جو پونتی
| جو پونتی | |
|---|---|
 | |
| نام هنگام تولد | جووانی پونتی |
| زادهٔ | ۱۸ نوامبر ۱۸۹۱ میلان، ایتالیا |
| درگذشت | ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۹ (۸۷ سال) |
| ملیت | ایتالیایی |
| پیشه | معمار |
| پروژه‌ها | برج پیرلّی، میلان |
جووانی «جو» پونتی (به ایتالیایی: Giovanni "Gio" Ponti) (زاده ۱۸ نوامبر ۱۸۹۱ - درگذشته ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۹) معمار، طراح صنعتی، طراح مبلمان، هنرمند، آموزگار، نویسنده و ناشر اهل ایتالیا بود.[۱] پونتی در طول فعالیت حرفه ای خود که شش دهه به طول انجامید، بیش از صد ساختمان در ایتالیا و سایر نقاط جهان ساخت. او تعداد قابل توجهی از هنرهای تزئینی و اشیاء طراحی و همچنین مبلمان را طراحی کرد.[۲] با تشکر از مجلهٔ دوموس که در سال ۱۹۲۸ میلادی تأسیس کرد و تقریباً در تمام زندگی خود هدایت کرد و به لطف مشارکت فعال در نمایشگاه‌هایی مانند سه‌سالانه میلان؛ او همچنین مدافع مشتاق هنر زندگی به سبک ایتالیایی و بازیگر اصلی، احیای طراحی ایتالیایی پس از جنگ جهانی دوم بود.[۳] او از سال ۱۹۳۶ تا ۱۹۶۱ میلادی در مدرسهٔ پلی‌تکنیک میلان تدریس کرد و چندین نسل از طراحان را تربیت کرد. پونتی همچنین در ایجاد یکی از مهم‌ترین جوایز طراحی در سال ۱۹۵۴ میلادی کمک کرد: جایزهٔ پرگار طلا. پونتی در ۱۶ سپتامبر ۱۹۷۹ میلادی درگذشت.
معروف‌ترین آثار او عبارتند از برج پیرلّی که از سال ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۰ میلادی در میلان با همکاری مهندس پیر لوئیجی نروی ساخته شد، ویلا پلانچارت در کاراکاس و صندلی سوپرلجرا (فوق سبک) که توسط کاسینا در سال ۱۹۵۷ میلادی تولید شد.
وی در سال ۱۹۲۳ میلادی همکاری خود را با معماران امیلیو لانچیا و مینو فیوکی آغاز کرد و در طی این دوران بناهایی از جمله: خانه‌ای در میلان (۱۹۲۵ میلادی)، ویلا بوئیه در پاریس (۱۹۲۶ میلادی) را طراحی نمود. سرانجام پس از سال ۱۹۲۷ میلادی تنها با لانچیا در استودیو پونتی و لانچیا پی‌ال همکاری کرد. به این ترتیب، پونتی طی آن زمان، تحت تأثیر جنبش هنری ایتالیایی، نئو کلاسیک قرار گرفت.[۴]
آثار[ویرایش]
در خاورمیانه[ویرایش]
ویلای نمازی در سال ۱۳۳۹ خورشیدی به سفارش شفیع نمازی، فرزند مهدی نمازی، نمایندۀ مجلس شورای ملی و سنا توسط جو پونتی، در منطقهٔ نیاوران تهران ساخته شد.[۵]
ساختمان شورای برنامه‌ریزی و توسعۀ عراق در بغداد، دیگر اثر طراحی‌شده توسط جو پونتی است.[۵]
افتخارات جو پونتی[ویرایش]
منابع[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ جو پونتی موجود است. |
- ↑ Lisa, Licitra Ponti (1990). Gio Ponti: l'opera. Ponti, Gio, 1891–1979 (1st ed.). Milano: Leonardo (به ایتالیایی). OCLC 23017967.
- ↑ Lisa, Licitra Ponti (1990). Gio Ponti: l'opera. Ponti, Gio, 1891–1979 (1st ed.). Milano: Leonardo (به ایتالیایی). OCLC 23017967.
- ↑ "Treccani". Treccani.it. (به ایتالیایی).
- ↑ [۱], بیوگرافی جو پونتی
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ویلای نمازی از فهرست آثار ملی ایران خارج شد، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ [۲]، بیوگرافی جو پونتی
پیوند به بیرون[ویرایش]
- آثار جو پونتی در تلویزیون عمومی ایتالیا – رآی
- بایگانی جو پونتی - وبگاه رسمی
- ای‌ان‌آ خانهٔ آرار-پونتی اثر جو پونتی در رم (۱۹۵۵–۱۹۵۱ میلادی) (با ترسیمات و تصاویر)
- اختراعات جو پونتی در زمینه آرکیتونیک
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| نهادهای پژوهش هنری | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد معمار است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
- اهالی میلان
- بنیانگذاران مجله اهل ایتالیا
- دانشآموختگان دانشگاه پلی‌تکنیک میلان
- درگذشتگان ۱۹۷۹ (میلادی)
- زادگان ۱۸۹۱ (میلادی)
- طراحان اثاث اهل ایتالیا
- طراحان اهل ایتالیا
- طراحان صنعتی اهل ایتالیا
- طراحان مدرنیست
- معماران اهل ایتالیا
- معماران اهل میلان
- معماران سده ۲۰ (میلادی) اهل ایتالیا
- معماران نوگرا
- معماری فاشیستی ایتالیا
- معماری مدرن در ایتالیا
- نظامیان جنگ جهانی اول اهل ایتالیا
- ویراستاران مجله اهل ایتالیا
- معماران نوگرا اهل ایتالیا