لو کوربوزیه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Naji.fatemeh (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Naji.fatemeh (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸۸: خط ۸۸:
این دو حجم به کمک راه پله و راهرویی که به صورت خطی شکل در حجم ظاهر می شوند در ارتباط هستند.
این دو حجم به کمک راه پله و راهرویی که به صورت خطی شکل در حجم ظاهر می شوند در ارتباط هستند.


در نگاهی دیگر حجم اصلی را می توان مجموعه ای از سطوح دید که به صورت عمودی و افقی فضای کلی این مکعب را تقسیم می کنند و به صورت مکعب های کوچک پر و خالی نمایان می شوند.<ref> ویکی پدیا انگلیسی </ref>
در نگاهی دیگر حجم اصلی را می توان مجموعه ای از سطوح دید که به صورت عمودی و افقی فضای کلی این مکعب را تقسیم می کنند و به صورت مکعب های کوچک پر و خالی نمایان می شوند.<ref> مقاله لو کوربوزیه در ویکی‌پدیای انگلیسی </ref>





نسخهٔ ‏۲۳ فوریهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۸:۳۷

لو کوربوزیه
لو کوربوزیه
تصویر لو کوربوزیه روی اسکناس ده فرانکی سوئیس
زادهٔ۶ اکتبر ۱۸۸۷
لشودفوند، سوئیس
درگذشت۲۷ اوت ۱۹۶۵
ملیتفرانسوی
پیشهمعمار
پروژه‌هاویلا ساوا
عبادتگاه رونشام

لو کوربوزیه (به فرانسوی: Le Corbusier) با نام اصلی شارل ادوارد ژانره (به فرانسوی: Charles-Édouard Jeanneret-Gris) (زادهٔ ۶ اکتبر ۱۸۸۷ - درگذشتهٔ ۲۷ اوت ۱۹۶۵) معمار، طراح، شهرساز، نویسنده و نقاش سوئیسی بود. وی به عنوان یکی از اولین پیشگامان معماری مدرن و سبک بین‌المللی مشهور است.

زندگی نامه

لوکوربوزیه در لشودفوند (به فرانسوی: La Chaux de Fonds)، شهر کوچکی در شمال غربی سوئیس، در نزدیکی مرز فرانسه متولد شد. لو کوربوزیه علاقهٔ زیادی به هنرهای بصری داشت و نزد شخصی به نام چارلز لپلاتنیه، که معلم یک مدرسهٔ هنرهای زیبای محلی بود به آموختن مبانی هنر پرداخت.

لوکوربوزیه علاقهٔ زیادی به هنرهای بصری داشت و نزد شخصی به نام چارلز لپلاتنیه، که معلم یک مدرسهٔ هنرهای زیبای محلی بود و خود در بوداپست و پاریس درس خوانده بود، به آموختن مبانی هنر پرداخت.

اولین خانه‌هایی که او طراحی کرد در لشودفوند و متعلق به خود وی بودند، مانند ویلا فالت (Villa Fallet) ویلا شوآب (Villa Schwob) و ویلا ژان نرت (این خانهٔ آخر را برای پدر و مادرش ساخته بود). این خانه‌ها یادآور سبک معماری رایج، منطبق بر طبیعت کوه‌های بومی در آن منطقه، یعنی رشته کوه‌های آلپ بودند. لوکوربوزیه دائماً برای فرار از محدودیت‌های حاکم در شهرش، به دورتا دور اروپا سفر می‌کرد. در حدود سال ۱۹۰۷ به پاریس رفت. در آنجا در دفتر یک فرانسوی پیشگام تولید بتن تقویت شده، به نام آگوست پرت (August Perret) کار پیدا کرد.

لوکوربوزیه در حدود سال ۱۹۰۷ به پاریس رفت و در آنجا در دفتر دو تن از معروف‌ترین معماران آن دوره یعنی آگوست پره و پیتر بهرنز به مدت چند سال کار کرد. وی در اواخر سال ۱۹۱۱ به بالکان، آسیای صغیر، یونان و رم سفر کرد و نقاشی‌های بسیاری از این سفر با خود به همراه آورد.

دفترچه‌ای از اسکیس‌های او در این مسافرت، حاوی طرح‌هایی از معبد پارتنون، به خوبی اثبات کنندهٔ تأثیرات ارائه شده در کار بعدی او به نام ورس اون آرکیتکچر (Vers Une Architecture) در سال ۱۹۲۳ بود. او در سال ۱۹۱۶ و در سن ۲۹ سالگی برای همیشه به پاریس نقل مکان کرد و در سال ۱۹۲۰، لقب لوکوربوزیه را که اسم پدربزرگ مادری اش بود به عنوان اسم مستعار خود انتخاب کرد.

