مانتی پایتان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از مونتی پایتون)
مونتی پایتون
پایتون‌ها در ۱۹۶۹
ردیف عقب (به ترتیب): تری گیلیام، اریک آیدل، گراهام چپمن
ردیف جلو (به ترتیب): مایکل پیلین، جان کلیز، تری جونز
عرصه فعالیت‌
ملیتبریتانیایی
سال‌های فعالیت۱۹۶۹–۱۹۸۳
۱۹۸۹
۱۹۹۸
۲۰۰۲
۲۰۱۳–۲۰۱۴
ژانرها
آثار برجستهسیرک پرنده مانتی پایتان (۱۹۶۹–۱۹۷۴)
و اینک چیزی کاملاً متفاوت (۱۹۷۱)
مانتی پایتون و جام مقدس (۱۹۷۵)
زندگی برایان (۱۹۷۹)
اجرای زنده مانتی پایتان در هالیوود باول (۱۹۸۲)
معنای زندگی از مانتی پایتون (۱۹۸۳)
برنامه (اکثراً) زندهٔ مانتی پایتان (۲۰۱۴)
اعضاءگراهام چپمن
جان کلیز
تری گیلیام
اریک آیدل
تری جونز
مایکل پیلین
وبگاه

مانتی پایتان (به انگلیسی: Monty Python) یک گروه طنز سوررئال انگلیسی بود که مجموعه تلویزیونی سیرک پرندهٔ مانتی پایتان را ساختند. این برنامه اولین بار در سال ۱۹۶۹ در شبکه BBC پخش شد که چهار فصل و در مجموع چهل و پنج اپیزود داشت. پدیدهٔ پایتان از یک مجموعهٔ تلویزیونی فراتر رفت و در ابعادی وسیع‌تر از تئاتر گرفته تا فیلم، آلبوم موسیقی، کتاب و نمایش‌های موزیکال گسترش یافت. تأثیر پایتان‌ها در کمدی با تأثیر بیتلز در موسیقی مقایسه شده‌است.[۱][۲][۳] آنها به عنوان نمادهایی از فرهنگ عامه‌ی دههٔ ۱۹۷۰ میلادی شناخته شدند و مجموعهٔ تلویزیونی‌شان «لحظه‌ای مهم در تاریخ کمدی تلویزیونی»[۴] نام گرفت.

سیرک پرندهٔ مانتی پایتان بین سال‌های ۱۹۶۹ و ۱۹۷۴ توسط BBC پخش شد و ایده‌پردازی، نویسندگی و اجرای آن توسط شش عضو مانتی پایتان گراهام چپمن، جان کلیز، تری گیلیام، اریک آیدل، تری جونز و مایکل پیلین انجام شد. این برنامه که یک اسکچ کمدی بود، از جریان سیال ذهن و انیمیشن‌های تری گیلیام کمک گرفت تا مرزهای سبک و محتوای برنامه‌های طنز تلویزیونی را که تا آن زمان مورد قبول بود جابجا کند.[۵][۶] تمام کار نویسندگی و اجرا را همین شش نفر بر عهده داشتند و همین موضوع باعث شد دست به تجربه‌های خلاقه در فرم و محتوا بزنند و قوانین برنامه‌های کمدی تلویزیون را نقض کنند. پایتان‌ها در ادامهٔ کار تلویزیونی‌شان ساختن فیلم بلند را شروع کردند، شامل مانتی پایتان و جام مقدس (۱۹۷۵)، زندگی برایان (۱۹۷۹) و معنای زندگی (۱۹۸۳). تأثیر آنها بر کمدی بریتانیا تا سال‌ها بعد مشهود بود، و در آمریکای شمالی دنبال‌کنندگان بسیاری پیدا کرد. از اجراهای اولیه پخش زنده شنبه شب گرفته تا رویکرد آبزورد برنامه‌های اخیر تلویزیون. واژهٔ Pythonesque به معنی شوخی به سبک پایتان‌ها به واژه‌نامهٔ انگلیسی اضافه شده‌است.

