پلنوم هجدهم کمیته مرکزی حزب توده ایران: تفاوت میان نسخهها
جز rv : واگردانى به نسخه اصلى. |
جز ربات: حذف میانویکی موجود در ویکیداده: nl |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[رده:احزاب سیاسی بنیانگذاریشده در ۱۹۴۱ (میلادی)]] |
[[رده:احزاب سیاسی بنیانگذاریشده در ۱۹۴۱ (میلادی)]] |
||
[[رده:حزب توده]] |
[[رده:حزب توده]] |
||
[[nl:Tudeh-partij]] |
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۱۰:۳۴
پلنوم هجدهم کمیته مرکزی حزب توده ایران اولین پلنوم (نشست همگانی) رهبری حزب توده ایران بعد از سرکوب و کشتار سنگین رهبری حزب در سالهای ۱۳۶۱- ۶۲ در جمهوری اسلامی بود، پلنوم در (براتیسلاوا) در جمهوری دمکراتیک چکسلواکی برگزار شد. در پلنوم هجدهم حزب در آذر ماه ۱۳۶۲، علی خاوری بعنوان دبیراول حزب انتخاب شد.[۱] وظیفه تاریخی پلنوم هجدهم، بازسازی رهبری حزب توده ایران بود که با موفقیت، ترکیب جدیدی برای رهبری حزب انتخاب شد.
در پلنوم هجدهم، نسل اولیه رهبری حزب توده ایران – دکتر رضا رادمنش، ایرج اسکندری، اردشیر آوانسیان، اکبر شاندرمنی، علی امیرخیزی و داوود نوروزی، در کنار اعضای باقی مانده کمیته مرکزی حزب شرکت کردند. در پلنوم هیات سیاسی محدود جدیدی معرفی شد. ترکیب اعضای هیات سیاسی عبارت از: علی خاوری (دبیر اول کمیته مرکزی)، حمید صفری (دبیر دوم کمیته مرکزی)، لاهرودی، نوروزی و فروغیان بود. کمیته مرکزی هم همانطور که بود باقی ماند و هیچ کس نه حذف شد و نه اضافه و از مشاوران هم کسی به ترکیب اصلی کمیته مرکزی اضافه نشد.
بدین ترتیب رهبری حزب توده ایران بازسازی شد و در کنفرانس ملی حزب توده ایران در سال ۱۳۶۴، دفتر سیاسی جدیدی مرکب از ده نفر از اعضای حزب انتخاب شد.