محمود احمدینژاد: تفاوت میان نسخه‌ها
| [نسخهٔ بررسی‌نشده] | [نسخهٔ بررسی‌نشده] |
Shahejahan (بحث | مشارکت‌ها) جز حذف مطالب جزیی (برخورد با معترضان و ...) از معرفی اولیه به دلیل نامربوط بودن |
|||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
'''محمود احمدینژاد''' ششمین [[رئیس‌جمهور ایران|رئیس جمهوری اسلامی]] [[ایران]] و رئیس‌جمهور کنونی این کشور است. او همچنین نخستین [[استاندار]] [[استان اردبیل]] بوده‌است. |
'''محمود احمدینژاد''' ششمین [[رئیس‌جمهور ایران|رئیس جمهوری اسلامی]] [[ایران]] و رئیس‌جمهور کنونی این کشور است. او همچنین نخستین [[استاندار]] [[استان اردبیل]] بوده‌است. |
||
وی در موقعیت شهردار تهران بصورت مستقل در انتخابات نهم ریاست جمهوری شرکت کردو در [[۳ تیر]] [[۱۳۸۴]] در دور دوم از [[انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۴)|نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران]]، پیروز شد. دورهٔ ریاست جمهوری او همزمان با پایان کار دولت نهم در ۱۲مرداد ماه [[۱۳۸۸]] پایان می‌یابد. وی در [[انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)|انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری]] با ۲۴ میلیون و ۵۹۷ هزار رأی پیروز اعلام شد |
وی در موقعیت شهردار تهران بصورت مستقل در انتخابات نهم ریاست جمهوری شرکت کردو در [[۳ تیر]] [[۱۳۸۴]] در دور دوم از [[انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۴)|نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران]]، پیروز شد. دورهٔ ریاست جمهوری او همزمان با پایان کار دولت نهم در ۱۲مرداد ماه [[۱۳۸۸]] پایان می‌یابد. وی در [[انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)|انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری]] با ۲۴ میلیون و ۵۹۷ هزار رأی پیروز اعلام شد. |
||
== زندگی == |
== زندگی == |
||
نسخهٔ ۲ ژوئیهٔ ۲۰۰۹، ساعت ۰۸:۳۱
محمود احمدینژاد | |
|---|---|
 | |
| ششمین رئیس‌جمهور ایران | |
| پیش از | سید محمد خاتمی |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | محمود احمدینژاد ۶ آبان ۱۳۳۵ (سن: ۶۷ سال) آرادان، گرمسار، ایران |
| حزب سیاسی | آبادگران ایران اسلامی (اصول گرا)[۱] |
| همسر(ان) | اعظم‌السادات فراحی |
| وبگاه | |
| این مقاله بخشی از رشته مقالات دربارهٔ سیاست در ایران است |
| نظام جمهوری اسلامی ایران |
|---|
.svg) |
| قانون اساسی |
|
|
محمود احمدینژاد ششمین رئیس جمهوری اسلامی ایران و رئیس‌جمهور کنونی این کشور است. او همچنین نخستین استاندار استان اردبیل بوده‌است.
وی در موقعیت شهردار تهران بصورت مستقل در انتخابات نهم ریاست جمهوری شرکت کردو در ۳ تیر ۱۳۸۴ در دور دوم از نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران، پیروز شد. دورهٔ ریاست جمهوری او همزمان با پایان کار دولت نهم در ۱۲مرداد ماه ۱۳۸۸ پایان می‌یابد. وی در انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری با ۲۴ میلیون و ۵۹۷ هزار رأی پیروز اعلام شد.
زندگی
کودکی
محمود سبورچیان[۲] در ۶ آبان سال ۱۳۳۵ در بخش آرادان از توابع گرمسار در استان سمنان به دنیا آمد. به گفته وی پدرش آهنگر بود و هفت فرزند داشت. محمود سبورچیان، که چهارمین فرزند خانواده است، به همراه خانواده در سن یک سالگی از آن شهرستان به تهران آمده و ساکن تهران شدند.[۳] بعدها نام خانوادگی او به احمدینژاد تغییر می‌کند.[۴]
تحصیلات
وی دوران تحصیل خود را تا مقطع پایانی متوسطه در مدرسه‌های تهران از جمله مدرسه سعدی و مدرسه دانشمند پشت سرگذاشت و با کسب رتبه ۱۳۲ از کنکور سراسری در سال ۱۳۵۴ در رشته مهندسی راه و ساختمان دانشگاه علم و صنعت ایران دوره تحصیلات عالی را شروع کرد.[۳] در سال ۱۳۶۵، پس از فارغ‌التحصیل شدن در مقطع لیسانس در همان سال (پس از ۱۱ سال)، در مقطع کارشناسی ارشد همان دانشگاه پذیرفته شد و در سال ۱۳۶۸ نیز به عضویت در هیأت علمی دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت درآمد. در سال ۱۳۷۶ و همزمان با داشتن سمت استانداری اردبیل و مشاور فرهنگی وزیر فرهنگ و آموزش عالی، در حالی که فاقد یک مقاله علمی بین‌المللی (به انگلیسی: ISI) (که از ملزومات اخذ مدرک دکترا در رشته‌های فنی، در ایران است) بود، پس از ۲۲ سال تحصیل در دانشگاه، موفق به دریافت مدرک تحصیلی دکترا در رشته مهندسی و برنامه‌ریزی حمل و نقل ترافیک شد.[۵]لازم به ذکر است، که پایان نامه مقطع دکترای ایشان، که در حد ترجمه دو مقاله علمی بوده‌است، به صورت صوری و با فرستادن چند صلوات و در جلسه‌ای که کمتر از یک ساعت به طول انجامید، مورد تائید استادان و استاد راهنمای ایشان، که بعدها در دوران ریاست جمهوری ایشان، به پست وزارت رسید، قرار گرفت.
