خسرو شاکری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
خسرو شاکری
زادهٔ۱۳۱۷
تهران
درگذشت۹ تیر ۱۳۹۴
پاریس
آرامگاهگورستان_پر-لاشز، قطعهٔ ۴۹
ملیتایرانی
دیگر نام‌هاخ. کیانوش؛ ک. دیلمانی؛ بزرگ د.
تحصیلاتکارشناسی ارشد اقتصاد، دکتری تاریخ
محل تحصیلدانشگاه ایندیانا، دانشگاه سوربن
پیشهاستاد دانشگاه، مورخ
شناخته‌شده برایاسناد تاریخی: جنبش کارگری، سوسیال دموکراسی و کمونیستی ایران

خسرو شاکری (زند) (۱۳۱۷–۹ تیر ۱۳۹۴) استاد بازنشستهٔ تاریخ مدرسه عالی مطالعات علوم اجتماعی در پاریس و محقق در زمینه گروه‌ها و اندیشه چپ بود. از وی کتاب‌های زیادی چون «جملهٔ انقلاب مشروطه» و «انکشاف سوسیال دموکراسی»، «میلاد زخم» دربارهٔ جنبش جنگل، کتابی دربارهٔ تقی ارانی، «اسناد سوسیال دموکراسی ایران» منتشر شده‌است.

زندگی و حرفه[ویرایش]

خسرو شاکری در ۶ آبان سال ۱۳۱۷ در تهران به دنیا آمد. پدرش تاجر فرش و مادرش از جمله زنانی بود که در ابتدای دوره پهلوی شغل دبیری را پذیرفته بود. خسرو تحصیلات متوسطهٔ خود را در دبیرستان رهنما و دبیرستان البرز به پایان رساند و به سانفرانسیسکو رفت و لیسانس اقتصاد خود را از دانشگاه دولتی کالیفرنیا گرفت. پس از آن یک سال در مدرسه اقتصاد لندن به تحقیق مشغول بود. وی سپس به دانشگاه ایندیانا رفت و در رشته اقتصاد فوق لیسانس گرفت. او موفق به اخذ دکترای تاریخ از دانشگاه سوربن شد. موضوع پایان‌نامه‌اش تکوین، انکشاف و پایان حزب کمونیست ایران بود.[۱] وی در معرفی خود می‌نویسد:

من در یک خانواده مسلمان با یک گرایش شدید عرفانی و دیدگاه نوع‌دوستانه و پیشینه قومی گوناگون به دنیا آمدم. شکیبایی روشنفکرانه غیرمعمول خانواده‌ام این امکان را به من داد تا در یک دوره حساس -دبیرستان- درگیر «سیاست» شوم. پشتیبان دکتر مصدق شدم که میهن‌دوستی، شکیبایی و ارزش‌های دموکراتیک را به من آموخت. تربیت انسان‌مدارانه اولیه من در ایران، هم در خانه و هم در جامعه تحت تأثیر رویکرد مصدق به سیاست، در مرحله بعد و در اثر آموزش دموکراتیک غربی، کارآموزی و پالایش محققانه، خرد و روشنگری سوسیالیستی، تقویت شد و به لحاظ کیفی قوام یافت.

