آندره‌آ پیرلو: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
LetsDoItBot (بحث | مشارکت‌ها) تمیزکاری، + ویرایش با ماژول ابرابزار با استفاده از AWB |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''آندره‌آ پیرلو''' {{ایتالیایی|Andrea Pirlo}} [[هافبک]] خلاق و بازیساز ایتالیاییست که هم اکنون برای باشگاه [[نیویورک سیتی]] بازی می‌کند. وی به بازی سازی و ضربه‌های آزاد استثنائی شهرت دارد. |
'''آندره‌آ پیرلو''' {{ایتالیایی|Andrea Pirlo}} [[هافبک]] خلاق و بازیساز ایتالیاییست که هم اکنون برای باشگاه [[نیویورک سیتی]] بازی می‌کند. وی به بازی سازی و ضربه‌های آزاد استثنائی شهرت دارد. |
||
پیرلو که همراه با [[تیم ملی فوتبال ایتالیا]] نایب قهرمانی در [[یورو ۲۰۱۲]] و قهرمانی در [[جام جهانی ۲۰۰۶]] را در کارنامه دارد. در حال حاضر هافبک دفاعی بازیساز تیم نیویورک سیتی است. او به خاطر تکنیک، دریبل، دید عالی، تخصص عالی در ضربات آزاد و شوت و پاس‌های بلند و دقیق تحسین شده است. هم تیمی‌هایش در [[تیم ملی فوتبال ایتالیا]] به او لقب معمار را داده‌اند زیراپاس‌های دقیق او سبب گل‌های فراوانی برای تیم ملی شده است؛ و در ده سال حضورش در تیم میلان، که به قول خودش «نه سال از آن ده سال |
پیرلو که همراه با [[تیم ملی فوتبال ایتالیا]] نایب قهرمانی در [[یورو ۲۰۱۲]] و قهرمانی در [[جام جهانی ۲۰۰۶]] را در کارنامه دارد. در حال حاضر هافبک دفاعی بازیساز تیم نیویورک سیتی است. او به خاطر تکنیک، دریبل، دید عالی، تخصص عالی در ضربات آزاد و شوت و پاس‌های بلند و دقیق تحسین شده است. هم تیمی‌هایش در [[تیم ملی فوتبال ایتالیا]] به او لقب معمار را داده‌اند زیراپاس‌های دقیق او سبب گل‌های فراوانی برای تیم ملی شده است؛ و در ده سال حضورش در تیم میلان، که به قول خودش «نه سال از آن ده سال فوق‌العاده بودند.» به او لقب [[مترونوم]] داده بودند. زیرا مانند مترونوم در موسیقی که سرعت نواخت آهنگ را تنظیم می‌کند، پیرلو کسی بود که آهنگ حرکت تیم را تنظیم می‌کرد. |
||
== اوایل زندگی == |
== اوایل زندگی == |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
== تیم‌های باشگاهی == |
== تیم‌های باشگاهی == |
||
پیرلو در سال ۱۹۹۵ و در مقابل [[باشگاه فوتبال رجینا|رجینا]] اولین بازی خودش برای تیم برشا را انجام داد و کارش را با نقش هافبک هجومی آغاز کرد ولی در برشا و زیر نظر [[کارلو مازونه]] (Carlo Mazzone) سرمربی [[باشگاه فوتبال برشا|برشا]] به هافبک دفاعی بازیساز _ یا |
پیرلو در سال ۱۹۹۵ و در مقابل [[باشگاه فوتبال رجینا|رجینا]] اولین بازی خودش برای تیم برشا را انجام داد و کارش را با نقش هافبک هجومی آغاز کرد ولی در برشا و زیر نظر [[کارلو مازونه]] (Carlo Mazzone) سرمربی [[باشگاه فوتبال برشا|برشا]] به هافبک دفاعی بازیساز _ یا اصطلاحاً در پست [[رجیستا]] که در ایتالیایی به معنی کارگردان است _ تبدیل شد و [[روبرتو باجو]] نقش هافبک تهاجمی را بر عهده گرفت. شاید قابل توجه‌ترین پاس او در برشا دادن پاس بلندش به روبرتو باجو بود که سبب گل تساوی روبرتو باجو در ورزشگاه دله ال پی تورین و مقابل یوونتوس شد. |