وی طی تدریس در این دانشگاه، پژوهش‌های علمی، راهنمایی چند پایان‌نامه کارشناسی ارشد در زمینه‌های مختلف مهندسی حمل و نقل را، بر عهده داشته است.[۳]
اولین فعالیت‌های سیاسی
احمدینژاد در سالهای ابتدایی پس از انقلاب از اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علم و صنعت بود. وی از مرداد سال ۱۳۵۸ به عنوان نماینده دانشجویان دانشگاه علم و صنعت به همراه چند تن از دانشجویان برای ارایه اساسنامه دفتر تحکیم وحدت و کسب رهنمود به دیدار آیت‌الله خمینی رفتند که او دانشجویان را به آیت‌الله سید علی خامنه‌ای ارجاع داد. استمرار این جلسات در حضور آیت‌الله خامنه‌ای زمینه شکل‌گیری شورای اولیه دفتر تحکیم وحدت را مهیا نمود[۳]. اما برخی رهبران دفتر تحکیم حضور وی در شکل گیری آنرا تکذیب کردند.[۶]
شایعه شرکت در تصرف سفارت آمریکا و ترور قاسملو
پس از انتخاب احمدینژاد به ریاست جمهوری چند نفر از کارمندان سفارت آمریکا که در جریان تصرف سفارت آمریکا به گروگان گرفته شده بودند، احمدینژاد را یکی از گروگان‌گیرها معرفی کردند.[۷] علاوه بر این برخی گروه‌های بسیجی در ایران نیز وی را از شرکت کنندگان در این واقعه نام برده بودند.[۸]. با این حال سازمان سیا معتقد است که هیچ مدرکی تاکنون دال بر این ادعاها قابل اثبات نبوده‌است.[۹]
این موضوع بلافاصله از سوی تعدادی از دانشجویان فعال در ماجرای اشغال سفارت آمریکا رد شد. ابراهیم اصغرزاده از مخالفت او با پیشنهاد تصرف سفارت آمریکا خبر داد. «احمدینژاد کمونیسم را خطر جدی‌تری می‌پنداشت و به جای آن اشغال سفارت شوروی را پیشنهاد می‌کرد.» به همین جهت اصغرزاده، محسن میردامادی و حبیب‌الله بیطرف او را از عملیات خارج کردند.[۱۰]. البته ایده حمله به سفارت شوروی را کسی جدی نگرفت.[۱۱] عباس عبدی نیز گفت احمدینژاد پس از اشغال سفارت می‌خواست به ما بپیوندد، اما ما اجازه ندادیم وارد سفارت شود یا به گروه ما بپیوندد.[۱۲]
علیرضا نوری‌زاده روایت دیگری از نقش احمدینژاد در این ماجرا دارد. به نوشته او احمدینژاد یکی از نگهبانان هشت گروگانی بوده که پس از عملیات طبس به نمک آبرود منتقل شده بودند و به همین دلیل هر چهار گروگانی که احمدینژاد را شناسایی کرده‌اند از این هشت تن بوده‌اند.[۱۳]
پس از آنکه پیتر پلز سخنگوی حزب سبز اتریش اعلام کرد که احمدینژاد در ترور عبدالرحمان قاسملو دبیر کل حزب دموکرات کردستان ایران در وین نقش داشته‌است، سخنگوی وزارت کشور اتریش اعلام کرد که تحقیقاتی را دراین زمینه آغاز خواهد کرد.[۱۴][۱۵] این موضوع توسط دو نفر از چهره‌های اطلاعاتی اصلاح طلب، سعید حجاریان و علی ربیعی (عضو شورای عالی امنیت ملی) تکذیب شد.[۱۶]
حضور در جنگ
وی در دوران جنگ ایران و عراق به عنوان داوطلب بسیج در قسمت‌های متعدد جبهه حضور پیدا کرد و تا سال ۱۳۶۵ در فعالیت‌های پشتیبانی و مهندسی رزمی تلاش کرد و در سال ۱۳۶۵ داوطلبانه به تیپ ویژه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و با طی دوره‌ای در قرارگاه رمضان در عملیات برون‌مرزی کرکوک شرکت نمود و بعد از آن نیز به عنوان مسئول مهندسی رزمی لشکر ۶ ویژه سپاه به خدمت پرداخت.
مسئولیت‌ها پس از اتمام جنگ
احمدینژاد در دههٔ شصت خورشیدی، چهارسال سمت معاون و فرماندار ماکو و خوی در استان آذربایجان غربی و ۲ سال سمت مشاور استاندار کردستان را بر عهده داشت[۳]. از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶ در شرایطی که به عنوان مشاور فرهنگی وزیر فرهنگ و آموزش عالی فعالیت می‌کرد به عنوان اولین استاندار استان جدید التأسیس اردبیل منصوب شد. وی پس از پایان فعالیت در اردبیل، در سال ۱۳۷۷ کاندیدای نخستین دوره انتخابات شورای شهر تهران و در سال ۱۳۷۸ کاندیدای ششمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی از تهران بود که در هر دو انتخابات ناکام شد. وی همچنین متهم به دستکاری در نتیجه انتخابات از طرف شورای نگهبان است.[۱۷]
دوران استانداری
احمدینژاد در سال ۱۳۷۲ و در دولت دوم اکبر هاشمی رفسنجانی به سمت استانداری استان تازه تأسیس اردبیل بر گزیده شد و تا پایان کار دولت دوم رفسنجانی (سال ۱۳۷۶)این سمت را بر عهده داشت.[۱۸] برخی اقدامات و دست آوردهای او در زمان استانداری به شرح زیر است:
- راه‌اندازی تشکیلات اداری استان
- انتخاب به عنوان استاندار نمونه کشور در سه سال متوالی
- استانداری برتر در زمینه فعالیت عمرانی
- بازسازی ۷۵۰۰ واحد مسکونی تخریب شده در جریان زلزله اردبیل در طول ۷ماه[۳].
اقدامات احمدینژاد در بازسازی سریع خانه‌های تخریب شده در زمان زلزله اردبیل در سال ۱۳۷۵ که هزار کشته به جای گذاشت، مورد تقدیر قرار گفت. ولی در آرای انتخابات ریاست جمهوری در استان اردبیل او از میان هفت کاندیدای انتخاباتی رتبه ششم را به دست آورد، منتقدین او، این رأی را نشانه نارضایتی مردم اردبیل از استانداری او دانستند.[۱۹]
شهرداری تهران
احمدینژاد در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۸۲ و به دنبال پیروزی فهرست آبادگران در انتخابات دوم شورای اسلامی شهر تهران به عنوان شهردار این شهر توسط این شورا انتخاب شد[۳].
فهرستی از مسئولیت‌ها و سمت‌ها پیش از ریاست جمهوری
- سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
- فرماندار ماکو
- فرماندار خوی
- مشاور استاندار کردستان
- مشاور فرهنگی وزیر فرهنگ و آموزش عالی در سال ۱۳۷۲
- استاندار استان اردبیل در سالهای ۱۳۷۲ تا ۱۳۷۶
- عضو هیات علمی دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت از سال ۱۳۶۸ تا کنون [نیازمند منبع]
- شهردار تهران از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۴
- موسس و عضو انجمن تونل ایران
- عضو انجمن مهندسین عمران ایران
- مدیر مسوول روزنامه همشهری
شکست‌های انتخاباتی
احمدینژاد پیش از شرکت در نهمین دور انتخابات ریاست جمهوری، در سال ۱۳۷۷ در انتخابات نخستین دوره انتخابات شورای شهر تهران شرکت کرد، اما رأی نیاورد. او در سال ۱۳۷۸ نیز، در ششمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی زیر عنوان «فهرست ۳۰ نفره ائتلاف خط امام و رهبری» در کنار هاشمی رفسنجانی، علی لاریجانی و غلامعلی حدادعادل در انتخابات شرکت کرد ولی شکست خورد.[۲۰]
انتخابات ریاست جمهوری دوره نهم
وی در نهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران، با شعار انتخاباتی «می‌شود و می‌توانیم» وارد عرصه رقابت شد.