وی از جمله نیروهای فعال سازمان کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی-اتحادیه ملی و نیز جبهه ملی بود. او در سال ۱۳۳۹ در حالی که سعی داشت به کوبا برود، در مکزیک بازداشت شد. یک سال بعد شاکری برای راه‌اندازی یک ایستگاه رادیویی در قاهره به منظور پخش برنامه‌هایی علیه رژیم پهلوی، با مقامات مصری تماس گرفت که در نهایت به نتیجه‌ای نرسید. در اواخر سال ۱۳۴۲، طی سفری به الجزایر با احمد بن بلا رئیس‌جمهور وقت این کشور ملاقات کرد و مذاکراتی برای دریافت کمک جهت مبارزه با رژیم شاه انجام داد. شاکری سال ۱۳۴۳ به نمایندگی از کنفدراسیون در گردهمایی‌های اتحادیه بین‌المللی دانشجویان که در نیوزیلند و نیز بلغارستان برگزار گردید، شرکت کرد. شاکری در سال ۱۳۴۴ به عنوان یکی از اعضای دبیرخانه کنفدراسیون، مشغول بود و سپس به عنوان دبیر بین‌المللی کنفدراسیون ملاقات‌هایی را با اوتانت -دبیرکل وقت سازمان ملل- به منظور جلب حمایت‌های بین‌المللی از مبارزات دانشجویی علیه رژیم پهلوی کرد.
شاکری در سال ۱۳۴۷ به عنوان دبیر انتشارات کنفدراسیون مکاتباتی با مصطفی خمینی داشت که ضمن اعلام حمایت کنفدراسیون از آیت الله خمینی، تعدادی از نسخه‌های نشریهٔ «شانزدهم آذر» را نیز فرستاد. خمینی در پاسخ با توجه به اعتقادات مذهبی ملت ایران، از محتوای نشریات ارسالی اظهار نارضایتی کرد و خواستار توجه بیشتر گردانندگان آن به مسائل و موضوعات دینی شد.[۲] شاکری در سال ۱۳۵۱ نیز پس از اعدام تعدادی از اعضای سازمان مجاهدین و چریک‌های فدایی خلق با کورت والدهایم -دبیر کل وقت سازمان ملل- ملاقات کرد و اعتراض کنفدراسیون را به این اقدامات به اطلاع وی رسانید.
پس از انقلاب ۱۳۵۷ به ایران بازگشت و با احمد شاملو در کتاب جمعه همکاری کرد. در دهه شصت به پاریس بازگشت و انتشارات پادزهر و در پاییز ۱۳۶۳ کتاب جمعه‌ها را راه‌اندازی کرد که تا سال ۱۳۶۸ برقرار بود.[۳] شاکری در فرانسه، تاریخ ایران و آسیای باختری نیز تدریس کرد و استاد بازنشسته تاریخ مدرسه عالی مطالعات علوم اجتماعی پاریس بود.
خسرو شاکری سه‌شنبه ۹ تیرماه ۱۳۹۴ در اثر سکتهٔ مغزی در بیمارستانی در پاریس درگذشت؛ در حالی که مشغول آماده‌سازی کتابی سه جلدی دربارهٔ حزب توده ایران بود.[۴]

آثار[ویرایش]

تألیف، گردآوری و ویرایش[ویرایش]

کتاب‌ها[ویرایش]

