یول برینر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز ←فیلم‌ها |
|||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
* ''یک بار دیگر با احساس ([[۱۹۶۰ (میلادی)|۱۹۶۰]]) |
* ''یک بار دیگر با احساس ([[۱۹۶۰ (میلادی)|۱۹۶۰]]) |
||
* ''وصیت‌نامه ارفه (۱۹۶۰) |
* ''وصیت‌نامه ارفه (۱۹۶۰) |
||
* ''بسته غیرمنتظره (۱۹۶۰) |
* ''[[بسته غیرمنتظره]] (۱۹۶۰) |
||
* ''[[هفت دلاور]] (۱۹۶۰) |
* ''[[هفت دلاور]] (۱۹۶۰) |
||
* ''دوباره خداحافظ ([[۱۹۶۱ (میلادی)|۱۹۶۱]]) |
* ''دوباره خداحافظ ([[۱۹۶۱ (میلادی)|۱۹۶۱]]) |
||
نسخهٔ ۷ دسامبر ۲۰۱۴، ساعت ۰۲:۲۸
| یول برینر | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 یول برینر در فیلم ده فرمان ۱۹۵۶ | ||||||
| نام اصلی | ئی‌یول باریسویچ برینر | |||||
| زمینه فعالیت | بازیگر | |||||
| تولد | ۱۱ ژوئیه ۱۹۲۰ ولادی‌وستوک، شرق دور روسیه | |||||
| مرگ | ۱۰ اکتبر ۱۹۸۵ نیویورک | |||||
| مدفن | فرانسه | |||||
| ملیت |  ایالات متحده آمریکا
| |||||
| سال‌های فعالیت | ۱۹۴۱-۱۹۸۵ | |||||
| همسر(ها) | ویرجینیا گیلمور (۱۹۴۴–۱۹۶۰)، دوریس کلاینر (۱۹۶۰–۱۹۶۷)، ژاکلین تیون دلاشام (۱۹۷۱–۱۹۸۱) کتی لی (۱۹۸۳ تا هنگام مرگ) | |||||
| صفحه در وبگاه IMDb | ||||||
| ||||||
یول بِریِنر (به روسی: Юлий Борисович Бринер) تولد در ۱۱ ژوئیه ۱۹۲۰ و مرگ در تاریخ ۱۰ اکتبر ۱۹۸۵، بازیگر تئاتر و سینما و زادهٔ روسیه بود. او برای بازی‌هایش در موزیکال سلطان و من، رامسس دوم در فیلم ده فرمان ساخته سیسیل ب.دمیل و نقش اصلی فیلم هفت دلاور شناخته می‌شود. برینر برای صدای گرم و پخته‌اش مورد توجه قرار داشت و سر تراشیده‌ای که با آن نقش سلطان را در فیلم سلطان و من بازی کرد به عنوان یک ویژگی و گزینش شخصی تا آخر عمر با او باقی‌ماند. او برای بازی در فیلم سلطان و من جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را به دست آورد. در سال ۱۹۸۵ برای تقدیر از ۴۵۲۵ بار ایفای نقش در نمایش سلطان و من جایزه ویژۀ تونی به او اهدا شد.[۱] برینر همچنین عکاس و نویسنده دو کتاب بود
زندگی
یول برینر با نام ایول باریسویچ برینر در سال ۱۹۲۰ متولد شد.[۲] برینر در مواجهه با رسانه‌ها داستان‌های اغراق‌آمیزی دربارهٔ گذشته خود می‌گفت که طبق یکی از آن‌ها بخشی از نژاد او از قوم مغول بود و با نام تایجی خان در جزیرهٔ روسی ساخارین متولد شده بود. اما واقعیت این است که در عمارت چهارطبقه‌ای در شهر ولادی‌وستوک به دنیا آمده بود.[۳] پدرش مهندس معدن و اهل سویس و مادربزرگ پدری‌اش متولد ایرکوتسک روسیه بود.[۴] مادرش نیز اهل روسیه و از کولی‌های روما (Roma people) بود.[۵] او چهار بار ازدواج کرد، صاحب سه فرزند شد و دو کودک ویتنامی را نیز به فرزندخواندگی پذیرفت.
مرگ
در دهم اکتبر ۱۹۸۵، در همان روزی که اورسون ولز از دنیا رفت، یول برینر نیز در شهر نیویورک درگذشت. برینر در تمام طول زندگی‌اش سیگاری در میان انگشتان داشت. در ژانویه ۱۹۸۵، نه ماه پیش از مرگ، در گفتگویی با برنامه تلویزیونی «صبح به خیر آمریکا»، یول برینر از تمایل خود برای تهیهٔ آگهی ضد سیگار پرده برداشت. هر چند که او موفق به این کار نشد، ولی برشی از همین گفتگو پس از مرگ برینر به وسیله «انجمن سرطان آمریکا» برای آگاهی‌رسانی عمومی به نمایش درآمد. او در این کلیپ می‌گوید: «حال که من رفتنی هستم، به شما می‌گویم که سیگار نکشید. هر کاری می‌کنید، فقط سیگار نکشید. اگر می‌توانستم سیگار را از گذشته‌ام حذف کنم، مطمئن‌ام که امروز مجبور نبودیم راجع به سرطان صحبت کنیم». این آگهی در حال حاضر در نمایشگاه سیار دنیاهای تن به نمایش گذاشته می‌شود.