شعارها و برنامه‌ها برای انتخابات
از اهم برنامه‌ها و شعارهای انتخاباتی وی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- آوردن پول نفت به سر سفره‌های ملت
- دولت کارآمد و عدالت‌گستر
- عدم وجود حرکت سختگیرانه در مورد حجاب بانوان ایرانی
- سلامت مدیران
- مبارزه با فساد اداری
- پیشگیری از بروز شکاف بین دولت و مردم
- تشکیل «دولت اسلامی»
- تثبیت و تقویت آرمانخواهی و برایت از ایده‌آلیسم
- گفتمان خدمت به جای قدرت
- علمی کردن مدیریت
- کاهش نرخ تورم از طریق کاهش هزینه‌های دولت و کاهش نرخ سود بانکی
- بسط توسعه سیاسی از طریق بالا بردن قدرت نقد و مشارکت مردم
- اولویت دادن به تولید داخلی
- حضور دولت در هر استان برای حل مشکلات بخشی
- کاهش تصدی‌گری دولت
- بالندگی فرهنگ از طریق تقویت هویت ملی و تاریخی و اسلامی ایران
- ایجاد فضای آرمانی و آرمانخواهی در کشور برای مقابله با معضلات فرهنگی
محوری‌ترین شعار انتخاباتی وی گرایش به ساده زیستی و سادگی بود. خودداری از زندگی در ساختمان‌های بزرگ دولتی، پرهیز از تشریفات، خودداری از سوار شدن برهواپیماهای تشریفاتی، نقل و انتقال با وسایل نقلیه عمومی (هواپیما و یا اتوبوس) همراه با مردم، [نیازمند منبع] گفتگوی بدون واسطه با مردم و کاستن از سفرهای غیرضروری خارجی و خودداری از همراه بردن خانواده و افراد غیرلازم در سفرهای خارجی، بخش‌هایی از وعده هائی بود که آقای احمدینژاد قبل و بعد از انتخاب به ریاست جمهوری در این زمینه به مردم ایران داد.[۲۱]
«دیده شدن پول نفت بر سر سفره‌های مردم» یکی از شعارهای انتخاباتی محمود احمدینژاد بود.وی در اولین سخنرانی پس از پیروزی در انتخابات باز هم وعده دیده شدن پول نفت بر سر سفره مردم را اعلام کرد. وی گفت که صنعت نفت ایران در اختیار یک خانواده خاص است که در جریان انتخابات از آن به نفع خود سوئ استفاده کرده‌اند. او شفاف سازی صنعت نفت و گاز ایران و مبارزه با مافیا را از اهداف خود اعلام کرد:«فضای حاکم بر قراردادهای (نفتی) ما در زمینه تولید و صادرات روشن نیست. ما باید آن را شفاف سازیم.» [۲۲] او هیچگاه آنچه را که مافیای نفت می‌نامید روشن نساخت و در دوران ریاست جمهوری اش چندین قرار داد نفتی را در اختیار سپاه پاسداران قرار داد و اختیار فروش نفت را نیز بر خلاف قانون به بنیاد مستضعفان سپرد.[۲۳]
به گفتهٔ او، این در قالب طرح سهام عدالت عملی شده، و به زودی سود این سهام نیز، عاید ۲ دهک پایین جامعه، بازنشستگان و دیگر کسانی که مستحق دریافت این سهام بوده‌آند، می‌شود.[۲۴][۲۵][۲۶]
دور اول و دور دوم
وی در دور اول با کسب ۱۹٪ آرا پس از اکبر هاشمی رفسنجانی(۲۱٪) یعنی با کسب ۵ میلیون و ۷۱۱ هزار و ۶۹۶ رأی یعنی ۵۰۰ هزار و ۲۴۱ رأی کمتر از اکبر هاشمی رفسنجانی نفر دوم شد، و به دور دوم انتخابات راه یافت. در دور دوم، با کسب ۱۷ میلیون و با فاصله ۷ میلیونی از هاشمی رفسنجانی توانست رییس جمهور ایران شود.
ریاست جمهوری
آغاز ریاست جمهوری
احمدینژاد در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۳۸۴ متن کامل برنامهٔ دولت خود را اعلام کرد.[۲۱] او دولت خود را «دولت مهرورزی» یا «دولت مهر» نامید.
گزینش وزرا
احمدینژاد در تاریخ ۲۳ مرداد ۱۳۸۴ کابینهٔ پیشنهادی خود را به مجلس معرفی کرد. یکی از شروط گزینش وزرا از سوی احمدینژاد موافقت آنان با مفاد میثاق‌نامه‌ای تحت عنوان «میثاق‌نامهٔ دولت اسلامی» و امضای آن بود. بر خلاف بسیاری از پیشبینی‌ها مبنی بر انتخاب تمامی نامزدها از سوی مجلس شورای اسلامی، نمایندگان پس از تحقیق و بحث پیرامون وزیران پیشنهادی، در تاریخ ۲ شهریور ۱۳۸۴ چهار تن از آنان را فاقد صلاحیت احراز پست وزارت تشخیص داده و به بقیه رأی اعتماد دادند. آقایان اشعری، علی‌احمدی، هاشمی و سعیدلو که به ترتیب برای وزارتخانه‌های آموزش و پرورش، تعاون، رفاه و تأمین اجتماعی و نفت پیشنهاد داده شده بودند موفق به کسب رأی اعتماد از مجلس نشدند.
احمدینژاد طبق قانون اساسی، سه ماه فرصت داشت تا افراد دیگری را به جای نامزدهای رد صلاحیت‌شده به مجلس پیشنهاد دهد.
عملکرد ریاست جمهوری محمود احمدینژاد
موافقان و مخالفان
رهبر مذهبی ایران سید علی خامنه‌ای وی را به خاطر مقاومت در برابر فشارهای بين المللی برای متوقف ساختن برنامه اتمی ايران مورد تمجيد قرارداده است. وی همچنين اعضای کابينه دولت او را به خاطر رد عقايد غربی، که بقول وی در دولت قبلی نفوذ کرده بود، ستود.[۲۷]
یکی از موافقان سرسخت وی فاطمه رجبی همسر غلامحسین الهام، سخنگوی دولت، وزیر دادگستری، رئیس ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، عضو حقوقدان شورای نگهبان و استاد دانشگاه تهران می‌باشد. وی با انتشار کتابی محمود احمدینژاد را «معجزه هزاره سوم» نامید.[۲۸]
میرحسین موسوی نخست‌وزیر پیشین ایران در انتقاد از عملکرد دولت احمدینژاد گفته‌است که عملکرد این دولت آبروی ایرانیان را در جهان برده‌است. او در ادامه تصریح کرده که نباید کارهایی انجام شود که حیثیت کشور ایران در جهان خدشه دار شود.[۲۹]