||
=== اینتر === |
=== اینتر === |
||
بعد از پیوستن به تیم اصلی، توسط مربی وقت، [[باشگاه فوتبال اینتر میلان|اینتر]] [[میرکا لوچسکو]] (Mircea Lucescu)، به اینتر آورده شد. [[ماسیمو موراتی]] در آن فصل(۹۹–۱۹۹۸) چهار بار مربی تیم را عوض کرد و به ترتیب [[جیجی سیمونی]] میرکا لوچسکو [[لوچانو کاستلینی|لوچیانو کاستلینی]] و [[روی هاجسون]] را برای این پست انتخاب کرد که |
بعد از پیوستن به تیم اصلی، توسط مربی وقت، [[باشگاه فوتبال اینتر میلان|اینتر]] [[میرکا لوچسکو]] (Mircea Lucescu)، به اینتر آورده شد. [[ماسیمو موراتی]] در آن فصل(۹۹–۱۹۹۸) چهار بار مربی تیم را عوض کرد و به ترتیب [[جیجی سیمونی]] میرکا لوچسکو [[لوچانو کاستلینی|لوچیانو کاستلینی]] و [[روی هاجسون]] را برای این پست انتخاب کرد که نتیجهٔ آن کسب مقام هشتمی سری آ بود. فصل بعد او به توصیه [[مارچلو لیپی]] سرمربی جدید اینتر به طور قرضی به رجینا پیوست و بعد از فصلی خوب او دوباره به اینتر بازگشت؛ ولی پس از بازگشتش، لیپی دو هفته بعد از اینتر اخراج شد و جانشینش مارکو تاردلی، با اینکه پیرلو را به خوبی می‌شناخت و مربی او در تیم زیر ۲۱ سال و تیم المپیک ایتالیا بود، اصلاً به او بازی نمی‌داد. در این فصل فقط چهار بار برای اینتر بازی کرد و نیم فصل دوم را در تیم قبلی اش، برشا، به صورت قرضی گذراند. |
||
=== میلان === |
=== میلان === |
||
[[پرونده:Andrea Pirlo 2008.jpg|190px|راست|بندانگشتی]] |
[[پرونده:Andrea Pirlo 2008.jpg|190px|راست|بندانگشتی]] |
||
بعد از سه فصل نه چندان خوب در اینتر، پیرلو در ازای |
بعد از سه فصل نه چندان خوب در اینتر، پیرلو در ازای ۱۲ میلیارد [[لیر ایتالیا|لیر]] (۹٬۶ میلیون یورو) و گولی مین پیترو آرژانتینی (Guly) به تیم رقیب و همشهری؛ [[باشگاه فوتبال آ.ث. میلان|آث میلان]] پیوست. مبلغ قرارداد بود. در این بین چندین معاوضهٔ دیگر هم انجام شد که شامل انتقال [[کریستیان بروکی]] به میلان در ازای [[درزن برنکیچ]] (Dražen Brnčić) و تعویض [[متیو بوگانی]] (Paolo Ginestra) در اینتر به جای [[پائولو گینسترا]] (Matteo Bogan) در میلان بود. |
||
در میلان و زیر نظر [[کارلو آنجلوتی]] او راه خود را پیدا کرد و به یکی از بهترین بازی سازهای دفاعی جهان و یکی از بهترین ضربات آزاد جهان تبدیل شد. در میلان ۲ بار قهرمانی سری آ در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۱ و جزئی جدانشدنی از هافبک‌های تیم میلان بود که قهرمانی در جام قهرمانی اروپا در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ رسیدند. در ۲۰۰۵ او دومین بازیساز برتر جام باشگاه‌های اروپا بود که با چهار پاس گل نقش عمده‌ای در رسیدن به فینال آن جام راداشت. هر چند با از دست دادن پنالتی اش و گرفته شدن شوتش توسط [[یرژی دودک]]، ستارهٔ فراموش شدهٔ آن جام به حساب آمد. |
