داویت چهارم: تفاوت میان نسخهها
افزودن {{میانویکی-نیاز}} (توینکل) |
افزودن {{بازنویسی}} و {{بهبود منبع}} (توینکل) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{بازنویسی|تاریخ=آوریل ۲۰۱۳}} |
|||
{{بهبود منبع|تاریخ=آوریل ۲۰۱۳}} |
|||
{{میانویکی-نیاز|تاریخ=آوریل ۲۰۱۳}} |
{{میانویکی-نیاز|تاریخ=آوریل ۲۰۱۳}} |
||
{{جعبه اطلاعات حاکم |
{{جعبه اطلاعات حاکم |
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۱۳، ساعت ۲۲:۰۴
این مقاله ممکن است برای مطابقت با استانداردهای کیفی ویکیپدیا نیازمند بازنویسی باشد. (آوریل ۲۰۱۳) |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (آوریل ۲۰۱۳) |
این نوشتار نیازمند پیوند میانزبانی است. در صورت وجود، با توجه به خودآموز ترجمه، میانویکی مناسب را به نوشتار بیفزایید. |
داویت چهارم یا داویت سازنده | |
---|---|
پادشاه گرجستان | |
سلطنت | ۱۰۸۹-۱۱۲۵ |
پیشین | جورج دوم |
جانشین | جورج سوم |
زاده | ۱۰۷۳ ۱۱۲۵ کوتایسی, گرجستان |
همسر(ان) | روسودان (طلاق) گوراندخت |
دودمان | خاندان باگراتونی |
داویت چهارم یا داویت سازنده (بانی) (به گرجی: დავით აღმაშენებელი تلفظ: داویت آغماشِنِبِلی) شاه معروف گرجیان بود که در سال ۱۰۸۹ بر تخت نشست و تا ۱۱۲۵ میلادی فرمانروایی کرد.
پادشاهی او ۳۶ سال طول کشید در طی این مدت برای ملت خود بسیار خوبی آورد و نقش منحصر به فردی را در تاریخ گرجیان ایفا کرد. داوید که هوشیاری بسیار عجیب و قدرت علمی بسیار داشت، کار وحدت گرجستان را که توسط نیاکان او شروع شده بود به اتمام رسانید.
وقتی او به تخت سلطنت رسید گرجستان در وضعیت سختی به سر میبرد شرق و جنوب کشور خراب و تجزیه شده را ترکان تصرف کرده بودند، کارتلی میانی ویران شده بود، از کارتلی جنوبی و کاختی خارجی چادرنشینان به عنوان چراگاه استفاده میکردند. جمعت کم شده بود و از روستاها ویرانهای بیش نمانده بود.
داوید فعالیتهای خود را با تدبیر به پیش برد. شروع به سامان بخشیدن به وضعیت داخلی کرد، در ارتش انضباط به وجود آورد، با لشکرکشیهای کوچک ارتش را به مرور ورزیده کرد و به اینگونه امید پیروزی بزرگ آینده را در دل آنها زنده کرد. اهالی را کوچانیده و گرخته را به زمینهای اصلی خود بازگردانید و به گستاخی اصیل زادگان فاسد و زمامداران کلیسا لگام زد، در ۱۲ اوت سال ۱۱۲۱ در دیدگوری در مقابل ائتلاف مسلمانان پیروز شد بعد از آن تفلیس را از دست ترکان آزاد کرد و به عنوان پایتخت انتخاب کرد. ملت شاکر پادشاه معروف خود را بانی نام گذاشتند.
داوید که دارای استعداد سیاسی و سر فرماندهی خدادادی زیادی بود، اما از دانش آموختن گریزی نداشت. خود دانش آموخته بود و در لشکرکشیها با خود کتاب حمل میکرد و به انسانهای عالم با احترام بسیار زیاد رفتار میکرد. جوانان با استعداد را به بیزانس برای تحصیل میفرستاد. با مساعدت او در شهر کوتائیسی فرهنگستان گلاتی تشکیل شد.
داوید شروع به ساختن بیمارستانهای مختلف در سرتاسر کشور کرد و از آموزش مردم نیز غافل نماند .
داوید بانی نسبت به ملتهای غیر گرجی و ادیان دیگر تسامح داشت. در کنار کلیسهای ارتدکسی مسجد و کنشت هم ساخته میشد. مورخان دیگر کشورها و آزاد اندیشان گرجستان درباره شخصیت محکم و بلند همتی او اشاره بسیار کردهاند: ایلیا چاوچاوادزه خدمت داوید را چنین ارزیابی میکند: «این پادشاه واقعا بزرگوار گرجیها را با هم جمع کرد، کشور ویران شده را ساخت، دشمن را به وحشت انداخت و از کشور فراری داد و اگر ما امروز در سرزمینمان هستیم نتیجه خدمت و نیز بیشتر تلاش وی میباشد درود بر ایشان. کلیسای گرجی داوید بانی را در شمار مقدسان آورده است. ۲۶ ژانویه روز یادبود وی است. داوید نماد یگانگی و نیرومندی شد.»
جستارهای وابسته
منابع
وبگاه گرجیان ایران (برداشت آزاد با ذکر منبع)