بختیاری (طایفه): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
Zmahnaz (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:
'''طایفه بختیاری سیستان'''، از طوایف قدیمی [[سیستان]] می‌باشد. بر اساس نوشته جی.پی. تیت، در کتاب سیستان و به استناد گفته ارباب سیف الدین ارباب زئی و ملک محمد عظیم خان کیانی، طایفه بختیاری تا سقوط [[زاهدان کهنه]] (توسط [[تیمور]]) در سیستان اقامت داشته‌اند.
'''طایفه بختیاری سیستان'''، از طوایف قدیمی [[سیستان]] می‌باشد. بر اساس نوشته جی.پی. تیت، در کتاب سیستان و به استناد گفته ارباب سیف الدین ارباب زئی و ملک محمد عظیم خان کیانی، طایفه بختیاری تا سقوط [[زاهدان کهنه]] (توسط [[تیمور]]) در سیستان اقامت داشته‌اند.


دروازه طایفه ی بختیاری که آثار آن در ضلع جنوبی [[زاهدان کهنه]] باقی است، تنها خاطره بازمانده از این طایفه‌است. به اعتقاد جی. پی. تیت، طایفه ی بختیاری‌ و جمشیدی‌ها از رعایای وابسته به قوم [[نکودری]] بوده‌اند که به استناد نوشته روضه الضفا، در ناحیه دهوار یا [[هامون]] زندگی می‌کردند.این ناحیه تا قرن چهاردهم میلادی، قسمتی از محدوده [[سیستان]] بوده‌است.
دروازه طایفه ی بختیاری که آثار آن در ضلع جنوبی [[زاهدان کهنه]] باقی است، تنها خاطره بازمانده از این طایفه‌است. به اعتقاد جی. پی. تیت، طایفه ی بختیاری‌ در ناحیه دهوار یا [[هامون]] زندگی می‌کردند.این ناحیه تا قرن چهاردهم میلادی، قسمتی از محدوده [[سیستان]] بوده‌است.


نکودری‌ها یکی از گروه‌های بازمانده از لشکر[[مغول]] بودند که ابتدا در [[خراسان]] و سپس تا [[سیستان]] و [[یزد]] و[[فارس]] را مورد تهاجم قرار داده بودند. در نتیجه طایفه ی بختیاری‌ به علت ناامن بودن منطقه به مکان دیگری کوچ کردند و بعد از این که این گروه توسط [[امیرتیمور]] از بین رفت،طایفه ی بختیاری‌ مجدداً به سیستان بازگشتند و تا کنون نیز در این منطقه سکونت دارند.
لشکر[[مغول]]ابتدا در [[خراسان]] و سپس تا [[سیستان]] و [[یزد]] و[[فارس]] را مورد تهاجم قرار داده بودند. در نتیجه طایفه ی بختیاری‌ به علت ناامن بودن منطقه به مکان دیگری کوچ کردند و بعد از این که این گروه توسط [[امیرتیمور]] از بین رفت،طایفه ی بختیاری‌ مجدداً به سیستان بازگشتند و تا کنون نیز در این منطقه سکونت دارند.





نسخهٔ ‏۲ مهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۲۱:۵۵

طایفه بختیاری سیستان، از طوایف قدیمی سیستان می‌باشد. بر اساس نوشته جی.پی. تیت، در کتاب سیستان و به استناد گفته ارباب سیف الدین ارباب زئی و ملک محمد عظیم خان کیانی، طایفه بختیاری تا سقوط زاهدان کهنه (توسط تیمور) در سیستان اقامت داشته‌اند.

دروازه طایفه ی بختیاری که آثار آن در ضلع جنوبی زاهدان کهنه باقی است، تنها خاطره بازمانده از این طایفه‌است. به اعتقاد جی. پی. تیت، طایفه ی بختیاری‌ در ناحیه دهوار یا هامون زندگی می‌کردند.این ناحیه تا قرن چهاردهم میلادی، قسمتی از محدوده سیستان بوده‌است.

لشکرمغولابتدا در خراسان و سپس تا سیستان و یزد وفارس را مورد تهاجم قرار داده بودند. در نتیجه طایفه ی بختیاری‌ به علت ناامن بودن منطقه به مکان دیگری کوچ کردند و بعد از این که این گروه توسط امیرتیمور از بین رفت،طایفه ی بختیاری‌ مجدداً به سیستان بازگشتند و تا کنون نیز در این منطقه سکونت دارند.


منابع

  • زادسروان سیستان- رئیس الذاکرین-چ۱۳۷۰ –مشهد
  • سیستان-جی. پی.تیت-ج۱۳۶۲ –ناشراداره کل ارشاد اسلامی سیستان وبلوچستان-چ مشهد