فرانک گری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
ربات‌ها، مدیران رباتیک
۴٬۴۱۱٬۲۶۸ ویرایش‌ها
جز افزودن جعبه> (درخواست کاربر:MasoodHA) +تمیز+
آپدیت جعبه + حذف کتاب ها
برچسب‌ها: متن دارای ویکی‌متن نامتناظر ویرایشگر دیداری
خط ۱: خط ۱:
{{کاربردهای دیگر}}{{Infobox architect|name=فرانک گری|image=Frank O. Gehry - Parc des Ateliers (cropped).jpg|image_size=240px|caption=|birth_name=فرانک اوون گلدبرگ|birth_date={{birth date and age|mf=yes|1929|2|28}}|birth_place=[[تورنتو]]، اونتاریو، کانادا|death_date=|death_place=|nationality=کانادایی، آمریکایی|alma_mater=[[دانشگاه کالیفرنیای جنوبی]]|awards=[[جایزه معماری پریتزکر]] (۱۹۸۹){{سخ}}[[مدال طلای ای‌آی‌ای]]|practice=Gehry Partners LLP|significant_buildings=[[تالار کنسرت والت دیزنی]]{{سخ}}[[موزه گوگنهایم بیلبائو]]|significant_projects=|significant_design=|website=https://www.foga.com}}'''فرانک اُ گِری''' {{به انگلیسی|Frank O. Gehry}} (زادهٔ ۲۸ فوریهٔ ۱۹۲۹) معمار مشهور معاصر آمریکایی کانادایی‌تبار است.
{{کاربردهای دیگر}}
{{جعبه اطلاعات معمار
|عنوان = فرانک اُ گِری
|نام = Frank Owen Goldberg
|تصویر =Frank Gehry 2006.jpg
|اندازه تصویر =
|توضیح تصویر =
|تاریخ تولد = {{تولد و سن|۱۹۲۹|۲|۲۸}}
|محل تولد = [[تورنتو]]، [[اونتاریو]]
|تاریخ مرگ =
|محل مرگ =
|ملیت = {{flagicon|USA}} [[ایالات متحده|آمریکایی]]{{-}}{{flagicon|Canada}} [[کانادا]]یی
|نام هنری =
|سبک(ها) = [[دیکانستراکشن]]{{سخ}}[[فولدینگ (معماری)|فولدینگ]]{{سخ}}[[معماری پرش کیهانی]]
|پروژه‌های معروف = [[تالار کنسرت والت دیسنی]]{{سخ}}موزه گوگنهام بیلبائو
|کتاب‌ها =
|جمله معروف =
|جوایز = [[جایزه معماری پریتزکر]] (۱۹۸۹){{سخ}}[[مدال طلای ای آی ای]]
|وب گاه رسمی = [http://www.foga.com Gehry Partners]
}}

'''فرانک اُ گِری''' {{به انگلیسی|Frank O. Gehry}} (زادهٔ ۲۸ فوریهٔ ۱۹۲۹) معمار مشهور معاصر آمریکایی کانادایی‌تبار است.


== دوران تحصیل ==
== دوران تحصیل ==
خط ۱۵۵: خط ۱۳۴:
== ادعای خسارت دانشگاه‌ام آی تی ==
== ادعای خسارت دانشگاه‌ام آی تی ==
در اکتبر ۲۰۰۷، [[دانشگاه‌ام آی تی]] آمریکا از فرنک گری بخاطر طراحی مشکل دار ساختمان استاتای خود به دادگاه شکایت برد و ادعای خسارت نمود.<ref>[http://www-tech.mit.edu/V127/N53/lawsuit.html MIT Sues Gehry Firm Over Stata Problems - The Tech<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>
در اکتبر ۲۰۰۷، [[دانشگاه‌ام آی تی]] آمریکا از فرنک گری بخاطر طراحی مشکل دار ساختمان استاتای خود به دادگاه شکایت برد و ادعای خسارت نمود.<ref>[http://www-tech.mit.edu/V127/N53/lawsuit.html MIT Sues Gehry Firm Over Stata Problems - The Tech<!-- عنوان تصحیح شده توسط ربات -->]</ref>

== کتاب‌های ترجمه شده به فارسی ==
* طرح‌های خلاقانه معماری (نقدی بر آثار فرانک گهری) پدیدآورنده: فرهاد رحیمی وند (مترجم) ناشر: مهر ایمان - ۲۴ اسفند، ۱۳۸۹
* معماریِ پسماندها (نقدی بر آثارِ فرانک اُ. گِهری) پدید آورنده: معماران، جهانِ معماری، از سری کتاب‌های برونو زِوی، آنتونیو سَجّو (نویسنده)، حسین ماهوتی‌پور (مترجم)، محمود میرحسینی (ویراستار) ناشر: امین دژ - بهمن، ۱۳۸۳