لوکوربوزیه در طی فعالیت حرفه‌ای خود، استفاده از یکی از شاخص‌ترین مصالح ساختمانی مدرن یعنی بتن را به نهایت زیبایی رساند و کارهای وی مورد تقلید جهانی قرار گرفت.

پنج نکته ی لوکوربوزیه

در زمینه معماری لو کوربوزیه خانه را به عنوان ماشینی برای زندگی عنوان کرد، همانگونه که اتومبیل ماشینی برای حرکت است. وی پنج نکته را در ساختمان‌های مدرن معرفی کرد که عبارتند از:

  • ۱- ستون‌ها ساختمان‌ها را از روی زمین بلند می‌کنند.
  • ۲- بام مسطح و باغ روی بام
  • ۳-پلان آزاد
  • ۴-پنجره‌های طویل و سرتاسری
  • ۵-نمای آزاد، کف‌ها و دیوارها به صورت کنسول

معماری لوکوربوزیه

لوکوربوزیه در طرح‌های خود بسیار تحت تأثیر فضای کلی شهری و سیستم شهرنشینی منطقه به منطقه بود که به کارش جذابیت بالایی می‌بخشید. او همچنین عضو انجمن بین المللی معماران مدرن شد. او یکی از اولین کسانی بود که در زمان خود تأثیر ماشین را، انباشتگی انسان‌ها بیان کرد! او این مطلب را چنین توضیح می‌داد که در آینده، شهرها حاوی آپارتمانها و ساختمان‌های بزرگی خواهند شد که هر کدام به طور مجزا، گویی در کنار بقیه پارک شده‌اند. تئوری‌ها و طرح‌های لوکوربوزیه خصوصاً توسط صنف ساختمان سازان کاملاً مورد قبول قرار می‌گرفت، چنان که لوکوربوزیه می‌گفت: به طور قانونی تمام ساختمان‌ها باید سفید باشند. و دیگر معماران از این گفته پیروی می‌کردند و از هر گونه تزئینی به شدت انتقاد می‌کردند. لوکوربوزیه از ترکیب‌های بزرگ منظم در شهرها همواره با عبارت‌های خسته کننده و ناهماهنگ با افراد پیاده در شهر، یاد می‌کرد. پلان شهری برزیل نیز بر همین ایده‌های او بنا شده بود. آخرین آثار لوکوربوزیه بیان کنندهٔ یک برداشت پیچیده از فشارهای مدرنیته در زمان خود بودند ولی در عین حال طراحی‌های معماری شهری او دارای حالت استهزا و انتقادگرایانه هستند.

تناسبات طراحی

لوکوربوزیه از یک شبکه مدولار با تناسبات طلایی برای طراحی پلان و نما استفاده می‌کرد و تناسبات و اندازه‌های بدن انسان را طبق مدل خودش درطراحی بکار می‌برد. کالین رو در مقاله‌ای با عنوان ریاضیات ویلای ایده آل در سال ۱۹۴۷ شباهت‌های بین قسمت‌های فضایی یک ویلای پالادیو را با سازه شبکه‌ای یکی از ویلاهای لو کوربوزیه نشان داده‌است. گرچه هردو ویلا سیستم تناسب دهنده مشابهی دارند و از یک نظم ریاضی عالی پیروی می‌کنند، اما ویلای پالادیو شامل فضاهایی با اشکال ثابت و روابط متقابل هماهنگ است در حالیکه ویلای لو کوربوزیه، از طبقات افقی شامل فضاهای آزاد که توسط کف و سقف تاوه‌ای تعریف می‌شوند، ساخته شده‌است.

شهر سازی

لوکوربوزیه شهرهای آینده را شهرهایی تجسم نمود که از آسمانخراشهای عظیم و مرتفع تشکیل شده‌است. در هر یک از این آسمانخراشهای چند عملکردی، حدود صد هزار نفر کار و زندگی خواهند کرد. در این ساختمانها، آپارتمانهای مسکونی، ادارات، فروشگاه‌ها، مدارس، مراکز تجمع و کلیه احتیاجات یک محله بسیار بزرگ فراهم است. ساکنان این مجتمع‌ها، از دود و سر و صدای ترافیک اتومبیل‌ها به دور هستند و بجای آن از آفتاب و دید و منظر زیبا استفاده می‌کنند.

