلیل اصلی سرمربی ایتالیا بود اما کارشناسان، خصومت شخصی تراپاتونی و بودایی بودن باجو را از دلایل لجبازی سرمربی ناکام ایتالیایی عنوان کردند.

باجو در سال ۲۰۰۴ از فوتبال کناره‌گیری کرد و چندی بعد به عنوان رئیس کمیته فنی فدراسیون فوتبال ایتالیا مشغول به کار شد ولی پس از مدتی از این سمت استعفا داد.

در سال ۲۰۱۶ فدراسیون جهانی ۴۸ اسطوره تاریخ فوتبال جهان را معرفی کرد که نام روبرتو باجو نیز در این لیست قرار داشت. در این لیست ۴۸ نفره نام بازیکنان بزرگی همچون پله، زیکو، مارادونا، زیدان و… به چشم می‌خورد.

باورها

روبرتو باجو پیرو مکتب بوداست و در ایتالیا به او لقب «بودای کوچک» را داده بودند. او همیشه بازوبند کاپیتانی سه‌رنگ و خاصی مرتبط با بودا به همراه داشت که در تیمهای مختلف بر بازو می‌بست.

افتخارات

باشگاهی

یوونتوس

• قهرمانی جام یوفا: 1992–93
• قهرمانی سری آ: 1994–95
• قهرمانی کوپا ایتالیا: 1994–95

آث میلان

• قهرمانی سری آ: 1995–96

ملی

تیم ملی ایتالیا

• سومی جام جهانی: 1990
• نایب قهرمانی جام جهانی: 1994

فردی

• گورین طلایی (بهترین بازیکن سری سی یک): 1985
• جایزه براوو ( بهترین بازیکن اروپایی زیر 23 سال) : 1990
• بهترین گلزن جام در جام اروپا: 1990–91
• توپ پلاتینی: 1992–93
• بازیکن سال ورلد ساکر: 1993
• توپ طلای اروپا: 1993; (جایگاه دوم): 1994; (جایگاه هشتم): 1990
• بازیکن سال فوتبال جهان: 1993; (جایگاه سوم): 1994; (جایگاه پنجم): 1995
• توپ طلای اونزه : 1993; توپ برنزی اونزه: 1994; توپ نقره ایی اونزه: 1995
• بهترین بازیکن مجله اونزه: 1993, 1994, 1995
• بهترین بازیکن اروپایی فصل یونیسف: 1992–93
• توپ نقره ایی جام جهانی: 1994
• تیم منتخب جام جهانی: 1994
• بهترین بازیکن مجله دون بالون: 1994
• توپ طلای ویژه اونزه (جایگاه چهارم): 1995
• گلدن گورین دوستی با آث میلان (جایزه ایی که توسط هواداران به بهترین بازیکن فصل باشگاه ها داده میشود): 1996
• پنجاه بازیکن برتر جهان: 1996
• یکصد بازیکن تمام دوران مجله ونردی #32: 1997
• یکصد بازیکن برتر قرن 20 مجله ورلد ساکر #16: 1999
• پنجاه بازیکن برتر قرن 20 مجله گورین #27: 1999
• بهترین بازیکن ایتالیایی قرن 20 از نگاه فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال #9: 1999
• بهترین بازیکن اروپایی قرن 20 از نگاه فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال #53: 1999
• بهترین بازیکن قرن 20 از نگاه فرانس فوتبال #18: 1999
• یکصد بازیکن برتر قرن 20 از نگاه مجله برزیلی پلاکار #91: 1999
• بازیکن قرن ایتالیا: 2000
• بهترین تیم فیفا: 2000, 2002
• گورین طلایی با برشیا (جایزه ایی که به بهترین بازیکن سری آ داده میشود): 2001
• بهترین کار ملی "جائتانو اسکیره آ": 2001
• اسکار بهترین بازیکن کالچو توسط اتحادیه بازیکنان ایتالیا: 2001
• تیم رویایی فیفا: 2002
• اسکار دوست داشتنی ترین بازیکن ایتالیایی کالچو: 2002
• پای طلایی: 2003
• فیفا ۱۰۰: 2004
• رده بندی ژوبیلی طلایی اروپا #24: 2004
• جایزه جوزپه پریسکو: 2004
• یکصد جام مجله برزیلی پلاکار #24: 2005
• یکصد بازیکن برتر تمام دوران از دید انجمن آمار فوتبال #79: 2007
• تالار افتخارات آث میلان
• مرد صلح: 2010
• پنجاه اسطوره باشگاه یوونتوس
• تالار افتخارات فوتبال ایتالیا: 2011
• جنتلمن پلاتینی: 2015
• پیاده روی شهرت ورزش ایتالیا: 2015
• بهترین تیم تمام دوران باشگاه فوتبال فیورنتینا
• اسطوره های فدراسیون بین‌المللی تاریخ و آمار فوتبال
• بهترین تیم تمام دوران یوونتوس: 2017

سایر

پنجمین کلاس / شوالیه: شوالیه افتخار از جمهوری ایتالیا: 1991