شیوه‌نامه شیکاگو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
Heydarisani (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''شیوه‌نامهٔ شیکاگو''' {{انگلیسی|The Chicago Manual of Style}} شیوه‌نامه‌ای برای نوشتن رساله‌هاست و کاربردش بیشتر در [[علوم انسانی]] است. این شیوه‌نامه انعطاف زیادی در شیوهٔ یادکرد منابع می‌دارد. طبق این شیوه‌نامه یادکرد منابع بر دو اسلوب کلی می‌تواند بود: شیوهٔ نویسنده-تاریخ و شیوهٔ پانویس/پاورقی-کتاب‌شناسی. هنگامی که بی اشاره به جزئیات از شیوهٔ یادکرد شیکاگو یاد می‌شود معمولاً منظور شق دوم است یعنی پانویس-کتاب‌شناسی.
'''شیوه‌نامهٔ شیکاگو''' {{انگلیسی|The Chicago Manual of Style}} شیوه‌نامه‌ای برای نوشتن رساله‌هاست و کاربردش بیشتر در [[علوم انسانی]] است. این شیوه‌نامه انعطاف زیادی در شیوهٔ یادکرد منابع می‌دارد. طبق این شیوه‌نامه یادکرد منابع بر دو اسلوب کلی می‌تواند بود: شیوهٔ نویسنده-تاریخ و شیوهٔ پانویس/پاورقی-کتاب‌شناسی. هنگامی که بی‌اشاره به جزئیات از شیوهٔ یادکرد شیکاگو یاد می‌شود، معمولاً منظور شقّ دوم است؛ یعنی پانویس-کتاب‌شناسی.


در اسلوب پانویس-کتاب‌شناسی یادکرد منابع در پانویس است و پانویس‌ها با شماره مشخص می‌شود. می‌توان در پایان رساله فهرستی الفبایی از مآخذ ذکر کرد (بخش «کتاب‌شناسی») اما اجباری نیست، به شرطی که یادکرد منابع در پانویس‌ها کامل و دقیق باشد. از سوی دیگر می‌توان در یادکرد منابع از کوته‌نوشت‌ها و خلاصه‌نویسی سود جست، در این صورت ذکر کامل فهرست منابع و مآخذ اجباری‌است.
در اسلوب پانویس-کتاب‌شناسی، یادکرد منابع در پانویس است و پانویس‌ها با شماره مشخص می‌شود. می‌توان در پایان رساله، فهرستی الفبایی از مآخذ ذکر کرد (بخش «کتاب‌شناسی»)؛ اما اجباری نیست؛ به‌شرطی که یادکرد منابع در پانویس‌ها کامل و دقیق باشد. از سوی دیگر می‌توان در یادکرد منابع از کوته‌نوشت‌ها و خلاصه‌نویسی سود جست. در این صورت ذکر کامل فهرست منابع و مآخذ اجباری‌است.


در اسلوب دیگر (نویسنده-تاریخ) یادکرد منابع در متن اصلی نوشتار و داخل پرانتز است و به طور عادی به نام نویسنده و سال چاپ اثر اشارت می‌رود. نمونه:
در اسلوب دیگر (نویسنده-تاریخ) یادکرد منابع در متن اصلی نوشتار و داخل پرانتز است و به طور عادی به نام نویسنده و سال چاپ اثر اشارت می‌رود. نمونه:
خط ۹: خط ۹:
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
* [[شیوه ام‌ال‌آ]]
* [[شیوه ام‌ال‌آ]]
* [[شیوه‌نامه انجمن روان‌شناختی آمریکایی]]
* [[شیوه‌نامه انجمن روان‌شناختی آمریکایی|شیوه‌نامهٔ انجمن روان‌شناختی آمریکایی]]
* [[شیوه‌نامه ونکوور]]
* [[شیوه‌نامه ونکوور|شیوه‌نامهٔ ونکوور]]


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۱: خط ۲۱:
== پیوند به بیرون ==
== پیوند به بیرون ==
* [http://www.chicagomanualofstyle.org/home.html ''شیوه‌نامهٔ شیکاگو برخط'']
* [http://www.chicagomanualofstyle.org/home.html ''شیوه‌نامهٔ شیکاگو برخط'']
* [https://owl.english.purdue.edu/owl/resource/717/1/ نسخهٔ ۱۶ام شیوه‌نامهٔ شیکاگو]
* [https://owl.english.purdue.edu/owl/resource/717/1/ نسخهٔ شانزدهم شیوه‌نامهٔ شیکاگو]
* [http://writing.umn.edu/sws/assets/pdf/quicktips/chicago_fn.pdf خلاصه‌ای بر شیوه‌نامهٔ شیکاگو با پانویس و/یا پی‌نویس]
* [http://writing.umn.edu/sws/assets/pdf/quicktips/chicago_fn.pdf خلاصه‌ای بر شیوه‌نامهٔ شیکاگو با پانویس و/یا پی‌نویس]
* [https://owl.english.purdue.edu/media/pdf/1300991022_717.pdf شیوه‌نامهٔ شیکاگو با پانویس و/یا پی‌نویس]
* [https://owl.english.purdue.edu/media/pdf/1300991022_717.pdf شیوه‌نامهٔ شیکاگو با پانویس و/یا پی‌نویس]

نسخهٔ ‏۲ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۲۳:۴۹

شیوه‌نامهٔ شیکاگو (به انگلیسی: The Chicago Manual of Style) شیوه‌نامه‌ای برای نوشتن رساله‌هاست و کاربردش بیشتر در علوم انسانی است. این شیوه‌نامه انعطاف زیادی در شیوهٔ یادکرد منابع می‌دارد. طبق این شیوه‌نامه یادکرد منابع بر دو اسلوب کلی می‌تواند بود: شیوهٔ نویسنده-تاریخ و شیوهٔ پانویس/پاورقی-کتاب‌شناسی. هنگامی که بی‌اشاره به جزئیات از شیوهٔ یادکرد شیکاگو یاد می‌شود، معمولاً منظور شقّ دوم است؛ یعنی پانویس-کتاب‌شناسی.

در اسلوب پانویس-کتاب‌شناسی، یادکرد منابع در پانویس است و پانویس‌ها با شماره مشخص می‌شود. می‌توان در پایان رساله، فهرستی الفبایی از مآخذ ذکر کرد (بخش «کتاب‌شناسی»)؛ اما اجباری نیست؛ به‌شرطی که یادکرد منابع در پانویس‌ها کامل و دقیق باشد. از سوی دیگر می‌توان در یادکرد منابع از کوته‌نوشت‌ها و خلاصه‌نویسی سود جست. در این صورت ذکر کامل فهرست منابع و مآخذ اجباری‌است.

در اسلوب دیگر (نویسنده-تاریخ) یادکرد منابع در متن اصلی نوشتار و داخل پرانتز است و به طور عادی به نام نویسنده و سال چاپ اثر اشارت می‌رود. نمونه:

زبان فارسی از زبان‌های هندواروپایی‌است (خانلری ۱۳۶۰).

در پایان نوشتار فهرست «آثار یادکرده» یا «مراجع» آورده می‌شود.

جستارهای وابسته

منابع

  • Fowler, H.R., Aron, J.E. McArthur, M. , etal.The Little Brown Handbook. Second Canadian Edition. Adison-Wesley. 1998 ISBN 0-673-52538-4
  • The Chicago Manual of Style (به انگلیسی) (15th ed ed.), The University of Chicago Press, 2003 {{citation}}: |edition= has extra text (help)

پیوند به بیرون