اردوگاه بوخن‌والت: تفاوت میان نسخه‌ها

مختصات: ۵۱°۰۱′۲۰″ شمالی ۱۱°۱۴′۵۳″ شرقی / ۵۱٫۰۲۲۲۲°شمالی ۱۱٫۲۴۸۰۶°شرقی / 51.02222; 11.24806
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Dominic (بحث | مشارکت‌ها)
better image
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ربات: تغییر ردهٔ تغییرمسیرداده‌شدهٔ بنیان‌گذاری‌های ۱۹۳۷ (میلادی) به [[:رده:بنیان‌گذاری‌شده‌های...
خط ۳۹: خط ۳۹:
[[رده:اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها|بوخن‌والد]]
[[رده:اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها|بوخن‌والد]]
[[رده:اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها|بوخن‌والد]]
[[رده:اردوگاه‌های مرگ نازی‌ها|بوخن‌والد]]
[[رده:بنیان‌گذاری‌های ۱۹۳۷ (میلادی)]]
[[رده:بنیان‌گذاری‌شده‌های ۱۹۳۷ (میلادی)]]
[[رده:بنیان‌گذاری‌های ۱۹۳۷ (میلادی) در آلمان]]
[[رده:بنیان‌گذاری‌های ۱۹۳۷ (میلادی) در آلمان]]
[[رده:ساختمان‌ها و سازه‌ها در تورینگن]]
[[رده:ساختمان‌ها و سازه‌ها در تورینگن]]

نسخهٔ ‏۲۵ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۲۰:۰۴

تصویر سردر ورودی اردوگاه بوخن‌والد. عبارت هر کسی را داشته‌اش (به آلمانی: Jedem das Seine) بر سردر ورودی اردوگاه بوخن‌والد، یکی از پروپاگانداهای معمول دوران رژیم نازی بود.[۱]
برخی از اسرای بوخن‌والد در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم. برخی از اسیران این اردوگاه یهودی بودند.
اجساد تلمبارشده برخی از قربانیان اردوگاه بوخن‌والد.
بردگان کارگر یهودی در اردوگاه مرگ بوخن‌والد در نزدیکی ینا در آلمان، در تاریخ ۱۶ آوریل ۱۹۴۵. الی ویزل در تصویر دیده می‌شود.

اردوگاه بوخن‌والد (به آلمانی: Konzentrationslager Buchenwald) یکی از اولین و بزرگترین اردوگاه‌های کار اجباری آلمان نازی بود که در فاصله ۸ کیلومتری از شهر وایمار، آلمان ساخته شده بود. زندانیان اردوگاه از سراسر اروپا و روسیه بودند و شامل یهودیان، لهستانی‌ها و اسلوونی‌های غیر یهودی، زندانیان سیاسی و مذهبی، کولی‌ها، فرقه مذهبی شاهدان یهوه، جنایتکاران، همجنس گرایان، و زندانیان جنگی می‌شدند. بوخن‌والد یکی از بزرگترین اردوگاه‌های هولوکاست بود.[۲] این اردوگاه بین سال‌های ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۵ میلادی، محل نگهداری بیش از ۲۵۰ هزار زندانی از ۳۶ کشور اروپایی، به وسیله آلمان نازی بود.[۳]

آزمایش‌های پزشکی غیرانسانی

در اردوگاه بوخن‌والد، آزمایش‌های پزشکی مرگباری بر روی اسیران و بیماران صورت می‌گرفت. بسیاری از قربانیان، از این آزمایش‌ها جان سالم بدر نبردند. زندانیان باید گرسنگی و سرمای طاقت‌فرسا را تحمل می‌کردند. با افزایش شمار قربانیان، دو کوره آدم‌سوزی در بوخن‌والد ساخته شد، تا جنازه‌های قربانیان را هر چه سریعتر نابود کنند.[۴]

آزادسازی اردوگاه بوخن‌والد

در تاریخ ۴ آوریل، ۱۹۴۵ میلادی، لشکر ۸۹ پیاده‌نظام ارتش آمریکا اردوگاه اهرودروف را در وایمار، آلمان یافتند و زندانیان اردوگاه را آزاد کردند.[۵]

بازدید باراک اوباما از اردوگاه بوخن‌والد

باراک اوباما در سفری یک روزه به آلمان، در تاریخ ۵ ژوئن ۲۰۰۹ میلادی، از اردوگاه مرگ بوخن‌والد که محل مرگ ۵۶ هزار زندانی یهودی و سایر اقلیت‌ها بوده‌است، بازدید کرد. وی که برای نخستین بار بود که از یک اردوگاه کار اجباری دیدن می‌کرد، از اردوگاه بوخن‌والد به عنوان «بزرگترین شماتت» برای انکارکنندگان نسل‌کشی یهودیان به وسیله آلمان نازی نام برد.[۳][۶]

در جریان مراسم بازدید، آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، الی ویزل و برتراند هرتس، دوتن از اسیران زنده ماندهٔ بوخن‌والد نیز رئیس‌جمهوری آمریکا را همراهی می‌کردند.[۷]

پانویس

نگارخانه