پس از حمله به دانشگاه و خوابگاه دانشجویان که در اعتراض به نتیجه انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸) رخ داد، علی لاریجانی کمیته ویژه‌ای برای تحقیق پیرامون این حوادث تشکیل داد. علی لاریجانی، در ماه‌های گذشته یکی از منتقدان مهم سیاستهای دولت احمدینژاد بوده است. وی ابتدا به لایحه بودجه احمدینژاد انتقاد کرد و طرح هدفمند کردن یارانه‌ها را از آن زدود، سپس نامه‌هائی در اعتراض به قانون شکنی‌های دولت به احمدینژاد نوشت و سرانجام در آستانه انتخابات ریاست‌جمهور حاضر نشد از وی پشتیبانی کند. لاریجانی، پس از برگزاری انتخابات نیز، هنگامی که سرکوب معترضان آغاز شد، خواستار رسیدگی جدی به شکایات نامزدها و محترم شمردن آرای مردم شد.» دویچه‌وله در ادامه نوشته: «در این موضع‌گیری، لاریجانی در میان اصول‌گرایان تنها نبود، محمدباقر قالیباف، شهردار اصولگرای تهران نیز، اعلام کرد که باید به اعتراضات مردم رسیدگی کرد و مشکل با اعمال زور حل نمی‌شود.[۳۰]
محسن مخملباف از منتقدان محمود احمدینژاد گفت: احمدینژاد واقعا بازیگر است. وی در ادامه گفت: «انصافا باید مهارت آقای احمدینژاد در امر بازیگری را ستایش کرد، درحالی که سایر کاندیداها با کمال صداقت به ارائه دیدگاه‌های خود پرداختند ایشان با ارائه یک سناریو و توانایی بازیگری خود توانستند یک فیلم مستند را اجرا کنند که بسیار شبیه به فیلم انتخاباتی "هیتلر" بود». وی افزود: «علاوه بر تصویر در نوع صدابرداری هم این بی عدالتی آشکار بود، مثلا در سینما وقتی می‌خواهیم قهرمان فیلم را مقتدر نشان دهیم، صدای او را به اندازه دو فریم یعنی کسری از یک ثانیه زودتر پخش می‌کنیم و کسی را که می‌خواهیم تحقیر کنیم بالعکس عمل می‌کنیم که همین مساله در مورد مناظره‌ها به نفع احمدینژاد وجود داشت و یا این مساله با نوع فیلترگذاری بر روی صدای هنرپیشه‌ها نیز انجام می‌شود».[۳۱]
مهدی کروبی از دیگر منتقدان وی گفت: «احمدینژاد را رئیس‌جمهور ایران نمی‌دانم.» کروبی «واکنش‌های خودجوش» مردم به نتیجه انتخابات را که به گفته مقامات دولت آقای احمدینژاد به پیروزی او انجامیده است بیانگر «عدم مشروعیت (در علوم سیاسی) این نتیجه» دانسته است.[۳۲]
هوگو چاوز از حامیان احمدینژاد گفت: «دنیا باید به پیروزی احمدینژاد احترام بگذارد». رئیس جمهوری ونزوئلا، روز یکشنبه در نطق هفتگی‌اش در رادیو و تلویزیون آن کشور، گفت: «برخی می‌خواهند با خدشه‌دار کردن پیروزی تمام‌عیار احمدینژاد، دولت و انقلاب اسلامی را تضعیف کنند».[۳۳]
احمدینژاد در دوران ریاست جمهوری
سفرهای خارجی و استانی احمدینژاد، نقطه نظرات و سخنرانی‌های وی در دوران ریاست جمهوری اش، بازتاب‌های متفاوتی در ایران و دنیا داشته‌است، که می‌توان به مهمترین آنها از نظر وسعت واکنش موافقان و مخالفان با عناوین ذیل اشاره کرد.
آزادیهای اجتماعی
وی پیش و پس از پیروزی، بارها خود را از حامیان آزادیهای اجتماعی معرفی کرده و گفت هنگامیکه رقبای چپگرایش در سالهای اول انقلاب با جوانان برخورد می‌کرده‌اند وی با آنان مخالفت می‌کرده:«همین آقایان مینی‌بوس سر خیابانهای تهران می‌گذاشتند و سرباز می‌گذاشتند که آرایش‌های خانمهای مردم را کنترل کنند و هر کدام غلیظ بود، سوار مینی بوس کنند و ما معترض بودیم که اینها خلاف شرع است. حق ندارید با مردم اینگونه برخورد کنید، اینها مردم ما هستند».[۳۴] اما پس از روی کار آمدن وی برخوردهای دور از انتظار (و البته یادآور تندروی‌های اول انقلاب) با جوانان، از تعیین طول برای مانتوها تا ممنوعیت چکمه، راه اندازی صدها گشت ارشاد در سراسر کشور با بودجه ۱۰۳ میلیارد تومانی و بازداشت هزاران نفر بدلیل نوع پوشش، بازرسی از فروشگاه‌ها و تولید کنندگان لباس و پلمپ کردن هزاران واحد صنفی در کشور آغاز شد که به گفته فرماندهان نیروی انتظامی دائمی خواهد بود.احمدینژاد و وزیر کشور او نیز در یک مصاحبه تلوزیونی از اجرای طرح حمایت کردند و با حمایت او پلیس موسوم به «پلیس امنیت اخلاقی» تشکیل گردید. فرماندهان نیروی انتظامی پس از بالاگرفتن انتقادات از این طرح گفتند که این طرح با دستور احمدینژاد در قالب «طرح جامع عفاف» به نیروی انتظامی ابلاغ شده‌است. به گفته فرمانده نیروی انتظامی(احمدی مقدم) اختیار تعیین نوع پوشش مردم در طرح ابلاغی توسط احمدینژاد به پلیس داده شده‌است و او در جریان جزئیات این طرح هم بوده‌است.[۳۵][۳۶][۳۷][۳۸][۳۹][۴۰][۴۱][۴۲]
حضور در سازمان ملل
هولوکاست
محمود احمدینژاد در چهارم آبان ماه سال ۸۴ در کنفرانسی با نام کنفرانس حمایت از فلسطینی‌ها که در تهران برگزار شد، موجودیت کشور اسرائیل و همچنین مسالهٔ هولوکاست را زیر سؤال برد. وی در سخنانش از تغییر رژیم اسرائیل سخن گفت و این عبارت را بکار برد: «جهان بدون اسرائیل امن تر خواهد بود». با استناد به ترجمهٔ مؤسسهٔ اسرائیلی تحقیقات خاورمیانه (میمری)، چنین برداشت شد که اسرائیل باید از روی زمین «محو» شود. ترجمهٔ رسمی حرف او در وبگاه ریاست جمهوری، خلاف این موضوع را بیان می‌کند. البته وی در مصاحبه با کانال France-۲۴ گفت که شوروی نیز از روی زمین محو شده‌است ولی هیچ مشکلی برای مردم دنیا پیش نیامده‌است ما نیز خواهان اینگونه محو اسراییل هستیم یعنی با برگزاری رفراندوم بین تمامی ساکنان ان منطقه و فلسطینیانی که از انجا آواره شده‌اند انها خود حکومت خود را انتخاب کنند.[نیازمند منبع] وی همچنین در مورد حقیقت داشتن واقعه هولوکاست ابراز تردید کرد و کشتار میلیونها یهودی در جنگ جهانی دوم را «افسانه» دانست.[۴۳]
