فیدیما: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Katidm7413 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
Kourosh Tehrani (بحث | مشارکت‌ها)
با فرض حسن نیت ویرایش Katidm7413 (بحث) خنثی‌سازی شد: لطفا تغییرات را با منبع بیفز...
برچسب: خنثی‌سازی
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات حاکم
{{جعبه اطلاعات حاکم
|نام=فیدیما
|نام=فیدمیا
|تصویر=
|تصویر=
|زیرنویس تصویر=
|زیرنویس تصویر=
خط ۱۸: خط ۱۸:
|شهبانو=
|شهبانو=
|همسر=
|همسر=
|همسر
|همسر =[[کمبوجیه دوم]]<br>[[بردیای دروغین]]<br>[[داریوش یکم]]
|همسر ۲=[[بردیای دروغین]]
|همسر ۳=[[داریوش یکم]]
|کاخ=
|کاخ=
|دودمان=[[هخامنشی]]
|دودمان=[[هخامنشی]]
خط ۳۰: خط ۳۲:
}}
}}


'''فیدیما''' به نوشته [[هرودوت]] دختر [[هوتن (فرد)|هوتن]] بود که نقاب از روی [[گئومات]] غاصب برداشته و هویت او را فاش کرده‌بود. او در ابتدا با پسرعمه اش شاهنشاه [[کمبوجیه دوم|کمبوجیه]] پسر کوروش بزرگ ازدواج کرده بود(فایدیما دختر هوتن بردار ملکه کاساندان و در نتیجه دختر دایی کمبوجیه بود) بعد از مرگ کمبوجیه او مجبور به ازدواج با [[گئومات]] یا همان بردیای دروغین غاصب تاج و تخت شد، بعد از شوریدن داریوش و هفت یار او بر علیه گئومات که به کشته شدنش انجامید [[داریوش یکم]] او را به همسری خویش برگزید.<ref>تاریخ هرودوت، ص ۱۱۲</ref>.اینکه فایدیما از شاه کمبوجیه فرزندی داشته مشخص نیست و در تاریخ ذکر نشده،مدت ازدواج او با گئومات غاصب نیز کوتاه بود،اما از داریوش بزرگ صاحب فرزندانی شد، [[امستریس]] خواهر کوچکتر او بعدها با [[خشایارشا]] ازدواج کرد.
'''فیدیما''' به نوشته [[هرودوت]] دختر [[هوتن (فرد)|هوتن]] بود که نقاب از روی [[گئومات]] برداشته و هویت او را فاش کرده‌بود. او بعد از به قتل رسیدن گئومات به ازدواج [[داریوش یکم]] درآمد.<ref>تاریخ هرودوت، ص ۱۱۲</ref>وی همچنین خواهر بزرگتر [[آمستریس]] همسر [[خشایارشا]] بود.


== پانویس ==
== پانویس ==

نسخهٔ ‏۲۱ ژانویهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۴۶

فیدمیا
دودمانهخامنشی
پدرهوتن

فیدیما به نوشته هرودوت دختر هوتن بود که نقاب از روی گئومات برداشته و هویت او را فاش کرده‌بود. او بعد از به قتل رسیدن گئومات به ازدواج داریوش یکم درآمد.[۱]وی همچنین خواهر بزرگتر آمستریس همسر خشایارشا بود.

پانویس

  1. تاریخ هرودوت، ص ۱۱۲

منابع

هرودوت. تواریخ. تهران: انتشارات فرهنگستان ادب و هنر ایران، ۱۳۵۶