جهان عرب: تفاوت میان نسخهها
Callofworld (بحث | مشارکتها) |
Callofworld (بحث | مشارکتها) اصلاح ارقام |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Arabic speaking world.svg|بندانگشتی||310px|چپ|کشورهایی که عربی تنها زبان رسمی آنهاست با رنگ سبز و کشورهایی که عربی یکی از زبانهای رسمی میباشد با رنگ آبی نشان داده شدهاند. مجموعاً به آنها «جهان عرب» گفته میشود.]] |
[[پرونده:Arabic speaking world.svg|بندانگشتی||310px|چپ|کشورهایی که عربی تنها زبان رسمی آنهاست با رنگ سبز و کشورهایی که عربی یکی از زبانهای رسمی میباشد با رنگ آبی نشان داده شدهاند. مجموعاً به آنها «جهان عرب» گفته میشود.]] |
||
جهان عرب یا کشورهای عربی یا ایالت های عرب شامل ۲۲ کشور عربی زبان اتحادیه کشورهای عرب هستند. جمعیت ۳۴۹٬۸۷۰٬۶۰۸ و وسعت آن ها ۱۳٬۱۳۰٬۶۹۵ کیلومتر مربع است که هشتاد درصد آن یعنی ۱۰٬۵۰۴٬۵۵۶ کیلومتر مربع بیابان و بقیه آن حدود ۲٬۶۲۶٬۱۳۹ کیلومتر مربع نیمه بیابانی و نسبتا خشک است. <ref>http://arableague-us.org/wp/</ref> <ref>http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/country_profiles/1550797.stm</ref> |
|||
== کشورها == |
== کشورها == |
نسخهٔ ۱۲ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۱:۰۹
جهان عرب یا کشورهای عربی یا ایالت های عرب شامل ۲۲ کشور عربی زبان اتحادیه کشورهای عرب هستند. جمعیت ۳۴۹٬۸۷۰٬۶۰۸ و وسعت آن ها ۱۳٬۱۳۰٬۶۹۵ کیلومتر مربع است که هشتاد درصد آن یعنی ۱۰٬۵۰۴٬۵۵۶ کیلومتر مربع بیابان و بقیه آن حدود ۲٬۶۲۶٬۱۳۹ کیلومتر مربع نیمه بیابانی و نسبتا خشک است. [۱] [۲]
کشورها
این بخش به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
۲۳ کشور زیر عربی را زبان رسمی خود میانگارند؛ در این میان عضویت کشورهای صحرای غربی، فلسطین، جنوب سودان و عراق همواره مورد اعتراض و بحث بودهاست. در کشورهایی مانند مراکش، موریتانی، الجزایر و مصر زبان مادری بخش عمدهای از مردم عربی نیست در مراکش ۷۵٪ مردم آمازیغ یا بِربِر هستند و خواستار رسمی شدن زبان آمازیغی هستند. در ایران عربزبانان در اقلیتند و وضع در فلسطین اشغالی امروزه به همین نحو میباشد.
فهرست کشورهایی که زبان عربی زبان رسمی (یا یکی از زبانهای رسمی) آنها است، شامل کشورهای زیر میباشد:
۱-عراق: ۲۴٬۶۸۳٬۳۱۳ نفر.
۲-سوریه: ۱۷٬۵۸۵٬۵۴۰ نفر.
۳-لبنان: ۳٬۷۲۷٬۷۰۳ نفر.
۴-اردن: ۵٬۴۶۰٬۲۶۵ نفر.
۵-عربستان سعودی: ۲۱٬۸۸۶٬۸۴۴ نفر.
۶-بحرین: ۶۶۷٬۲۳۸ نفر.
۷-قطر: ۸۱۷٬۰۵۲ نفر.
۸-امارات متحده عربی: ۲٬۴۸۴٬۸۱۸ نفر.
۹-عمان: ۲٬۸۰۷٬۱۲۵ نفر.
۱۰-یمن: ۱۹٬۳۴۹٬۸۸۱ نفر.
۱۱-کویت:۲٬۱۸۳٬۱۶۱ نفر.
