اثیرالدین ابهری

اثیرالدین مفضل بن عُمر از دانشمندان و فیلسوفانِ نامیِ سدهٔ ششم و هفتم هجری ست. در ابهر زاده شد و در کودکی علومِ مقدماتی را آموخت. سپس در جوانی برایِ یادگیریِ منطق و فلسفه و فقه و تفسیر قرآن به خدمتِ امام فخر رازی رسید، و شاگردیِ وی را کرد. مدتی نیز به شام سفر کرد و شاگرد «محی‌الدین محمد بن سعید بن ندی» شد. پس از آن به روم رفت به تعلیم و تألیف اشتغال ورزید. در نهایت پس از سفر به موصل و اردبیل به ابهر بازگشت و در ۶۶۳ هجری در همان‌جا درگذشت.

آثار

از وی کتاب‌هایی به جا مانده که از قرارِ زیر می‌باشند:

1. هدایةالحکمه، که ملاصدرا شرحی برآن نوشته‌است.
2. تنزیل‌الافکار، در منطق که خواجه نصیرالدین طوسی آن را شرح داده.
3. ایساغوجی
4. الاشارت
5. محصول
6. رسالةالزاهرة فی ابطال بعض مقدمات‌الجدلیة
7. التعلیقه، که در بابِ نجوم نوشته شده.

منابع

• صفی‌زاده، دکتر صدیق (۱۳۸۶). تاریخ فلاسفهٔ ایران. اندیشهٔ اخلاق. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۶۱۱۴-۱۰-۴.