عباس میرزا ملکآرا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۹: | خط ۹: | ||
{{پانویس}} |
{{پانویس}} |
||
* {{یادکرد|کتاب= قبلهٔ عالم|نویسنده = امانت، عباس |ناشر =کارنامه|شهر=تهران|سال=۱۳۸۴|شابک = ISBN 964-431-049-7}} |
* {{یادکرد|کتاب= قبلهٔ عالم|نویسنده = امانت، عباس |ناشر =کارنامه|شهر=تهران|سال=۱۳۸۴|شابک = ISBN 964-431-049-7}} |
||
[[رده:زادگان ۱۲۱۸]] |
[[رده:زادگان ۱۲۱۸]] |
||
[[رده:شاهزادگان |
[[رده:شاهزادگان قاجاریان]] |
نسخهٔ ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۳، ساعت ۲۱:۵۵
عباس میرزا مُلکآرا (۶ آذر ۱۲۱۸ - ۲۵ فروردین ۱۲۷۶) شاهزادهٔ قاجار و برادر ناتنی ناصرالدین شاه است.
پدرش محمدشاه او را به یاد پدر خود عباس میرزا، عباس نامید. عباس همچنین نام مرشد و صدراعظم او، حاجی میرزا آقاسی نیز بود. عباس میرزا از ناصرالدین شاه کوچکتر بود و مادرش نیز کرد و سنی بود و این دو مانع از ولیعهدی او میشد. محمدشاه عباس میرزا را بیش از سایر فرزندانش دوست میداشت و به او لقب «نایبالسلطنه» بخشیده بود. عباس میرزا همواره مورد سوء ظن ناصرالدین شاه قرار داشت، چرا که شاه او را مدعی تاج و تخت میپنداشت. او مدت بیست و هفت سال را در تبعید در بغداد و استانبول به سر برد. در ۱۲۹۴ (قمری) با کسب اجازه از ناصرالدین شاه به ایران بازگشت. شاه به او لقب مُلکآرا داد و حکومت زنجان را به او سپرد. بعد از مدتی عباس میرزا از ترس به قفقاز گریخت و این بار با وساطت میرزا حسین مشیرالدوله در ۱۲۹۶ (قمری) به ایران بازگشت. او در سال ۱۳۱۴ (قمری) به جای محسن مشیرالدوله وزیر عدلیه شد و دو سال بعد در هنگام اسبسواری به دلیل سکتهٔ قلبی در گذشت. [۱]
عباس میرزا زیر نظر رضاقلی هدایت تربیت یافته بود و سواد ادبی خوبی داشت. او کتابی در شرح حال خود نوشتهاست.
منابع
- ↑ علیاکبر دهخدا و دیگران، «ملک آرا» در لغتنامهٔ دهخدا (بازیابیشده در ۲۲ اسفند ۱۳۹۰).
- امانت، عباس (۱۳۸۴)، قبلهٔ عالم، تهران: کارنامه، شابک ISBN ۹۶۴-۴۳۱-۰۴۹-۷ مقدار
|شابک=
را بررسی کنید: invalid character (کمک)