  • اسناد تاریخی: جنبش کارگری، سوسیال دموکراسی و کمونیستی ایران. ج. ۲۳ جلد. به کوشش خسرو شاکری. تهران و فلورانس.
  • اول ماه مه: سه سند، سه گفتار. به کوشش خسرو شاکری. تهران: علم.
  • شعاعیان، مصطفی (۱۳۵۴). شاکری، خسرو، ویراستار. مسائل انقلاب و سوسیالیسم:‌ پژوهشنامهٔ مستقل مارکسیستی. تهران: انقلاب.
  • سازماندهى شورائی: مجموعه‌اى از مقالات. به کوشش خسرو شاکری. سوئد: کانون کتاب ایران. ۱۹۸۰.*
  • شاکری، خسرو (۱۳۶۲). چهارده نامهٔ سرگشاده و مقاله دفاع از آزادگی و دموکراسی. برکلی: بی‌نا.
  • شاکری، خسرو, ویراستار (۱۹۹۶). فرقهٔ جمهوری انقلابی ایران (گروه نخستین دکتر ارانی) و فرقهٔ انقلابی ایران؛ اسنادی چند: ۱۳۰۷-۱۳۰۵ (PDF). تهران و فلورانس: پادزهر و مزدک. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۱۴ ژوئیه ۲۰۲۱.
  • شاکری، خسرو (۲۰۰۲). از اسلام انقلابى تا گولاگ: اشعار انقلابى ذره، لادبن، حسابى و لاهوتى. تهران: پادزهر.
  • شاکری، خسرو (۱۳۸۲). ریشه‌های سوسیال دموکراسی در ایران. ترجمهٔ مهدی حقیقت‌خواه. تهران: ققنوس.
  • شاکری، خسرو؛ و دیگران (۱۳۸۲). نقش ارامنه در سوسیال دموکراسی ایران، ۱۹۰۵-۱۹۱۱. به کوشش محمدحسین خسروپناه. تهران: نشر و پژوهش شیرازه.
  • سلطانزاده، آوتیس (۱۳۸۳). شاکری، خسرو، ویراستار. انکشاف اقتصادی ایران و امپریالیسم انگلستان. ترجمهٔ ف. کوشا (فرهاد کشاورز). تهران: مازیار.[۵]
  • شاکری، خسرو (۱۳۸۴). پیشینه‌های اقتصادی-اجتماعی جنبش مشروطیت و انکشاف سوسیال دموکراسی در آن عهد (PDF). تهران: اختران.
  • شاکری، خسرو (۱۳۸۴). میلاد زخم: جنبش جنگل و جمهوری شوروی سوسیالیستی ایران (۱۲۹۹-۱۳۰۰). ترجمهٔ شهریار خواجیان. تهران: اختران.
  • شاکری، خسرو (۱۳۸۵). تقی ارانی در آینه‌ی تاریخ. تهران: اختران.
  • شعاعیان، مصطفی (۱۳۸۶). هشت نامه به چریک‌های فدایی خلق: نقد یک منش فکری. به کوشش خسرو شاکری. تهران: نی.
  • شاکری، خسرو (۲۰۱۳). استالين و ترومن: غروب شوکت جناب اشرف، احمد قوام‌السلطنه: نقدى بر تاريخ‌نگارى ايدئولوژيک. فلورانس: مزدک/پادزهر. شابک ۹۷۸۳۹۴۳۱۴۷۲۷۸.
  • Chaqueri, Cosroe (1978). La Social-Démocratie en Iran: articles et documents. Florence: Edition Mazdak.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (1978). The Condition of the working class in Iran (a documentary history). Vol. 4. Florence and Tehran: Published for European Committee for the Defence of Democratic Rights of Workers in Iran.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (1979). Le mouvement communiste en Iran: documents en anglais, français et allemand. Florence: Mazdak.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (1979). The Revolutionary Movement in Iran versus Great Britain and Soviet Russia, 1914-1932. Florence: Edition Mazdak.
  • Sultanzade, Avetis (1980). Chaqueri, Cosroe (ed.). Ecrits Economiques II. Florence: Mazdak.
  • Chaqueri, Cosroe (1980). Socialisme et l'islam en Iran; Khomaini, revolutionary or social bandit?. Florence, Italy: Antidote Publications.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (1981). Le Premier Congrès des peuples de l'Orient : Bakou, 1920 : documents inédits avec une introduction historique. Tehran: Antidote.
  • Chaqueri, Cosroe (1983). L' Union soviétique et les tentatives de Soviets en Iran: 2 essais historiques. Tehran: Antidote.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (1984). L'Orient et la Deuxième Internationale: documents inédits du COMINTERN. Paris: Antidote.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (1985). Un Prince iranien rouge en France (Vie et oeuvres du communiste Iradj Eskandari). préface de Maxime Rodinson. Chez l'auteur.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (1986). Avetis Sultanzade, The Forgotten Revolutionary Theoretician (life and works). Tehran: Antidote.
  • Chaqueri, Cosroe (1992). Beginning Politics in the Reproductive Cycle of Children’s Tales and Games in Iran: An Historical Inquiry. Lewiston, N.Y: Edwin Mellen Press. ISBN 0773492283.
  • Chaqueri, Cosroe (1995). The Soviet Socialist Republic of Iran, 1920-1921 : birth of the trauma. Pittsburgh: University of Pittsburgh Press. ISBN 0822937921.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (1998). The Armenians of Iran: The Paradoxical Role of a Minority in a Dominant Culture. Cambridge: Harvard Center for Middle Eastern Studies. ISBN 0932885160.
  • Chaqueri, Cosroe (2001). Origins of social democracy in modern Iran. Seattle: University of Washington Press. ISBN 0295980850.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (2010). The left in Iran: 1905-1940. Pontypool: Merlin Press. ISBN 0850366720.
  • Chaqueri, Cosroe, ed. (2011). The left in Iran: 1941-1957. London and Pontypool: Socialist Platform Ltd. and Merlin Press. ISBN 0850366569.

