سیمیون بودیونی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سیمیون بودیونی
سیمیون میخایلویچ بودیونی مارشال اتحاد جماهیر شوروی.
زاده۲۵ آوریل ۱۸۸۳
درگذشته۲۶ اکتبر ۱۹۷۳ (۹۰ سال)
مسکو، جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه
وفاداری امپراتوری روسیه (۱۹۰۳–۱۷)
 جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی (۱۹۱۷–۲۲)
شوروی (۱۹۲۲–۷۳)
شاخه نظامیارتش امپراتوری روسیه
ارتش سرخ
درجهمارشال اتحاد جماهیر شوروی
فرماندهی1st Cavalry Army
منطقه نظامی مسکو
Reserve Front
جنگ‌ها و عملیات‌هاجنگ روسیه و ژاپن
جنگ جهانی اول
جنگ داخلی روسیه
جنگ لهستان-شوروی
جنگ جهانی دوم
نشان‌هاHero of the Soviet Union Hero of the Soviet Union Hero of the Soviet Union
نشان لنین (۸)
نشان پرچم سرخ (۶)
Order of the October Revolution
نشان سوورف، 1st Class
Cross of St. George، ۱—4 Classes

سیمیون میخایلویچ بودیونی روسی: Семён Миха́йлович Будённый (۲۵ آوریل ۱۸۸۳ – ۲۶ اکتبر ۱۹۷۳) نظامی و سیاست‌مدار اهل اتحاد جماهیر شوروی بود. او یکی از فرماندهان نظامی نیروهای بلشویک در طول جنگ داخلی روسیه و جنگ شوروی و لهستان بود. بودیونی یکی از متحدان اصلی ژوزف استالین بود. او یکی از پنج نظامی اولیه است که موفق به کسب عنوان مارشال اتحاد جماهیر شوروی شده است.

زندگی‌نامه[ویرایش]

بودیونی در یک خانواده فقیر دهقانی در منطقه کازاک‌های دن در جنوب روسیه به دنیا آمد. او در سال ۱۹۰۳ به خدمت در نیروی زمینی امپراتوری روسیه فراخوانده شد و خدمات شایانی را در طول جنگ جهانی اول ارائه کرد.

پس از انقلاب اکتبر و شروع جنگ داخلی روسیه، وی به یکی از موسسین ارتش سرخ تبدیل شد و با عملکرد درخشانش در طول جنگ نقش مهمی در پیروزی بلشویک‌ها در این جنگ داشت. بودیونی به‌خاطر شجاعت فراوانش در طول جنگ داخلی بسیار مشهور شد به‌طوری که آهنگ‌های فراوانی در وصف شجاعت او سروده شد. مهارت بالای نظامی وی باعث شد تا او به یکی از اولین افرادی تبدیل شود که موفق به کسب عنوان مارشال اتحاد جماهیر شوروی(بالاترین درجه نظامی شوروی) شود.

تصفیه بزرگ جان اکثر فرماندهان نظامی رده بالای شوروی را گرفت، اما بودیونی به‌خاطر نزدیکی به استالین و وجود افکار ارتجاعی مشابه میان این دو از تصفیه جان سالم به در برد. وی در زمان شروع تهاجم آلمان به شوروی فرماندهی جبهه اوکراین را برعهده داشت، اما پس از شکست سنگین در جریان نبرد کیف که یکی از سنگین‌ترین شکست‌های نظامی ارتش سرخ در طول جنگ جهانی دوم محسوب می‌شود، از فرماندهی نظامی خلع شد. به اعتقاد کارشناسان نظامی شکست‌های نظامی شوروی در اوایل شروع تهاجم آلمان به شوروی درواقع تقصیر خود استالین بود، اما وی سعی می‌کرد با مقصر نشان دادن فرماندهان نظامی چون بودیونی و ووروشیلوف خود را تبرئه کند.

منابع[ویرایش]