شورای دوم واتیکان: تفاوت میان نسخهها
جز ویرایش به وسیلهٔ ابزار خودکار ابرابزار |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
از کسانی که در جلسه افتتاحیه شورا نقش داشتند، چهار نفر در آینده به مقام پاپی رسیدند: کاردینال [[جیووانی باتیستا مونتینی]]، که بعد از پاپ [[ژان بیست و سوم]] [[پل ششم]] نامیده شد. اسقف [[آلبینو لوسیانی]]، پاپ [[ژان پل اول]]. اسقف [[کارول وجتیلا]] که پاپ [[ژان پل دوم]] شد و [[ژوزف راتسینگر]]، که به عنوان مشاور دینی حاضر بود و بعدها پاپ [[بندیکت شانزدهم]] شد. |
از کسانی که در جلسه افتتاحیه شورا نقش داشتند، چهار نفر در آینده به مقام پاپی رسیدند: کاردینال [[جیووانی باتیستا مونتینی]]، که بعد از پاپ [[ژان بیست و سوم]] [[پل ششم]] نامیده شد. اسقف [[آلبینو لوسیانی]]، پاپ [[ژان پل اول]]. اسقف [[کارول وجتیلا]] که پاپ [[ژان پل دوم]] شد و [[ژوزف راتسینگر]]، که به عنوان مشاور دینی حاضر بود و بعدها پاپ [[بندیکت شانزدهم]] شد. |
||
هنوز هم اعتبار شورای واتیکانی دوم نزد کسانی که همدلی کامل با [[کلیسای کاتولیک روم]] ندارند، به عنوان نقطه متضاد مورد سئوال و ابهام میباشد. به ویژه دو مکتب فکری در این بین دیده مشاهده میشود: |
|||
* [[کاتولیک سنت گرا]]، که ادعا می کنند اصلاحات مدرن که از نتایج مستقیم یا غیر مستقیم این شورا است، اثرات مضر و بی تفاوتی نسبت به آداب و رسوم، باورها و پرهیزکاری کلیسای قبل از سال ۱۹۶۲ به ارمغان آورد. علاوه بر این، ایشان اشاره می کنند به تضاد اعتقادی شورا در مقایسه با اظهارات پاپی قبلی در مورد ایمان، اخلاق و اصولی که قبل از خود این شورا اعلام شده بود. آنها ادعا دارند که از آنجا که هیچ تعاریف جزمی در اسناد شورا وجود ندارد، چنین اسنادی مصون از خطا نیست، از این رو شرعاً برای کاتولیک های رومی مومن الزامآور نیست، به ویژه زمانی که چنین اسناد شورایی راه را برای اجرای سست اصول دیرینه مورد تأیید کاتولیک که قبلا توسط پاپهای قبل از سال ۱۹۶۲ تصدیق شدهاند، باز کرد. |
|||
* کاتولیک های مخالف پاپ(Sedevacantists) که فراتر از این ادعا دارند که پس از شکسته شدن سنت کاتولیک، پاپهای حاضر نمیتوانند به صورت واقعی ادعای پاپی نمایند که در نتیجه مقام پاپی بدون متصدی میباشد. |
|||
==زمینه== |
|||
==گاهشمار== |
|||
===فراهم سازی=== |
|||
===دوره اول: ۱۹۶۲=== |
|||
===دوره دوم: ۱۹۶۳=== |
|||
===دوره سوم: ۱۹۶۴=== |
|||
===دوره چهارم: ۱۹۶۵=== |
|||
== منابع == |
== منابع == |
نسخهٔ ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۳، ساعت ۲۰:۳۴
شورای واتیکانی دوم (به لاتین: Concilium Oecumenicum Vaticanum Secundum که به صورت غیررسمی با عنوان واتیکان دوم یاد میشود) میان کلیسای کاتولیک روم و دنیای مدرن ارتباط برقرار نمود. این بیست و یکمین شورای عام کلیسای کاتولیک و دومین شورای برگزار شده در کلیسای سنت پیتر در واتیکان بود. این شورا، از طریق مقدس، به طور رسمی تحت اسقفی پاپ ژان بیست و سوم در ۱۱ اکتبر سال ۱۹۶۲ شروع به کار کرد و تحت رهبری پاپ پل ششم در جشن مفهوم معصوم (معصومیت مریم مقدس) در سال ۱۹۶۵ به پایان رسید.
از کسانی که در جلسه افتتاحیه شورا نقش داشتند، چهار نفر در آینده به مقام پاپی رسیدند: کاردینال جیووانی باتیستا مونتینی، که بعد از پاپ ژان بیست و سوم پل ششم نامیده شد. اسقف آلبینو لوسیانی، پاپ ژان پل اول. اسقف کارول وجتیلا که پاپ ژان پل دوم شد و ژوزف راتسینگر، که به عنوان مشاور دینی حاضر بود و بعدها پاپ بندیکت شانزدهم شد.
هنوز هم اعتبار شورای واتیکانی دوم نزد کسانی که همدلی کامل با کلیسای کاتولیک روم ندارند، به عنوان نقطه متضاد مورد سئوال و ابهام میباشد. به ویژه دو مکتب فکری در این بین دیده مشاهده میشود:
- کاتولیک سنت گرا، که ادعا می کنند اصلاحات مدرن که از نتایج مستقیم یا غیر مستقیم این شورا است، اثرات مضر و بی تفاوتی نسبت به آداب و رسوم، باورها و پرهیزکاری کلیسای قبل از سال ۱۹۶۲ به ارمغان آورد. علاوه بر این، ایشان اشاره می کنند به تضاد اعتقادی شورا در مقایسه با اظهارات پاپی قبلی در مورد ایمان، اخلاق و اصولی که قبل از خود این شورا اعلام شده بود. آنها ادعا دارند که از آنجا که هیچ تعاریف جزمی در اسناد شورا وجود ندارد، چنین اسنادی مصون از خطا نیست، از این رو شرعاً برای کاتولیک های رومی مومن الزامآور نیست، به ویژه زمانی که چنین اسناد شورایی راه را برای اجرای سست اصول دیرینه مورد تأیید کاتولیک که قبلا توسط پاپهای قبل از سال ۱۹۶۲ تصدیق شدهاند، باز کرد.
- کاتولیک های مخالف پاپ(Sedevacantists) که فراتر از این ادعا دارند که پس از شکسته شدن سنت کاتولیک، پاپهای حاضر نمیتوانند به صورت واقعی ادعای پاپی نمایند که در نتیجه مقام پاپی بدون متصدی میباشد.