== نگارخانه ==
== نگارخانه ==

نسخهٔ ‏۲۳ نوامبر ۲۰۱۷، ساعت ۱۲:۲۸

برای دیگر کاربردها، فرانک گری (ابهام‌زدایی) را ببینید.
فرانک گری
نام هنگام تولدفرانک اوون گلدبرگ
زادهٔ۲۸ فوریهٔ ۱۹۲۹ ‏(۹۵ سال)
تورنتو، اونتاریو، کانادا
ملیتکانادایی، آمریکایی
محل تحصیلدانشگاه کالیفرنیای جنوبی
پیشهمعمار
جایزه(ها)جایزه معماری پریتزکر (۱۹۸۹)
مدال طلای ای‌آی‌ای
وبگاه
شرکت‌های همکارGehry Partners LLP
ساختمان‌هاتالار کنسرت والت دیزنی
موزه گوگنهایم بیلبائو

فرانک اُ گِری (به انگلیسی: Frank O. Gehry) (زادهٔ ۲۸ فوریهٔ ۱۹۲۹) معمار مشهور معاصر آمریکایی کانادایی‌تبار است.

دوران تحصیل

او در ۲۸ فوریهٔ ۱۹۲۹ در خانواده‌ای یهودی در شهر تورنتوی کانادا (با نام اصلی فرانک اون گلدبرگ) دیده به جهان گشود. او در سال ۱۹۴۷ به‌همراه خانواده‌اش به لس آنجلس مهاجرت کرد و در دانشگاه جنوب کالیفرنیا به تحصیل در رشتهٔ معماری پرداخت. وی از شاگردان ویلیام پریرا است. در سال ۱۹۵۶ در دانشگاه هاروارد به تحصیل در رشتهٔ برنامه‌ریزی شهری پرداخت و هم‌زمان در دفتر ویکتور گروئن مشغول به کار شد. او اکنون شهروند ایالات متحده و ساکن لس آنجلس است.

آثار وی

در کارهای اولیهٔ گِری می‌توان تأثیراتی از معماران سوئیس و فرانسه به‌ویژه لو کوربوزیه مشاهده کرد.[نیازمند منبع] این تأثیرات را تا سال ۱۹۷۲ می‌توان در کارهای گِری مانند استفاده از فرم‌های هندسیِ ساده مشاهده کرد. به‌طورکلی در کارهای گِری نوعی گرایش مجسمه‌سازانه را می‌توان مشاهده کرد؛ چه در توسعهٔ خانهٔ همسرش در ۱۹۸۷ تا موفق‌ترین کارش در سبک فولدینگ که موزهٔ هنرهای معاصر بیلبائو است.

او معتقد است:

من آثار هنرمندان را نگاه می‌کنم و هنر را به‌مثابهٔ وسیله‌ای برای الهام خودم می‌پندارم و سعی می‌کنم تحت تأثیر هیچ فرهنگی نباشم. در هریک از کارهایم روش‌های جدید را جستجو می‌کنم. برای من قانون و قاعدهٔ محدودکننده وجود ندارد و اصولاً مرزی بین درست و نادرست نمی‌شناسم.[نیازمند منبع]

گِری از پیشگامان عرصهٔ معماری فولدینگ است. مابِاِزای علمیِ زبان معماری فولد، نظریات بحران و تداوم است. بحران یا فروپاشی در تبدیل سریع از حالتی به حالت دیگر، مانند آب به یخ یا بخار، تجلی می‌کند. بحران یا به دو پاره شدن می‌انجامد یا به پیچیده شدن، در هم فرورفتن و در هم تنیدن که مضمون معماری فولد است.[نیازمند منبع]

در این معماری، که گویی درحال فروریختن و کج شدن است، ترتیب پلان، نما و مقطع با هم اَشکال ابهام‌آمیزی همانند کریستال‌ها می‌آفرینند. این بازی را گِری با درهم‌ریختن زبان‌های مختلفِ معماری و ترکیب آنها آغاز کرده‌است. در بنای موزهٔ ویترایِ او در وایمار آلمان، که در کارهای آیزنمن تأثیر گذاشت، اجزای معماری مکعب‌های درهم‌تنیده و دفرمه و کج و کوژند. ازهمین‌رو، بعضی معماری او را «جانورگونه» و «کرم‌گونه» نامیده‌اند.
درکل می‌توان گفت معماری گِری یک معماری شخصی و غیرتقلیدی است و بدون برنامهٔ خاص و یک نوع عدم قطعیت در اکثریت پروژه‌های گِری دیده می‌شود.[نیازمند منبع]