در سال ۱۹۸۸ در چهل و یکمین جایزهٔ آکادمی بریتانیا، مانتی پایتان برندهٔ جایزه بفتا برای مشارکت فوق‌العاده در سینما (به انگلیسی: Outstanding British Contribution To Cinema) شد. در سال ۱۹۹۸ آنها برندهٔ جایزهٔ AFI Star از انستیتوی فیلم آمریکایی شدند. بسیاری از طرح‌ها از مجموعهٔ تلویزیونی و فیلم‌هایشان را همه می‌شناسند و نقل‌قول می‌کنند. هر دو فیلم جام مقدس و زندگی برایان اغلب در لیست‌های بهترین فیلم‌های کمدی قرار می‌گیرند. در نظرسنجی سال ۲۰۰۵ برای پیدا کردن «کمدینِ کمدین‌ها» در جهان انگلیسی‌زبان، از میان بیش از ۳۰۰ شخصیت کمدی، نویسندگان طنز، تهیه‌کننده‌ها و کارگردان‌ها، سه تا از شش عضو مانتی پایتان در میان ۵۰ نفر اول قرار گرفتند: جان کلیز رتبه ۲، آیدل رتبه ۲۱ و پیلین رتبه ۳۰.[۷][۸]

پیش از سیرک پرنده[ویرایش]

جونز و پیلین در دانشگاه آکسفورد همدیگر را ملاقات کردند، آنها در جُنگ آکسفورد با هم اجرا می‌کردند. چپمن و کلیز در دانشگاه کمبریج همدیگر را ملاقات کردند. آیدل هم در کمبریج بود اما یک سال بعد از چپمن و کلیز به دانشگاه رفته بود. کلیز در نیویورک وقتی در تور سیرک کمبریج (با نام اصلی یک مشت پایهٔ مجسمه) با جُنگ چراغ‌پایین‌های دانشگاه کمبریج (به انگلیسی: Cambridge University Footlights) بود با گیلیام آشنا شد. چپمن، کلیز و آیدل عضو چراغ‌پایین‌ها بودند، تیم بروک-تیلور، بیل اودی و گریم گاردن هم عضو آن بودند که بعدها گروه گودیز را تشکیل دادند، جاناتان لین (کمک‌نویسندهٔ بله آقای وزیر و بله، آقای نخست‌وزیر)[۹] هم در آن گروه حضور داشت. وقتی آیدل ریاست گروه را بر عهده داشت جرمن گریر نویسندهٔ فمینیست و کلایو جیمز گویندهٔ رادیو و تلویزیون هم عضو بودند. اجراهای جنگ چراغ‌پایین‌ها (که «دودی‌ها» نامیده می‌شد) در کالج پمبروک موجود است که شامل اسکچ‌ها و بازی‌های کلیز و آیدل هم هست. این اجراها به همراه نوارهایی از اجراهای آیدل در برخی نمایش‌های تئاتری جامعهٔ درام در آرشیو بازیگران پمبروک نگهداری می‌شود.[۱۰]

شش عضو پایتان پیش از سیرک پرنده در این برنامه‌ها حضور داشتند یا آنها را نوشتند:

  • ببخشید، دوباره می‌خوانمش (رادیو) (۱۹۶۴–۱۹۷۳): کلیز (نویسنده و بازیگر)، آیدل و چپمن (نویسنده)
  • گزارش فراست (۱۹۶۶–۱۹۶۷): کلیز (بازیگر و نویسنده)، آیدل (نویسندهٔ مونولوگ‌های فراست)، چپمن، پیلین و جونز (نویسنده)
  • بالاخره برنامهٔ ۱۹۴۸ (۱۹۶۷): چپمن و کلیز (نویسنده و بازیگر)، آیدل (بازیگر مهمان و نویسنده)
  • هر دو هفته دو بار (۱۹۶۷): چپمن و کلیز (نویسنده و بازیگر)، آیدل (بازیگر مهمان و نویسنده)
  • به گیرنده‌هایتان دست نزنید (۱۹۶۷–۱۹۶۹): آیدل، جونز و پیلین (بازیگر و نویسنده)، گیلیام (انیمیشن)
  • برای خنداندن‌تان چیزهایی بلدیم (۱۹۶۸): آیدل (بازیگر و نویسنده)، گیلیام (انیمیشن)
  • چگونه مردم را آزار دهید (۱۹۶۸): کلیز و چپمن (بازیگر و نویسنده)، پیلین (بازیگر)
  • تاریخ کامل و مطلق بریتانیا (۱۹۶۹): پیلین و جونز (بازیگر و نویسنده)
  • دکتر در خانه (۱۹۶۹): کلیز و چپمن (نویسنده)

برنامه تلویزیونی گزارش فراست که در BBC از مارس ۱۹۶۶ تا دسامبر ۱۹۶۷ پخش شد، به عنوان اولین جایی که پایتان‌ها دور هم جمع شدند و توانستند سبک منحصر به خودشان را خلق کنند یاد شده‌است.[۱۱]