فیلم‌ها
- بندر نیویورک (۱۹۴۹)
- سلطان و من (۱۹۵۶)
- ده فرمان (۱۹۵۶)
- آناستازیا (۱۹۵۶)
- برادران کارامازوف (۱۹۵۸)
- دزد دریایی (۱۹۵۸)
- سفر (۱۹۵۹)
- خشم و هیاهو (۱۹۵۹)
- سلیمان و ملکه سبا (۱۹۵۹)
- یک بار دیگر با احساس (۱۹۶۰)
- وصیت‌نامه ارفه (۱۹۶۰)
- بسته غیرمنتظره (۱۹۶۰)
- هفت دلاور (۱۹۶۰)
- دوباره خداحافظ (۱۹۶۱)
- فرار از ظهرین (۱۹۶۲)
- تاراس بولبا (۱۹۶۲)
- سلاطین آفتاب (۱۹۶۳)
- پرواز از آشیا (۱۹۶۴)
- دعوت از یک تیرانداز (۱۹۶۴)
- موریتوری (۱۹۶۵)
- سایه‌ای غول‌آسا بیفکن (۱۹۶۶)
- خشخاش هم گلی است (۱۹۶۶)
- بازگشت هفت دلاور (۱۹۶۶)
- جاسوس سه‌جانبه (۱۹۶۶)
- مرد مضاعف (۱۹۶۷)
- دوئل طولانی (۱۹۶۷)
- پانچوویلا (۱۹۶۷)
- تابستان پیکاسو (۱۹۶۹)
- پرونده غاز طلایی (۱۹۶۹)
- نبرد نرتوا (۱۹۶۹)
- زن دیوانه شایلو (۱۹۶۹)
- مسیحی جادویی (۱۹۶۹)
- خداحافظ ساباتا (۱۹۷۱)
- نوری در پایان دنیا (۱۹۷۱)
- عاشقانه یک اسب‌دزد (۱۹۷۱)
- کتلو (۱۹۷۱)
- پلیس (۱۹۷۲)
- پرواز شبانه از مسکو (۱۹۷۳)
- دنیای غرب (۱۹۷۳)
- آخرین مبارز (۱۹۷۵)
- شوق مرگ (۱۹۷۶)
- دنیای آینده (۱۹۷۶)
فیلم‌های کوتاه
پانویس
- ↑ پایگاه اینترنتی دادگان برادوی. «نمایش سلطان و من». دریافت‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰.
- ↑ بعضی منابع سال تولد او را ۱۹۱۵ ذکر می‌کنند.
- ↑ «اقامتگاه برینر».
- ↑ راک برینر (۲۰۰۶). Empire & odyssey: خانواده برینر در شرق دور روسیه و آن‌سوتر. صفحات ۲۰–۳۰, ۸۰–۸۲. ISBN1586421026.
- ↑ نیویورک تایمز. «کولی‌ها برای کمک و محافظت از حقوق مدنی خود به سازمان ملل متوسط شدند». دریافت‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰.
منابع
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Yul Brynner». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ سپتامبر ۲۰۱۰.
پیوند به بیرون
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ یول برینر موجود است. |
- یول برینر در پایگاه اینترنتی دادگان برادوی
- لطفاً از یک الگوی IMDb مشخص‌تر استفاده کنید. برای الگوهای در دسترس، توضیحات را ببینید.
- یول برینر: شاه دلاور
- یول برینر در tcmdb
- یول برینر در allmovie
- یول برینر در پایگاه اینترنتی یابنده آرامگاه
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
- برگهدان مستند مجازی بینالمللی متفاوت با ویکیداده
- آمریکاییهای روستبار
- افراد آمریکایی یهودیتبار
- افراد با تابعیت آمریکایی
- اهالی آلمان
- اهالی ولادی‌وستوک
- اهالی هاربین
- بازیگران آمریکایی آسیاییتبار
- بازیگران اهل ایالات متحده آمریکا
- بازیگران مرد روسی سده ۲۰ (میلادی)
- بازیگران هالیوود
- برندگان جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد
- برندگان جایزه تونی
- پیادهروی مشاهیر هالیوود
- درگذشتگان ۱۹۸۵ (میلادی)
- درگذشتگان به علت سرطان ریه
- دور از وطنهای اهل روسیه در جمهوری خلق چین
- روسیتبارهای اهل آمریکا
- روسهای تبعید شده در فرانسه
- زادگان ۱۹۲۰ (میلادی)
- کولی‌ها
- مرگ بر اثر سرطان در نیویورک
- مسیحیان ارتودوکس روسیه