آستنیت: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Msm-Iron-carbide-diag.png|thumb|300px|left|[[نمودار فازی تعادلی آهن-کاربید آهن]]]] |
[[پرونده:Msm-Iron-carbide-diag.png|thumb|300px|left|[[نمودار فازی تعادلی آهن-کاربید آهن]]]] |
||
'''اوستِنیت''' {{به انگلیسی|Austenite}} [[محلول جامد]] از نوع بین‌نشینی [[کربن]] در [[آهن گاما]] (آهن [[دستگاه بلوری مکعبی|مکعبی]] وجوه مرکزپر FCC) است. |
|||
'''آستنیت (Austenite)''' محلول جامد کربن در آهن گاما است. این فاز دارای ساختار بلوری FCC است و حلالیت کربن در آن خیلی بیشتر از فریت آلفا است. حلالیت کربن در آستنیت در دمای 1148 درجه سانتی گراد به حداکثر مقدار خود یعنی 2.08 درصد می رسد و سپس در 723 درجه سانتی گراد به 0.8 درصد کاهش می یابد. مانند فریت آلفا، اتم های کربن به صورت بین نشین، اما به میزان بیشتر در شبکه FCC حل می شوند. مبنای آبدهی فولاد ها همین اختلاف حلالیت کربن در آستنیت و فریت آلفا است. |
|||
{| class="wikitable" |
|||
|در شبکه کریستالی FCC دو نوع فضای خالی بین نشین وجود دارد که می توانند محل های مناسبی برای قرار گرفتن اتم های کربن باشند. این فضاها که به اکتاهدرال و تترا هدرال موسوم هستند در شکل زیر نمایش داده شده اند. اگر اتم کربن در فضای اکتاهدرال قرار گیرد دارای 6 اتم آهن در مجاور خود و اگر در یک فضای تتراهدرال قرار گیرد دارای 4 اتم آهن در مجاور خود خواهد بود. |
|||
حداکثر حلالیت کربن در آهن گاما، ۲٬۰۶ درصد در دمای ۱۱۴۷ درجه سانتیگراد است. اوستنیت در دمای محیط پایدار نیست.{{مدرک}} |
|||
اندازه های این دو فضای خالی، به طور قابل ملاحظه ای با یکدیگر متفاوت هستند. در آستنیت، با فرض این که اتم های آهن کروی بوده و در تماس با همدیگر باشند یک فضای اکتاهدرال قادر است اتمی به شعاع 0.52 آنگستروم را در خود جای دهد. در حالی که یک فضای تتراهدرال می تواند اتمی به شعاع 0.28 آنگستروم را در خود بپذیرد. با توجه به این که شعاع اتمی کربن برابر 0.7 آنگستروم است. فضاهای اکتاهدرال راحت تر از فضاهای تتراهدرال می توانند اتم های کربن را در خود جای دهند. البته لازم به تذکر است که حتی برای نشستن اتم ها در فضا های اکتاهدرال نیاز به انبساط شبکه ای می باشد. |
|||
|} |
|||
== ریشه لغوی == |
== ریشه لغوی == |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۰: | ||
{{چپ‌چین}} |
{{چپ‌چین}} |
||
* M. S. Andrade, O. A. Gomes, J. M. C. Vilela, A. T. L. Serrano and J. M. D. de Moraes, ''Formability Evaluation of Two Austenitic Stainless Steels'', Journal of the Brazilian Society of Mechanical Science & Engineering, 24, 47-50 2004. |
* M. S. Andrade, O. A. Gomes, J. M. C. Vilela, A. T. L. Serrano and J. M. D. de Moraes, ''Formability Evaluation of Two Austenitic Stainless Steels'', Journal of the Brazilian Society of Mechanical Science & Engineering, 24, 47-50 2004. |
||
| ⚫ | |||
گردآوری شده توسط دپارتمان پژوهشی شرکت پاکمن |
|||
ویلیام اسمیت ، ساختار، خواص و کاربرد آلیازهای مهندسی ، ترجمه ی علی اکبر اکرامی و سید مرتضی سید ریحانی ، موسسه انتشارات علمی ، 1382. |
|||
محمد علی گلعذار ، اصول و کاربرد عملیات حرارتی فولادها و چدن ها ، انتشارات دانگاه صنعتی اصفهان ، 1375. |
|||
صفحه مهندسی مواد و متالورژی |
|||
| ⚫ | |||
{{مواد-خرد}} |
{{مواد-خرد}} |
||
نسخهٔ ۲۰ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۷:۵۸
اوستِنیت (به انگلیسی: Austenite) محلول جامد از نوع بین‌نشینی کربن در آهن گاما (آهن مکعبی وجوه مرکزپر FCC) است.
حداکثر حلالیت کربن در آهن گاما، ۲٬۰۶ درصد در دمای ۱۱۴۷ درجه سانتیگراد است. اوستنیت در دمای محیط پایدار نیست.[نیازمند منبع]
ریشه لغوی
نام این فاز از ویلیام چاندلر روبرتز-اوستن متالورژیست انگلیسی گرفته شده‌است.
منابع
- M. S. Andrade, O. A. Gomes, J. M. C. Vilela, A. T. L. Serrano and J. M. D. de Moraes, Formability Evaluation of Two Austenitic Stainless Steels, Journal of the Brazilian Society of Mechanical Science & Engineering, 24, 47-50 2004.
 | این یک مقالهٔ خرد هویت شیمیایی یا مواد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |