عمر سیوری: تفاوت میان نسخه‌ها
ایجاد یک مقاله نو از طریق ایجادگر برچسب: عدم استفاده از یادکرد و پانویس (پخ) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۶ دسامبر ۲۰۱۴، ساعت ۱۷:۰۲
 Sívori with the Argentina national team in 1956 | |||
| اطلاعات شخصی | |||
|---|---|---|---|
| نام کامل | Enrique Omar Sívori | ||
| زادروز | ۲ اکتبر ۱۹۳۵ | ||
| زادگاه | San Nicolás, Argentina | ||
| تاریخ مرگ | ۱۷ فوریهٔ ۲۰۰۵ (۶۹ سال) | ||
| محل مرگ | San Nicolás, Argentina | ||
| قد | ۱٫۶۳ متر (۵ فوت ۴ اینچ) | ||
| پست | Striker | ||
| باشگاه‌های حرفه‌ای* | |||
| سال‌ها | باشگاه‌ها | بازی† | (گل)† |
| ۱۹۵۴–۱۹۵۷ | River Plate | ۶۳ | (29) |
| ۱۹۵۷–۱۹۶۵ | Juventus | ۲۱۵ | (۱۳۵) |
| ۱۹۶۵–۱۹۶۹ | Napoli | ۶۳ | (۱۲) |
| مجموع | 341 | (176) | |
| تیم ملی | |||
| ۱۹۵۶–۱۹۵۷ | Argentina | 19 | (9) |
| ۱۹۶۱–۱۹۶۲ | Italy | 9 | (8) |
| دوران مربیگری | |||
| ۱۹۶۹–۱۹۷۰ | Rosario Central | ||
| ۱۹۷۲ | Estudiantes de La Plata | ||
| ۱۹۷۲–۱۹۷۳ | Argentina | ||
| ۱۹۷۹ | Racing Club de Avellaneda | ||
| |||
عمر انریکه سیوری ( 2 اکتبر 1935 تا 17 فوریه 2005 ) ستاره آرژانتینی تباریوونتوس در اواخر دهه ی 50 و اوایل دهه ی 60 بود . در سطح باشگاهی ، سیوری با پیراهن ناپولی و ریور پلاته نیز به میدان رفته است . در سطح بین المللی ، سیوری ابتدا لباس آبی و سفید آرژانتین کوپای آمریکا را تصاحب کرد . بعد ها در دوره ی بازیگری خود موفق شد برای ایتالیا نیز در جام جهانی 1962 به میدان برود . پس از بازنشستگی خود ، سیوری به عنوان سر مربی چند تیم آرژانتینی و همچنین تیم ملی آرژانتین را نیز هدایت کرده است .
بسیاری فوتبال سیوری را " بی باکانه و درخشان " توصیف می کنند . استایل فوتبال سیوری و مهارت او در دریبل مدافعان حریف ، فوتبال او را در دوران خود از دیگران متمایز میکند . تخصص سیوری ، عبور توپ از بین دو پای حریف و جای گذاشتن مدافع پیش روی خود بود . با این که سیوری بازیکنی چپ پا بود ، اما بسیاری از گل های خود را با استفاده از پای راست و سر به ثمر رسانده است .
سیوری زمانی که در یوونتوس توپ میزد ، با بازیکنانی مانند چارلز و بونیپرتی هم دوره بود و کنار آنان بسیار هماهنگ بازی می کرد . سیوری در زمان خود با ستاره ای که بعد از او ظهور کرد ؛" دیگو مارادونا " نیز مقایسه می شود . بسیاری ، او را مارادونا ی دهه ی 60 می دانند . سیوری ، در فوریه ی 2005 به علت سرطان پانکراس در زادگاه خود سن نیکولا از دنیا رفت .
یوونتوس :
همان فصل ، دو بازیکن آرژانتینی دیگر نیز به لیگ ایتالیا منتقل شدند . آنتونیو آنجلیو ( اینتر ) و همبرتو ماسچیو ( بلونیا ) . این سه نفر به " فرشته های زشت " ملقب شدند . این لقب گذاری ، به رنگ پوست بازیکنان آرژانتینی بود . " مثلث مرگ " دیگر لقبی بود که به خاطر بازی بدون ترس آن ها و قدرت فوق العاده ی آن ها در تمام کنندگی ، به آن ها داده شده بود .
با انتقال سیوری و جان چارلز به یووه ، همه چیز برای یوونتوس رویایی شد . با حضور بونیپرتی با تجربه ، یوونتوس در اولین فصل حضور سیوری توانست اسکودتوی 1957-58 را به دست آورد . روز های خوب سیوری ادامه داشت و یوونتوس در سال های 1959-60 و 1960-61 سری آ و دو بار کوپای ایتالیا را در 1958-59 و 1959-60 به دست آورد . تلاش های عمر سیوری در سال 1961 ، بلاخره نتیجه داد و او در سن 26 سالگی موفق شد توپ طلای اروپا را از آن خود کند .
در همان سال ؛ " مثلث جادویی " یوونتوس با خداحافظی بونیپرتی از هم پاشید و در فصل بعد ، جان چارلز نیز به Leeds United بازگشت . اما سیوری در کنار بانوی پیر باقی ماند و توانست گل پیروزی بخش در بازی 1-0 مقابل رئال را به ثمر برساند تا یوونتوس اولین تیم ایتالیایی باشد که در سانتیاگو برنابئو پیروز شده است . سیوری ، مقام یا عنوان دیگری را با یوونتوس به دست نیاورد و در سال 1964-65 به خاطر اختلافات با سر مربی جدید ، تیم را ترک کرد .
سیوری در یوونتوس ، 167 گل در 253 بازی به ثمر رسانده است . او پنجمین گلزن تاریخ یوونتوس است . همچنین رکورد بیشترین گل در یک بازی یوونتوس را نیز ، عمر سیوری در اختیار دارد . 10 ژوئن 1961 ، در بازی 9-1 مقابل اینتر میلان سیوری موفق شد 6 گل از 9 گل یوونتوس را به ثمر رساند . همچنین ، این رکورد در سری آ به طور مشترک در اختیار سیوری و پیولا بازیکن پرو ورچلی است .
تیم های ملی :
سیوری برای آرژانتین 19 بازی به میدان رفته و 9 گل نیز به ثمر رسانده است . خط حمله ی آرژانتین در آن زمان با وجود سیوری بسیار درخشان عمل می کرد . خط حمله ی آرژانتین ، آن زمان از سیوری ، کرباتا ، اسوالدو کروز ، ماسچیو و آنجلو تشکیل می شد . به گروه بازیکنان ، لقب " چهره های کثیف " را داده بودند . این لقب به خاطر چهره ی شیطنت آمیز آنان به آن ها داده شده بود .
سیوری ، با آرژانتین موفق شد در سال 1957 قهرمان آمریکای جنوبی را کسب کند .
پس از انتقال او به ایتالیا، دولت ایتالیا او را از همراهی تیم ملی آرژانتین محروم کرد و او بقیه ی بازی های ملی خود را برای ایتالیا انجام داد . برای ایتالیا ، سیوری 9 بار به میدان رفته و 8 گل به ثمر رسانده .
100 بازیکن برتر تاریخ فوتبال
در مارچ 2004 ، پله نام او را در لیست 100 بازیکن برتر تاریخ فوتبال قرار داد و از او به عنوان مفاخر آمریکای جنوبی تقدیر کرد .