کتاب بیان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۸: خط ۱۸:
[[شوقی افندی]] در کتاب [[گادپاسزبای]] در توصیف کتاب بیان فارسی، آن را گنجینه‌ای دانسته‌است که در مرتبه اول به توصیف و تمجید موعود بیان [[من یظهره الله]] پرداخته‌است و آن را مجموعه‌ای از سنن و احکامی که برای هدایت مستمر نسل‌های بعد باشد، ندانسته‌است و به نوعی این تفسیر را که کتاب بیان در تمامی مطالب خود نزدیکی ظهور موعود خود را بشارت می‌دهد، تائید می‌کند.<ref>[[کتاب اقدس]]، [[بهاءالله]]، صفحهٔ م۱۷۹</ref>
[[شوقی افندی]] در کتاب [[گادپاسزبای]] در توصیف کتاب بیان فارسی، آن را گنجینه‌ای دانسته‌است که در مرتبه اول به توصیف و تمجید موعود بیان [[من یظهره الله]] پرداخته‌است و آن را مجموعه‌ای از سنن و احکامی که برای هدایت مستمر نسل‌های بعد باشد، ندانسته‌است و به نوعی این تفسیر را که کتاب بیان در تمامی مطالب خود نزدیکی ظهور موعود خود را بشارت می‌دهد، تائید می‌کند.<ref>[[کتاب اقدس]]، [[بهاءالله]]، صفحهٔ م۱۷۹</ref>


در باب ۱۹ از واحد ۵ کتاب بیان (صفحه ۱۸۲) ''اصلی ترین'' دستور [[آیین بیانی]] اینگونه درج گردیده است: {{نقل قول|در '''بیان''' هیچ عبادتی نزد خداوند محبوب تر نبوده از نفع نفسی بنفسی اگرچه به ادخال سروری در قلبی باشد و هیچ عملی ابعدتر نبوده بضر نفسی نفسی را اگرچه به ادخال حزنی درقلب او باشد.}}
در باب ۱۹ از واحد ۵ کتاب بیان (صفحه ۱۸۲) ''اصلی ترین'' دستور [[آیین بیانی]] اینگونه درج گردیده است: {{نقل قول|در '''بیان''' هیچ عبادتی نزد خداوند محبوب تر نبوده از نفع نفسی بنفسی اگرچه به ادخال سروری در قلبی باشد و هیچ عملی ابعدتر نبوده به ضر نفسی نفسی را اگرچه به ادخال حزنی در قلب او باشد.}}


[[سیدعلی محمد باب]] موعود[[آیین بیانی]] را [[من یظهره الله]] نامیده و در '''کتاب بیان''' فارسی صراحتاً به آنچه به باور او «شرایط و زمان ظهور وی» است اشاره کرده‌است.
[[سیدعلی محمد باب]] موعود[[آیین بیانی]] را [[من یظهره الله]] نامیده و در '''کتاب بیان''' فارسی صراحتاً به آنچه به باور او «شرایط و زمان ظهور وی» است اشاره کرده‌است.

نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۳:۵۹

پرونده:حضرت نقطه.jpg
سید علی محمد شیرازی مشهور به باب

کتاب بیان یکی از آثار سید علی محمد باب است که ام‌الکتاب در دیانت بیان به حساب می‌آید. آیات کتاب بیان مشتمل بر تعالیم اخلاقی و اجتماعی دیانت بیان است.[۱]

بیان فارسی و بیان عربی

بابیه

شخصیت‌های اصلی

سید علی‌محمد باب، یحیی صبح ازل
ملاحسین بشرویه، محمدعلی بارفروشی
طاهره قرةالعین، حروف حی

