کونگ‌فو: تفاوت میان نسخه‌ها
Wushu artist (بحث | مشارکت‌ها) برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
تای چی جوان و |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[پرونده:Karimi tiger.jpg|بندانگشتی]] |
[[پرونده:Karimi tiger.jpg|بندانگشتی]] |
||
اگر کونگ فو را یک رشته ورزشی در نظر بگیریم در کشور چین با دو اسم شناخته می‌شود:در جنوب این کشور که زبان کانتونی موجود است این رشته را همان کونگ فو مینامند. اما در شمال کشور چین که زبان مندرین رواج دارد این رشته با نام [[ووشو]] شناخته می‌شود. کونگ‌فو یا ووشو دارای بیش از ۳۰۰ سبک می‌باشد.که از معروف‌ترین آن‌ها را می‌توان به سبک [[تای چی چوان]] |
اگر کونگ فو را یک رشته ورزشی در نظر بگیریم در کشور چین با دو اسم شناخته می‌شود:در جنوب این کشور که زبان کانتونی موجود است این رشته را همان کونگ فو مینامند. اما در شمال کشور چین که زبان مندرین رواج دارد این رشته با نام [[ووشو]] شناخته می‌شود. کونگ‌فو یا ووشو دارای بیش از ۳۰۰ سبک می‌باشد.که از معروف‌ترین آن‌ها را می‌توان به سبک [[تای چی چوان و|تای چی چوانو]] [[وینگ‌چون]] اشاره داشت.همه این سبک‌ها در دو بخش [[تالو]] و [[ساندا]] برگزار می‌شوند.[[ساندا]] یک نوع مبارزه فول‌کنتاکت است که اوایل سده بیستم براساس مبارزه خیابانی و با ترکیب ضربات [[بوکس]] و پا ([[کیک بوکسینگ]]) و [[کشتی]] پایه‌گذاری شد و در بعضی از مسابقات آن ضربات آرنج و زانو نیز در آن گنجانده شده‌است.[[تالو]] به معنای فرم است، و هنرجویان به اجرای فرم در این بخش می‌پردازند.رشته رزمی [[ووشو]] از لحاظ برتر بودن در بخش نمایشی یا اجرای فرم نسبت به بقیه رشته‌های رزمی مانند [[کاراته]] یا [[تکواندو]] محبوبیت و سرسختی کامل و اثبات شده‌ای دارد.هر چهار سال یک بار مسابقات جهانی [[کونگ فو]] نیز زیر نظر فدراسیون بین‌المللی ووشو و در قالب ووشو سنتی برگزار می‌شود. اصطلاح ووشو به معنای هنر جنگیدن است. |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
نسخهٔ ۲۴ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۶:۴۴
 | این مقاله فقط بر پایهٔ یک منبع نوشته شده است. |
 | این مقاله شامل فهرستی از منابع، کتب مرتبط یا پیوندهای بیرونی است، اما بهدلیل فقدان یادکردهای درونخطی، منابع آن همچنان مبهم هستند. |
کونگ‌فو (به چینی: 功夫) یک اصطلاح مشهور چینی است که به معنای مهارت است و برای ماهر بودن در یک کاری استفاده می‌شود ـ اما در حال حاضر به عنوان یک کلمه بین‌المللی تبدیل شده است که برای هنرهای‌رزمی‌چینی (ووشو) و کونگ‌فو ایرانی به کار میرود. از جمله مشهورترین نوع آن کونگ فوی چینی یا ووشو ـ یا انواع ایرانی آن کونگ‌فو توآ ، کونگ‌فو توتایما ، کونگ‌فو گرات سان ، کونگ‌فو پرثوآ و... به کار میرود. معنای اصلی کونگ فو در زبان چینی تا حدی از آنچه که این روزها از این لغت برداشت می‌شود، متفاوت است. کونگ‌فو در اصل به معنای تخصص فرد در هر مهارتی - نه لزوماً رزمی- می‌باشد. تغییر معنایی این واژه احتمالاً به دلیل ترجمه نامناسب فیلم‌های چینی اتفاق افتاده‌است.
در سطح جهانی
واژه کونگ‌فو از دو بخش «کونگ» یا «گونگ» (چینی: 功) به معنای کار، فعالیت، شایستگی یا دستاورد و «فو» (چینی: 夫) تشکیل می‌شود. «فو» در زبان چینی هم به معنی انسان است و هم پسوندی با معانی بسیار مختلف. اگر فو را در معنای اول آن در نظر بگیریم معنی کونگ‌فو چیزی شبیه به «دستاورد انسان» خواهد بود و اگر آن را پسوند بدانیم معنای آن «فعالیت و تلاشی که با صرف زمان و انرژی قابل توجه به دست می‌آید» خواهد بود. به این ترتیب «تمرین کونگ‌فو» در اصل به معنی تمرین یک رشته رزمی نبوده‌است بلکه به فرایند کلی تمرینات بدنی و ذهنی یک شخص و آموزش‌ها و تکامل مهارت‌های او اشاره داشته‌است. حالا این مهارت ممکن است در زمینه یک هنر رزمی باشد یا هر مهارت دیگری در رشته‌های هنری، علمی و فنی مختلف. از سبک‌های ایرانی کونگ فو می‌توان به کونگ فو توتایما،کونگ فو پرتوآ، کونگ فو توآ و کونگ فو گرات سان اشاره کرد.
اگر کونگ فو را یک رشته ورزشی در نظر بگیریم در کشور چین با دو اسم شناخته می‌شود:در جنوب این کشور که زبان کانتونی موجود است این رشته را همان کونگ فو مینامند. اما در شمال کشور چین که زبان مندرین رواج دارد این رشته با نام ووشو شناخته می‌شود. کونگ‌فو یا ووشو دارای بیش از ۳۰۰ سبک می‌باشد.که از معروف‌ترین آن‌ها را می‌توان به سبک تای چی چوانو وینگ‌چون اشاره داشت.همه این سبک‌ها در دو بخش تالو و ساندا برگزار می‌شوند.ساندا یک نوع مبارزه فول‌کنتاکت است که اوایل سده بیستم براساس مبارزه خیابانی و با ترکیب ضربات بوکس و پا (کیک بوکسینگ) و کشتی پایه‌گذاری شد و در بعضی از مسابقات آن ضربات آرنج و زانو نیز در آن گنجانده شده‌است.تالو به معنای فرم است، و هنرجویان به اجرای فرم در این بخش می‌پردازند.رشته رزمی ووشو از لحاظ برتر بودن در بخش نمایشی یا اجرای فرم نسبت به بقیه رشته‌های رزمی مانند کاراته یا تکواندو محبوبیت و سرسختی کامل و اثبات شده‌ای دارد.هر چهار سال یک بار مسابقات جهانی کونگ فو نیز زیر نظر فدراسیون بین‌المللی ووشو و در قالب ووشو سنتی برگزار می‌شود. اصطلاح ووشو به معنای هنر جنگیدن است.
پانویس
منابع
- علی حق‌شناس، دانشنامه هنرهای رزمی، تهران، نگاه بوستان، ۱۳۹۴.
 | این یک مقالهٔ خرد ورزش است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |