جودیت باتلر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جودیت باتلر
باتلر، سخنرانی در دانشگاه هامبورگ، آوریل ۲۰۰۷
زادهٔ۲۴ فوریهٔ ۱۹۵۶ ‏(۶۸ سال)
کلیولند، اوهایو،  ایالات متحده آمریکا
حیطهفلسفه قاره‌ای، نظریه فراهنجار، جنسیت، فلسفه سیاسی، علم اخلاق، فلسفه یهودی
مکتبمکتب انتقادی، فمینیسم موج سوم، پست‌مدرنیسم، پساساختارگرایی
تأثیرگرفته از

جودیت باتلر (انگلیسی: Judith Butler) (زادهٔ ۲۴ فوریه ۱۹۵۶) فیلسوف پساساختارگرا و منتقد فمنیست آمریکایی است و در زمینه‌های فمینیسم، نظریه فراهنجار، فلسفه سیاسی و علم اخلاق صاحب نظر است. وی دارای کرسی استادی در رشته ادبیات در دانشگاه کلمبیای شهر نیویورک است.

او مدرک دکترای خود را در سال ۱۹۸۴ از دانشگاه ییل دریافت کرد. پایان‌نامهٔ وی با عنوان مباحث شهوت، بازتاب اندیشه‌های هگل در قرن بیستم فرانسه بود.

نخستین اثر وی آشفتگی جنسیتی نام دارد که در سال ۱۹۹۰ به چاپ رسید و بیش از ۱۰۰٬۰۰۰ نسخه از آن در کشورهای دیگر و به زبان‌های مختلف به چاپ رسید. یکی از مهم‌ترین نظریات باتلر در خصوص جنسیت طرح مبحثی‌ست با عنوان پرفورمتیویتهٔ جنسیت. باتلر معتقد است که جنسیت یک «اجراء» (performance) کردن است، آن چیزی که فرد در شرایطی خاص به نمایش می‌گذارد، نه قاعده‌ای جهانشمول از «آنچه تو هستی». در همین راستا باتلر نظریه ایفای جنسیت را مطرح کرده و در قالب این نظریه عنوان می‌کند که درست همانگونه که می‌آموزیم زبان را بسته به موقعیت به کار ببریم، می‌آموزیم که به گونه‌ای ایفای نقش کنیم که گویی زن یا مرد هستیم.[۱]

زندگی‌نامه[ویرایش]

جودیت باتلر در کلیولند، اوهایو و در یک خانوادهٔ روس-مجار به دنیا آمد. مادرش یهودی بود و جودیت از همان دوران کودکی به کلاس‌های اخلاق یهودی می‌رفت. او در همان دوران از کلاس‌ها به وجد می‌آمد و علاقه‌مند شد که در مورد مارتین بوبر بیشتر تأمل کند. او در همان دوره‌ها با نوشته‌های ایمانوئل کانت، گئورگ ویلهلم فریدریش هگل و باروخ اسپینوزا آشنا شد.[۲]

باتلر به کالج بنینگتون پیوست و سپس در دانشگاه ییل مشغول به تحصیل شد. او در سال ۱۹۸۴ موفق به دریافت دکتری خود در رشتهٔ فلسفه شد.[۳]

باتلر پیش از آن که در سال ۱۹۹۳ در دانشگاه برکلی مشغول به کار شود، در دانشگاه‌های وسلیان، جرج واشینگتن و جان هاپکینز تدریس می‌کرد.[۴] در سال ۲۰۰۸، او با عنوان فعالیت‌هایی در کنکاوهای انسان‌گرایانه، موفق به دریافت جایزهٔ دستاورد برجسته از بنیاد اندرو دبلیو ملون شد.[۵] او، از سال ۲۰۰۶، به عنوان پروفسور، کرسی هانا آرنت را در تحصیلات تکمیلی اروپا (EGS) در سوئیس از آنِ خود کرده است.[۳] باتلر از اعضای هیئت مشاورهٔ مجلهٔ آکادمیکِ آیدنتیتیز است که در حوزهٔ سیاست، جنسیت و فرهنگ منتشر می‌شود.[۶] همچنین باتلر بر روی نقد خشونت اخلاقی کار می‌کند و تلاش می‌کند تا نظریه‌ای را با عنوان نظریهٔ مسئولیت تدوین کند.[۳]

کتاب‌شناسی[ویرایش]

  • ۲۰۰۷: Who Sings the Nation-State?: Language, Politics, Belonging (with Gayatri Spivak)
  • ۲۰۰۵: Giving An Account of Oneself
  • ۲۰۰۴: Undoing Gender
  • ۲۰۰۴: Precarious Life: The Powers of Mourning and Violence
  • ۲۰۰۳: Women and Social Transformation (به همراه Elisabeth Beck-Gernsheim و Lidia Puigvert)
  • ۲۰۰۰: Contingency, Hegemony, Universality|Contingency, Hegemony, Universality: Contemporary Dialogues on the Left (به همراه ارنستو لاکلائو و اسلاوی ژیژک)
  • ۲۰۰۰: Antigone's Claim: Kinship Between Life and Death
  • ۱۹۹۷: The Psychic Life of Power: Theories in Subjection
  • ۱۹۹۷: Excitable Speech: A Politics of the Performative
  • ۱۹۹۳: Bodies That Matter: On the Discursive Limits of "Sex"
  • ۱۹۹۰: Gender Trouble: Feminism and the Subversion of Identity (آشفتگی جنسیتی)
  • ۱۹۸۷: Subjects of Desire: Hegelian Reflections in Twentieth-Century France (مباحث شهوت: بازتاب اندیشه‌های هگل در قرن بیستم فرانسه ۱۹۸۷)

کتاب‌شناسی فارسی[ویرایش]

باتلر، جودیت. زیست روانی قدرت: نظریه‌هایی دربارهٔ انقیاد، ترجمه پرویز شریفی درآمدی و لیلا طورانی، تهران: انتشارات گام نو، چاپ اول، ۱۴۰۰[۷]

افتخارات[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ "Judith Butler" (به انگلیسی). Theory.org.uk.
  2. ↑ Aloni, Udi (February 24, 2010). "Judith Butler: As a Jew, I was taught it was ethically imperative to speak up" (به انگلیسی). Haaretz. Archived from the original on 27 February 2010. Retrieved 26 July 2012.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ «Judith Butler - Biography». The Europian Graduate School.
  4. ↑ Kathleen Maclay (19 March 2009). "Judith Butler wins Mellon Award" (به انگلیسی). UC Berkeley News.
  5. ↑ "2008 Distinguished Achievement Award Recipients Named" (به انگلیسی). The Andrew W. Mellon Foundation. Archived from the original on 15 April 2011. Retrieved 28 July 2012.
  6. ↑ «Advisory board of Identities». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ مارس ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۸ ژوئیه ۲۰۱۲.
  7. ↑ خانه کتاب و ادبیات ایرانhttps://ketab.ir/book/5b457ebc-c6e4-4413-9d1f-1c803308c3a9

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جودیت_باتلر&oldid=39329443»