صورت فلکی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ←جایگزینی با [[وپ:اشتباه|اشتباه‌یاب]]: دائرةالبروج⟸دایرةالبروج |
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها) جز اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
پژوهش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که نگاره‌های نقاشی شده بر روی دیوارهای [[غار لاسکو]] در جنوب فرانسه دربرگیرنده نشانه‌های نجومی است. گمان می‌شود [[خوشه ستاره‌ای]] پروین در کنار خوشه قلائص ([[گاو (صورت فلکی)|صورت فلکی گاو]]) بر روی این نگاره‌ها نمایش داده شده‌است.<ref>[http://www.iau.org/public_press/themes/constellations/ اتحادیه فرامرزی نجوم:] دربرگیرنده نقشه‌های با کیفیت بالا و مختصات مرزهای صور فلکی</ref> |
پژوهش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که نگاره‌های نقاشی شده بر روی دیوارهای [[غار لاسکو]] در جنوب فرانسه دربرگیرنده نشانه‌های نجومی است. گمان می‌شود [[خوشه ستاره‌ای]] پروین در کنار خوشه قلائص ([[گاو (صورت فلکی)|صورت فلکی گاو]]) بر روی این نگاره‌ها نمایش داده شده‌است.<ref>[http://www.iau.org/public_press/themes/constellations/ اتحادیه فرامرزی نجوم:] دربرگیرنده نقشه‌های با کیفیت بالا و مختصات مرزهای صور فلکی</ref> |
||
شاید انسان‌های روزگار [[پارینه سنگی]] (۳۰٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ سال پیش از میلاد) نخستین کسانی بودند که چهار جهت اصلی را شناسایی کردند. در اواخر [[دوره پارینه‌سنگی]] (۲۰٬۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰ سال پیش از میلاد) در فرانسه هنر ساخت ابزارهای سنگی به اوج خود رسید و در آن هنگام اندیشه نخستین صورتهای فلکی پایه‌گذاری شد. |
شاید انسان‌های روزگار [[پارینه سنگی]] (۳۰٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ سال پیش از میلاد) نخستین کسانی بودند که چهار جهت اصلی را شناسایی کردند. در اواخر [[دوره پارینه‌سنگی]] (۲۰٬۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰ سال پیش از میلاد) در فرانسه هنر ساخت ابزارهای سنگی به اوج خود رسید و در آن هنگام اندیشه نخستین صورتهای فلکی پایه‌گذاری شد. |
||
این را در یادگارهای |
این را در یادگارهای به جای ماندهٔ نقش‌های درون غارهای این روزگار می‌توان یافت. در دره میرملاس و همیان در شمال کوهدشت لرستان نیز پناهگاه‌هایی از این روزگار وجود دارند. در این پناهگاه‌ها نقش‌های رنگ‌دار زیادی است. حدود ۱۶٬۰۰۰ تا ۸٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، کم‌کم اسامی گروه‌های ستاره‌ای (صورت فلکی) به سه دستهٔ نمادین تغییر کرد. دنیای پایینی، میانی و بالایی. |
||
حدود ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، دورهٔ یخبندان در اروپا به پایان رسید. با [[گرم شدن زمین]]، علفزارها و دشت‌های اروپا جای خود را به جنگل‌ها دادند و دوران [[نوسنگی]] آغاز شد. در این دوره، انسان‌ها به جای شکار و گردآوری خوراک به کشاورزی و تولید خوراک می‌پرداختند. از این رو نیاز آنها به چگونگی [[آب و هوا]]، و دانستن فصل‌ها بیشتر شد. |
حدود ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، دورهٔ یخبندان در اروپا به پایان رسید. با [[گرم شدن زمین]]، علفزارها و دشت‌های اروپا جای خود را به جنگل‌ها دادند و دوران [[نوسنگی]] آغاز شد. در این دوره، انسان‌ها به جای شکار و گردآوری خوراک به کشاورزی و تولید خوراک می‌پرداختند. از این رو نیاز آنها به چگونگی [[آب و هوا]]، و دانستن فصل‌ها بیشتر شد. |
||
بدینسان به گذر سالانه خورشید در آسمان توجه بیشتری کردند. می‌توان گفت حدود ۵٬۶۰۰ سال پیش از میلاد، چهار صورت فلکی در آسمان شکل گرفته بودند: دو پیکر، سنبله، قوس و ماهی. آنها نمایانگر نقاط اعتدال‌ها و انقلاب‌های آن زمان بودند و پایهٔ صورت فلکی‌های منطقةالبروجی امروزی شد.<ref>مقاله: در جستجوی نخستین صورتهای فلکی - ماهنامه نجوم، سال ششم، شماره یازدهم، مرداد ۱۳۷۶، نجوم ۷۱</ref> |
بدینسان به گذر سالانه خورشید در آسمان توجه بیشتری کردند. می‌توان گفت حدود ۵٬۶۰۰ سال پیش از میلاد، چهار صورت فلکی در آسمان شکل گرفته بودند: دو پیکر، سنبله، قوس و ماهی. آنها نمایانگر نقاط اعتدال‌ها و انقلاب‌های آن زمان بودند و پایهٔ صورت فلکی‌های منطقةالبروجی امروزی شد.<ref>مقاله: در جستجوی نخستین صورتهای فلکی - ماهنامه نجوم، سال ششم، شماره یازدهم، مرداد ۱۳۷۶، نجوم ۷۱</ref> |
