توجه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کودکی که توجه‌اش روی یک بازی رایانه‌ای متمرکز شده

توجه یک فرایند شناختی است که در آن تمرکز ذهن بر محرک یا محرکهای خاصی از محیط جمع می‌شود و محرکهای محیطی دیگر نادیده گرفته می‌شوند.

توجه یکی از موضوعاتی است که در روانشناسی و علوم اعصاب شناختی به آن بسیار پرداخته شده‌است و یکی از زمینه‌های اصلی تحقیق در آموزش و پرورش، روان‌شناسی و علوم اعصاب است. زمینه‌های فعال این تحقیقات شامل بررسی سرچشمهٔ سیگنال‌های مولد توجه، تأثیر این سیگنال‌ها بر میزان‌سازی یاخته‌های عصبی حسی و رابطهٔ بین توجه و دیگر فرایندهای شناخت‌پذیر مانند حافظهٔ کاری و هوشیاری می‌شود. یکی از زمینه‌های به‌نسبت جدید تحقیق در این زمینه، بررسی ضربات مغزی تروماتیک و اثرات آن‌ها بر توجه است.[نیازمند منبع]

توضیحات کلی[ویرایش]

توجه عبارت است از تمركز آگاهی بر يك پديده به استثنای محركهای ديگر. این فرآیند تمرکز انتخابی بر یک جنبه گسسته از اطلاعات است، خواه ذهنی یا عینی در نظر گرفته شود. ویلیام جیمز (۱۸۹۰) نوشت که "توجه عبارت است از تصاحب ذهن، به شکلی واضح و روشن، از یکی از آنچه به نظر می رسد چندین شیء یا رشته فکری همزمان ممکن است. تمرکز، دقت، آگاهی از جوهره آن است." توجه نیز به عنوان تخصیص منابع پردازش شناختی محدود توصیف شده است. توجه با یک گلوگاه دقت پردازش بالا آشکار می شود، از نظر میزان داده هایی که مغز می تواند در هر ثانیه پردازش کند. به عنوان مثال، در بینایی انسان، تنها کمتر از 1٪ از داده های ورودی بصری (حدود یک مگابایت در ثانیه) می تواند وارد گلوگاه شود، که منجر به کوری بدون توجه می شود.[نیازمند منبع]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]