ژان باپتیست ون هلمونت: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
در یک مورد سال 1599 به اشتباه 1959 نوشته شده است |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
== زندگی == |
== زندگی == |
||
ژان ون هلمونت، کوچکترین فرزند از ۵ فرزند ماریا و کریستین ون هلمونت بود. پدرش دادستان و عضو شورای شهر [[بروکسل]] بود. تحصیلات خود را در [[لیون]] ادامه داد و در پی چندین بار تغییر رشته، سرانجام به [[داروسازی]] روی آورد. مدتی ترک تحصیل نمود و به کشورهای [[سوئیس]]، [[انگلستان]]، [[فرانسه]] و [[ایتالیا]] سفر کرد. در سال |
ژان ون هلمونت، کوچکترین فرزند از ۵ فرزند ماریا و کریستین ون هلمونت بود. پدرش دادستان و عضو شورای شهر [[بروکسل]] بود. تحصیلات خود را در [[لیون]] ادامه داد و در پی چندین بار تغییر رشته، سرانجام به [[داروسازی]] روی آورد. مدتی ترک تحصیل نمود و به کشورهای [[سوئیس]]، [[انگلستان]]، [[فرانسه]] و [[ایتالیا]] سفر کرد. در سال 1599 به کشورش ([[بلژیک]]) بازگشت و موفق به اخذ مدرکی در رشته پزشکی گردید. در سالهای ۱۶۰۵ تا ۱۶۰۹ موفق به اخذ دکترای پزشکی گردید و در همان سالها با دختری به نام مارگارت از خانوادهای اصیل و ثروتمند ازدواج نمود و صاحب ۶ یا ۷ فرزند شد. ثروت همسرش او را از ادامه کار برای تامین معاش بی نیاز کرد و او تا پایان عمر به آزمایشات خود پرداخت.<ref>{{یادکرد وپ |
||
|پیوند=http://en.wikipedia.org/wiki/Jan_Baptist_van_Helmont|عنوان=Jan Baptist van Helmont|بازدید=23 اکتبر 2009|کد زبان=en}}</ref> |
|پیوند=http://en.wikipedia.org/wiki/Jan_Baptist_van_Helmont|عنوان=Jan Baptist van Helmont|بازدید=23 اکتبر 2009|کد زبان=en}}</ref> |
||
نسخهٔ ۵ مهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۱:۲۲
ون هلمونت | |
---|---|
زادهٔ | غسل تعمید ۱۲ ژانویهٔ ۱۵۷۹ بروکسل |
درگذشت | ۳۰ دسامبر ۱۶۴۴ (۶۵ سال) ویلوورد |
ملیت | فلاندری |
شناختهشده برای | Pneumatic chemistry |
پیشینه علمی | |
شاخه(ها) | شیمی , کاراندامشناسی , پزشکی |
استاد راهنما | Martinus Antonius del Rio Adam Haslmayr |
ژان باپتیست ون هلمونت (به فرانسوی: Jan Baptist van Helmont) (غسل تعمید ۱۲ ژانویه ۱۵۷۹ - درگذشته ۳۰ دسامبر ۱۶۴۴) دانشمند فلاندری زیستشناس، پزشک و شیمیدان بود. او همچنین به عنوان بنیانگذار شیمی پنوماتیک شناخته میشود. معروفیت او امروزه مدیون نظریه خلقالساعه او است. او همچنین برای نخستین بار واژه گاز (از کلمه یونانی Chaos) به کار بردهاست.[۱]
زندگی
ژان ون هلمونت، کوچکترین فرزند از ۵ فرزند ماریا و کریستین ون هلمونت بود. پدرش دادستان و عضو شورای شهر بروکسل بود. تحصیلات خود را در لیون ادامه داد و در پی چندین بار تغییر رشته، سرانجام به داروسازی روی آورد. مدتی ترک تحصیل نمود و به کشورهای سوئیس، انگلستان، فرانسه و ایتالیا سفر کرد. در سال 1599 به کشورش (بلژیک) بازگشت و موفق به اخذ مدرکی در رشته پزشکی گردید. در سالهای ۱۶۰۵ تا ۱۶۰۹ موفق به اخذ دکترای پزشکی گردید و در همان سالها با دختری به نام مارگارت از خانوادهای اصیل و ثروتمند ازدواج نمود و صاحب ۶ یا ۷ فرزند شد. ثروت همسرش او را از ادامه کار برای تامین معاش بی نیاز کرد و او تا پایان عمر به آزمایشات خود پرداخت.[۲]
زندگی علمی
ون هلمونت از یک طرف دنباله رو دانشمندان سنتی بود که به عناصر چهارگانه اعتقاد داشتند و از طرف دیگر مانند گالیله به آزمایش و تجربه اعتقاد داشت و این تناقض در طول زندگی علمی او مشهود بود. او بنیانگذار شیمی پنوماتیک بود و برای نخستین بار به وجود گازهای متفاوت از جمله دیاکسید کربن در هوا پی برد. او نخستین کسی است که از کلمه گاز استفاده نمود.[۳]
در نظر ون هلمونت، عناصر چهارگانه به دو عنصر اصیل آب و هوا (باد) خلاصه میشدند. آتش به عنوان یک عنصر مورد قبول او نبود و خاک عنصری بود که زیرمجموعه آب و هوا قرار میگرفت.[۴]
از آنجایی که او پیرو پاراسل سوس (پزشك و كيمياگر سوئيسي ) بود انسان بسیار شکاکی می نمود.از طرفی او مثل افرادی مانند ویلیام هاروی و گالیله به روش آموزش نوین که برپایه آزمایش بود اعتقاد داشت. او به دقت در طبیعت نظر می کرد که این می تواند از بررسی اطلاعات جمع آوری شده او در آزمایشاتش ناشی شود که او به قانون بقای جرم اعتقاد داشت.
