عفونت بیمارستانی
| عفونت بیمارستانی | |
|---|---|
 | |
| Contaminated surfaces increase cross-transmission | |
| تخصص | بیماری عفونی (تخصص پزشکی)  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | Y95 |
| ئی‌مدیسین | article/۹۶۷۰۲۲ |
عفونت بیمارستانی (Hospital-acquired infection) یا nosocomial infection عفونتی است که بیمار در بیمارستان به آن آلوده می‌شود مثلاً بیمار دچار شکستگی پا در بیمارستان دچار عفونت ادراری شود. عفونت بیمارستانی یکی از دلایل اصلی مرگ و همچنین افزایش دوران نقاهت می‌باشد. بر اساس تحقیقی که سازمان بهداشت جهانی در ۵۵ بیمارستان در ۱۴ کشور به انجام رسانده نشان می‌دهد که میانگین ۸٬۶٪ از بیماران بستری شده مبتلا به عفونت بیمارستانی شده‌اند.[۱] معمولاً میکروب‌های عامل عفونتهای بیمارستانی به درمان مقاومند.
شرایط[ویرایش]
عفونت بیمارستانی حداقل ۴۸ تا ۷۲ ساعت بعد از پذیرش بیمار در بیمارستان ایجاد شود و در زمان پذیرش بیمار، فرد نباید علایم آشکار عفونت مربوط را داشته باشد و بیماری در دورهٔ نهفتگی خود نباشد. کوتاه کردن دوره بستری بیماران و سترون کردن سطوح و ابزار درمانی از شیوع عفونتهای بیمارستانی می‌کاهد.
انواع[ویرایش]
- Ventilator-associated pneumonia
- استافیلوکوکوس اورئوس
- استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین
- کاندیدا آلبیکانس
- سودوموناس آئروژینوزا
- Acinetobacter baumannii
- Stenotrophomonas maltophilia
- انتروکولیت با غشای کاذب
- سل
- عفونت ادراری
- Hospital-acquired pneumonia
- گاستروآنتریت
- Vancomycin-resistant Enterococcus
- بیماری لژیونر
- Puerperal fever
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
باز بینی هشتم آگوست ۲۰۱۳ Hospital-acquired infection