مقاله‌ها و مصاحبه‌ها[ویرایش]

در کتاب جمعه[ویرایش]
در نشریات دیگر[ویرایش]
  • شاکری، خسرو (۲۸ اسفند ۱۳۵۸). «مسئله زن و مبارزه برای رهائی در ایران» (PDF). اندیشهٔ آزاد (۳): ۴–۷.
  • «گفتگو با خسرو شاکری، پژوهنده و تاریخ‌شناس دربارهٔ خلیج فارس و تاریخچهٔ روابط ایران با کشورهای عربی» (PDF). آرش (۴): ۱۶–۲۰. اردیبهشت ۱۳۷۰.
  • شاکری، خسرو (۱۳۷۱). «کنگره باکو: سرآغاز تحولی نو در سیاست خارجی شوروی». قفقاز در تاریخ معاصر. ترجمهٔ کاوه بیات و بهنام جعفری. تهران: پروین.
  • شاکری، خسرو (مرداد ۱۳۸۵). «نکاتی چند درباره تاریخنگاری جایگاه زنان در جنبش مشروطه». نگاه نو (ویژه‌نامهٔ یکصدمین سالگرد انقلاب مشروطیت ایران): ۴۶–۵۳.
  • قربانپور، فرشاد (۴ آذر ۱۳۸۶). «هیچ کس از او فراتر نرفت: گفت‌وگو با دکتر خسرو شاکری [در پروندهٔ ویژهٔ فریدون آدمیت]». شهروند امروز (۲۶): ۸۳.
  • شاکری، خسرو (فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۷). «تاریخ‌نویس متدیک: در معرفی روش‌شناسی تاریخی فریدون آدمیت». بخارا (۶۵): ۳۰۷–۳۲۷.
  • قربانپور، فرشاد (تیر ۱۳۹۰). «سیاستمدار لجوج: خلیل ملکی در گفت‌وگو با خسرو شاکری». مهرنامه (۱۳): ۱۵۱–۱۵۲.

ترجمه[ویرایش]

کتاب‌ها[ویرایش]

  • بایرس، ترنس (۱۳۵۹). آدام اسمیت، مالتوس و مارکس. ترجمهٔ خسرو شاکری. تهران: مازیار.

مقاله‌ها[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. Chaqueri, Cosroe (1980). Le Parti Communiste Iranien, Genèse, développement et fin, 1916-1932 (Ph.D. diss.). Université de Paris (III) Sorbonne Nouvelle.
  2. متین. کنفدراسیون: تاریخ جنبش دانشجویان ایرانی در خارج از کشور ۵۷- ۱۳۳۲. ص. ۲۷۹.
  3. تورج اتابکی، ناصر مهاجر. «یادی از خسرو شاکری، کاوشگر تاریخ جنبش چپ و کارگری ایران». بی‌بی‌سی فارسی. دریافت‌شده در ۲ ژوئیه ۲۰۱۵.
  4. «خسرو شاکری (زند)، پژوهشگر تاریخ چپ در ایران، درگذشت». رادیو فرانسه. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ اوت ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱ ژوئیه ۲۰۱۵.
  5. این اثر نخستین بار پیش از انقلاب ۱۳۵۷، با ترجمه و ویرایش همین دو تن در مجلد هشتم اسناد تاریخی منتشر شده است.

منابع[ویرایش]

  • متین، افشین (۱۳۹۳). کنفدراسیون: تاریخ جنبش دانشجویان ایرانی در خارج از کشور ۵۷ -۱۳۳۲. ترجمهٔ ارسطو آذری. تهران: پردیس دانش. شابک ۹۷۸۶۰۰۳۰۰۰۳۸۴.

پیوند به بیرون[ویرایش]