او به «نظریه خلقالساعه» جانداران اعتقاد داشت. او این تفکر را مورد آزمایش قرار داد. او یک پیراهن کثیف و چند دانه گندم را در گوشهای قرار داد و پس از ۲۱ روز تعدادی موش در اطراف آن مشاهده کرد. او نتیجه گرفت که موشها خود به خود از پیراهن کثیف و دانههای گندم پدید آمدهاند. اگرچه این آزمایش و نتیجه گیری ممکن است امروزه سادهلوحانه به نظر آید، اما نباید فراموش نمود که اساس اندیشه علمی او که منطبق بر آزمایش بود، مبنای کار دانشمندان دیگر قرار گرفت و از این رو ارزشمند است. بعدها فرانچسکو ردی این نظریه را ابطال نمود.[۵]
در سال ۱۶۴۳، ون هلمونت معروفترین آزمایش خود را بر روی یک قلمه درخت بید انجام داد که از آن به عنوان نخستین تجربه فیزیولوژی گیاهی یاد میشود. او قلمه را در گلدانی خاک کاشت و به مدت ۵ سال آبیاری کرد. سر انجام با وزن کردن درخت و خاک و مقایسه آن با وزنهای اولیه، به این نتیجه رسید که ماده تشکیل دهنده درخت، خاک نیست. او همچنین به غلط نتیجه گرفت که ماده تشکیل دهنده درخت، آب است. باید توجه داشت این نتیجه گیری غلط از آنجا ناشی میشد که مفهوم گاز، سالها بعد توسط خود وی کشف شد.[۶][۷][۸]
او در زمینه پزشکی نیز نوآوریهایی داشت. او بجای از بین بردن علایم بیماری (مانند درد) که در نزد پزشکان آن دوره رواج داشت، به از بین بردن علت به وجود آورنده بیماری میپرداخت.[۹]
دین و عقاید فلسفی
با این که او یک کاتولیک متعصب بود ولی مقاله " درمان درد توسط معجزه " او در مقابل جین روبرتی که تاثیر معجزه را انکار میکرد در سال 1621 موجب جلب سوء ظن کلیسا شد. این نوشته او توسط فراچسکو پسرش جمع آوری و تدوین و توسط لودویک الزویر با نام " سر چشمه طبابت " در آمستردام و سال 1648 منتشر شد. این نوشته با این که بر اساس کتاب " طلوع طبابت جدید " که در سال 1644 نشر شد بود ولی به آن محدود نمی شد. در نوشته های فراچسکو که بعدا ارائه شد عرفان و کمیا درهم آمیخته شدند.
او معتقد بود روحی وجود دارد که ذهن جاویدان در قالب آن است.
منابع
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Jan Baptist van Helmont». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Jan Baptist van Helmont». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Jan Baptist van Helmont». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Jan Baptist van Helmont». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ «نگرش علمی و علوم زیستی»، علوم زیستی و بهداشت، شرکت چاپ و نشر کتاب های درسی ایران، ۱۳۸۸، ص. ۴، شابک ۹۶۴-۰۵-۰۴۴۸-۳
- ↑ رضا رحمانی فیروزجاه. «آزمایش ون هلمونت». گروه زیست شناسی بندپی. دریافتشده در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ «آزمایش ون هلمونت». سایت جزیره دانش. دریافتشده در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ «آزمایش ون هلمونت». سایت المپیاد زیست شناسی رشد. دریافتشده در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۹.
- ↑ رضا رحمانی فیروزجاه. «آزمایش ون هلمونت». گروه زیست شناسی بندپی. دریافتشده در ۲۳ اکتبر ۲۰۰۹.