این در حالی است که انکار کشتار یهودیان در زمان جنگ جهانی دوم در برخی کشورهای اروپایی از جمله آلمان و اتریش که آقای احمدینژاد از آنها نام برده‌است جرم محسوب می‌شود.[۴۴]
این سخنان واکنش‌های شدید جهانی را در پی داشت. پس از برگزاری همایش بررسی واقعه هلوکاست در تهران، دفتر مطالعات وزارت خارجه که بازوی پژوهشی این وزارت خانه‌است، با تحریم ده‌ها موسسه مطالعاتی رو به رو شد و منجر به اعتراض رسمی اتحادیه اروپا گردید. تشکیک در واقعه هلوکاست به همان میزان که برای اعتبار ایران خسارات در پی داشت، توانست فرصتی برای دولت اسرائیل در غیر منطقی جلوه دادن دولت ایران به وجود بیاورد.[۴۵]
جدا از بازتاب خارجی در داخل ایران نیز واکنش‌های متعددی نسبت به این مساله ابراز شد. چندی پس از اظهارات احمدینژاد، محمد خاتمی، رییس جمهوری سابق ایران، در مصاحبه‌ای با روزنامه فایننشال تایمز ضمن تایید واقعیت هلوکاست، همزیستی اسرائیل و فلسطین را قابل قبول دانست.[۴۶]
نامه‌های خارجی
در ششمین ماه از ریاست جمهوری احمدینژاد، اعلام شد که رییس جمهور ایران (احمدینژاد) نامه‌ای برای سران کشورهای جهان می‌نویسد.[۴۷] این خبر به عنوان خبری مهم مورد توجه محافل خبری جهان قرار گرفت و وقتی روشن شد که مخاطب اولین نامه احمدینژاد، جورج بوش رئیس‌جمهور آمریکا است، تحلیل و تفسیرها درباره متن آن شدت گرفت. وزارت خارجه آمریکا در اولین واکنش به نامه محمود احمدینژاد، آن را «تلاشی ضعیف» برای گفتگو با مردم آمریکا خواند.[۴۸]
اما نامه «هجده صفحه‌ای» با استقبال سرد مقامات آمریکایی همراه بود.[۴۹] به گفتهٔ مقامات کاخ سفید نامه وی حاوی پیامی نبود و در حقیقت هیچ پیشنهاد مشخص سیاسی در آن نبود.[۵۰] در همین حال احمد جنتی، دبیر شورای نگهبان و از روحانیون پرنفوذ در طیف تندرو جناح محافظه کار، در خطابه نماز جمعه تهران، نامه محمود احمدینژاد به جورج بوش، رییس جمهوری آمریکا را «عملی فوق العاده» و از «الهامات خدا» خواند.[۵۱]
در همین حال کاخ سفید در موضعی رسمی اعلام کرد که به نامه احمدینژاد جوابی داده نمی‌شود.[۵۰] بی اعتنایی دولت آمریکا به نامه محمود احمدینژاد باعث شد که وی در مصاحبه‌های مختلف، از آن به عنوان «بی اعتنایی رییس جمهور آمریکا به نداهای صلح جویان جهان» یاد کند.[۵۲]
دو نامه بعدی محمود احمدینژاد، به انگلا مرکل، صدراعظم آلمان[۵۳]، و پاپ بندیکت شانزدهم، رهبر کاتولیک‌های جهان نوشته شد لازم به ذکر است که هر دو نامه احمدینژاد بدون جواب ماند.
فرهنگ و دانشگاه
مطرح کردن «انقلاب فرهنگی دوم» توسط هواداران دولت، انتصابی شدن روسای دانشگاه‌ها از طرف وزارت علوم، ستاره دار کردن دانشجویان و ممانعت از تحصیل عده‌ای دانشجویان منتقد[۵۴]، بازداشت و شکنجه دانشجویان توسط وزارت اطلاعات، انتصاب افراد روحانی به ریاست دانشگاه تهران و دانشگاه علامه طباطبایی[۵۵]، بازنشسته کردن برخی از اساتید منتقد نظام و اخراج برخی دیگر(۱۰۰نفر در دو سال اول دولت)، تعطیلی انجمن‌های اسلامی منتقد دولت و توقیف نشریات دانشجویی(بیش از۱۳۰ نشریه در دوسال اول)، تنش و اعتراضات گسترده دانشجویی در دانشگاه‌های مختلف[۵۶]، انتقادات شدید احمدینژاد از دانشگاه آزاد اسلامی، مرگ مشکوک اکبر محمدی در زندان اوین و دفن شبانه جسد وی، احضار مجدد احمد باطبی و خروج وی از ایران، دستگیری دانشجویان چپ گرا، کاهش بودجه دانشگاه‌ها در دو سال اول، اعمال سهمیه‌بندی جنسیتی در دانشگاه‌ها، تحصن دانشگاه زنجان و اخراج دانشجویان بهایی از تحولات مهم دوره وی در دانشگاه‌ها بود. [۵۷][۵۸][۵۹][۶۰][۶۱][۶۲][۶۳][۶۴][۶۵][۶۶][۶۷][۶۸][۶۹][۷۰][۷۱]
محمود احمدینژاد در روز ۲۱ آذر ۱۳۸۵ برای سخنرانی در دانشگاه امیر کبیر حضور یافت که با استقبال عده از دانشجویان و اعتراض شدید تعدادی دیگر از دانشجویان مواجه شد. معترضین در این تجمع شعارهایی علیه اقدامات محمود احمدینژاد و وزیر آموزش عالی داده و شعار مرگ بر دیکتاتور سر دادند و عکس احمدینژاد نیز به آتش کشیده شد. خبرگزاری‌ها گزارش کرده‌اند که درگیری لفظی و در برخی موارد فیزیکی مخالفان و موافقان آقای احمدینژاد در طول مراسم تکرار می‌شد. مخالفان به اقدامات احمدینژاد در دانشگاه‌ها اعتراض داشتند. خبرگزاری فارس گزارش داد که رئیس‌جمهور ایران در واکنش به آتش‌زدن عکس وی در هنگام سخنرانی، خطاب به دانشجویان گفت: «اگر هزار بار هم بسوزیم، عقب‌نشینی نمی‌کنیم.»[۷۲] مدتی بعد، احمدینژاد در مطلبی تحت عنوان «آزادی» که در وبلاگ خود منتشر کرد، با اشاره به مراسم دانشگاه امیرکبیر از این ماجرا به عنوان جلوه‌ای از آزادی در ایران یاد کرد و گفت که از اهانت تعدادی از دانشجویان ناراحت نشده‌است.[۷۳]
با اینجال اندکی بعد در حالیکه نشریات وابسته به انجمن اسلامی دانشگاه توقیف شده بود، نشریاتی جعلی در سطح دانشگاه منتشر شد که حاوی انتقاد از خامنه‌ای بود. بالفاصله پس از انتشار نشریات چند نفر از دانشجویان دستگیر شدند و به چند سال زندان محکوم شدند.
