مصالح

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

واژه‌ی مَصالح جمع مَصلَحَت به معنی شایسته و نیکو است و می‌تواند در معانی زیر به‌کار برود:

  • مصالح ساختمانی یا مصالح بَنّایی، موادی مانندِ سیمان، چوب، آجر، گچ، آهن، و امثال آن که در ساختمان‌سازی به کار می‌رود. آنچه شایسته و سزاوار است که در ساختمان‌سازی و بنایی به کار رود.
  • (کاربرد قدیمی) به معنی امور شایسته و خوب در مقابل مفاسد
  • مَصالح یا مَصالحه، لغتی عربی و رایج در فارسی قدیمی‌تر به معنای ادویه‌های کوبیده‌شده است.[۱] دربارهٔ مصالح در فرهنگ ناظم‌الاطبا آمده‌است: داروهای مانند هل و دارچین و ریشهٔ جوز و خلال بادام و پسته و خلال مرکبات و زعفران و گوشت قیمه کرده با لپهٔ نخود و برنج که در گیپا و جز آن آگنده کنند.

شکل اروپایی‌شدهٔ این واژه مورد آخر به صورت ماسالا است.

خوراک‌های هندی مربوط به این واژه عبارتند از:

به خوراکی که دارای ادویه یادشده باشد مصالح‌دار می‌گویند.[۲]

  • مُصالح به معنی صلح‌کننده و سازش‌کننده نیز از ریشه صلح بر وزن مُفاعل است.

منابع[ویرایش]

  1. لغتننامه دهخدا: مصالح
  2. لغت‌نامه دهخدا. مدخل مصالح‌دار
  • لغت‌نامه دهخدا.