بیژن صفاری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
صفاری (جلو، ردیف اول) و اعضای کارگاه نمایش

بیژن صفاری (زاده ۱۹۳۳[۱] – درگذشته ۲۰۱۹[۲]) روشنفکر، نقاش و معمار ایرانی و استاد سابق دانشکدهٔ هنرهای تزیینی بود.[۳] او از جمله مدیران فرهنگی و هنری دورهٔ پهلوی و از نزدیکان فرح دیبا بود.[۴][۵]

اوایل زندگی و تحصیلات[ویرایش]

صفاری در ۱۹۳۳ در تهران متولد شد. او فرزند تیمسار سناتور محمدعلی صفاری بود. صفاری در بوزار و مدرسه ویژه معماری در سوییس و فرانسه تحصیل کرد و در ۱۹۵۹ به ایران برگشت و شرکت معماری خود را به راه انداخت. فعالیت‌های هنری خود را با نقاشی آغاز کرد.[۶]

فعالیت‌ها[ویرایش]

او در دانشگاه تهران معماری تدریس می‌کرد و از اعضای هیئت امنای بنیاد شهبانو فرح بود.[۶] بیژن صفاری مشاور سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران (۱۳۵۶–۱۳۴۴) بود.[۷] او طراح مجموعه تئاتر شهر و بوستان دانشجو در تهران است.[۸] او در کنار مارکو گریگوریان، سیراک ملکونیان، سهراب سپهری، پرویز تناولی و منوچهر شیبانی از اعضای «گروه هنرمندان معاصر» بود.[۹] صفاری عضو تیم برنامه‌ریز جشن هنر شیراز و مسئول تئاتر آن بود. او مدیریت هنری کارگاه نمایش رادیو و تلویزیون ملی ایران را بر عهده داشت.[۱۰][۱۱]

نقاشی[ویرایش]

انگیزهٔ اصلی صفاری برای نقاشی یک کشش عاطفی به متریال‌های در اختیار اوست؛ از جمله نوشت‌افزار، کاغذهای سفید، به مدادرنگی‌ها، آبرنگها، و رنگ‌های اکرلیک و تأثیر رنگ‌های جامد و مایع بر سطح کاغذ. مهم‌ترین ویژگی آثار وی رفتارش با اشیا و روابط آن‌ها است. اشیای آشنا را در کنار یا بر روی هم تصویر می‌کند. تابلوهای او که بر روی هم بسیار جدی و دقیق اجرا شده‌اند، عمداً با نهادن اثر فنجان‌های قهوه و با کشیدن خطوطی «باطل‌کننده» آثار رازآلود، پیچیده و استادانهٔ بیژن صفاری در قلمرو آن «خطّ سوم» به شمس تبریزی که «نه خود خواندی نه دیگری» شبیه‌اند.[۱۲] او نقش زیادی در پرورش فکر رضا قاسمی داشته‌است.[۱۳]

زندگی شخصی[ویرایش]

بیژن صفاری همجنسگرا بود. بیژن از معدود کسانی بود که در زمان خودش آشکارسازی کرد. در سال ۱۳۵۶ مراسم ازدواجش را با سهراب محوی در هتل کمودور تهران برگزار کرد. بیژن صفاری همچنین طراح مجسمه‌های پارک دانشجوی تهران است که طرح چهار مرد همجنسگراست که کنار هم ایستاده‌اند.[۱۴]

درگذشت[ویرایش]

بیژن صفاری، روز دوشنبه دوم اردیبهشت ۱۳۹۸، ۲۲ آوریل ۲۰۱۹ در سن ۸۶ سالگی در شهر پاریس درگذشت.[۱۵]

منابع[ویرایش]

  1. http://books.google.com/books?id=-MUiXjMUl34C&lpg=PA258&ots=F_ak8S2INf&dq=bijan%20saffari&pg=PA270#v=onepage&q=bijan%20saffari&f=false
  2. https://kayhan.london/fa/1398/02/02/بیژن-صفاری-از-هنرمندان-پیشرو-ایران-درگ
  3. هنرمندان معاصر ایران: صادق تبریزی، مجلهٔ تندیس، ۱۴ اردیبهشت ۱۳۸۹ - شمارهٔ ۱۷۳، صفحهٔ ۴، تصویر | پایگاه مجلات تخصصی نور
  4. مروری بر حیات فرهنگی- سیاسی محمود عنایت، مجلهٔ کیهان فرهنگی، دی ۱۳۷۶ - شمارهٔ ۱۳۸، صفحهٔ ۷۰، تصویر | پایگاه مجلات تخصصی نور
  5. گرافیک: نگاهی به گرافیک ایران، مجلهٔ تندیس، ۱۳ مهر ۱۳۸۹ - شمارهٔ ۱۸۴، صفحهٔ ۱۲، تصویر | پایگاه مجلات تخصصی نور[پیوند مرده]
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ http://fis-iran.org/sites/fis/files/Bijan-Saffari-English.pdf
  7. Saffari, Bijan | Foundation for Iranian Studies
  8. هزارهٔ سوم، هزارهٔ کوتوله‌هاست، مجلهٔ تندیس، ۳ مهر ۱۳۸۶ - شمارهٔ ۱۰۸، صفحهٔ ۱۲، تصویر | پایگاه مجلات تخصصی نور
  9. تجسمی: نخستین نگارخانه‌ها در ایران، مجلهٔ هنر، زمستان ۱۳۸۲ - شمارهٔ ۵۸، صفحهٔ ۱۱۸، تصویر | پایگاه مجلات تخصصی نور
  10. https://asiasociety.org/files/uploads/126files/Shiraz-Persepolis_FINAL2_Print_1117-2013.pdf
  11. مکتب‌های ادبی: ناتورالیسم (فرهنگ آکسفورد ۲۰۰۷)، مجلهٔ آزما، فروردین و اردیبهشت ۱۳۸۷ - شمارهٔ ۵۷، صفحهٔ ۳۲، تصویر | پایگاه مجلات تخصصی نور
  12. گذری و نظری: دو جستجوگر امکانات و معنای بیان تصویری (نگاهی به نمایشگاه نقاشی‌های بهجت صدر و بیژن صفاری در پاریس)، مجلهٔ ایران‌نامه، پاییز ۱۳۶۹ - شمارهٔ ۳۲، صفحهٔ ۶۵۱، تصویر | ...
  13. جولیوس سزار هملت جان ماریا ولونته، مجلهٔ هفت، خرداد ۱۳۸۲ - شمارهٔ ۲، صفحهٔ ۲۲، تصویر | پایگاه مجلات تخصصی نور
  14. http://books.google.com/books?id=3e2L0Nt6NgQC&lpg=PA344&ots=5gVQYKto2n&dq=bijan%20saffari&pg=PA344#v=onepage&q=bijan%20saffari&f=false
  15. «بیژن صفاری معمار و نقاش معاصر در پاریس درگذشت».

پیوند به بیرون[ویرایش]