لارنژیت

لارنژیت
تخصص	پزشکی ریه، پزشکی گوش و حلق و بینی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰	J04.0, J37.0
دادگان بیماری‌ها	29347
مدلاین پلاس	001385
ئی‌مدیسین	ent/۳۵۳ ent/354
پیشنت پلاس	لارنژیت

لارنژیت (انگلیسی: Laryngitis)، به التهاب حنجره گفته می‌شود. لارنژیت می‌تواند موجب بدصدایی یا از دست دادن موقتی صدا به دلیل تحریک تارهای صوتی شود. اگر لانژیت کمتر از ۳ هفته طول بکشد آنرا لارنژیت حاد و اگر بیشتر از ۳ هفته طول یکشد آنرا لارنژیت مزمن می‌گویند. لارنژیت مزمن معولا در میانسالی رخ می‌دهد و در مردان شایع تر از زنان است.

عوامل

لارنژیت می‌تواند به دلایل عفونی یا غیر عفونی رخ داده باشد:

عوامل غیر عفونی

• بازگشت اسید معده به مری
• آلرژی
• سرفه‌های بیش از حد، استعمال دخانیات و مصرف الکل
• التهاب ناشی از استفاده بیش از حد از تارهای صوتی
• استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروییدهای استنشاقی برای درمان آسم
• سوختگی‌های حرارتی یا شیمیایی
• ترومای حنجره، مخصوصاً پیامدهای ناشی از لوله گذاری نای

عوامل عفونی

• لارنژیت ویروسی می‌تواند به وسیله عواملی چون ویروس سرماخوردگی، ارتومیکسوویریده، ویروس‌های پاراآنفلوآنزا، آدنوویروس‌ها، ویروس کرونا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی به وجود آید.
• لارنژیت باکتریایی، می‌تواند به وسیله این عوامل به وجود آمده باشد: استرپتوکوک پیوژنز، استرپتوکوک پنومونیه، باکتری دیفتری، موراکسلا کاتارالیس، باسیل آنفلوآنزا، باسیلوس آنتراسیس و باکتری سل. عفونت‌هایی که به وسیله باکتری رخ می‌دهد معمولاً ناشی از عفونت‌های ویروسی قبلی هستند.
• لارنژیت‌های عفونی که توسط قارچ‌هایی نظیر کاندیدا و کریپتوکوکوس به وجود آمده‌اند.

لارنژیت می‌تواند گاهی به سینه پهلو منجر شود.

نشانه‌های بیماری

• بد صدایی یا بی صدایی
• خشکی، سوزش و درد گلو
• سرفه که هم عامل لارنژیت و هم از نشانه‌های آن است.
• دشواری در بلع
• احساس تورم در حنجره
• نشانه‌های سرماخوردگی و آنفولانزا مانند سرفه
• تورم غدد لنفاوی در گلو، قفسه سینه، و یا صورت
• تب
• خلط خونی
• تنگی نفس، به ویژه در کودکان
• افزایش بزاق دهان

علائم بیماری

در مراحل اولیه اریتما (سرخ شدگی پوست) و تورم در دریچه نای، چین آری اپیگلوتیک، غضروف آریتنوئید و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می‌شوند. ترشحات چسبنده‌ای بین تارها و منطقه آریتنوئیدی وجود دارند. گاهی اوقات و به ویژه در زمانی که از تارهای صوتی بیش از حد کار کشیده شده باشد، خونریزی‌های زیرمخاطی دیده می‌شوند.

درمان

• استراحت دادن به صدا و تارهای صوتی در درمان لارنژیت مهم است.
• استنشاق بخور روغن کاج یا اوکالیپتوس به نرم شدن ترشحات کمک می‌کند.
• برای کاهش سرفه‌ها، شربت‌های سینه و مسکن‌های سرفه تجویز می‌شود.
• برای حنجره‌ای که به شدت ملتهب شده است یک مرطوب‌کننده هوا یا دستگاه بخور برای مرطوب کردن هوایی که توسط بیمار تنفس می‌شود توصیه می‌شود.
• چنانچه عامل لارنژیت بازگشت اسید معده به مری باشد، یک مهار کنندهH2 (مانند رانیتیدین یا مهارکننده‌های پروتون پمپ مانند امپرازول به منظور کاهش ترشحات اسید معده تجویز می‌شوند.
• اگر لارنژیت بر اثر سوختگی حرارتی یا شیمیایی به وجود آمده باشد، برای درمان آن از داروهای استروئیدی استفاده می‌شود.
• در التهاب حنجره ویروسی، نوشیدن مایعات کافی، مفید و مؤثر است.
• اگر عامل لارنژیت عفونت باکتریایی یا قارچی باشد، برای درمان آن از آنتی بیوتیک یا داروهای ضد قارچ استفاده می‌شود. در باقی موارد استفاده از آنتی بیوتک‌ها، تأثیری ندارند.
• چنانچه بد صدایی یا از دست دادن صوت بیمار، به دلیل وجود گره در تارهای صوتی باشد، پزشکان معمولاَ عمل جراحی یا گفتار درمانی را پیشنهاد می‌کنند.

جستارهای وابسته

• خروسک
• اپی گلوتیت
• عفونت دستگاه تنفسی فوقانی
• تفاوت نشانه‌ها و علائم بیماری‌ها

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Laryngitis». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ مه ۲۰۱۵.
• «لارنژیت حاد». تارنمای پزشکان بدون مرز. ۲۹ شهریور ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۱۳ مه ۲۰۱۵.