ساختمان IAC در نیویورک

کارهای گِری به‌ترتیب زمانی:

  • Merriweather Post Pavilion, and Rouse Company Headquarters, Columbia, Maryland, USA (۱۹۷۴)
  • Loyola Law School, Los Angeles, California, USA (various buildings, ۱۹۷۸*۲۰۰۲)
  • Santa Monica Place, Santa Monica, California, USA (۱۹۸۰)
  • Edgemar Retail Complex, Santa Monica, California, USA (۱۹۸۴)
  • Chiat/Day Building, Venice, California, USA (۱۹۸۵*۱۹۹۱)
  • Vitra Design Museum. Weil am Rhein, Germany (۱۹۸۹)
  • Frederick Weisman Museum of Art, University of Minnesota, Minneapolis, Minnesota, USA (۱۹۹۰)
  • Iowa Advanced Technology Laboratories, University of Iowa, Iowa City, Iowa, USA (۱۹۸۷*۱۹۹۲)
  • Center for the Visual Arts, University of Toledo, Toledo, Ohio, USA (۱۹۹۳)
  • American Center, Paris, France (۱۹۹۴)
  • خانه رقصان (۱۹۹۵)
  • موزه گوگنهایم بیلبائو (۱۹۹۷)
  • Der Neue Zollhof, Düsseldorf, Germany (۱۹۹۹)
  • Vontz Center for Molecular Studies, University of Cincinnati, Cincinnati, Ohio, USA (۱۹۹۹)
  • DG Bank building, Pariser Platz 3, Berlin, Germany (۲۰۰۰)
  • Experience Music Project, Seattle, Washington, USA (۲۰۰۰)
  • Gehry Tower, Hanover, Germany (۲۰۰۱)
  • Issey Miyake, Flagship Store, New York, New York, USA (۲۰۰۱)
  • Peter B. Lewis Building, Weatherhead School of Management, Case Western Reserve University, Cleveland, Ohio, USA (۲۰۰۲)
  • Richard B. Fisher Center for the Performing Arts, Bard College, Annandale*on*Hudson, New York, USA (۲۰۰۳)
  • مرکز مگی، داندی، اسکاتلند (۲۰۰۳)
مرکز مگی در داندی

جوایز

خانه رقصان. پراگ.
گالری هنر انتاریو در تورنتو

جوایزی که او تا کنون دریافت کرده‌است از این قرارند:

  • Arnold W. Brunner Memorial Prize in Architecture, American Academy of Arts and Letters (۱۹۷۷)
  • Pritzker Architecture Prize (۱۹۸۹)
  • Wolf Prize in Art (Architecture), Wolf Foundation (۱۹۹۲)
  • Praemium Imperiale Award for Architecture, Japan Art Association (۱۹۹۲)
  • Dorothy and Lillian Gish Award (۱۹۹۴)
  • National Medal of Arts (۱۹۹۸)
  • Friedrich Kiesler Prize (۱۹۹۸)
  • Gold Medal, American Institute of Architects (AIA) (۱۹۹۹)
  • Gold Medal, Royal Institute of British Architects (RIBA) (۲۰۰۰)
  • Gold Medal for Architecture, American Academy of Arts and Letters (۲۰۰۲)
  • Companion of the Order of Canada (۲۰۰۲)

همچنین او دارای ۱۲ دکترای افتخاری از دانشگاه‌های مختلف می‌باشد که بدین شرحند:

گری در کنار کار حرفه‌ای تا سال ۱۹۹۸ در دانشگاه نیز تدریس می‌کرد:

  • ۱۹۷۹- The William Bishop Chair, Yale University
  • ۱۹۸۲- Charlotte Davenport Professorship in Architecture, Yale University
  • ۱۹۸۴- Eliot Noyes Chair, Harvard University
  • ۱۹۸۵- Charlotte Davenport Professorship in Architecture, Yale University
  • ۱۹۸۷- Charlotte Davenport Professorship in Architecture, Yale University
  • ۱۹۸۸- Charlotte Davenport Professorship in Architecture, Yale University
  • ۱۹۸۹- Charlotte Davenport Professorship in Architecture, Yale University
  • ۱۹۹۶- Visiting Scholar, Federal Institute of Technology; Zurich, Switzerland
  • ۱۹۹۸- Visiting Professor, University of California at Los Angeles