نوشته‌ها

کتاب بیان، قیوم الاسماء
کتاب جزآ، کتاب پنج شأن
کتاب الحیات، کتاب لعالی و مجالی

تاریخچه

شیخیه، احمد احسائی
تاریخچه دین بیانی، بابیان
بابی‌ستیزی، انشعاب بابی بهائی
یحیی («وحید») دارابی
هادی دولت‌آبادی، یحیی دولت‌آبادی
جمال‌الدین واعظ اصفهانی
احمد روحی، ابوالقاسم روحی
محمدجعفر کرمانی، محمود افضل‌الملک کرمانی
مهدی بحرالعلوم کرمانی، میرزا احمد مشرف کرمانی
ملک‌المتکلمین، جهانگیرخان صور اسرافیل
محمدمهدی شریف کاشانی، ملا علی بسطامی
ملا محمدعلی («حجت») زنجانی
حامدالملک شیرازی، میرزا محمود شیرازی
میرزا اسدالله خویی، باقر تبریزی
ملا رجبعلی قهیر، سید حسین یزدی
علی‌محمد فره‌وشی، مسیو نیکلا

تقویم

تقویم بدیع

شاخه‌ها

ازلیان
بهائیت، نقد بابیه

کتاب بیان فارسی مخزن عمده عقاید دینی و احکام دور بابی است و کتاب بیان عربی محتویاتش با بیان فارسی مطابق، ولی مختصرتر است. کتاب بیان فارسی توضیح مفصل‌تری است بر بیان عربی.

فهرست بندی

علی محمد باب کتاب بیان را به ۳۶۱ باب (۱۹ واحد و هر واحد ۱۹ باب) یا به اصطلاح «عدد کلّشی» بخش کرده‌است. که در همین منوال در مقدمه کتاب گفته‌است: «و به عین یقین نظر کن که ابواب دین بیان مترتب گشته به عدد کلّشی»

کتاب بیان فارسی تا آخر باب دهم از واحد نهم و کتاب بیان عربی تا باب نوزدهم از واحد یازدهم است. بهائیان معتقدند علت اتمام نیافتن ۳۶۱ باب بیان فارسی و هم چنین بیان عربی، نشان دادن نزدیکی ظهور من یظهره الله، موعود کتاب بیان است.[۲]

کتاب بیان فارسی

کتاب بیان فارسی بزرگترین اثر تشریعی باب است. ولکن پیش از آنکه مجموعه‌ای از قواعد و اصول حقوقی و جزائی دیانت بیان محسوب گردد، کتاب مدح من یظهره‌الله است، من یظهره الله لقب موعود دیانت بابی است. عنوان من یظهره‌الله و عناوین مشابه آن بیش از دویست و هشتاد بار در متن بیان فارسی آمده‌است. نزدیکی ظهور موعود بیان بارها به تصریح و تلویح در این کتاب حتی در باب مستغاث (باب دهم از واحد هفتم) تاکیدشده‌است. [۳]

در کتاب بیان فارسی از عظمت و جلال حضرت الوهیت و امتناع عرفان ذات ربوبیت، مقام ولایت مشیت اولیه در هر ظهور، استمرار ابدی نزول وحی الهی در ادوار مختلف، قائمیت و مظهریت و مبشریت باب، قرب ظهور من یظهره الله موعود، معنای مصطلحاتی چون قیامت، نار، جنت، معاد، رجعت، صراط، میزان، ساعت، یوم، دینونت، موت و حیات در یوم آخرت، اصول عالیه اخلاقیه چون عفت، عصمت، تقوی، وفا، امانت، محبت به خلق و بسیاری از قواعد عبادتی، حقوقی و جزائی سخن به میان رفته‌است. [۳] شوقی افندی در کتاب گادپاسزبای در توصیف کتاب بیان فارسی، آن را گنجینه‌ای دانسته‌است که در مرتبه اول به توصیف و تمجید موعود بیان من یظهره الله پرداخته‌است و آن را مجموعه‌ای از سنن و احکامی که برای هدایت مستمر نسل‌های بعد باشد، ندانسته‌است و به نوعی این تفسیر را که کتاب بیان در تمامی مطالب خود نزدیکی ظهور موعود خود را بشارت می‌دهد، تائید می‌کند.[۴]

در باب ۱۹ از واحد ۵ کتاب بیان (صفحه ۱۸۲) اصلی ترین دستور آیین بیانی اینگونه درج گردیده است:

در بیان هیچ عبادتی نزد خداوند محبوب تر نبوده از نفع نفسی بنفسی اگرچه به ادخال سروری در قلبی باشد و هیچ عملی ابعدتر نبوده به ضر نفسی نفسی را اگرچه به ادخال حزنی در قلب او باشد.