[۷۴][۷۵][۷۶][۷۷][۷۸][۷۹][۸۰][۸۱][۸۲][۸۳] [۸۴][۸۵][۸۶][۸۷][۸۸][۸۹][۹۰][۹۱][۹۲][۹۳] برخورد با دانشجویان در جریان قائله نشریات دانشجویی جعلی، انتقام گیری دولت احمدینژاد از دانشجویان برای انتقاد و اعتراض در جریان سخنرانی وی در این دانشگاه تلقی شد.[۹۴][۹۵]احمدینژاد بار دیگر هم در دانشگاه علم و صنعت در میان تدابیر امنیتی و در شرایطی که سالن توسط بسیجیان اعزام شده از سایر دانشگاه‌ها پر شده بود سخنرانی کرد.[۹۶]
در دانشگاه کلمبیا (۲۰۰۷)
محمود احمدینژاد صبح روز یکشنبه ۱ مهر برای شرکت در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل متحد همراه با هیئت عالی رتبه عازم نیویورک شد. او در سفر خود به نیویورک علاوه بر سخنرانی در اجلاس سالیانه مجمع عمومی سازمان ملل به دانشگاه کلمبیا رفت و همچنین با تنی چند از روسای جمهور دیگر کشورها و نیز ایرانیان مقیم آمریکا دیدار و گفتگو کرد.[نیازمند منبع]
رئیس دانشگاه کلمبیا در این دیداراحمدی‌نژاد را به نام "دیکتاتور کوچک" را خواند.[نیازمند منبع]
احمدینژاد در رسانه‌ها
پاره‌ای از اظهارات محمود احمدینژاد در سفرهای خارجی، استانی یا مصاحبه‌ها، گاه گاه در صدر اخبار ایران و جهان قرار گرفته‌است و مورد تایید یا مخالفت قرارگرفته‌است، آنچه در هر دو گروه مشترک است حیرت از اظهارات یا عملکرد وی است، موافقان از نبوغ و جسارت وی و مخالفان از نحوه عملکردش. علاوه بر موارد فوق می‌توان بطور خلاصه به موارد ذیل نیز اشاره کرد:
- وی طی مصاحبه مطبوعاتی مشترک با نوری المالکی نخست وزیر عراق خاطرنشان کرد: «جمهوری اسلامی ایران و عراق دارای روابط تاریخی و کهن هستند»[۹۷] وی پیشنهاد داد که به دلیل برخورداری ایران از مواهب و منابع فراوان، این کشور ظرفیت دارد که جمعیتی در حدود ۱۲۰ میلیون نفر را در خود جای بدهد.[۹۸]
احمدینژاد و اوباما
پیش از پیروزی باراک اوباما در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۸، محمود احمدینژاد رئیس‌جمهور وقت ایران در مصاحبه با روزنامه اسپانیایی ال پائیس اعلام کرد[۹۹]:
بعید می‌دانم اجازه دهند اوباما بیاید و ریس جمهور شود. مناسبات قدرت در آمریکا مشخص است. آنها در قدرت بسیار خشن عمل می‌کنند و رأی مردم تضمین شده نیست
احمدینژاد پس از پیروزی بارک اوباما در انتخابات سال ۲۰۰۸ آمریکا، طی نامه‌ای این پیروزی را تبریک گفت[۱۰۰] اوباما هم گفته‌است که به نامه احمدینژاد پاسخ خواهد داد.[۱۰۱] ارسال این نامه موافقان ومخالفان بسیاری داشت [۱۰۲][۱۰۳][۱۰۴][۱۰۵]. این در حالی است که احمدینژاد با کسب اجازه از علی خامنه‌ای این پیام را ارسال کرد[۱۰۶].
انتخابات ریاست جمهوری دوره دهم
در این دوره احمدینژاد با وارد کردن اتهام‌های اقتصادی به خانوادهٔ علی اکبر هاشمی رفسنجانی و هم چنین اتهام‌های اقتصادی به خانواده علی‌اکبر ناطق‌نوری و محسن صفایی فراهانی در مناظره با میرحسین موسوی خبرساز شد[۱۰۷]. این در حالی است که تاکنون صحت و سقم این نسبت‌ها روشن نشده‌است.[نیازمند منبع]
وی در این انتخابات با ۶۲٪ آراء پیروز شد. هر سه کاندیدای رقیب وی یعنی میرحسین موسوی، مهدی کروبی و محسن رضایی مدعی تقلب در این انتخابات شدند. اعتراضات گسترده‌ای نیز پس از اعلام نتیجه انتخابات در کشور روی داد.
ضیافت شام به مناسبت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)
محمود احمدینژاد ضیافت شامی به مناسبت پیروزی خود در انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ ۲ تیر ۱۳۸۸ برپا کرد که علی لاریجانی و جمعی از نمایندگان مجلس ایران از رفتن به این ضیافت شام خودداری کردند.[۱۰۸]
جستارهای وابسته
- پیامدهای اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)
- احتمال تقلب در انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸)
- حمله به کوی دانشگاه تهران (۲۵ خرداد ۱۳۸۸)
- کودتای ۲۲ خرداد ۱۳۸۸
پانویس
- ↑ تا سوم تیر
- ↑ Robert Tait. "A humble beginning helped to form Iran's new hard man" (به انگلیسی). Guardian.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ «زندگینامه احمدینژاد». ایرنا. دریافت‌شده در ۴ تیر ۱۳۸۴.
- ↑ پیشینه خانوادگی احمدینژاد-تبیان
- ↑ «زندگینامه احمدینژاد». دریافت‌شده در ۱ شهریور ۱۳۸۵.
- ↑ دفتر تحکیم وحدت از زبان علی افشاری (پیک نت به نقل از خبرگزاری ایلنا)
- ↑ [Iran: U.S. Examines Hostage Accusations Against Ahmadinejad - [Radio Free Europe / Radio Liberty © ۲۰۰۸]]
- ↑ نشریه یالثارات. شماره ۲۲۳. منتشره ۳۰ آوریل ۲۰۰۳
- ↑ Ahmadinejad: The Secret History of Iran's Radical Leader, Kasra Naji, ۲۰۰۸, University of California Press, ISBN ۰۵۲۰۲۵۶۶۳۸ pp.۲۵
- ↑ "Decades After the Hostages, a Conciliatory Voice in Iran" (به انگلیسی). نیویورک تایمز. ۵ نوامبر ۲۰۰۶. Retrieved 19 فروردین 1388.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ بازدید=(help) - ↑ «گفتگو با گری سیک در سالگرد اشغال سفارت آمریکا در تهران، «کسی ایده احمدینژاد را جدی نگرفت»». رادیو زمانه. ۱۸ آبان ۱۳۸۶. دریافت‌شده در ۱۹ فروردین ۱۳۸۸.
- ↑ [Iran: U.S. Examines Hostage Accusations Against Ahmadinejad - [Radio Free Europe / Radio Liberty © ۲۰۰۸]
- ↑ ظهور رایش اسلامی - احمدینژاد کی است؟ علیرضا نوری زاده
- ↑ "New Inquiry Targets Ahmadinejad" (به انگلیسی). وبگاه روزنامه لس انجلس تایمز. Wednesday, July ۰۶, ۲۰۰۵. Retrieved 16 February 2009.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ=(help) - ↑ "Kurd murder claim against Iran leader" (به انگلیسی). وبگاه روزنامه گاردین. Monday ۴ July ۲۰۰۵. Retrieved 16 February 2009.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ=(help) - ↑ ایران حضور احمدینژاد در گروگانگیری را تکذیب کرد (بی‌بی‌سی فارسی، ۰۳ ژوئیه ۲۰۰۵)
- ↑ «وقتی درصد مشارکت ۱۸۰ می‌شود! (سخنرانی تاج زده معاون سیاسی وزارت کشور و رییس ستاد انتخابات کشور در دولت خاتمی در دانشگاه تهران)». روزآنلاین. ۲۴ مهر ۱۳۸۷.
- ↑ زندگینامه نامزدها: محمود احمدینژاد وبگاه بی‌بی‌سی
- ↑ Guardian of the revolution with a populist feel for the working classوبگاه روزنامه تایمز
- ↑ آغاز رقابت چهارضلعی در انتخابات ریاست جمهوری
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ برنامه دولت نهم
- ↑ احمدینژاد: صنعت نفت ایران را شفاف می‌کنم (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۵ ژوئن ۲۰۰۵)
- ↑ بنیاد مستضعفان تاجر جدید نفت (بی‌بی‌سی فارسی، ۴ تیر ۱۳۸۷)
- ↑ تشریح سیاستهای اقتصادی دولت از سوی رئیس جمهوری: «توزیع سهام عدالت همان توزیع پول نفت بر سر سفره‌های مردم است».