بعد از موفقیت به گیرنده‌هایتان دست نزنید، که در ITV از دسامبر ۱۹۶۷ تا می ۱۹۶۹ پخش شد، تلویزیون تیمز به گیلیام، آیدل، جونز و پیلین پیشنهاد داد سریال کمدی آخر شب خودشان را برای بزرگسالان بسازند. در همان زمان چپمن و کلیز یک پیشنهاد کار از BBC دریافت کردند که به خاطر کارشان در گزارش فراست و بالاخره برنامهٔ ۱۹۴۸ به آنها داده شده بود. کلیز مایل نبود یک برنامهٔ دو نفره را پیش ببرد، به دلایلی از جمله این که چپمن شخصیتی عصبی داشت و کار کردن با او دشوار بود. کلیز خاطرات خوبی از کار کردن با پیلین در چگونه مردم را آزار دهید داشت و او را دعوت کرد تا به تیم بپیوندد. پیلین قبول کرد چون استودیوی تلویزیون تیمز تا تابستان ۱۹۷۰ آماده نمی‌شد و پیشنهاد کرد تا نویسندهٔ همکارش جونز و آیدل هم اضافه شوند. آنها هم اصرار داشتند که گیلیام برای کار انیمیشن دعوت شود. گفته می‌شود وجود مانتی پایتان مدیون علاقهٔ کلیز برای کار کردن با چپمن و موقعیت‌های تصادفی دیگری که منجر به همراه شدن چهار عضو دیگر شد.[۱۲]

اما کلیز در خودزندگی‌نامه‌اش می‌گوید که سرمنشا مانتی پایتان حس تحسینی بود که کلیز و چپمن از نوع جدید کمدی داشتند که در به گیرنده‌هایتان دست نزنید به کار گرفته شده بود. در نتیجه کلیز جلسه‌ای ترتیب داد تا چپمن، آیدل، جونز، پیلین و خودش در آن شرکت داشتند و در آن تصمیم گرفتند ایده‌هایشان را برای یک پروژهٔ مشترک روی هم بگذارند و دنبال سرمایه‌گذار برای آن باشند.[۱۳] در وبسایت رسمی آنها آمده‌است که مانتی پایتان در ۱۱ می ۱۹۶۹ در یک رستوران تندوری کشمیری در هامپستد شکل گرفت، بعد از اتمام فیلم‌برداری به گیرنده‌هایتان دست نزنید که کلیز و چپمن در آن شرکت داشتند. این اولین باری بود که هر شش نفرشان کنار هم جمع شدند. گزارش شده که به آپارتمان کلیز در نزدیکی خیابان باسیل رفتند تا صحبت‌ها را ادامه دهند.

آثار[ویرایش]

برنامه‌های تلویزیونی[ویرایش]

اجراهای زنده[ویرایش]

فیلم‌ها[ویرایش]

اعضا[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Lewisohn, Mark. "Monty Python's Flying Circus". BBC (به انگلیسی).
  2. Free, David (ژانویه ۲۰۱۳). "The Beatles of Comedy". The Atlantic (به انگلیسی).
  3. Leopold, Todd (۱۱ دسامبر ۲۰۰۳). "How Monty Python changed the world". CNN (به انگلیسی).
  4. ""Monty Python Celebrates 25th Anniversary But Nixes Reunion"". Orlando Sentinel (به انگلیسی). ۲ اکتبر ۱۹۹۶. Archived from the original on 20 February 2019. Retrieved 18 February 2021.
  5. Martin, Sami K. (۲۷ ژانویه ۲۰۱۲). «'Monty Python' Reunion Planned for New Movie». The Christian Post.
  6. Wieselman, Jarret (۳ آوریل ۲۰۱۲). "'Holy' Monty Python History Lesson". Entertainment Tonight (به انگلیسی). Archived from the original on 2 February 2014. Retrieved 18 February 2021.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link)
  7. "Cook voted 'comedians' comedian". BBC News (به انگلیسی). ۲ ژانویه ۲۰۰۵.
  8. «Cook tops poll of comedy greats». The Guardian. ۲ ژانویه ۲۰۰۵.
  9. Footlights! - a hundred years of Cambridge comedy. Hewison, Robert.
  10. «Footlights history». Footlights.org. ۲۲ سپتامیر ۲۰۱۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ سپتامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۲۱. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  11. «The Frost Report». BBC Comedy.
  12. The Pythons Autobiography by the Pythons. Graham Chapman, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones, Michael Palin, John Chapman, David Sherlock, Bob McCabe.
  13. So, Anyway... John Cleese.