مسیحیان توماس قدیس: تفاوت میان نسخه‌ها
صفحه‌ای تازه حاوی «در هند آثار و سنگ نوشته هایی از تمدن ایرانی وجود دارد اما نقاشی های مانوی غار...» ایجاد کرد برچسب‌ها: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند عدم استفاده از یادکرد و پانویس مطالب زیاد ویکی‌سازی‌نشده |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در هند آثار و سنگ نوشته هایی از تمدن ایرانی وجود دارد اما نقاشی های مانوی غار اجنتا و 6 صلیب فارسی نوشته به خط ÷هلوی اهمیت خاصی دارد. |
در هند آثار و سنگ نوشته هایی از تمدن ایرانی وجود دارد اما نقاشی های مانوی غار اجنتا و 6 صلیب فارسی نوشته به خط ÷هلوی اهمیت خاصی دارد. |
||
در میان کتیبه‌های بازماندهء پهلوی،کتیبه‌ای که پیرامون شش صلیب سنگی نوشته شده، از اهمیتی ویژه برخوردار است.خط به کار رفته در این کتیبه،حد فاصل خط پهلوی کتیبه‌ای و خط پهلوی کتابی است.همهء این شش صلیب سنگی در جنوب هند یافت شده و احتمالا به سدهء هفتم میلادی تعلق دارند.این صلیبهای سنگی را مسیحیان سریانی که به جنوب هند مهاجرت کرده بودند،از خود به یادگار نهاده‌اند.تاکنون تلاشهای بسیاری برای قرائت و ترجمهء این کتیبهء پهلوی صورت گرفته،اما هیچ یک رضایتبخش نبوده است.نگارنده در این مقاله،با تکیه بر شواهد زبانشناختی قرائت و ترجمهء جدیدی را برای این کتیبه پیشنهاد می‌کند و نشان می‌دهد که زبان کتیبه نه فارسی میانه،بلکه فارسی دری است. |
|||
==منابع == |
|||
*[http://www.noormags.ir/view/fa/articlepage/594508] |
|||
*[http://www.persiangulfstudies.com/fa/index.asp?p=pages&id=487] |
|||
* سمیناربررسی آثار نفوذ فرهنگ ایرانی درهند[http://parssea.org/?p=5834] |
|||
== جستارهای وابسته == |
|||
* [[خدایان هندی]] |
|||
* [[سوریا (ایزد)]] |
|||
* [[چلیپا]] |
|||
* [[صلیب شکسته]] |
|||
* [[نقش پارسی بر احجار هند]] |
|||
نسخهٔ ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۶، ساعت ۰۷:۳۳
در هند آثار و سنگ نوشته هایی از تمدن ایرانی وجود دارد اما نقاشی های مانوی غار اجنتا و 6 صلیب فارسی نوشته به خط ÷هلوی اهمیت خاصی دارد. در میان کتیبه‌های بازماندهء پهلوی،کتیبه‌ای که پیرامون شش صلیب سنگی نوشته شده، از اهمیتی ویژه برخوردار است.خط به کار رفته در این کتیبه،حد فاصل خط پهلوی کتیبه‌ای و خط پهلوی کتابی است.همهء این شش صلیب سنگی در جنوب هند یافت شده و احتمالا به سدهء هفتم میلادی تعلق دارند.این صلیبهای سنگی را مسیحیان سریانی که به جنوب هند مهاجرت کرده بودند،از خود به یادگار نهاده‌اند.تاکنون تلاشهای بسیاری برای قرائت و ترجمهء این کتیبهء پهلوی صورت گرفته،اما هیچ یک رضایتبخش نبوده است.نگارنده در این مقاله،با تکیه بر شواهد زبانشناختی قرائت و ترجمهء جدیدی را برای این کتیبه پیشنهاد می‌کند و نشان می‌دهد که زبان کتیبه نه فارسی میانه،بلکه فارسی دری است.