- ↑ تصویر پوستر تبلیغاتی - فارس نیوز
- ↑ مروری بر عملکرد دولت احمدینژاد
- ↑ صدای آمریکا. «سِد علي خامنه ای بار دیگر از احمدینژاد پشتِبانی کرد». صدای آمریکا انتشار ۲۵ اکتبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۶ تیر ۱۳۸۸.
- ↑ روزنامه شرق
- ↑ ایرنا. «موسوی: آبروی ایرانیان در سراسر جهان رفته‌است». ایرنا. دریافت‌شده در ۲۴ می۲۰۰۹. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازدید=را بررسی کنید (کمک) - ↑ دویچه‌وله. «راهی برای اعمال فشار». دویچه‌وله، انتشار ۵ تیر ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۶ تیر ۱۳۸۸.
- ↑ آفتاب‌نیوز. «مخملباف: احمدینژاد واقعا بازیگر است». سایت آفتاب‌نیوز، انتشار ۲۲ خرداد ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۶ تیر ۱۳۸۸.
- ↑ رادیو فردا. «کروبی: احمدینژاد را رئیس‌جمهور ایران نمی‌دانم». رادیو فردا، انتشار ۶ تیر ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۶ تیر ۱۳۸۸.
- ↑ رادیو فردا. «هوگو چاوز: دنیا باید به پیروزی احمدینژاد احترام بگذارد». رادیو فردا، انتشار ۶ تیر ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۶ تیر ۱۳۸۸.
- ↑ دیدگاه‌های محمود احمدینژاد، رییس جمهور ایران (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۶ ژوئن ۲۰۰۵)
- ↑ احمدینژاد در جریان جزییات هم قرار داشت (تاکنون نخواستیم موضوع بند یکم این طرح را عنوان کنیم، اما به دلیل به وجود آمدن این بحث‌ها باید بگوییم بر اساس بند یکم، تعیین مصادیق حجاب و حد و مرز آن بر عهده نیروی انتظامی است و صراحتا به آن اشاره شده - روزآنلاین، ۱۳ دی ۱۳۸۶)
- ↑ پورمحمدی(وزیر کشور): از اجرای طرح امنیت اجتماعی توسط ناجا حمایت می‌شود (فارس، ۱ خرداد۱۳۸۶)
- ↑ «عقب نشینی دولت از طرح امنیت اجتماعی انتخاباتی است» (رادیو فردا، ۱۲ دی ۱۳۸۶)
- ↑ مقابله با پوشیدن چکمه؛ مبارزه با مدگرایی یا بد پوششی؟ (رادیو فردا، ۲۱آذر ۱۳۸۶)
- ↑ پلیس: با چکمه بلند در زمستان برخورد می‌شود (رادیو فردا، ۱۰آذر ۱۳۸۶)
- ↑ حمایت احمدینژاد و پلیس امنیت اخلاقی (رادیو فردا، ۶مرداد۱۳۸۶)
- ↑ تاثیرات اقتصادی طرح امنیت اجتماعی (بی‌بی‌سی فارسی، ۲ خرداد ۱۳۸۷)
- ↑ طرح ارتقای امنیت اجتماعی دائمی می‌شود (خبرنامه امیر کبیر، ۲ تیر ۱۳۸۷)
- ↑ واکنش اسرائیل به سخنان احمدینژاد
- ↑ واکنش به سخنان احمدینژاد علیه موجودیت اسراییل
- ↑ دیپلماسی ایران؛ سال قطار قطعنامه و قطار بی ترمز
- ↑ سوژهٔ طنز شدن احمدینژاد در انتخابات ریاست جمهوری
- ↑ احمدینژاد: برای مردم آمریکا پیام می‌فرستم (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ آمریکا نامه احمدینژاد را 'تلاشی ضعیف' دانست (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ نامه احمدینژاد به بوش: حرکت هوشمند سیاسی یا اقدامی ایدئولوژیک؟ (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ ۵۰٫۰ ۵۰٫۱ آمریکا: نامه رئیس‌جمهور ایران حاوی مطلب مهمی نیست. (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ احمد جنتی: نامه احمدینژاد، از الهامات خدا بود. (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ دستورات حضوری و بدون تشریفات قانونی. (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ محمود احمدینژاد به آنگلا مرکل نامه نوشت. (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ ممانعت از ثبت نام دانشجویان در برخی از دانشگاه‌های ایران (بی‌بی‌سی فارسی، ۵ مهر ۱۳۸۵)
- ↑ اعتراض دانشجویان به انتصاب رئیس جدید دانشگاه تهران (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۸ نوامبر ۲۰۰۵)
- ↑ جنبش دانشجویی؛ شرایط جدید و رویارویی‌های تندتر (بی‌بی‌سی فارسی، جمعه ۲۶ مه ۲۰۰۶)
- ↑ چرا احمدینژاد از سیاسی شدن دانشگا ه‌ها نگران است؟ (بی‌بی‌سی فارسی، ۱۸ دسامبر ۲۰۰۵)
- ↑ اعتراض‌های دانشجویی و سیاستهای تازه دولت (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۸ مه ۲۰۰۶)
- ↑ هشدار دانشجویان نسبت به 'پروژه جدید سرکوب' (بی‌بی‌سی فارسی، ۱۳ مه ۲۰۰۶)
- ↑ هشدار دانشجویان نسبت به 'پروژه جدید سرکوب' (بی‌بی‌سی، ۱۳ مه ۲۰۰۶)
- ↑ احمدینژاد ناخواسته نگذاشت جنبش دانشجویی به خواب زمستانی برود (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۸ نوامبر ۲۰۰۵)
- ↑ تشنج به دلیل خاکسپاری شهدای گمنام در دانشگاه شریف (بی‌بی‌سی فارسی، شنبه ۱۴ مارس ۲۰۰۶)
- ↑ نخستین رئیس روحانی برای دانشگاه تهران (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۵ نوامبر ۲۰۰۵)
- ↑ تحصن دانشجویان تهران در اعتراض به دستگاه قضایی (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۱ فوریه ۲۰۰۵)
- ↑ مرگ مرموز یک فعال دانشجویی در زندان اوین (بی‌بی‌سی فارسی، ۹مرداد۱۳۸۵)
- ↑ تلاش فعالان دانشجویی ایران برای ثبت نام در دانشگاه (بی‌بی‌سی فارسی، ۴ اردیبهشت ۱۳۸۶)
