مظفر مسافری: تفاوت میان نسخه‌ها
Maniperfect (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Maniperfect (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
سال ۱۳۳۹ به خدمت سربازي رفته و با کم کردن وزن، دوباره در رده‌ی ۵۷ کیلوگرم و این بار در شهر [[تبریز]] پا به مسابقات گذاشت و براي چهارمین بار پیاپی قهرمان کشور شد. جایی که از زبان خودش، زیبا ترین خاطره‌ی دوران ورزشی‌اش شکل گرفت. به گفته‌ی خودش و حاضران در سالن مسابقه و شنوندگان رادیو، در تمامی شب‌هاي مسابقات، مردم تبریز یکپارچه وي را تشویق نموده و از همه جالب تر رفتار فرماندار وقت تبریز، تیمسار دیلمی بود که اصلیت گیلانی داشت و هر شب به تماشاي مسابقات می‌آمد؛ و در شب فینال و پس از قهرمانی مسافري، او را بر روي دوش خود گذاشته و دور سالن چرخانده بود. |
سال ۱۳۳۹ به خدمت سربازي رفته و با کم کردن وزن، دوباره در رده‌ی ۵۷ کیلوگرم و این بار در شهر [[تبریز]] پا به مسابقات گذاشت و براي چهارمین بار پیاپی قهرمان کشور شد. جایی که از زبان خودش، زیبا ترین خاطره‌ی دوران ورزشی‌اش شکل گرفت. به گفته‌ی خودش و حاضران در سالن مسابقه و شنوندگان رادیو، در تمامی شب‌هاي مسابقات، مردم تبریز یکپارچه وي را تشویق نموده و از همه جالب تر رفتار فرماندار وقت تبریز، تیمسار دیلمی بود که اصلیت گیلانی داشت و هر شب به تماشاي مسابقات می‌آمد؛ و در شب فینال و پس از قهرمانی مسافري، او را بر روي دوش خود گذاشته و دور سالن چرخانده بود. |
||
(این نوشتار در حال تکمیل و به روز رسانی میباشد) |
|||
== منابع == |
== منابع == |
||
نسخهٔ ۴ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۷:۱۴
 | این نوشتار نیازمند جعبهٔ اطلاعات است. ممکن است بخواهید با افزودن یک جعبهٔ اطلاعات، به استانداردسازی نمایش موضوع کمک کنید. این صفحه ممکن است دارای الگوی ویکیپروژهٔ وابسته به این نوشتار باشد که در آن میتوانید جعبهٔ اطلاعات استاندارد مناسب برای این مقاله را بیابید. همچنین رده:الگو:جعبههای اطلاعات را نیز ببینید. |
 | به نظر میرسد بخش عمدهٔ مشارکتهای این مقاله بهدست فردی انجام شده است که رابطهٔ نزدیکی با موضوع مقاله داشته است. (اوت ۲۰۱۸) |
 | این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. (اوت ۲۰۱۸) |
مظفر مسافری (زاده ۳۱ فروردین ۱۳۱۴ در بندر انزلی – درگذشته ۱۱ مهر ۱۳۷۱ در بندر انزلیدر سن ۵۷ سالگی) مربی و ورزشکار رشته بوکس ایران بود.[۱] او قهرمان و نفر اول بوکس ایران و آسیا در دهه‌های ۱۳۳۰ تا۱۳۵۰ بود و تنها قهرمانی تیمی تیم ملی بوکس ایران تا به امروز را در سال ۱۳۵۰ (۱۹۷۱ میلادی) به عنوان سر مربی در کارنامه خود دارد. او هم چنین به عنوان سرمربی تیم ملی بوکس ایران در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۷۲ مونیخ حضور داشته.[۲][۳][۴]
بوکس انزلی در دوران مربیگری مسافری سیر صعودی و جهشی چشمگیر پیدا کرد و بیشترین قهرمانان ایران و آسیا از این شهر برخاستند، قهرمانانی همچون حسین اغماض ، محمد آذرحزین، جبار فعلی، کریم صمدی، نصرت وکیل منفرد و ... به طوری که از کاروان شش نفره‌ی تیم بوکس ایران در المپیک مونیخ، چهار نفر انزلیچی بودند. از این رو به وی لقب پدر بوکس انزلی داده شد.
زندگی شخصی
مظفر مسافری در شهر ساحلی و ورزشدوست بندر انزلی از استان گیلان چشم به جهان گشود. وی دوران متوسطه‌ی خود را در دبیرستان بوذرجمهر که در آن سال‌ها خاستگاه بسیاری از ورزشکاران، هنرمندان و شخصیت‌های نامی شهر و استانش بوده و نقشی همچون آکادمی علمی و ورزشی داشته، سپری کرد.
همسر وی مونس رودباری نام دارد که او هم از ورزشکاران انزلی و قهرمان تنیس روی میز شهر بوده. حاصل ازدواج آنها چهار فرزند به نام‌های محمدرضا، حسین، محمد و نازنین میباشد که همگی تحت تاثیر فضای ورزشی خانواده بزرگ شده و به ورزش‌های مختلف پرداختند. از جمله محمدرضا که دروازه‌بان تیم ملی هاکی ایران در اواخر دهه ۶۰ و اوایل ۷۰ بوده.
زندگی ورزشی
علاقمندی به ورزش
مسافری از دوران دانش آموزی به ورزش علاقمند شد و در رشته های مختلف ورزشی همچون دو و میدانی، فوتبال و تنیس روی میز در سطح شهر و آموزشگاهی شرکت کرده و عناوینی کسب می‌نمود.
خودش گرایشش به ورزش را این گونه شرح می‌دهد:
در سنین نوجوانی به دلیل حضور مربیان و پایه‌گذاران ورزش نوین همچون جبار صمدي، احمد نژداغی، عزیز وکیل منفرد و دیگر بزرگان شهر، شور و شوق زیادی به ورزش داشتم و در مدرسه در هر مسابقه‌ای که بود شرکت می‌کردم؛ فرقی نمی‌کرد که چه رشته‌ای باشد. اولین مدال خود را از تنیس روی میز گرفتم و بعدا در دو استقامت قهرمان شهرم شدم و به مرور در سایر رشته‌های ورزشی شرکت داشته و قهرمان شهر خود شده و مدال می‌گرفتم. تا اینکه اعلان اولین دوره مسابقات بوکس قهرمانی کشور را که قرار بود در شهرم برگزار گردد دیدم. با اشتیاق فراوان به تماشای مسابقات رفتم. در این دوره از مسابقات، از انزلی آقایان مهدی پورعباسی، سیلویا کنستانتین و ایرج درطلوعی شرکت کرده بودند که درطلوعی قهرمان اولین دوره مسابقات بوکس کشور شد. این قهرمانی مرا به طرف این ورزش جذب کرد و در مسابقات آموزشگاهی همان سال در شهر خودم و از دبیرستان بوذرجمهر شرکت کرده و به مقام اول نائل شدم.
مسابقات کشوری
مظفر مسافری در سال ۱۳۳۴ بعنوان بوکسور وزن ۵۴ کیلوگرم از انزلی، در مسابقات قهرمانی کشور که در هتل دربند شهر تهران برگزار می‌شد شرکت کرده و در همان اولین حضور کشوری خود توانست قهرمان ایران شده و مدال طلا را به زادگاه خود ببرد.
در سال ۱۳۳۶ براي دومین بار در مسابقات کشوري در تهران شرکت کرده و براي دومین بار مقام قهرمانی کشور را در وزن ۵۷ کیلوگرم بدست آورد و به تیم ملی ایران دعوت شد و به همراه این تیم براي مسابقه با تیم لبنان به این کشور رفته و در آنجا موفق شد با برتري کامل قهرمان این کشور را شکست دهد.
سال ۱۳۳۸ در وزن ۶۰ کیوگرم در مسابقات کشوري شرکت کرده و باز هم عنوان قهرمانی را کسب نمود و متعاقبش به همراه تیم ملی براي مسابقات به کشور پاکستان رفته که آنجا هم بر حریفان خود پیروز گشت.
سال ۱۳۳۹ به خدمت سربازي رفته و با کم کردن وزن، دوباره در رده‌ی ۵۷ کیلوگرم و این بار در شهر تبریز پا به مسابقات گذاشت و براي چهارمین بار پیاپی قهرمان کشور شد. جایی که از زبان خودش، زیبا ترین خاطره‌ی دوران ورزشی‌اش شکل گرفت. به گفته‌ی خودش و حاضران در سالن مسابقه و شنوندگان رادیو، در تمامی شب‌هاي مسابقات، مردم تبریز یکپارچه وي را تشویق نموده و از همه جالب تر رفتار فرماندار وقت تبریز، تیمسار دیلمی بود که اصلیت گیلانی داشت و هر شب به تماشاي مسابقات می‌آمد؛ و در شب فینال و پس از قهرمانی مسافري، او را بر روي دوش خود گذاشته و دور سالن چرخانده بود.
(این نوشتار در حال تکمیل و به روز رسانی میباشد)