سفره: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
نو‌‌‌‌
 
بازنویسی
خط ۲: خط ۲:


== طرز نشستن ==
== طرز نشستن ==
طرز نشستن ایرانی‌ها با ترک‌ها خیلی متفاوت است. ترک‌ها چهار زانو روی زمین می‌نشینند. به این طرز نشستن می‌توان بدون زحمت زیاد عادت کرد در صورتی که ایرانی‌ها هم روی زمین اما دو زانو روی پاشنه پا می‌نشینند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=سفره ایرانی در سفرنامه‌های خارجی دوره قاجار|وب‌گاه=باشگاه خبرنگاران|تاریخ=2014-09-06|سال=2014|پیوند=http://www.yjc.ir/fa/news/4868092/%D8%B3%D9%81%D8%B1%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D9%81%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC%DB%8C-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1|کد زبان=fa|تاریخ بازبینی=2014-09-06}}</ref>
طرزنشستن در جوامعی که از سفره به هنگام صرف غذا استفاده‌می‌کنند تفاوت‌هایی دارد، برای‌مثال ترک‌ها چهار زانو روی زمین می‌نشینند. به این طرز نشستن می‌توان بدون زحمت زیاد عادت کرد، ایرانی‌ها نیز روی زمین، اما دو زانو روی پاشنه پا می‌نشینند.<ref>{{یادکرد وب|عنوان=سفره ایرانی در سفرنامه‌های خارجی دوره قاجار|وب‌گاه=باشگاه خبرنگاران|تاریخ=2014-09-06|سال=2014|پیوند=http://www.yjc.ir/fa/news/4868092/%D8%B3%D9%81%D8%B1%D9%87-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D9%81%D8%B1%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%A7%D8%B1%D8%AC%DB%8C-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D9%87-%D9%82%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1|کد زبان=fa|تاریخ بازبینی=2014-09-06}}</ref>


== نماد ==
== نماد ==

نسخهٔ ‏۶ سپتامبر ۲۰۱۴، ساعت ۰۸:۱۵

سفره، پارچه‌ایست که آن را در هنگام صرف غذا بر روی فرش پهن می‌کنند تا غذا بر فرش نریزد و پس از صرف‌شدن غذا آن را با دقت از روی فرش جمع می‌کنند.

طرز نشستن

طرزنشستن در جوامعی که از سفره به هنگام صرف غذا استفاده‌می‌کنند تفاوت‌هایی دارد، برای‌مثال ترک‌ها چهار زانو روی زمین می‌نشینند. به این طرز نشستن می‌توان بدون زحمت زیاد عادت کرد، ایرانی‌ها نیز روی زمین، اما دو زانو روی پاشنه پا می‌نشینند.[۱]

نماد

در برخی مواقع کلمه‌ی سفره در معنای نمادین آن به‌کار می‌رود.[۲][۳] در حقيقت با سيري در تاريخ ايران باستان مي توان دريافت که سفره عامل گريستن و طلب کردن باران براي زمين خشک و برهوت و نماد مزرعه و باغ است که هنگام دروي محصول و چيدن ميوه توسط زنان به دست آمده است. اگر زنان را عامل پيدايش سفره هاي ايراني بدانيم، بايد سفره را نماد دانست، از آنجا که زنان ايراني از ابتداي تمدن بشري کشت گندم را عهده دار شدند بايد سفره هاي ايراني را نمادي از مزارع بدانيم.[۴]

جستارهای وابسته

منابع

  1. «سفره ایرانی در سفرنامه‌های خارجی دوره قاجار». ۲۰۱۴-۰۹-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۹-۰۶. از پارامتر ناشناخته |وب‌گاه= صرف نظر شد (|وبگاه= پیشنهاد می‌شود) (کمک)
  2. «هفت سال زندگی با وعده های احمدی نژاد». ۲۰۱۲-۰۴-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۹-۰۶. از پارامتر ناشناخته |وب‌گاه= صرف نظر شد (|وبگاه= پیشنهاد می‌شود) (کمک)
  3. «وزیر بهداشت: تلاش دولت پرکردن سفره خالی مردم است». ۲۰۱۴-۰۹-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۹-۰۶. از پارامتر ناشناخته |وب‌گاه= صرف نظر شد (|وبگاه= پیشنهاد می‌شود) (کمک)
  4. «سفره اي که مادران زمين پهن مي کنند». دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۹-۰۶. از پارامتر ناشناخته |وب‌گاه= صرف نظر شد (|وبگاه= پیشنهاد می‌شود) (کمک); کاراکتر horizontal tab character در |وب‌گاه= در موقعیت 21 (کمک)