عطاملک جوینی: تفاوت میان نسخه‌ها
Fatranslator (بحث | مشارکت‌ها) جز افزودن ناوباکس ۷.۵> الگو:اهالی خراسان باستان (درخواست کاربر:پژگچ)+مرتب+تمیز+ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
| پانویس = |
| پانویس = |
||
}} |
}} |
||
'''علاءالدین ابوالمنظر عطاملک بن بهاءالدین محمد جوینی''' (۶۸۱–۶۲۳ هـ ق) مورخ و ادیب ایرانی قرن هفتم قمری است. از آثار او [[جهانگشای جوینی]] و رسالهٔ تسلیةالاخوان است.<ref>مدرس رضوی، محمدتقی، احوال و آثار خواجه نصیر طوسی، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۵۴. (صص ۱۵۲–۱۵۰)</ref> |
'''علاءالدین ابوالمنظر عطاملک بن بهاءالدین محمد جوینی''' (۶۸۱–۶۲۳ هـ ق) مورخ و ادیب ایرانی قرن هفتم قمری است. از آثار او ''[[جهانگشای جوینی]]'' و رسالهٔ تسلیةالاخوان است.<ref>مدرس رضوی، محمدتقی، احوال و آثار خواجه نصیر طوسی، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۵۴. (صص ۱۵۲–۱۵۰)</ref> |
||
== زندگی == |
== زندگی == |
||
نسخهٔ ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۸:۵۴
| عطاملک جوینی عطاملک جوینی | |
|---|---|
| زادهٔ | جوین |
| ملیت | ایرانی |
| دیگر نام‌ها | علاءالدین عطاملک جوینی |
| پیشه | مورخ |
| آثار | تاریخ جهانگشای جوینی |
| دوره | ایلخانان |
علاءالدین ابوالمنظر عطاملک بن بهاءالدین محمد جوینی (۶۸۱–۶۲۳ هـ ق) مورخ و ادیب ایرانی قرن هفتم قمری است. از آثار او جهانگشای جوینی و رسالهٔ تسلیةالاخوان است.[۱]
زندگی
علاءالدین در سال ۶۲۳ هجری قمری در جوین خراسان متولد شد. او از خاندان بزرگ صاحب دیوان جوینی است. این خانواده، از قدیم در روزگار سلجوقیان و خوارزمشاهیان در دستگاه حکومت بوده و معمولاً وظیفه صاحب‌دیوانی را عهده‌دار بوده‌اند و در زمانی قدیم‌تر، اجدادشان مقام حجابت و وزارت خلفای عباسی را برعهده داشته‌اند.[۲] پدر و پدر بزرگ او از جمله صاحب دیوانانی بودند که در قرنهای پنجم، ششم و هفتم هجری قمری همواره متصدی مشاغل بزرگ و دولتی در زمان سلطان جلال الدین منکبرنی و اوگتای خان بودند. عطاملک از جوانی وارد کارهای دیوانی شد و به خدمت امیر ارغون حکمران خراسان درآمد و دوبار به همراه وی به پایتخت مغولستان قراقروم سفر کرد. در این سفرها با احوال مغولان آشنایی پیدا کرد و در همین مسافرت‌ها شروع به نوشتن کتابی با موضوع فتوحات مغولان کرد که به تاریخ جهانگشا شهرت دارد. در سال ۶۵۴هـ ق که هلاکوخان مغول به خراسان آمد عطاملک به وی پیوست و در جنگهای وی با اسماعیلیان الموت و خلیفه عباسی در بغداد همراه او بود؛ و با جلب رضایت هلاکو توانست قسمتی از کتابخانه الموت را از نابودی نجات دهد. او همچنین در سقوط بغداد (۱۲۵۸) توسط هلاکو او را همراهی می‌کرد ودر سال بعد به عنوان فرماندار بغداد، جنوب بین‌النهرین و خوزستان منصوب شد.
درگذشت
پس از مرگ هلاکوخان و به سعایت مجدالملک یزدی مدتی گرفتار گردید؛ چون آزاد گشت در شب شنبه ۴ ذیحجه ۶۸۱ قمری (۲۲ اسفند ۶۶۱) در اران درگذشت. پیکر او را به تبریز برده و در مقبره چرنداب به خاک سپردند. صدرالدین علی طوسی در اینباره سروده‌است:
| آصف عهد علا حق و دین زبدهٔ کون | کرد بدرود جهان را چو سر آمدش زمان | |
| در شب شنبه چهارم ز مه ذیحجه | سال بر ششصد و هشتاد و یکی در اران |
منابع
- ↑ مدرس رضوی، محمدتقی، احوال و آثار خواجه نصیر طوسی، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۵۴. (صص ۱۵۲–۱۵۰)
- ↑ «آشنایی با عطاملک جوینی». پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه. ۸ آبان ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۵ اردیبهشت ۱۳۹۶.
- ↑ مدرس رضوی، محمدتقی، احوال و آثار خواجه نصیر طوسی، بنیاد فرهنگ ایران، ۱۳۵۴. (ص ۶۸)
.jpg)
 | این یک مقالهٔ خرد یک تاریخ‌دان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |