گلن سیبورگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
بدون خلاصۀ ویرایش
FreshmanBot (بحث | مشارکت‌ها)
ربات‌ها
۱۳۳٬۲۴۲ ویرایش‌ها
جز ←‏top: اصلاح فاصله مجازی + اصلاح نویسه با استفاده از AWB
خط ۲۶: خط ۲۶:
}}
}}


'''گلن تئودور سیبورگ''' (انگلیسی Glenn Theodore Seaborg) [[شیمی هسته‌ای|شیمیدان هسته‌ای]] آمریکایی بود که در سال ۱۹۵۱ به علت همکاری در کشف ده [[عنصر فرااورانیم|عنصر فرااورانیمی]]، برنده [[جایزه نوبل شیمی]] شد.<ref>{{cite web | author= | title=The Nobel Prize in Chemistry 1951 | url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1951/index.html | publisher=Nobel Foundation | year=1951 | accessdate=2007-09-20}}</ref> وی برای نخستین بار مفهوم [[آکتینیدها]] را ارائه کرد و عنصرهای ۹۰ ([[توریم]]) تا ۱۰۳ ([[لورنسیم]]) جدول تناوبی را "اکتینیدها" نامید و آن ها را در ردیفی جداگانه زیر [[لانتانیدها]] طبقه‌بندی کرد. سیبورگ برای نخستین بار اصطلاح [[جزیرهٔ پایداری]] را در فیزیک هسته‌ای ابداع کرد. اکثر فعالیت‌های علمی وی در [[دانشگاه کالیفرنیا در برکلی]] انجام شد.<ref>http://www.nmu.edu/seaborg/seaborg.htm, "Glenn T. Seaborg: Citizen-Scholar," Glenn T. Seaborg Center Website, Northern Michigan University, accessed November 9, 2006.</ref> عنصر ۱۰۶ جدول تناوبی به افتخار وی [[سیبورگیوم]] نام‌گذاری شد. او در این باره گفت: "این بزرگترین افتخاری است که تا کنون به من داده شده است. حتی فکر میکنم بزرگتر از جایزهٔ نوبل".<ref>سیبورگ، شیمی هسته‌ای نوین، ۵۶۸ </ref>
'''گلن تئودور سیبورگ''' (انگلیسی Glenn Theodore Seaborg) [[شیمی هسته‌ای|شیمیدان هسته‌ای]] آمریکایی بود که در سال ۱۹۵۱ به علت همکاری در کشف ده [[عنصر فرااورانیم|عنصر فرااورانیمی]]، برنده [[جایزه نوبل شیمی]] شد.<ref>{{cite web | author= | title=The Nobel Prize in Chemistry 1951 | url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1951/index.html | publisher=Nobel Foundation | year=1951 | accessdate=2007-09-20}}</ref> وی برای نخستین بار مفهوم [[آکتینیدها]] را ارائه کرد و عنصرهای ۹۰ ([[توریم]]) تا ۱۰۳ ([[لورنسیم]]) جدول تناوبی را "اکتینیدها" نامید و آن‌ها را در ردیفی جداگانه زیر [[لانتانیدها]] طبقه‌بندی کرد. سیبورگ برای نخستین بار اصطلاح [[جزیرهٔ پایداری]] را در فیزیک هسته‌ای ابداع کرد. اکثر فعالیت‌های علمی وی در [[دانشگاه کالیفرنیا در برکلی]] انجام شد.<ref>http://www.nmu.edu/seaborg/seaborg.htm, "Glenn T. Seaborg: Citizen-Scholar," Glenn T. Seaborg Center Website, Northern Michigan University, accessed November 9, 2006.</ref> عنصر ۱۰۶ جدول تناوبی به افتخار وی [[سیبورگیوم]] نام‌گذاری شد. او در این باره گفت: "این بزرگترین افتخاری است که تاکنون به من داده شده‌است. حتی فکر میکنم بزرگتر از جایزهٔ نوبل".<ref>سیبورگ، شیمی هسته‌ای نوین، ۵۶۸ </ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۴۲

گلن سیبورگ
زادهٔ۱۹ آوریل ۱۹۱۲
ایشپمینگ، میشیگان
درگذشت۲۵ فوریهٔ ۱۹۹۹ (۸۶ سال)
لافایت، کالیفرنیا
محل تحصیلدانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس
دانشگاه کالیفرنیا، برکلی
شناخته‌شده برایکشف ده عنصر فرااورانیوم
جایزه(ها) جایزه نوبل شیمی (۱۹۵۱)
نشان پریستلی (۱۹۷۹)
پیشینه علمی
شاخه(ها)شیمی هسته‌ای
محل کاردانشگاه کالیفرنیا در برکلی
پروژه منهتن
کمسیون انرژی اتمی ایالات متحده آمریکا
استاد راهنماگیلبرت لوویس
امضاء

گلن تئودور سیبورگ (انگلیسی Glenn Theodore Seaborg) شیمیدان هسته‌ای آمریکایی بود که در سال ۱۹۵۱ به علت همکاری در کشف ده عنصر فرااورانیمی، برنده جایزه نوبل شیمی شد.[۱] وی برای نخستین بار مفهوم آکتینیدها را ارائه کرد و عنصرهای ۹۰ (توریم) تا ۱۰۳ (لورنسیم) جدول تناوبی را "اکتینیدها" نامید و آن‌ها را در ردیفی جداگانه زیر لانتانیدها طبقه‌بندی کرد. سیبورگ برای نخستین بار اصطلاح جزیرهٔ پایداری را در فیزیک هسته‌ای ابداع کرد. اکثر فعالیت‌های علمی وی در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی انجام شد.[۲] عنصر ۱۰۶ جدول تناوبی به افتخار وی سیبورگیوم نام‌گذاری شد. او در این باره گفت: "این بزرگترین افتخاری است که تاکنون به من داده شده‌است. حتی فکر میکنم بزرگتر از جایزهٔ نوبل".[۳]

منابع

  • سیبورگ، گلن و دیگران (۱۳۹۲). شیمی هسته‌ای نوین. ترجمهٔ رضا قلی پور پیوندی و محمد قنادی مراغه. تهران: پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۲۵۷۹-۵-۹.
  1. ↑ "The Nobel Prize in Chemistry 1951". Nobel Foundation. 1951. Retrieved 2007-09-20.
  2. ↑ http://www.nmu.edu/seaborg/seaborg.htm, "Glenn T. Seaborg: Citizen-Scholar," Glenn T. Seaborg Center Website, Northern Michigan University, accessed November 9, 2006.
  3. ↑ سیبورگ، شیمی هسته‌ای نوین، ۵۶۸
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=گلن_سیبورگ&oldid=22179935»