پس از اینکه جایزه پریتزکر به فرانک گری تعلق گرفت، آدا لوئیز درباره‌اش نوشت:

او ریسک می‌کند، روی بند راه می‌رود و مرز محدودیت هارا می‌شکند. بناهای او روشنائی اند و طرح‌های زنده نشانگر این مهم که چگونه چیزی که ظاهراً کم‌اهمیت است می‌تواند با بکارگیری خلاقیت شکلی نو و بی نظیر بیابد. او هنر معماری را به صورتی به کار می‌برد که در عین زیبایی قابلیت استفاده داشته باشد. او معماری را در بی زمان‌ترین معنایش و با شیوهٔ مخصوص به خود به کار می‌گیرد. او می‌رود به قلب هنر زمان با برداشت‌ها و فناوری عصر حاضر و بینشهایی که عمیقاً بیانگر عصر حاضر است.

روند طراحی و اجرا

آثار گری به طور کلی نتیجه یک روند طولانی طراحی است که با استفاده از اسکیسهای متعدد، مدلهای کامپیوتری و ماکتهای بزرگ حاصل شده‌است. اسکیسها و نمودارهای اولیه به مدلهای فیزیکی با مقیاسهای مختلف تبدیل و این مدلها در نهایت به ساخت ماکتهای کامل می‌انجامد.

نکته بسیار جالب در روند طراحی گری در استفاده از رایانه در این روند است. بر خلاف سایر معماران که از نرم‌افزارهای معمول دوبعدی و سه بعدی مانند CAD و ۳DsMAX برای کارهای خود استفاده می‌کنند گری از نرم‌افزار کاتیا که یک نرم‌افزار مربوط به طراحی جامدات است استفاده کرد. این نرم‌افزار بیشتر برای طراحی خودرو و هواپیما و محاسبات پیچیده بدنه‌های مختلف کاربرد دارد و هماهنگی بسیار عالی با سایر نرم‌افزارها دارد. کاتیا سطوح را تحلیل و بر اساس محدودیت سازه‌ای، کارکردی و اقتصادی پروژه آن را تصحیح می‌کرد. داده‌های عددی که به این ترتیب بدست می‌آمدند بار دیگر بر روی یک مدل پیاده می‌شدند تا حجمها کنترل شوند و در صورت لزوم تغییر کنند. این رفت وبرگشت بین مدلهای مطالعاتی و داده‌های دیجیتال بنیاد شکلی پروژه را به وجود می‌آورند. سپس از داده‌های کامپیوتر برای تهیه پلانهای ساخت موزه استفاده شد.

بنا به گفته یکی از دست اندرکاران اجرای پروژه همه چیز توسط کاتیا کنترل و هدایت می‌شود. کاتیا به ما اجازه خلاقیت می‌دهد.

نمای تالار کنسرت والت دیسنی

می‌توان گفت از دلایل استفاده از کاتیا دقت فوق‌العاده آن و سازگاری آن با دیگر نرم‌افزارها می‌باشد. به عنوان مثال در پروژه تالار کنسرت والت دیسنی، برای طراحی سازه اجرایی مشکلات فراوانی وجود داشت. با توجه به پیچیدگی اتصالات سازه‌ای و عدم وجود زوایای قائمه در آن، کارتهیه نقشه‌های اجرایی و جزییات اتصالات یکی از مهم‌ترین و پیچیده‌ترین قسمت‌های پروژه بود.

دور نمای تالار کنسرت والت دیسنی

برای تهیه جزئیات اجرایی دقیق از نرم‌افزار سه بعدی XSTEEL که قابلیت تهیه انواع جزییات فولادی را داراست استفاده شد و در حدود ۸۰ درصد از کار تهیه جزییات اتصالات سازه‌ای پروژه با آن انجام گرفت. این نرم‌افزار قابلیت ارتباط متقابل با کاتیا را داراست که گری از آن برای طراحی استفاده کرده بود. برای مثال ابتدا طرح در کاتیا تهیه می‌شد سپس XSTEEL با استفاده از آن مقاطع و اندازه‌ها را مشخص می‌کرد سپس اطلاعات داده شده دوباره به کاتیا منتقل می‌شد.