- ↑ بازداشت ۱۵ دانشجوی دانشگاه مازندران (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۷ فروردین ۱۳۸۶)
- ↑ داوم مشکل پذیرفته شدگان «ستاره دار» برای ادامه تحصیل (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۴ مهر ۱۳۸۵)
- ↑ نامه دفتر تحکیم وحدت به احمدینژاد (بی‌بی‌سی فارسی، ۱۵ مهر ۱۳۸۶)
- ↑ «اخراج ۱۲۸دانشجوی بهایی از دانشگاه‌های ایران» (رادیو فردا، ۷ شهریور ۱۳۸۶)
- ↑ گزارش رادیو دویچه وله از بازنشستگی زودهنگام استادان ممتاز دانشگاه تهران (خبرنامه امیرکبیر، ۴ مرداد ۳۸۶)
- ↑ سخنرانی محمود احمدینژاد، رئیس‌جمهور ایران، در دانشگاه صنعتی امیرکبیر
- ↑ آزادی، متن کامل یادداشت در وب‌نوشت شخصی احمدینژاد
- ↑ احمدینژاد! هم کلاسی هایمان را آزاد کن (روزآنلاین، ۹ آبان ۱۳۸۶)
- ↑ دانشجویان زندانی و «فیلم خط سیاه وزارت اطلاعات» (رادیو فردا، ۱۶ اسفند ۱۳۸۶)
- ↑ اتحادیه اروپا خواهان آزادی فوری دانشجویان پلی تکنیک شد (خبرنامه پلی تکنیک، ۲ آبان ۱۳۸۶)
- ↑ برای اتخاذ تصمیم در خصوص پرونده سه دانشجوی دانشگاه امیر کبیر دادگاه تجدید نظر استان تهران تحت فشار وزارت اطلاعات و تیم امنیتی، قضائی (ملی مذهبی)
- ↑ اعتراض به حکم زندان برای دانشجویان بیانیه‌های چند انجمن دانشجویی (اخبار روز، ۲۹ مهر ۱۳۸۶)
- ↑ تجمع دانشجویی در دانشگاه تهران در اعتراض به بازداشت گسترده دانشجویان (گویا نیوز، ۱۳ آبان ۱۳۸۶)
- ↑ درخواست خانواده سه دانشجوی بازداشتی از هاشمی رفسنجانی (روزنامه اعتماد، ۱۵ مرداد ۱۳۸۶)
- ↑ دانشگاه تهران در برابر احمدینژاد ایستاد (شهرزاد نیوز، ۱۶ مهر ۱۳۸۶)
- ↑ «ضرب و جرح شدید چند دانشجوی زندانی» (رادیو فردا، ۲ آذر ۱۳۸۶)
- ↑ سه دانشجوی دانشگاه امیر کبیر به زندان محکوم شدند (رادیو زمانه، ۲۷ فروردین ۱۳۸۷)
- ↑ مادر احسان منصوری: «فرزندم شکنجه شده» (رادیو زمانه، ۲۹ مرداد ۱۳۸۶)
- ↑ اگر دانشجویان شکنجه نشده‌اند، چرا اجازه ملاقات نمی‌دهید؟ (رادیو فردا، ۳ مرداد ۱۳۸۶)
- ↑ دانشجویان دستگیر شده با خطر شکنجه مواجه‌اند (رادیو فردا، ۱ تیر ۱۳۸۶)
- ↑ تبرئه پس از انفرادی و شکنجه (روزآنلاین، ۲۹ آذر ۱۳۸۶)
- ↑ دانشجویان تا پایان دولت نهم در زندان خواهند ماند (رادیو فردا، ۲۵ مهر ۱۳۸۶)
- ↑ افزایش شکنجه در زندان‌ها (روزآنلاین، ۳ مرداد ۱۳۸۶)
- ↑ بازداشت کردند که بتوانند اعتراف بگیرند (رادیو زمانه، ۲۵ بهمن ۱۳۸۶)
- ↑ انتقام دولت از دانشجویان دانشگاه امیر کبیر (اخبار روز، ۱ اردیبهشت ۱۳۸۷)
- ↑ شرح شکنجه دانشجویان در دیدار دانشجویان آزاد شده و خانواده‌های دانشجویان دربند با کروبی (خبرنامه امیر کبیر، ۷ مرداد ۱۳۸۶)
- ↑ رئیس دانشگاه امیرکبیر از دانشجویان به خاطر فعالیت هایشان در دانشگاه به دادگاه انقلاب شکایت کرد (خبرنامه امیر کبیر، ۲۴ مهر ۱۳۸۶)
- ↑ «نشریات جعلی، تاوان اعتراض دانشجویان به احمدینژاد» (رادیو فردا، ۹ شهریور ۱۳۸۶)
- ↑ پلی تکنیک، زیر ضربه؛ تاوان سنگین اعتراض (رادیو فردا، ۱۷ خرداد ۱۳۸۶)
- ↑ 'دیدار احمدینژاد با دانشجویان در فضای کنترل شده' (بی‌بی‌سی فارسی، ۲۲ آبان ۱۳۸۶)
- ↑ احمدینژاد: روابط دولت و ملت ایران ممتاز است، ایرنا
- ↑ روزنامهٔ شرق، شنبه ۱۹ خرداد ۱۳۸۶، صفحهٔ جامعه
- ↑ بعید است اجازه بدهند اوباما رییس جمهور شود وبگاه آفتاب نیوز
- ↑ فردا نیوز
- ↑ فردا نیوز
- ↑ [۱]
- ↑ فردا نیوز
- ↑ [۲]
- ↑ فردا نیوز
- ↑ فردا نیوز
- ↑ مناظره احمدینژاد و موسوی، دگرگونی زبان و گفتمان سیاست در ایران، وبگاه رادیو فردا، جمعه ۱۵ خرداد ۱۳۸۸ تهران ۰۵:۴۵ - ۵ ژوئن ۲۰۰۹
- ↑ دویچه وله. «نقشه نمایندگان طرفدار احمدینژاد برای برکناری لاریجانی». دویچه‌وله, انتشار ۵ تیر ۱۳۸۸. دریافت‌شده در ۵ تیر ۱۳۸۸.
پیوند به بیرون
 |
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به محمود احمدینژاد در ویکیگفتاورد موجود است. |
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ محمود احمدینژاد موجود است. |
- وبگاه رسمی ریاست جمهوری
- وبلاگ شخصی محمود احمدینژاد
- چرا احمدینژاد نیویورک را دوست دارد (وبگاه هفته نامه تایم-en)
- احمدینژاد برنده انتخابات ایران
- کارنامه احمدینژاد در دومین سال ریاست جمهوری
- ایران در سال ۲۰۰۶؛ مروری بر عملکرد دولت احمدینژاد
- آینده رییس جمهوری ایران در ابهام (مقاله روزنامه گاردین، ترجمه و منتشر شده در وبگاه بی‌بی‌سی فارسی)
- اکونومیست: مهمانی احمدینژاد تمام شد، نشر و ترجمه از وبگاه بی‌بی‌سی فارسی
- عکس‌هایی از آقای احمدینژاد در هنگام استانداری اردبیل و ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی
| پیشین: اولین استاندار اردبیل |
استاندار اردبیل ۱۳۷۶–۱۳۷۲ |
پسین: ؟؟ |
| پیشین: محمد حسین مقیمی |
شهردار تهران ۱۳۸۴–۱۳۸۲ |
پسین: علی سعیدلو (از تیر تا شهریور ۸۴) |
| پیشین: سید محمد خاتمی |
رئیس‌جمهور ایران ۱۳۸۴–تاکنون |
پسین: نامعلوم |
| |||||||
| دوران زندگی |  | ||||||
| ریاستجمهوری |
| ||||||
| حزبهای سیاسی |
| ||||||
| کتابشناسی |
| ||||||
| خویشاوندان |
| ||||||
| مرتبط | |||||||
|  | |