بر اساس این نظریه، دو شهر مهم در دهه پنجاه میلادی، طراحی و اجرا شد. یکی شهر چندیگار در هند بود که توسط خود لو کوربوزیه طراحی شد. برای طرح این شهر لو کوربوزیه از جدیدترین ضوابط شهر سازی و معماری مدرن که عمدتاَ خود او مسئول تبیین آنها بود، استفاده کرد.

دومین شهری که توسط عقاید لو کوربوزیه طراحی شد، شهر برازیلیا، پایتخت برزیل بود که توسط لوچیو کوستا و اسکار نیمایر در سال ۱۹۵۷ طراحی شد. نمایر خود با لو کوربوزیه، در طراحی ساختمان وزارت آموزش و پرورش برزیل در سال ۱۹۳۶ همکاری کرده بود.

همچنین ساختمان طراحی شده توسط نورمن فاستر، معمار سبک های تک، بنام برج هزاره توکیو ۱۹۸۹ در ساحل شهر توکیو را می‌توان نمونه کاملی از برج‌های چند منظوره نظریه لو کوربوزیه تلقی کرد.

آثار مهم

  • ویلا شواب
  • ویلا استین دومونزی
  • ویلای ژانره
  • ویلا ساووی
  • ۱۹۳۱ - کاخ شوروی، روسیه
  • ۱۹۳۸ - آسمانخراش کارتسین، ایالات متحده
  • ۱۹۴۸ - خانه کراتکت، آرژانتین
  • ۱۹۵۲ - ساختمان سازمان ملل، ایالات متحده
  • ۱۹۵۴ - عبادتگاه رونشام، فرانسه
  • ۱۹۵۶ - موزه احمدآباد، هندوستان
  • ۱۹۵۶ - مجموعه ورزشی صدام حسین، عراق
  • ۱۹۵۷ - موزه ملی هنر غرب، ژاپن
  • ۱۹۶۰ - دیر سنت ماری، فرانسه
  • ۱۹۵۸ - نمایشگاه فیلیپس بلژیک
  • ۱۹۶۱ - مرکز هنرهای بصری کارپنتر دانشگاه هاروارد، ایالات متحده
  • ۱۹۶۹ - کلیسای سنت پیر فرمینی، فرانسه
  • موزه ملی هنر غرب توکیو

ویلا شودان

ویلا شودان در سال ۱۹۵۶ در احمد آباد، واقع در شمال هند، ساخته شد. معمار آن لوکوربوزیه به دنبال آمیزش اقلیم و فرهنگ، و از طرفی سنت و مدرنیسم، در طراحی این خانه بود. و نتیجه اتفاقی بود که ساکنین را از محیط حفاظت می کرد و در عین حال به خلق معماری ای که دنیای اطراف را آشکار می کند انجامید.

می توان ویلا شودان را سر آمد تفکرات و ایده های لوکوربوزیه در معماری مدرن دانست. همان طور که خود در ۵ اصل معماری مدرن بیان می کند. پلان و نمای آزاد و استفاده از پیلوت همانند ویلا ساوا به وضوح در ویلا شودان دیده می شود.

فرم ویلا شودان به خوبی به اقلیم حاره ای هند پاسخ می دهد. (احمد آباد-هند) سقف در بالای ساختمان همانند چتری عمل می کند و سوراخ ها در دل بنا این امکان را می دهند که نسیم خنک به خوبی از بین آنها و تراس ها عبور کند.

حجم ویلا شودان از دو مکعب کنار هم تشکیل شده است که حجم اصلی بزرگتر و در بر گیرنده فضاهای خصوصی صاحب خانه می شود و حجم کوچکتر که یک طبقه است و در دل خود گاراژ،آشپزخانه و اتاق خدمتکاران را تشکیل می دهد.

این دو حجم به کمک راه پله و راهرویی که به صورت خطی شکل در حجم ظاهر می شوند در ارتباط هستند.

در نگاهی دیگر حجم اصلی را می توان مجموعه ای از سطوح دید که به صورت عمودی و افقی فضای کلی این مکعب را تقسیم می کنند و به صورت مکعب های کوچک پر و خالی نمایان می شوند.[۱]



منابع

  1. مقاله لو کوربوزیه در ویکی‌پدیای انگلیسی

پیوند به بیرون