در میلان و زیر نظر [[کارلو آنجلوتی]] او راه خود را پیدا کرد و به یکی از بهترین بازی سازهای دفاعی جهان و یکی از بهترین ضربات آزاد جهان تبدیل شد. در میلان ۲ بار قهرمانی سری آ در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۱ و جزئی جدانشدنی از هافبک‌های تیم میلان بود که قهرمانی در جام قهرمانی اروپا در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ رسیدند. در ۲۰۰۵ او دومین بازیساز برتر جام باشگاه‌های اروپا بود که با چهار پاس گل نقش عمده‌ای در رسیدن به فینال آن جام راداشت. هر چند با از دست دادن پنالتی اش و گرفته شدن شوتش توسط [[یرژی دودک]]، ستارهٔ فراموش شدهٔ آن جام به حساب آمد. |
||
| خط ۱۱۷: | خط ۱۱۷: | ||
{{تیم سال سری آ - فصل ۱۲–۲۰۱۱}} |
{{تیم سال سری آ - فصل ۱۲–۲۰۱۱}} |
||
{{تیم سال سری آ - فصل ۱۳–۲۰۱۲}} |
{{تیم سال سری آ - فصل ۱۳–۲۰۱۲}} |
||
{{تیم سال سری آ - فصل |
{{تیم سال سری آ - فصل ۱۴–۲۰۱۳}} |
||
{{تیم سال سری آ - فصل |
{{تیم سال سری آ - فصل ۱۵–۲۰۱۴}} |
||
{{تیم منتخب جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲}} |
{{تیم منتخب جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲}} |
||
{{بازیکن سال سری آ}} |
{{بازیکن سال سری آ}} |
||
نسخهٔ ۱۰ اوت ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۴۷
 آندره‌آ پیرلو در حال بازی برای نیویورک سیتی در سال ۲۰۱۶ | |||
| اطلاعات شخصی | |||
|---|---|---|---|
| نام کامل | آندره‌آ پیرلو[۱] | ||
| زادروز | ۱۹ مهٔ ۱۹۷۹ (۴۴ سال) | ||
| زادگاه | فلرو، لومباردی، ایتالیا | ||
| قد | ۱٫۷۵ متر (۵ فوت ۹ اینچ)[۲] | ||
| پست | هافبک | ||
| اطلاعات باشگاهی | |||
| باشگاه کنونی | نیویورک سیتی | ||
| شمارهٔ پیراهن | ۲۱ | ||
| باشگاه‌های جوانان | |||
| ۱۹۹۲–۱۹۹۵ | برشا | ||
| باشگاه‌های حرفه‌ای* | |||
| سال‌ها | باشگاه‌ها | بازی† | (گل)† |
| ۱۹۹۵–۱۹۹۸ | برشا | ۴۷ | (۶) |
| ۱۹۹۸–۲۰۰۱ | اینتر میلان | ۲۲ | (۰) |
| ۱۹۹۹–۲۰۰۰ | ← رجینا (قرضی) | ۲۸ | (۶) |
| ۲۰۰۱ | ← برشا (قرضی) | ۱۰ | (۰) |
| ۲۰۰۱–۲۰۱۱ | آ.ث. میلان | ۲۸۴ | (۳۲) |
| ۲۰۱۱–۲۰۱۵ | یوونتوس | ۱۱۹ | (۱۶) |
| ۲۰۱۵– | نیویورک سیتی | ۵۶ | (۱) |
| تیم ملی‡ | |||
| ۱۹۹۳–۱۹۹۴ | زیر ۱۵ سال ایتالیا | ۳ | (۰) |
| ۱۹۹۴–۱۹۹۵ | زیر ۱۶ سال ایتالیا | ۶ | (۲) |
| ۱۹۹۵–۱۹۹۶ | زیر ۱۷ سال ایتالیا | ۴ | (۰) |
| ۱۹۹۶–۱۹۹۷ | زیر ۱۸ سال ایتالیا | ۱۸ | (۷) |
| ۱۹۹۸–۲۰۰۲ | زیر ۲۱ سال ایتالیا | ۳۷ | (۱۵) |
| ۲۰۰۰–۲۰۰۴ | المپیک ایتالیا | ۹ | (۱) |
| ۲۰۰۲– | ایتالیا | ۱۱۶ | (۱۳) |
| |||
 | برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
آندره‌آ پیرلو (به ایتالیایی: Andrea Pirlo) هافبک خلاق و بازیساز ایتالیاییست که هم اکنون برای باشگاه نیویورک سیتی بازی می‌کند. وی به بازی سازی و ضربه‌های آزاد استثنائی شهرت دارد.