||
از سویی به نظر می‌رسد نخستین صورت فلکی خرس بزرگ بوده که به دست سومریان به انگیزه تشخص آن و تعیین جهت شمال معین شده‌است و پس از آن صورتهای فلکی دایرةالبروج و آنگاه به دست مصریان، بابلیان و اعراب شمار |
از سویی به نظر می‌رسد نخستین صورت فلکی خرس بزرگ بوده که به دست سومریان به انگیزه تشخص آن و تعیین جهت شمال معین شده‌است و پس از آن صورتهای فلکی دایرةالبروج و آنگاه به دست مصریان، بابلیان و اعراب شمار آنها به ۴۸ صورت فلکی رسیده‌است. در سال ۱۹۳۰ میلادی برای تمام آسمان ۸۸ صورت فلکی بصورت فرامرزی شناسایی و به پذیرش رسید. |
||
== صورتهای فلکی == |
== صورتهای فلکی == |
||
برای برابری نامهای صورتهای فلکی با نامهای عربی و انگلیسی |
برای برابری نامهای صورتهای فلکی با نامهای عربی و انگلیسی آنها به [[فهرست صورتهای فلکی]] بازگردید. |
||
{{صور فلکی}} |
{{صور فلکی}} |
||
نسخهٔ ۲۳ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۳۰
صورت فلکی یا پیکر آسمانی گردایه‌ای از ستاره‌ها است که از دیدگاه زمینی به شکل ویژه‌ای مانندسازی و نام‌گذاری شده‌است.[۱] در واقعیت سه بعدی، ستارگان یک پیکر آسمانی لزوماً به هم نزدیک نیستند و پیوندی به هم ندارند. قرار دادن آنها در یک مجموعه تنها به‌خاطر نزدیکی ظاهری از دیدگاه زمینی است. دسته‌بندی ظاهری ستارگان به صورت پیکرهای آسمانی از دید نشانی‌دهی و ساختن نقشه‌های آسان‌فهمِ آسمان سودمند است.[۲]
تاریخچه
پژوهش‌های باستان‌شناسی نشان می‌دهد که نگاره‌های نقاشی شده بر روی دیوارهای غار لاسکو در جنوب فرانسه دربرگیرنده نشانه‌های نجومی است. گمان می‌شود خوشه ستاره‌ای پروین در کنار خوشه قلائص (صورت فلکی گاو) بر روی این نگاره‌ها نمایش داده شده‌است.[۳] شاید انسان‌های روزگار پارینه سنگی (۳۰٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ سال پیش از میلاد) نخستین کسانی بودند که چهار جهت اصلی را شناسایی کردند. در اواخر دوره پارینه‌سنگی (۲۰٬۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰ سال پیش از میلاد) در فرانسه هنر ساخت ابزارهای سنگی به اوج خود رسید و در آن هنگام اندیشه نخستین صورتهای فلکی پایه‌گذاری شد. این را در یادگارهای به جای ماندهٔ نقش‌های درون غارهای این روزگار می‌توان یافت. در دره میرملاس و همیان در شمال کوهدشت لرستان نیز پناهگاه‌هایی از این روزگار وجود دارند. در این پناهگاه‌ها نقش‌های رنگ‌دار زیادی است. حدود ۱۶٬۰۰۰ تا ۸٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، کم‌کم اسامی گروه‌های ستاره‌ای (صورت فلکی) به سه دستهٔ نمادین تغییر کرد. دنیای پایینی، میانی و بالایی. حدود ۱۰٬۰۰۰ سال پیش از میلاد، دورهٔ یخبندان در اروپا به پایان رسید. با گرم شدن زمین، علفزارها و دشت‌های اروپا جای خود را به جنگل‌ها دادند و دوران نوسنگی آغاز شد. در این دوره، انسان‌ها به جای شکار و گردآوری خوراک به کشاورزی و تولید خوراک می‌پرداختند. از این رو نیاز آنها به چگونگی آب و هوا، و دانستن فصل‌ها بیشتر شد. بدینسان به گذر سالانه خورشید در آسمان توجه بیشتری کردند. می‌توان گفت حدود ۵٬۶۰۰ سال پیش از میلاد، چهار صورت فلکی در آسمان شکل گرفته بودند: دو پیکر، سنبله، قوس و ماهی. آنها نمایانگر نقاط اعتدال‌ها و انقلاب‌های آن زمان بودند و پایهٔ صورت فلکی‌های منطقةالبروجی امروزی شد.[۴]
از سویی به نظر می‌رسد نخستین صورت فلکی خرس بزرگ بوده که به دست سومریان به انگیزه تشخص آن و تعیین جهت شمال معین شده‌است و پس از آن صورتهای فلکی دایرةالبروج و آنگاه به دست مصریان، بابلیان و اعراب شمار آنها به ۴۸ صورت فلکی رسیده‌است. در سال ۱۹۳۰ میلادی برای تمام آسمان ۸۸ صورت فلکی بصورت فرامرزی شناسایی و به پذیرش رسید.
صورتهای فلکی
برای برابری نامهای صورتهای فلکی با نامهای عربی و انگلیسی آنها به فهرست صورتهای فلکی بازگردید.
جستارهای وابسته
پیوند به بیرون
تاریخچه نگاره‌های ستاره‌ها، صور فلکی و سایر اجرام سماوی
Space Today: نجوم باستانی، سیاره زمین، دستگاه خورشیدی
منابع
- ↑ بدون ذکر منبع، به بحث این مقاله نگاه کنید.
- ↑ بدون ذکر منبع، به بحث این گفتار نگاه کنید.
- ↑ اتحادیه فرامرزی نجوم: دربرگیرنده نقشه‌های با کیفیت بالا و مختصات مرزهای صور فلکی
- ↑ مقاله: در جستجوی نخستین صورتهای فلکی - ماهنامه نجوم، سال ششم، شماره یازدهم، مرداد ۱۳۷۶، نجوم ۷۱