۱۲-مصر: ۶۶٬۳۱۸٬۷۹۷ نفر.
۱۳-لیبی: ۵٬۴۹۹٬۰۷۴ نفر.
۱۴-تونس: ۹٬۹۲۴٬۷۴۲ نفر.
۱۵-الجزائر: ۳۲٬۸۱۸٬۵۰۰ نفر.
۱۶-مراکش: ۳۱٬۶۸۹٬۲۶۵ نفر.
۱۷-موریتانی: ۲٬۹۱۲٬۵۸۴ نفر.
۱۸-سودان: ۳۸٬۱۱۴٬۱۶۰ نفر.
۱۹-سومالی: ۸٬۰۲۵٬۱۹۰ نفر.
۲۰-فلسطین: ۳٬۵۱۲٬۰۶۲ نفر.
۲۱-جیبوتی: ۴۵۷٬۱۳۰ نفر.
۲۲-کومور:۶۳۲٬۹۴۸ نفر.
۲۳-صحرای غربی: ۲۶۷٬۴۰۵ نفر.
کل جمعیت عربهای جهان: ۳۵۸ میلیون نفر میباشد.[نیازمند منبع]
سیاست خارجی
کشورهای عربی در طول تاریخ کمتر توانستهاند موفقیتی سیاسی و نظامی را از آن خود کنند. این کشورها اغلب در مواجه با چالشهای منطقهای پیش رو از رقیبان خود شکست خوردهاند. مهمترین چالشهای سیاسی و نظامی اعراب، مقابله با ایران، اسرائیل و امپراطوری عثمانی بودهاست که مصداق آنها نیز جنگ ایران و عراق و نزاع اعراب و اسرائیل و اشغال غالب کشورهای عرب خاورمیانه توسط ارتش امپراطوری عثمانی در خلال جنگ جهانی اول بوده که به گواه تاریخ در همه این منازعات، اعراب بازنده جنگ بودهاند.
یکی از دلایل ضعف کشورهای عربی در مقابل همسایگان خود، عدم اتحاد با یکدیگر بودهاست. جمال عبدناصر شخصی بود که سعی داشت اتحاد میان اعراب را عملی سازد که موفق به این کار نشد. دلیل دیگر نبود عزم جدی اعراب برای قدرتمند شدن در منطقه آسیای غربی را میتوان در ترجیح دادن آنها به پناه بردن به زیر سایه پیروزیهایشان در زمان دوران طلایی اسلام دانست. همچنین دلیل دیگر را میتوان در بیاعتمادی آنها به یکدیگر در احترام گذاشتن به مرزهای سیاسی یکدیگر دانست.[۳]
سیاست اعراب در جنگ هشت ساله ایران و عراق
اعراب با تکیه بر همبستگی نژادی و شعار امة عرب امة واحدة در کنار رژیم بعثی صدام و علیه ایران قرار گرفتند و در طی هشت سال جنگ کمکهای فراوان مالی و تسلیحاتی و انسانی را دریغ نکردند بطوریکه در پایان جنگ تنها یک کشوری کوچک عربی همانند کویت هشتاد میلیارد دلار به عراق پرداخت کرد و همچنین نیروهای مصری و لیبیایی و سومالیایی و بسیاری دیگر در طی جنگ تحمیلی در کنار صدام با مردم ایران به جنگ پرداختند. [نیازمند منبع]
آموزش و پرورش
تعداد کتابهایی که هر ساله در کل جهان عرب به عربی ترجمه میشود یک-پنجم تعداد کتابهایی است که هرساله توسط یونانیان به یونانی ترجمه میشود.[۴]
واحدهای پول
دینار درهم ریال
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ http://arableague-us.org/wp/
- ↑ http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/country_profiles/1550797.stm
- ↑ «A world against itself». The Economist. ۶ فوریه ۱۹۸۸. دریافتشده در ۱۸ مارس ۲۰۱۱.
- ↑ The Arab world, Waking from its sleep, in: The Economist, Jul 23rd 2009، بازدید: اوت ۲۰۰۹.