پیرلو که همراه با تیم ملی فوتبال ایتالیا نایب قهرمانی در یورو ۲۰۱۲ و قهرمانی در جام جهانی ۲۰۰۶ را در کارنامه دارد. در حال حاضر هافبک دفاعی بازیساز تیم نیویورک سیتی است. او به خاطر تکنیک، دریبل، دید عالی، تخصص عالی در ضربات آزاد و شوت و پاس‌های بلند و دقیق تحسین شده است. هم تیمی‌هایش در تیم ملی فوتبال ایتالیا به او لقب معمار را داده‌اند زیراپاس‌های دقیق او سبب گل‌های فراوانی برای تیم ملی شده است؛ و در ده سال حضورش در تیم میلان، که به قول خودش «نه سال از آن ده سال فوق‌العاده بودند.» به او لقب مترونوم داده بودند. زیرا مانند مترونوم در موسیقی که سرعت نواخت آهنگ را تنظیم می‌کند، پیرلو کسی بود که آهنگ حرکت تیم را تنظیم می‌کرد.
اوایل زندگی
آندره آ پیرلو متولد یک خانوادهٔ ثروتمند است و پدر او دارای دو مرکز بزرگ ذوب آهن می‌باشد. از آنجایی که خانواده پیرلو علاقه‌مند به بازی فوتبال هستند آندره آ را در بازی فوتبال پشتیبانی می‌کردند. پیرلو دارای یک برادر می‌باشد که ۳ سال از او بزرگ‌تر است وی همچنین خواهری دارد که ۱۰ سال از او جوانتر است.
تیم‌های باشگاهی
پیرلو در سال ۱۹۹۵ و در مقابل رجینا اولین بازی خودش برای تیم برشا را انجام داد و کارش را با نقش هافبک هجومی آغاز کرد ولی در برشا و زیر نظر کارلو مازونه (Carlo Mazzone) سرمربی برشا به هافبک دفاعی بازیساز _ یا اصطلاحاً در پست رجیستا که در ایتالیایی به معنی کارگردان است _ تبدیل شد و روبرتو باجو نقش هافبک تهاجمی را بر عهده گرفت. شاید قابل توجه‌ترین پاس او در برشا دادن پاس بلندش به روبرتو باجو بود که سبب گل تساوی روبرتو باجو در ورزشگاه دله ال پی تورین و مقابل یوونتوس شد.
اینتر
بعد از پیوستن به تیم اصلی، توسط مربی وقت، اینتر میرکا لوچسکو (Mircea Lucescu)، به اینتر آورده شد. ماسیمو موراتی در آن فصل(۹۹–۱۹۹۸) چهار بار مربی تیم را عوض کرد و به ترتیب جیجی سیمونی میرکا لوچسکو لوچیانو کاستلینی و روی هاجسون را برای این پست انتخاب کرد که نتیجهٔ آن کسب مقام هشتمی سری آ بود. فصل بعد او به توصیه مارچلو لیپی سرمربی جدید اینتر به طور قرضی به رجینا پیوست و بعد از فصلی خوب او دوباره به اینتر بازگشت؛ ولی پس از بازگشتش، لیپی دو هفته بعد از اینتر اخراج شد و جانشینش مارکو تاردلی، با اینکه پیرلو را به خوبی می‌شناخت و مربی او در تیم زیر ۲۱ سال و تیم المپیک ایتالیا بود، اصلاً به او بازی نمی‌داد. در این فصل فقط چهار بار برای اینتر بازی کرد و نیم فصل دوم را در تیم قبلی اش، برشا، به صورت قرضی گذراند.
میلان
بعد از سه فصل نه چندان خوب در اینتر، پیرلو در ازای ۱۲ میلیارد لیر (۹٬۶ میلیون یورو) و گولی مین پیترو آرژانتینی (Guly) به تیم رقیب و همشهری؛ آث میلان پیوست. مبلغ قرارداد بود. در این بین چندین معاوضهٔ دیگر هم انجام شد که شامل انتقال کریستیان بروکی به میلان در ازای درزن برنکیچ (Dražen Brnčić) و تعویض متیو بوگانی (Paolo Ginestra) در اینتر به جای پائولو گینسترا (Matteo Bogan) در میلان بود.