سیدعلی محمد باب موعودآیین بیانی را من یظهره الله نامیده و در کتاب بیان فارسی صراحتاً به آنچه به باور او «شرایط و زمان ظهور وی» است اشاره کرده‌است. وی در کتاب بیان وقت ظهور من یظهره الله را بین ۱۵۱۱ تا ۲۰۰۱ سال از بیان، نوید داده و مکان ظهور جسد وی را مسجدالحرام اعلام نموده است. [۵]

هدایت‌الله شهاب فردوسی در سلسله مقالات مجله آشفته دوره نهم سال ۱۳۳۴ از شماره ۱۸ تا ۵۰ بعنوان نوشته است:

عباس افندی و پدرش در بسیاری از آثار خود اظهار کرده اند که سیدعلی محمد باب از وجود میرزا حسینعلی نوری که باید دعوی من یظهره اللهی کند در میان خود اطلاع داشته است ولی اگر کسی کتاب بیان را بخواند با کمال صراحت و وضوح در میابد که این مطاب درست نیست زیرا در اغلب ابواب بیان عباراتی هست که معلوم می کند موعود بیان پس ازآنکه دین بیان جهانگیر شود و ثمرات خود را بدهد در میان بابیان ظاهر خواهد شد.[۶]

کتاب بیان عربی

کتاب بیان عربی در ماکو توسط باب نوشته شده‌است. تنها عباراتی از باب اول از واحد اول به فارسی است. بیان عربی گاه در آثار باب کتاب جزآء نیز نامیده شده‌است [۷]

ترجمه به زبان‌های دیگر

زبان فرانسوی

نسخ خطی متعددی از بیان فارسی نزد افراد و در برخی از کتابخانه‌های معروف جهان موجود است. اما نسخه بسیار مهم و معتمد به خط سید حسین یزدی کاتب است که هم‌اکنون در دارالآثار بین‌المللی در مرکز جهانی بهائیان در حیفا نگهداری می‌شود. کتاب بیان فارسی در ۳۲۸ صفحه به وسیله ازلیه در ایران بطبع رسیده‌است. گوبینو پژوهشگر فرانسوی بخشهائی از کتاب بیان فارسی را به فرانسه ترجمه کرده‌است، اما تمام متن این کتاب به همت نیکلای فرانسوی و کمک عزیزالله مصباح به فرانسه ترجمه گردیده‌است.[۲]

زبان انگلیسی

ادوارد براون شرق شناس ، قسمت‌هائی از کتاب بیان فارسی را به زبان انگلیسی ترجمه کرده‌است و فهرستی از مطالب موجود در آن نیز در سال ۱۸۸۹ میلادی تهیه کرده‌است. البته با توجه به عدم آشنائی کامل او با مسائل عرفانی موجود در آیات باب، ترجمه او دارای ایرادات بسیار است.[۲]

پانویس‌ها

  1. آموزه‌های نظم نوین صفحه۲۳۷
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ حضرت باب، نصرت‌الله محمد حسینی، ناشر:مؤسسه معارف بهائی، صفحهٔ ۸۷۱، پیوند به صفحهٔ کتاب
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ حضرت باب، نصرت‌الله محمد حسینی، ناشر:مؤسسه معارف بهائی، صفحهٔ ۸۷۲، پیوند به صفحهٔ کتاب
  4. کتاب اقدس، بهاءالله، صفحهٔ م۱۷۹
  5. «باب اول از واحد خامس». بیان فارسی. ایران. ۱۸۴۸. ص. ۱۵۱.
  6. ترابیان فردوسی، محمد (۱۳۸۳). حالات و مقالات استاد شهاب فردوسی (به پارسی). ایران: صحیفه خرد. ص. ۴۲۵. شابک ۵-۵-۹۵۴۱۴-۹۴۶ مقدار |شابک= را بررسی کنید: checksum (کمک).
  7. اسرارالاثار، فاضل مازندرانی، جلد دوم، صفحات ۹۹ و ۱۰۱

پیوند به بیرون