فیلمفارسی: تفاوت میان نسخهها
جز ←نگارخانه: ویرایش جزئی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
File:ShabajiKahoomPoster.jpg|''[[شاباجی خانم]]'' (۱۹۵۸) |
File:ShabajiKahoomPoster.jpg|''[[شاباجی خانم]]'' (۱۹۵۸) |
||
File:Pretty Foe Movie Poster 1962.jpeg|''[[اهریمن زیبا]]'' (۱۹۶۲) |
File:Pretty Foe Movie Poster 1962.jpeg|''[[اهریمن زیبا]]'' (۱۹۶۲) |
||
File:King of Hearts (1968 film).jpg|''[[سلطان قلبها]]'' (۱۹۶۸) |
|||
File:Iran mag film 1970.jpg|''[[ستاره فروزان|ستارهٔ فروزان]]'' (۱۹۶۹) |
File:Iran mag film 1970.jpg|''[[ستاره فروزان|ستارهٔ فروزان]]'' (۱۹۶۹) |
||
File:Reza Motorcyclist.jpg|''[[رضا موتوری]]'' (۱۹۷۰) |
File:Reza Motorcyclist.jpg|''[[رضا موتوری]]'' (۱۹۷۰) |
نسخهٔ ۲۳ آوریل ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۲۰
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
فیلمفارسی اصطلاحی است که اولین بار توسط دکتر هوشنگ کاووسی درمجلهٔ فردوسی برای سینمای عامهپسند ایران به کار برده شد و مثال معروف آن فیلم شاباجی خانم است. این اصطلاح به معنای محصولی سینمایی است که مولفههایی همچون داستانپردازی عجولانه، قهرمان سازی، رقص و آواز کابارهای بدون ارتباط به داستان، نبود روابط علت و معلولی، عشقهای غیرواقعی، حادثه پردازی و غیره. این فیلمها عموماً با گرته برداری از سینمای هالیوود و هند و در فضایی ایرانیزه ساخته میشدند. کاوسی با ساختن «واژه- اصطلاحِ» کاربردی فیلمفارسی، توانست ضدگفتمانی را در برابر گفتمان مسلط آن روزهای سینمای ایران که از دورهٔ شروع مجدد در سال ۱۳۲۷ توسط کسانی مثل اسماعیل کوشان، تماماً در حوالی «فیلمفارسی» سیر میکرد ایجاد کند... او اصرار میکرد که فیلمفارسی را باید سر هم نوشت و دلیلش هم این بود که میخواست از بههمآمیزی این دو، مفهوم جدیدی ارائه کند. او با چسباندن «فیلم» به «فارسی» و رسیدن به واژهٔ «فیلمفارسی» سینمایی را هدف میگرفت که بهزعم خودش نه فیلم بود و نه فارسی؛ بلکه آمیزهای نچسب از این دو بود.
ویژگیها
روایت: این آثار مبتنی بر تصادفهای باورنکردنی، چرخشهای داستانی محیرالعقول و سوءتفاهمهای اغراقآمیزند. طنزی دارند که در بهترین حالت سادهلوحانه و در بدترین حالت سخیف و توهینآمیز است، در حالی که تعلیق و اضطرابشان بیشتر به کمدی پهلو میزند تا یک هیجان سینمایی حساب شده.
شخصیتها: آدمهای این فیلمها با وجودی که از تیپهای آشنای اجتماعی آمدهاند معمولاً در حد همان تیپ میمانند و دروغینتر از آنند که به عنوان یک انسان صاحب هویت فردی جدی گرفته شوند.
موقعیتها: تضاد طبقاتی که با عشق حل میشود و آن نزاع بیپایان سنت و مدرنیزم که معمولاً به نفع سنت به سرانجام میرسد.
شکل ساخت فیلمها: بر اساس کلیشههای موفق و ستارههای محبوب آخرین فیلم و یا بازسازی فیلمفارسیهای دیگر یا آثار موفق سینمای جهان. معمولاً هیچ چیز در آنها تازه نیست.[۱]
نگارخانه
-
شاباجی خانم (۱۹۵۸)
-
اهریمن زیبا (۱۹۶۲)
-
ستارهٔ فروزان (۱۹۶۹)
-
رضا موتوری (۱۹۷۰)
-
محلل (۱۹۷۱)
-
دشنه (۱۹۷۲)
-
مهدی مشکی و شلوارک داغ (۱۹۷۲)
-
ترکمن (۱۹۷۴)
-
ماشین مشتی ممدلی (۱۹۷۴)
-
کندو (۱۹۷۵)
-
ناجورها (۱۹۷۴)
منابع
- ↑ یوسف لطیفپور (۳ مهر ۱۳۹۴). «نگاهی دوباره به فیلمفارسی؛ از مهوش تا امین حیایی». بیبیسی فارسی.
- حسین گیتی (۷ آذر ۱۳۸۷). «مولفههای سینمای فیلمفارسی». وبگاه سوره مهر (بازنشر در آفتاب). دریافتشده در ۷ زانویه ۲۰۰۹. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازدید=
را بررسی کنید (کمک) - علی شیرازی. «دکتر هوشنگ کاوسی و «فیلمفارسی» ؛ منتقد جریانساز». وبگاه ماهنامه سینمایی فیلم). دریافتشده در ۲۹ مهر ۱۳۹۳.
- یوسف لطیفپور (۳ مهر ۱۳۹۴). «مولفههای سینمای فیلمفارسی». بیبیسی فارسی. دریافتشده در ۳ مهر ۱۳۹۴.