در میلان و زیر نظر کارلو آنجلوتی او راه خود را پیدا کرد و به یکی از بهترین بازی سازهای دفاعی جهان و یکی از بهترین ضربات آزاد جهان تبدیل شد. در میلان ۲ بار قهرمانی سری آ در سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۱۱ و جزئی جدانشدنی از هافبک‌های تیم میلان بود که قهرمانی در جام قهرمانی اروپا در سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۷ رسیدند. در ۲۰۰۵ او دومین بازیساز برتر جام باشگاه‌های اروپا بود که با چهار پاس گل نقش عمده‌ای در رسیدن به فینال آن جام راداشت. هر چند با از دست دادن پنالتی اش و گرفته شدن شوتش توسط یرژی دودک، ستارهٔ فراموش شدهٔ آن جام به حساب آمد.
در میلان فاتح تریم و کارلو آنجلوتی با بازی دادن به پیرلو در مقابل هافبک‌های هجومی مثل روی کاستا و کاکا سبب پیشرفت بازی او شدند و او توانست در نقش هافبک همه‌کاره عمل کند. او به همراه دو دوستش کلارنس سیدورف و جنارو گتوسو سه هافبک اصلی میلان برای سال‌ها بودند. در فصل ۰۳–۲۰۰۲ او ۲۵۸۹ پاس، کنترل توپ (۱۲۳ ساعت و ۳۹ دقیقه) و ۲۰۹۳ پاس صحیح داشت. یعنی در هر مسابقه ۹۰ پاس. او نامزد بهترین بازیکن جهان و بهترین بازیساز جهان در سال ۲۰۰۷ بود که هر دوی این عناورین به کاکا هم تیمی اش داده شد. بعد از خروج کاکا و آنجلوتی در تابستان ۲۰۰۹، چلسی مبلغ ۱۲ میلیون دلار و کلودیو پیتزارو را در عوض پیرلو به میلان پیشنهاد داد. هر چند که این پیشنهاد توسط باشگاه رد شد. سیلویو برلوسکونی این پیشنهاد را رد کرد و گفت که پیرلو تا بازنشستگی جزئی از تیم میلان خواهد ماند. در ۲۰۰۹ پیرلو شوتی تماشایی از فاصلهٔ ۳۰ متری وارد دروازهٔ رئال کرد که سبب پیروزی ۳–۲ مقابل این تیم شد. در ۲ اکتبر ۲۰۱۰ پیرلو گلی از فاصلهٔ ۴۰ یاردی وارد دروازهٔ جنوا کرد. در ۱۴ می ۲۰۱۱ میلان ۴–۱ بازی مقابل کالیاری را برد و به قهرمانی در سری آ رسید. در این بازی پیرلو به جای ماسیمو آمبروزینی به بازی آمد و این آخرین بازی پیرلو با پیراهن تیم میلان بود. پیرلو همچنین خروجش از میلان را تأیید کرد، بعد از این که باشگاه قراردادش را تمدید نکرد. در آخرین فصل حضور پیرلو در میلان، او فقط ۱۷ بازی انجام داد و ۱ گل و ۳ پاس گل داد.
یوونتوس
پیرلو در سال ۲۰۱۱ با یک قرار داد آزاد به یوونتوس پیوست. مدت این قرارداد تا ژوئن سال ۲۰۱۴ بود. پیرلو پس از انتقال به این تیم گفت که تصمیم درستی گرفته است. اولین بازی او با پیراهن تیم یوونتوس در بازی دوستانه‌ای مقابل اسپورتینگ لیسبون بود. پیرلو در مدت زمان حضورش در یوونتوس تبدیل به بازیکن محبوب هواداران شد.
تیم ملی
جام جهانی ۲۰۰۶
- نخستین بازی برای تیم ملی ایتالیا: بازی مقابل آذربایجان
پیرلو در مرحلهٔ مقدماتی با دوگلی که به تیم ملی فوتبال اسکاتلند و از روی ضربهٔ آزاد موجب تضمین صعود ایتالیا به جام جهانی شد. در بازی اول و مقابل غنااو گل اول ایتالیا را به ثمر رساند و پاس گلی را به ویچنزه یاکویینتا داد تا بازی ۲–۰ تمام شود؛ و بهترین بازیکن زمین شناخته شد.
در بازی با آمریکا او پاس گلی به آلبرتو جیلاردینو فرستاد و بازی با نتیجهٔ ۱–۱ به پایان رسید. در نیمه نهایی و در مقابل آلمان او پاس گلی را در دقایق اضافه به فابیوگرسو فرستاد و بهترین بازیکن زمین شناخته شد.
