دین در امارات متحده عربی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

دین در امارات متحده عربی (سرشماری ۲۰۰۵)[۱]

  اسلام (۷۰٪)
  مسیحیت (۱۴٪)
  هندوئیسم (۱۰٪)
  سایر (شامل بودیسم و بهائی) (۶٪)

اسلام دین رسمی و پرجمعیت در امارات متحده عربی است که تقریباً ۷۶ درصد جمعیت آن را پیروی می‌کنند.[۲] خاندان آل نهیان و آل مکتوم به مکتب فقهی اهل سنت پایبند هستند. بسیاری از پیروان مکتب حنبلی در شارجه، ام القوین، رأس‌الخیمه و عجمان یافت می‌شوند.[۳] ادیان دیگر در این کشور از جمله مسیحیت، هندوئیسم، بودیسم، یهودیت و … وجود دارد اما اصالتاً عرب نبوده و مهاجر می‌باشند.[۴]

اسلام[ویرایش]

مسجد شیخ زاید در ابوظبی. اسلام دین رسمی امارات متحده عربی است.

قانون اساسی اسلام را به عنوان دین رسمی این کشور تعیین کرده‌است. در امارات متحده عربی مسلمانان سنی بیشتر از شیعیان هستند. تعداد کمی نیز از شیعیان اسماعیلی و مسلمانان احمدی نیز وجود دارند.[۲] ۸۵ درصد سنی و ۱۵ درصد از جمعیت شیعه هستند که در امارات دبی و شارجه متمرکز شده‌اند. اگرچه هیچ آمار رسمی برای تجزیه بین مسلمانان سنی و شیعه در بین ساکنان غیرشهری در دست نیست، اما برآورد رسانه‌ها نشان می‌دهد که کمتر از ۲۰ درصد از جمعیت مسلمانان غیرشهری، شیعه هستند.[۵]

مسیحیت[ویرایش]

کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها نسبت قابل توجهی از اقلیت مسیحی را در امارات متحده عربی تشکیل می‌دهند. این کشور حداقل ۴۵ کلیسا دارد.[۶] بسیاری از مسیحیان در امارات متحده عربی اصالتاً از آسیا، آفریقا، اروپا و دیگر کشورهای خاورمیانه، از جمله لبنان و سوریه می‌باشند.[۷] در آوریل ۲۰۲۰، یک کلیسا به‌طور رسمی در دبی اعلام شد.[۸]

هندوئیسم و جینیسم[ویرایش]

هندوئیسم و جینیسم که بیشترین پیروان را در هندوستان و پاکستان دارد، عده‌ای از آن‌ها در امارت ساکن هستند. بن سعید آل مکتوم برای قدردانی از مشارکت جامعه تجاری هند در توسعه اولیه دبی به عنوان بندر تجاری، مجوز و زمین جهت ساخت معبد هندوئسیم در دبی را برای آنان فراهم کرد. همچنین یک گوردوارای سیک در جنوب دبی، در جبل علی وجود دارد.

بی‌دین[ویرایش]

براساس نظرسنجی گالوپ، تا ۴ درصد از مردم این کشور، بی‌دین گزارش شده‌اند. این امر برای مسلمانان غیرقانونی است،[۹] که مرتدین از اسلام طبق قانون مبارزه با کفر در این کشور، با حداکثر مجازات یعنی اعدام روبرو هستند.[۱۰] بنابراین، در مورد آزادی ادیان در امارات متحده عربی سوالاتی مطرح شده‌است.

منابع[ویرایش]

  1. "United Arab Emirates International Religious Freedom Report". Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor. Archived from the original on 2010-11-23. Retrieved 2011-01-12.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ «CIA - The World Factbook -- Field Listing :: Religions». web.archive.org. ۲۰۰۹-۰۶-۱۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ ژوئن ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۱۰-۰۱.
  3. Barry Rubin (2009), Guide to Islamist Movements, Volume 2, ME Sharpe, شابک ‎۹۷۸−۰۷۶۵۶۱۷۴۷۷, p. 310
  4. "United Arab Emirates". State.gov. Archived from the original on 2009-10-31. Retrieved 2010-11-24.
  5. "United Arab Emirates 2017 International Religious Freedom Report". US Department of Justice. 2017. p. 2. Archived from the original on 12 April 2022. Retrieved 1 اكتبر 2021. {{cite web}}: Check date values in: |access-date= (help)
  6. John Pike (2006-04-17). "United Arab Emirates-Religion". Globalsecurity.org. Retrieved 2010-11-24.
  7. "Groeiende en vitale kerk in Arabische Golf - Nieuws - Reformatorisch Dagblad". Refdag.nl. Retrieved 2010-11-24.
  8. "Dubai to welcome Middle East's first Mormon temple".
  9. AbOhlheiser. "There Are 13 Countries Where Atheism Is Punishable by Death". The Wire. Archived from the original on 18 July 2016. Retrieved 1 اكتبر 2021. {{cite web}}: Check date values in: |access-date= (help)
  10. "Freedom of Thought Report - Map". freethoughtreport.com.

پیوند به بیرون[ویرایش]