نیایشگاه دلفی: تفاوت میان نسخه‌ها

مختصات: ۳۸°۰۰′۴۷″ شمالی ۲۳°۳۸′۰۹″ شرقی / ۳۸٫۰۱۳۰۶°شمالی ۲۳٫۶۳۵۸۳°شرقی / 38.01306; 23.63583
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Rezabot (بحث | مشارکت‌ها)
جز ←‏منابع: ابرابزار
خط ۲۱: خط ۲۱:
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{یادکرد-ویکی
|پیوند= http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Daphni_Monastery&oldid=448079133
|عنوان= Daphni Monastery
|زبان=انگلیسی
|بازیابی=2 سپتامبر ۲۰۱۱
}}


{{میراث جهانی یونسکو در یونان}}
{{میراث جهانی یونسکو در یونان}}

نسخهٔ ‏۲۹ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۲۱:۰۷

نیایشگاه دلفی
میراث جهانی یونسکو
مکانیونان یونان
معیار ثبتفرهنگی: i, iv
شمارهٔ ثبت۵۳۷
تاریخ ثبت۱۹۹۰

نیایشگاه دلفی (به یونانی: Δαφνί) در ۱۱ کیلومتری شمال غرب مرکز شهر آتن قرار دارد. در نزدیکی این نیایشگاه یک جنگل با همین نام قرار دارد که ۵ تا ۲۰ کیلومتر مربع وسعت دارد. این نیایشگاه در قرن ۶ تاسیس شد. کلیسای اصلی یک بنای تاریخی زیبا از هنر بیزانس است که در قرن ۱۱ ساخته شده‌است. نیایشگاه دلفی در سال ۱۹۹۰ در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید و در سال ۱۹۹۹ به دلیل زلزله به شدت به آن آسیب وارد شد.

تاریخچه

هر معبد یونانی بنای مقدسی بود که به یک ایزد خاص اختصاص داشت و نیایشگران بر این باور بودند که او مرتب به آن بنا سر می‌زند. حتی کوچک‌ترین شهرها چندین معبد داشتند و هر ایزدی معابدی داشت که در سرتاسر یونان پراکنده بودند. سرانجام عبادتگاه‌های دینی خاصی در یونان پدیدار شدند که همه پولیس‌های گوناگون آن‌ها را دارایی مشترکشان به حساب می‌آوردند. مهم‌ترین و مشهورترین آن‌ها در دلفی بود. معبد دلفی به ایزد بلندمرتبه خورشید، آپولون تعلق داشت. مردم از سرتاسر یونان برای نظرخواهی از پوتیا، کاهنهٔ غیبگوی عبادتگاه، به آنجا سفر می‌کردند. اکثر مردم عقیده داشتند آپولون و دیگر ایزدان به واسطه او مستقیماً با انسان‌ها سخن می‌گویند. هیچ کس نمی‌دانست که پوتیاها چگونه برگزیده می‌شوند، اما آن‌ها همواره زنان دهقانی بودند که هیچ قابلیت خاصی نداشتند. کسانی که مشورت می‌خواستند هزینه زندگی پوتیاها را می‌پرداختند. چند نیایشگاه دیگر یونانی نیز پوتیا داشتند، اما هیچ کدام به اندازهٔ پوتیاهای دلفی مقدس شمرده نمی‌شدند.[۱]

سرانجام، همین که احیای تجارت آغاز شد و پولیس‌ها ثروتمند شدند، نیایشگاه دلفی به انبار بزرگی از مال و منال تبدیل شد. بسیاری از نیایشگران، افزون بر پرداخت ورودیه، هدایای فاخر، از جمله فلزات گرانبهایی چون طلا برای آپولون می‌آوردند. همچنین، از آنجا که عبادتگاه محل مقدسی بود که کسی جرأت سرقت از آن نداشت، مردم اغلب اشیای قیمتی خود را به امانت در آنجا می‌گذاشتند.[۲]

منابع

  1. "Apollo's Oracle" (به انگلیسی). ancient.eu. Retrieved January 18, 2016.
  2. Ancient Greece, Don Nardo. شابک: ۹۶۴-۳۱۱-۵۴۹-۶