رویه (توپولوژی)

سطح در هنرهای تجسمی

تعریف ریاضی و هندسی سطح عبارت است از:حرکت خط در فضا و در جهتی مخالف حرکت اصلی خود. سطح شکلی است دارای دو بعد طو و عرض. همچنین روی چیزها را سطح میگویند. سطح سومین عنصر تصویری و تجسمی میباشد.نقطه به صورت هسته و نیروی متمرکز تصویری که اولین مولد فرم وفضا تعریف میشود که هرگاه از یک جهت رشد نموده و حرکت نماید ایجاد خط میکند، همان نقطه که از تمام جهات رشد نماید و در دو بعدحرکت کند ایجاد سطح مینماید. برای ایجاد و القای سطح وجود حداقل سه نقطه فرضی در فضا ضروری است. سطح مانند نقطه و خط عنصری فاقد حجم است و به صورت مثبت و منفی قابل ادراک میباشد؛ سطوح مثبت وابسته به احجام و اشیایی است که دارای واقعیت سه بعدی هستند مانند سیب،کره و... که اینگونه سطوح شامل خارجی ترین پوسته شیئ می باشند که با دست قابل لمس و با چشم قابل رؤیت میباشد و سطح منفی فاصله میان دو حجم یا در میان شیئ سه بعدی است. سطح دارای خواص نقطه و خط نیز میباشد؛مشاهده سطح از روبرو و در حالت پرسپکتیو نمود متفاوتی از سطح به دست می آید وسطح از روبرو کامل تر بیان تصویری خود را نمایش میدهد.[1]

هر قدر عناصر تنها و کوچک در سمت بالای SD قرار بگیرند بیشتر به حالت تفکیک شده ظاهر می شوند.سبکی،هدایت کننده شدت بیشتر این خاصیت درونی است. در نتیجه اشکال سنگین تر در قسمت بالای SD از وزن بیشتری برخوردارند و صدای عنصر قوی، صدایی قو تر را شامل می شود. هر قدر به سمت زیرین SD نزدیک میشویم فضا فشرده تر و عناصر و سطوح کوچک تر در کنار یکدیگر قرارمیگیرند و هر کدام به دیگری نزدیک می شود و در نتیجه اشکال سنگین و عناصر بزرگ را با راحتی بیشتر تحمل می کند. سمت چپ SD حالت سبکی ،آرامش و آزادی را به ما القا می کند و شخصیت آن دقیقاً با حالت بالا هماهنگی دارد. و سمت راست SD با حالت پایین شباهت دارد.[2]