در بازی با فرانسه او پاس گل تساوی بخش را به مارکو ماتراتزی و از روی کرنرداد. بازی به وقت اضافه و پنالتی کشیده شد و ایتالیا قهرمان شد. پیرلو برای بار سوم برترین بازیکن میدان شناخته شد. او سومین بازیکن برتر جام شد و توپ برنز را کسب کرد. همچنین بهترین و بیشترین پاسور گل شناخته شد.
جام جهانی ۲۰۱۰
پیرلو در جام جهانی آفریقای جنوبی به دلیل آسیب دیدگی نتوانست در دو دیدار اول ایتالیا در جام جهانی این تیم را همراهی کند ولی در بازی سوم در برابر اسلواکی در اواخر بازی در زمین حضور یافت. علی رغم تلاشی که پیرلو در هماهنگ کردن خط دفاعی ایتالیا کرد این تیم در همان دور اول حذف شد.
یورو ۲۰۱۲
عملکرد مثبت پیرلو در فصل اولش با یوونتوس و قهرمانی با این تیم در سری آ موجبات دعوت او را به تیم ملی فراهم کرد و چزاره پراندلی نام او را در فهرست ۲۳ نفره برای تیم ملی جای داد. در بازی افتتاحیهو مقابل اسپانیا، پیرلو پاس گل عمقی اش را برای انتونیو دی ناتاله فرستاد و سبب شد که بازی ۱–۱ متوقف شود. در ۱۴ ژوئن و بازی با کرواسی اولین گل ایتالیا را از روی ضربهٔ آزاد به ثمر رساند و در بازی با ایرلند، پاس گلش را برای آنتونیو کاسانو فرستاد. بازی با نتیجهٔ ۲–۰ تمام شد و ایتالیا به مرحلهٔ حذفی صعود کرد.
در ۲۴ ژوئن و بازی با انگلیس، بازی به وقت اضافه و پنالتی کشیده شد و پیرلو ضربهٔ پنالتی چیپ خود راوارد دروازهٔ جوهارت کرد که این ضربه سبب تضعیف روحیهٔ بازیکنان انگلیس و صعود به مرحلهٔ نیمه نهایی شد. پیرلو در این بازی بهترین بازیکن میدان لقب گرفت.
در نیمه نهایی و در ۲۸ ژوئن و در مقابل آلمان برترین بازیکن میدان شناخته شد و بازی با نتیجهٔ ۲–۱ به سود ایتالیا به پایان رسید. در فینال و در مقابل اسپانیا، ایتالیا۴–۰ مغلوب اسپانیا شد و پیرلو به مقام نایب قهرمانی یورو رسید. او و اینیستا ۳ بار برترین بازیکنان زمین شناخته شدند و پیرلو جزئی از تیم منتخب یورو شد. پیرلو که پیش از این اعلام کرده بود پس از جام جهانی ۲۰۱۴ از تیم ملی خداحافظی می‌کند، بعد از حذف ایتالیا در مرحله گروهی این جام از تصمیمش صرفنظر کرده و در ۳۶ سالگی هنوز در بازی‌های تیم ملی ایتالیا به میدان می‌رود و اعلام کرده تصمیم برای بازی کردن یا نکردنش در تیم ملی با آنتونیو کونته (سرمربی تیم ملی ایتالیا) است.
افتخارات
پیرلو در رده‌های زیر ۱۵ زیر ۱۸ و زیر ۲۱ برای تیم ملی ایتالیا بازی کرده است و در جام قهرمانی زیر ۲۱ سال اروپا مقام قهرمانی را برای تیمش به ارمغان آورد. او همچنین جز تیم ملی ایتالیا در جام جهانی ۲۰۰۲ و دارای مدال برنز المپیک ۲۰۰۴ است. در جام جهانی ۲۰۰۶ پیرلو بهترین پاسور گل و در ۳ بازی هم بهترین بازیکن میدان شناخته شد؛ و توپ برنز (سومین بازیکن برتر جام) و همچنین جز تیم منتخب جام جهانی شد. او همچنین جز تیم منتخب یورو ۲۰۱۲ بود و همچون در سه بازی برترین بازیکن زمین شناخته شد.
