آشوریان ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Callofworld (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Callofworld (بحث | مشارکت‌ها)
اصلاح ارقام
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Persiansyriansa.JPG|بندانگشتی|چپ|انگشتدان|280px|عکسی قدیمی از آشوریان سنندج.]]
[[پرونده:Persiansyriansa.JPG|بندانگشتی|چپ|انگشتدان|280px|عکسی قدیمی از آشوریان سنندج.]]
جمعیت [[آشوریان]] ایران در میانهٔ قرن نوزدهم میلادی به ۱۳۸۰۰۰ نفر می‌رسید<ref name="IBTRa">{{یادکرد|کتاب= '''ایران بین دو انقلاب'''|نویسنده = [[ارواند آبراهامیان]]|ترجمه= احمد گل‌محمّدی، محمّدابراهیم فتّاحی|ناشر =نشر نی|چاپ= اوّل |فصل=بخش یکم؛ پیشینهٔ تاریخی|صفحه=ص ۱۶|سال=۱۳۷۷|شابک=ISBN 964-312-363-4}}</ref> که عمدتاً در آذربایجان غربی ساکن بودند و به دو گروه عمدهٔ مذهبی [[نستوری]] و [[کاتولیک]] تقسیم می‌شدند.<ref name="IBTRb">{{یادکرد|کتاب= '''ایران بین دو انقلاب'''|نویسنده = [[ارواند آبراهامیان]]|ترجمه= احمد گل‌محمّدی، محمّدابراهیم فتّاحی|ناشر =نشر نی|چاپ= اوّل |فصل=بخش یکم؛ پیشینهٔ تاریخی|صفحه=ص ۲۱|سال=۱۳۷۷|شابک=ISBN 964-312-363-4}}</ref> جمعیت آسوریان ایران در میانهٔ قرن بیستم میلادی به ۲۰،۰۰۰ نفر کاهش پیدا کرد.<ref name="IBTRa"/> در حال حاضر نیز جمعیت آشوریان ایران حدود ۲۰،۰۰۰ نفر برآورد می شود. <ref>http://www1.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100951754043</ref>
جمعیت [[آشوریان]] ایران در میانهٔ قرن نوزدهم میلادی به ۱۳۸۰۰۰ نفر می‌رسید<ref name="IBTRa">{{یادکرد|کتاب= '''ایران بین دو انقلاب'''|نویسنده = [[ارواند آبراهامیان]]|ترجمه= احمد گل‌محمّدی، محمّدابراهیم فتّاحی|ناشر =نشر نی|چاپ= اوّل |فصل=بخش یکم؛ پیشینهٔ تاریخی|صفحه=ص ۱۶|سال=۱۳۷۷|شابک=ISBN 964-312-363-4}}</ref> که عمدتاً در آذربایجان غربی ساکن بودند و به دو گروه عمدهٔ مذهبی [[نستوری]] و [[کاتولیک]] تقسیم می‌شدند.<ref name="IBTRb">{{یادکرد|کتاب= '''ایران بین دو انقلاب'''|نویسنده = [[ارواند آبراهامیان]]|ترجمه= احمد گل‌محمّدی، محمّدابراهیم فتّاحی|ناشر =نشر نی|چاپ= اوّل |فصل=بخش یکم؛ پیشینهٔ تاریخی|صفحه=ص ۲۱|سال=۱۳۷۷|شابک=ISBN 964-312-363-4}}</ref> جمعیت آسوریان ایران در میانهٔ قرن بیستم میلادی به ۲۰،۰۰۰ نفر کاهش پیدا کرد.<ref name="IBTRa"/> در سال ۱۳۸۷ نیز جمعیت آشوریان ایران حدود ۲۰،۰۰۰ نفر برآورد شد. <ref>http://www1.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100951754043</ref>


پس از [[انقلاب مشروطه]]، با تشکیل [[مجلس شورای ملی]]، در [[قانون اساسی مشروطه]] برای اقلیت‌های دینی هم نمایندگانی درنظر گرفته شد. از جمله، یک نماینده برای مسیحیان آشوری و [[کلدانی]]. این موضوع پس از [[انقلاب ۱۳۵۷]] هم در [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|قانون اساسی]] باقی ماند.<ref name="قانون اساسی">{{یادکرد وب|عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل شصت و چهارم|نشانی=http://www.shmoton.ir/PDF/Poor/4.pdf|تاریخ بازبینی=۳۰ ژوئیه ۲۰۱۳|صفحه=۱۷}}</ref> [[اتحادیه جهانی آشوری‌ها|مقر جهانی آشوریان جهان]] نیز به همراه رئیس این مرکز [[یوناتن بت کلیا]] در تهران مستقر هست.<ref>http://www1.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100951754043</ref>
پس از [[انقلاب مشروطه]]، با تشکیل [[مجلس شورای ملی]]، در [[قانون اساسی مشروطه]] برای اقلیت‌های دینی هم نمایندگانی درنظر گرفته شد. از جمله، یک نماینده برای مسیحیان آشوری و [[کلدانی]]. این موضوع پس از [[انقلاب ۱۳۵۷]] هم در [[قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران|قانون اساسی]] باقی ماند.<ref name="قانون اساسی">{{یادکرد وب|عنوان=قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل شصت و چهارم|نشانی=http://www.shmoton.ir/PDF/Poor/4.pdf|تاریخ بازبینی=۳۰ ژوئیه ۲۰۱۳|صفحه=۱۷}}</ref> [[اتحادیه جهانی آشوری‌ها|مقر جهانی آشوریان جهان]] نیز به همراه رئیس این مرکز [[یوناتن بت کلیا]] در تهران مستقر هست.<ref>http://www1.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100951754043</ref>

نسخهٔ ‏۱۱ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۸:۱۸

عکسی قدیمی از آشوریان سنندج.

جمعیت آشوریان ایران در میانهٔ قرن نوزدهم میلادی به ۱۳۸۰۰۰ نفر می‌رسید[۱] که عمدتاً در آذربایجان غربی ساکن بودند و به دو گروه عمدهٔ مذهبی نستوری و کاتولیک تقسیم می‌شدند.[۲] جمعیت آسوریان ایران در میانهٔ قرن بیستم میلادی به ۲۰،۰۰۰ نفر کاهش پیدا کرد.[۱] در سال ۱۳۸۷ نیز جمعیت آشوریان ایران حدود ۲۰،۰۰۰ نفر برآورد شد. [۳]

پس از انقلاب مشروطه، با تشکیل مجلس شورای ملی، در قانون اساسی مشروطه برای اقلیت‌های دینی هم نمایندگانی درنظر گرفته شد. از جمله، یک نماینده برای مسیحیان آشوری و کلدانی. این موضوع پس از انقلاب ۱۳۵۷ هم در قانون اساسی باقی ماند.[۴] مقر جهانی آشوریان جهان نیز به همراه رئیس این مرکز یوناتن بت کلیا در تهران مستقر هست.[۵]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ارواند آبراهامیان (۱۳۷۷)، «بخش یکم؛ پیشینهٔ تاریخی»، ایران بین دو انقلاب، ترجمهٔ احمد گل‌محمّدی، محمّدابراهیم فتّاحی، نشر نی، ص. ص ۱۶، شابک ISBN ۹۶۴-۳۱۲-۳۶۳-۴ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک) پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  2. ارواند آبراهامیان (۱۳۷۷)، «بخش یکم؛ پیشینهٔ تاریخی»، ایران بین دو انقلاب، ترجمهٔ احمد گل‌محمّدی، محمّدابراهیم فتّاحی، نشر نی، ص. ص ۲۱، شابک ISBN ۹۶۴-۳۱۲-۳۶۳-۴ مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک) پارامتر |چاپ= اضافه است (کمک)
  3. http://www1.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100951754043
  4. «قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اصل شصت و چهارم» (PDF). ص. ۱۷. دریافت‌شده در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۳.
  5. http://www1.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100951754043