ماش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
جز ویرایش 2.181.185.223 (بحث) به آخرین تغییری که همان انجام داده بود واگردانده شد
خط ۲۰: خط ۲۰:


میوه ماش باریک و دراز و [[قهوه‌ای]] رنگ است و دانه‌های کوچک کروی به رنگ [[خاکستری]]، قهوه‌ای یا [[سبز]] در آن جای دارد.
میوه ماش باریک و دراز و [[قهوه‌ای]] رنگ است و دانه‌های کوچک کروی به رنگ [[خاکستری]]، قهوه‌ای یا [[سبز]] در آن جای دارد.
قوم بلوچ از این گیاه خورشت بسیار مقوی و لذید تبخ می کنند که ارزش غذایی فراوانی دارد . [۷]
این گیاه انواع زیادی دارد که بسته به محل کشت و زبان مردم محلی نام گذاری شده اند ...


== رویش ==
== رویش ==
خط ۳۹: خط ۳۷:
* مظفریان، ولی‌الله، فرهنگ نام‌های گیاهان ایران: لاتینی، انگلیسی، فارسی تهران: فرهنگ معاصر ۱۳۷۵.
* مظفریان، ولی‌الله، فرهنگ نام‌های گیاهان ایران: لاتینی، انگلیسی، فارسی تهران: فرهنگ معاصر ۱۳۷۵.
* '''گیاهان دارویی''' - [[علی زرگری]] - انتشارات [[دانشگاه تهران]]، ۱۳۷۴
* '''گیاهان دارویی''' - [[علی زرگری]] - انتشارات [[دانشگاه تهران]]، ۱۳۷۴

گل محمد آدینه پور 9155455569


{{گیاه-خرد}}
{{گیاه-خرد}}

نسخهٔ ‏۱۵ نوامبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۵:۰۴

ماش
رده‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
دسته: گیاهان گلدار
رده: دولپه‌ای‌ها
راسته: باقلاسانان
تیره: باقلائیان
سرده: Vigna
گونه: V. radiata
نام دوبخشی
Vigna radiata
(L.) R. Wilczek
مترادف

Phaseolus aureus Roxb.

ماش گیاهی علفی، دارای ساقه زاویه‌دار به ارتفاع ۴۰ تا ۷۰ سانتیمتر و برگ‌های منتهی به پیچک مرکب از ۴ تا ۷ زوج برگچه است. گاهی به علت داشتن پیچک از گیاهان مجاور خود بالا می‌رود و گل‌هایی زیبا به رنگ بنفش یا ارغوانی دارد.

این گیاه از تیرهٔ باقلائیان (Fabaceae)، راستهٔ باقلاسانان (Fabales) است.

میوه ماش باریک و دراز و قهوه‌ای رنگ است و دانه‌های کوچک کروی به رنگ خاکستری، قهوه‌ای یا سبز در آن جای دارد.

رویش

ماش به صورت وحشی روئیده و غذایی مناسب برای دام می‌باشد، اما به جهت مصرف خوراکی دانه‌های آن نیز پرورش می‌یابد. مواد قندی موجود در زیر برگ ماش نیز همواره موجب جذب زنبور عسل به رویش‌گاه این گیاه می‌شود.

محتویات

منابع

  • مظفریان، ولی‌الله، فرهنگ نام‌های گیاهان ایران: لاتینی، انگلیسی، فارسی تهران: فرهنگ معاصر ۱۳۷۵.
  • گیاهان دارویی - علی زرگری - انتشارات دانشگاه تهران، ۱۳۷۴