همراه با میلان او دوبار جام قهرمانی باشگاه‌های اروپا (۲۰۰۳ و ۲۰۰۷)، دو بار سوپرکاپ باشگاه‌های اروپا(۲۰۰۳ و ۲۰۰۷)، یک بار جام قهرمانی باشگاه‌های جهان(۲۰۰۷)، دو قهرمانی در سری آ ایتالیا(۲۰۰۴ و۲۰۱۱)، یک سوپرکاپ ایتالیا(۲۰۰۴) و یک جام حذفی ایتالیا (۲۰۰۳) را کسب کرده است. در ۲۰۱۲ و به همراه یوونتوس قهرمانی در سری آ و جام سوپرکاپ ایتالیا را از آن خود کرد.
او همچنین مقام سوم، دوم و چهارم بهترین بازیساز جهان را در سال‌های ۲۰۰۶، ۲۰۰۷ و ۲۰۱۲ توسط مؤسسهٔ IFFHS (فدارسیون بین‌المللی تاریخ فوتبال) را از آن خود کرده است. او همچنین چهارمین بازیکن برتر یورو ۲۰۱۲ بود و او همچنین در سال ۲۰۰۷ هفتمین بازیکن برتر جهان و پنجمین بازیکن سال ۲۰۰۷ و هفتمین بازیکن برتر جهان در ۲۰۱۲ را از آن خود کرد. در ۲۰۱۲ پیرلو برترین بازیکن سری آ و جزنی از تیم فصل سری آ بود.
افتخارات المپیک: مدال برنز فوتبال مردان - المپیک ۲۰۰۴ آتن
سبک بازی
پیرلو معمولاً نقش هافبک دفاعی خلاق و بازی ساز را در تیم ملی ایتالیا و یوونتوس را بر عهده دارد. پیرلو تکنیک، دریبل، کنترل، بازی خوانی و پاس دقیق نقطه‌ای دارد و او متخصص ضربات آزاد چه به صورت شوت و پاس را دارد. هم تیمی‌هایش در تیم ملی لقب معمار را داده‌اند، چون پاس‌های دقیق او موجبات گل‌های زیادی برای تیم ملی ایتالیا شده است.
منابع
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ آندره‌آ پیرلو موجود است. |
- ↑ "FIFA World Cup South Africa 2010 – List of Players" (PDF). Fédération Internationale de Football Association (FIFA). Retrieved 5 June 2013.
- ↑ "Andrea Pirlo". juventus.com. Retrieved 23 March 2013.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۸ ژوئن ۲۰۱۴.
ترکیب ایتالیا | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| سایر | |
- افراد زنده
- اهالی استان برشا
- ایتالیاییهای دور از وطن در ایالات متحده آمریکا
- بازیکنان باشگاه آ ث میلان
- بازیکنان باشگاه اینتر میلان
- بازیکنان باشگاه برشا
- بازیکنان باشگاه رجینا
- بازیکنان باشگاه نیویورک سیتی
- بازیکنان باشگاه یوونتوس
- بازیکنان برنده جام جهانی فوتبال
- بازیکنان برنده لیگ قهرمانان اروپا
- بازیکنان تیم ملی فوتبال ایتالیا
- بازیکنان تیم ملی فوتبال زیر ۲۱ سال ایتالیا
- بازیکنان جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶
- بازیکنان جام جهانی فوتبال ۲۰۱۰
- بازیکنان جام جهانی فوتبال ۲۰۱۴
- بازیکنان جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۰۹
- بازیکنان جام کنفدراسیون‌ها ۲۰۱۳
- بازیکنان جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴
- بازیکنان جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
- بازیکنان جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
- بازیکنان سری آ
- بازیکنان فوتبال اهل ایتالیا
- بازیکنان فوتبال ایتالیا بازی‌های المپیک تابستانی
- بازیکنان فوتبال بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۰
- بازیکنان فوتبال بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴
- بازیکنان فوتبال دور از وطن در ایالات متحده آمریکا
- بازیکنان فوتبال سری بی
- بازیکنان فوتبال مهاجر اهل ایتالیا
- برندگان مدال المپیک در فوتبال
- برندگان مدال برنز المپیک اهل ایتالیا
- برندگان مدالهای بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴
- زادگان ۱۹۷۹ (میلادی)
- کلوپ سده فیفا
- هافبک‌های فوتبال