جعاله: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار |
God's spirit (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{اقتصاد اسلامی}} |
|||
'''جُعاله''' در [[فقه]] و [[حقوق]] ایران عبارت است از [[عقد|عقدی]]<ref>به نظر دکتر کاتوزیان، جعاله عقد است</ref> که طی آن شخصی در برابر دریافت اجرت و یا پاداشی التزام به انجام کاری می‌یابد. جعاله در لغت به معنای اجرت و دستمزد به‌کار می‌رود.<ref>عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، تهران، نشر فرهنگ اندیشمندان، ۱۳۸۸، چاپ اول، صفحهٔ ۳۳۸</ref> |
'''جُعاله''' در [[فقه]] و [[حقوق]] ایران عبارت است از [[عقد|عقدی]]<ref>به نظر دکتر کاتوزیان، جعاله عقد است</ref> که طی آن شخصی در برابر دریافت اجرت و یا پاداشی التزام به انجام کاری می‌یابد. جعاله در لغت به معنای اجرت و دستمزد به‌کار می‌رود.<ref>عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، تهران، نشر فرهنگ اندیشمندان، ۱۳۸۸، چاپ اول، صفحهٔ ۳۳۸</ref> |
||
به عبارت دیگر و از نگاه فقهی جعاله ملتزم شدن جاعل به دادن عوض است در قبال عملی که حلال و مقصود عقلاء است.<ref> تحریر الوسیله، ج۱، ص ۵۳۸، روح‌الله موسوی خمینی (ره)، ناشر: موسسه نشر اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم: چاپ دوم، ۱۳۶۵</ref> در جعاله، شخص ملتزم را جاعل و طرف مقابل را عامل، و اجرت را جُعل می‌گویند.<ref>کاتوزیان، ناصر؛ حقوق مدنی عقود معین، تهران، کتابخانهٔ گنج دانش، ۱۳۸۸، چاپ هشتم، جلد دوم، صفحهٔ ۲۴۰</ref> |
به عبارت دیگر و از نگاه فقهی جعاله ملتزم شدن جاعل به دادن عوض است در قبال عملی که حلال و مقصود عقلاء است.<ref> تحریر الوسیله، ج۱، ص ۵۳۸، روح‌الله موسوی خمینی (ره)، ناشر: موسسه نشر اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم: چاپ دوم، ۱۳۶۵</ref> در جعاله، شخص ملتزم را جاعل و طرف مقابل را عامل، و اجرت را جُعل می‌گویند.<ref>کاتوزیان، ناصر؛ حقوق مدنی عقود معین، تهران، کتابخانهٔ گنج دانش، ۱۳۸۸، چاپ هشتم، جلد دوم، صفحهٔ ۲۴۰</ref> |
||
نسخهٔ ۲۵ آوریل ۲۰۱۵، ساعت ۲۳:۰۹
| اقتصاد اسلامی |
|
مضاربه • مزارعه |
جُعاله در فقه و حقوق ایران عبارت است از عقدی[۱] که طی آن شخصی در برابر دریافت اجرت و یا پاداشی التزام به انجام کاری می‌یابد. جعاله در لغت به معنای اجرت و دستمزد به‌کار می‌رود.[۲] به عبارت دیگر و از نگاه فقهی جعاله ملتزم شدن جاعل به دادن عوض است در قبال عملی که حلال و مقصود عقلاء است.[۳] در جعاله، شخص ملتزم را جاعل و طرف مقابل را عامل، و اجرت را جُعل می‌گویند.[۴]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ به نظر دکتر کاتوزیان، جعاله عقد است
- ↑ عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، تهران، نشر فرهنگ اندیشمندان، ۱۳۸۸، چاپ اول، صفحهٔ ۳۳۸
- ↑ تحریر الوسیله، ج۱، ص ۵۳۸، روح‌الله موسوی خمینی (ره)، ناشر: موسسه نشر اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم: چاپ دوم، ۱۳۶۵
- ↑ کاتوزیان، ناصر؛ حقوق مدنی عقود معین، تهران، کتابخانهٔ گنج دانش، ۱۳۸۸، چاپ هشتم، جلد دوم، صفحهٔ ۲۴۰