در اجرا نیز کاتیا راهگشای بسیاری از مشکلات بود. دوربینهای Total station با استفاده از اطلاعاتی که از این نرم‌افزار می‌گرفتند خطوط اجرایی را مشخص می‌کردند. سازه فلزی این ساختمان برای تولید در کارخانه توسط کاتیا برنامه‌ریزی شد و پانلهای نما نیز توسط دستگاه CNC که مستقیماً با رایانه و کتیا کنترل می‌شدند تهیه شد. بنا به گفته گری «کاملترین» استفاده از کاتیا را در طراحی و ساخت پانل‌های نما کردند که باعث صرفه جویی زیادی در زمان پروژه شد.

در نهایت می‌توان گفت گری با استفاده از نرم‌افزارها و سخت‌افزارهای موجود ثابت کرد «غیرممکنها متعلق به گذشته هستند». موزه Experience Music Project با ۲۱۰۰۰ ی فولادی و آلومینیومی به اشکال هندسی نامنظم ساخته شده‌است؛ و طراحی و ساختمان آن توسط برنامه‌های رایانه‌ای ۲D و ۳D انجام گرفته‌است. Doug Winn مدیر پروژه می‌گوید: در چنین کار عظیمی که شباهت به هیچ بنایی ندارد، طراحی یک چیز است و ساخت چیز دیگر. بنا وقتی شروع به کارکرد نمی‌دانست در نهایت چه به دست خواهد آمد. مجبور بودیم در عمل تغییرات زیادی به آن بدهیم و همهٔ دست اندر کاران – طراحان مهندسین تولیدکنندگان مواد و لوازم و غیره- در پروسهٔ کار تغییر را به عنوان یک نورم پذیرفتند و سازه بنای تالار موسیقی والت دیسنی به عنوان پیچیده‌ترین سازه دنیا شناخته شد و این خود موید کار مشکل و فرایند پیچیده ساخت و طراحی ان است.

شکل‌ها و مصالح

مصالحی که غالباً در کارهای او مشاهده می‌شود صفحات فلزی به خصوص تیتانیم، پلاستیکهای رنگ شده، زنجیرها و کابل‌ها و فولاد و به کارگیری پانلهای مشبک است. فرمهای تیز گوشه‌دار، صفحات متداخل، سطوح مواج و منحنی را می‌توان از عناصر ثابت کار گری دانست بناهای تندیس وار، فرمهای منحنی، پلکانهای خارجی، مصالح نمای فلزی استفاده فراوان از مواد گوناگون، پنجره‌های بی قاعده و مرکزگریز از نشانه‌های کارهای او می‌توان برشمرد.

نظرات دیگران دربارهٔ او

مرکز «استاتا» دانشکده فلسفه و انفورماتیک دانشگاه‌ام آی تی ایالات متحده

مارتین پاولی در کتاب تئوری و طراحی در دومین عصر ماشین، در انتقاد از کارهای گری ساختمان اداری ویترای را چنین توصیف می‌کند: «دیوانگی معمارانه، ناقص‌الخلقه، لاک پشت فلزی، بسیار مبتذل با مصالح ارزان‌قیمت، ساختمان حقیر و بی‌بهایی که بسیار گران تمام شده‌است. همچنین اشکال موجدار و منحنی که در شکل بیرونی تالار کنسرت لوس آنجلس گری منعکس شده، موجب شده منتقدان آن را «ساختارشکنی آشغال» یا «معماری زمین‌لرزه‌ای» و «معماری شکسته پکسته» لقب دهند.

منتقدان قایل به سرهم‌بندی و کلاژ در کارهای گری هستند. به نظر گری اشیا به ظاهر بی‌ارزش در کنار همجواری با یکدیگر ارزش پیدا می‌کنند و همین معرف زیباشناسی مدرن است. به طور کلی آثار گری نظرات مخالف و موافق بسیاری را برانگیخته ولی در نگاهی کلی می‌توان او را در انجام اهداف زیباشناسانه مدرن خود و همچنین ساخت ساختمانهای تندیس‌وار مدرن بسیار موفق دانست به طوری که مشاهده می‌شود شهر کوچک بیلبائو با اجرای موزه خود اکنون به شهری معروف و گردشگری بدل گشته‌است.

ادعای خسارت دانشگاه‌ام آی تی

در اکتبر ۲۰۰۷، دانشگاه‌ام آی تی آمریکا از فرنک گری بخاطر طراحی مشکل دار ساختمان استاتای خود به دادگاه شکایت برد و ادعای خسارت نمود.[۱]

نگارخانه

منابع

  1. ↑ MIT Sues Gehry Firm Over Stata Problems - The Tech
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=فرانک_گری&oldid=21663390»