چغری بیک

چغری‌بیگ (ترکی استانبولی: Çağrı Bey‎) از بزرگان حکومتی در سرآغاز امپراتوری سلجوقی بود. نام کامل او ابوسلیمان داوود چغری‌بیگ بن میکائیل بود. نام چاغری در ترکی به معنای «شاهین کوچک» است.

«چغری‌بیگ» و «طغرل‌بیگ» فرزندان میکائیل و نوه «سلجوق» از قبیله «قِنِق» یکی از ۲۴ قبیله اغوز بودند. آنها در مدت کوتاهی بعد از فتح ایران به «آسیای صغیر» حمله‌ور شدند و پس از جنگ ملازگرد (۱۰۷۱ میلادی) در اندک مدتی قسمت عمده آسیای صغیر را اشغال کردند و امپراطوری سلجوقی را تشکیل دادند.

طغرل‌بیگ برادر خود «چغری‌بیگ» را همراه با ۳۰۰۰ جنگجو برای یک «سفر اکتشافی» به سرزمین‌های ناشناسی فرستاد که می‌گفتند آباد و ثروتمند هستند یعنی آذربایجان و آناتولی. بعد از آنکه چغری بیگ با بارهای سنگین تاراج از ری، آذربایجان و ارمنستان به آسیای مرکزی برگشت و تجارب خود را به طغرل‌بیگ تعریف نمود، احتمالاً نطفه کوچ‌های بزرگ سلجوقیان و عموماً قبایل ترک‌زبان به سوی ایران، از جمله خراسان، آذربایجان و همچنین آناتولی شکل گرفت. این در سال ۱۰۱۸ م بود. با این روند، اولین موج بزرگ مهاجرت قبایل ترک به خراسان و بقیه نقاط ایران آغاز شد.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Chaghri Beg». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ آوریل ۲۰۱۶.