خودشناسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
MRG90 (بحث | مشارکت‌ها)
جز ویرایش Pazhoheshgar (بحث) به آخرین تغییری که Ali ringo انجام داده بود واگردانده شد
Fixed typo
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از برنامهٔ همراه
خط ۱: خط ۱:
'''خودشناسی''' {{انگلیسی|Self-knowledge}} اصطلاحی است در روانشناسی برای توصیف اطلاعات فردی و یا خود فرد و دانش فردی در مورد خود فرد.
'''خودشناسی''' {{انگلیسی|Self-knowledge}} اصطلاحی است در روانشناسی برای توصیف اطلاعات فردی و یا خود فرد و دانش فردی در مورد خود فرد.
تا وقتي انسان بخواهد خود راشكوفا كند لازمه ي دو چيز است يك: صبر دوم : اميد

خودشناسی مرتبط با خوداندیشی، فکر کردن در مورد خود و انتقاد از خود و یا حتی پرسشگری انتقاد و قضاوت از تفکر خود محسوب می‌شود.
خودشناسی مرتبط با خوداندیشی، فکر کردن در مورد خود و انتقاد از خود و یا حتی پرسشگری انتقاد و قضاوت از تفکر خود محسوب می‌شود.
خودشناسی مهارت اساسی انسان در بررسی [[فلسفه]] است . <ref>Gallup, G. G., Jr. (1979). ''Self-recognition in chimpanzees and man: A developmental and comparative perspective''. New York: Plenum Press.</ref> <ref>, N. W., & Ramen, C. T. (1977). Learning to control the environment in infancy. ''Child Development, 48,''806-819.</ref>
خودشناسی مهارت اساسی انسان در بررسی [[فلسفه]] است . <ref>Gallup, G. G., Jr. (1979). ''Self-recognition in chimpanzees and man: A developmental and comparative perspective''. New York: Plenum Press.</ref> <ref>, N. W., & Ramen, C. T. (1977). Learning to control the environment in infancy. ''Child Development, 48,''806-819.</ref>

نسخهٔ ‏۹ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۱۶

خودشناسی (به انگلیسی: Self-knowledge) اصطلاحی است در روانشناسی برای توصیف اطلاعات فردی و یا خود فرد و دانش فردی در مورد خود فرد. تا وقتي انسان بخواهد خود راشكوفا كند لازمه ي دو چيز است يك: صبر دوم : اميد خودشناسی مرتبط با خوداندیشی، فکر کردن در مورد خود و انتقاد از خود و یا حتی پرسشگری انتقاد و قضاوت از تفکر خود محسوب می‌شود. خودشناسی مهارت اساسی انسان در بررسی فلسفه است . [۱] [۲]

مرتبط

منابع

  1. Gallup, G. G., Jr. (1979). Self-recognition in chimpanzees and man: A developmental and comparative perspective. New York: Plenum Press.
  2. , N. W., & Ramen, C. T. (1977). Learning to control the environment in infancy. Child Development, 48,806-819.